De Mancinibroers boek 1: Fabrizio's verdediging

Ik was al bijna een jaar niet meer uit geweest en het voelde heerlijk. Waarom deed ik dit niet vaker?

Normaal gesproken ging ik naar het wijnbarretje onder mijn flat als ik wilde ontspannen. Dit was niet mijn vaste stek, maar ik voelde me ook niet als mezelf.

Maar ik was moe. De afgelopen zes maanden had ik bijna elke avond dossiers zitten bestuderen. Ik werkte aan de vrijlating van een man die al meer dan tien jaar onschuldig vastzat in de gevangenis.

Ik probeerde nonchalant om me heen te kijken in de club. Tussen de dansende, drinkende en dicht op elkaar bewegende mensen, zag ik een man naar me kijken.

Zijn ogen waren donkerbruin en leken een beetje slaperig. Zijn glimlach was ontspannen, alsof hij wist dat hij geen moeite hoefde te doen om aandacht te krijgen.

Zijn haar was gitzwart, kort en krullend. Elk deel van zijn gezicht was prachtig, van zijn gebogen wenkbrauwen en hoge jukbeenderen tot zijn scherpe neus en sterke kaak. Als zijn gezicht al zo strak gebeiteld was, kon ik me alleen maar voorstellen hoe goed zijn lichaam eruitzag onder zijn strakke blouse.

Zijn huid had een warme olijfkleur, net iets donkerder dan de mijne. Hij was duidelijk Italiaans, net als ik.

Vanaf mijn plek kon ik de kleine, gedetailleerde tatoeages op zijn handen en vingers zien. Het waren er veel, maar ze waren klein en fijn, in tegenstelling tot zijn grote lichaam.

Hij was een grote gast, makkelijk langer dan 1 meter 80.

Hij stond aan de bar en zag er erg aantrekkelijk uit in een schoon wit overhemd, zwarte broek en chique schoenen die waarschijnlijk meer kostten dan mijn maandsalaris, en dat terwijl ik advocaat ben.

Hij was met afstand de best geklede persoon in de nachtclub. Zelfs beter dan ik. Ik had gekozen voor een simpele zwarte jurk, een glimmend kort jasje en schoenen met een hakje.

Ik stond op. Ik keek niet naar de aantrekkelijke vreemdeling, maar dat hoefde ook niet, want ik voelde dat hij naar me keek. Ik liep naar een plek aan de bar, een paar krukken van hem vandaan. Ik glimlachte beleefd naar de barman terwijl ik een Sex on the Beach bestelde.

'Hoe vaak heb je al Sex on the Beach gehad?' fluisterde een diepe, ruwe stem van achteren in mijn oor.

Mijn lichaam rilde onwillekeurig, en ik wachtte drie tellen voordat ik over mijn schouder naar hem keek.

Van dichtbij was hij nog aantrekkelijker. Zijn wimpers waren lang, waardoor zijn ogen slaperig leken, en ik zag een klein litteken in de linkerhoek van zijn mond.

Ik moest mezelf eraan herinneren om adem te halen.

'Dit is mijn tweede vanavond,' zei ik, terwijl ik me weer naar de barman draaide die mijn drankje bracht. 'Wil jij er ook een?'

'Bied je aan om een drankje voor mij te kopen?' vroeg hij, terwijl hij een wenkbrauw optrok.

Zijn adem was warm in mijn nek.

'Inderdaad,' zei ik, terwijl ik me naar hem toe draaide en een klein slokje van mijn drankje nam.

'Sex on the Beach, of wil je iets anders?'

'Ik heb nog nooit Sex on the Beach gehad,' zei hij.

Voordat ik me kon omdraaien om er een voor hem te bestellen, leunde hij over me heen. Zijn diepbruine ogen keken in de mijne terwijl hij zijn lippen om het rietje vouwde dat ik net had gebruikt en een slokje nam.

'Een beetje zoet, maar niet slecht,' zei hij.

Zijn tong kwam tevoorschijn om zijn lippen af te likken.

'Ik wilde je er een voor jezelf geven,' zei ik, en probeerde de grijns op mijn zicht te onderdrukken.

'Ik had hem toch niet helemaal op kunnen drinken,' zei hij met een flauwe glimlach. 'Maar als je nog steeds een drankje voor me wilt kopen, wil ik wel een whisky met ijs.'

'Alleen als ik er ook een slokje van mag proeven,' zei ik.

'Deal,' glimlachte hij.

Nadat ik had besteld, ging ik op een barkruk zitten. In plaats van op de lege kruk naast me te gaan zitten, leunde hij tegen de bar met zijn handen in zijn zakken.

'Ik moet toegeven dat er nog nooit een vrouw voor mij een drankje heeft gekocht,' zei hij, terwijl hij naar me toe leunde.

'Misschien moet je hoger mikken wat vrouwen betreft,' suggereerde ik, met een speelse glimlach.

'Goed advies,' zei hij glimlachend terwijl hij de barman bedankte voor zijn whisky met ijs. 'Wil je een slokje?'

Ik knikte en leunde naar hem toe. Terwijl hij naar me keek nam ik een slokje, en hij deed hetzelfde.

'Dus, nu ik je een drankje heb gekocht, mag ik je naam weten?' vroeg ik, en probeerde rustig te klinken.

'O ja? Denk je dat het kopen van een drankje je mijn naam oplevert?' plaagde hij.

'Is dat niet beter dan seks verwachten?' kaatste ik lachend terug.

'Je hebt een punt,' zei hij, terwijl hij zijn glas tegen het mijne tikte. 'Wat dacht je ervan dat jij me de jouwe laat zien en ik die van mij?'

'Ik hoop dat je het over namen hebt.'

'Wat zou ik anders kunnen bedoelen?' zei hij, terwijl hij onschuldig deed, maar ik kon de plagerige blik in zijn ogen zien.

'Niks,' zei ik, en hoopte dat mijn gezicht niet rood zou worden en me verder zou verraden. 'Ik ben Detta.'

'Gewoon Detta?'

'Benedetta.'

'Ik wist dat je er Italiaans uitzag,' zei hij, zijn ogen lichtten op.

Ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ik werd altijd te enthousiast als ik andere Italianen ontmoette.

'Uit welk deel van Italië komen jouw ouders?' vroeg hij.

'Mijn ouders komen allebei uit Toscane. Ze zijn daar getrouwd en hierheen verhuisd voordat ik geboren werd. Nu ik je meer dan alleen mijn naam heb verteld, is het wel zo eerlijk als jij hetzelfde doet.'

'Mijn naam is Riz.'

Eerst dacht ik dat hij een grapje maakte en ik lachte. Maar toen hij alleen maar naar me glimlachte, zonder iets te zeggen, viel ik stil. Was hij serieus geweest over zijn naam en had ik hem net uitgelachen?

'Je ouders hebben je Riz genoemd?' vroeg ik, heel zachtjes.

'Ja, hoezo?' vroeg hij, lachend om mijn reactie. 'is dat zo moeilijk te geloven?'

'Ja,' zei ik eerlijk en lachte opnieuw, ik voelde me al beter omdat hij meer geamuseerd dan geïrriteerd leek door mijn reactie.

Riz keek naar me, zijn mond een beetje open van verbazing, voordat hij zijn hoofd achterover gooide en lachte.

'Je bent nogal een persoonlijkheid, Benedetta,' zei hij en lachte nog steeds. 'Niemand is ooit zo openhartig tegen me geweest.'

'Je moet echt hoger mikken,' grapte ik lachend.

We waren even stil terwijl we van onze drankjes dronken en naar elkaar keken.

'Hoe oud ben je?' vroeg ik.

Hoewel ik tweeëndertig was, en wist dat ik er jonger uitzag, was het voor mij duidelijk dat Riz een paar jaar jonger was dan ik.

'Hoe oud denk je dat ik ben?' vroeg Riz met een plagende lach.

'Jonger dan ik, dat is zeker.'

'En hoe oud zou dat zijn?' vroeg hij, terwijl hij een wenkbrauw optrok.

'Zevenentwintig,' loog ik grijnzend.

Ik wilde zien of hij zou zeggen dat ik het mis had, maar hij was ofwel zelfverzekerder dan ik dacht, of te beleefd om te zeggen dat ik loog.

'Nou, blijkbaar heb ik je net het tegendeel bewezen. Ik ben dertig,' zei Riz. Hij lachte voluit toen hij mijn verbazing zag.

'Kijk niet zo geschokt,' lachte hij.

'Je ziet er niet uit als dertig.'

Riz glimlachte terwijl hij een slokje van zijn whisky nam.

'Je houdt me wel in spanning, Benedetta,' zei hij zachtjes.

We hadden al snel onze drankjes op. Hij bood aan om de volgende ronde te betalen, maar ik sloeg het beleefd af. Maar toen hij me vroeg om met hem te dansen, kon ik geen nee zeggen.

Ik draaide rond in zijn armen, sloeg mijn armen om zijn nek. Hij rook fris en lekker, als thuis. Het was mijn nieuwe favoriete geur.

In plaats van te praten, bewoog ik dichter naar hem toe, bewoog mijn heupen op de muziek tegen hem aan, langzaam en sexy. Ik hoorde hoe hij in mijn oor ademde, voelde zijn handen me steviger vastpakten.

'Denken we hetzelfde?' fluisterde ik en nam daarmee de situatie in mijn handen.

'Waaraan denk jij?' zei hij zachtjes.

Ik kon voelen dat hij wachtte tot ik het zou vragen, maar hij wilde niet de eerste zijn die het voorstelde.

Ik wist niet zeker of het was omdat hij bang was om te gretig over te komen of omdat hij ervan genoot dat ik vanavond de leiding nam, maar hij liet mij de beslissing nemen.

En eerlijk gezegd genoot ik ervan.

Ik bewoog achteruit om naar hem op te kijken. Riz was minstens twintig centimeter langer dan ik. Hij was duidelijk langer dan 1 meter 80, en ik was met mijn 1 meter 68 redelijk gemiddeld.

Ik kwam nauwelijks tot aan zijn borst en moest mijn hoofd in mijn nek leggen om in zijn ogen te kunnen kijken, maar het maakte me niet uit.

'Ik denk dat ik echt wil dat je vanavond met me mee naar huis gaat,' zei ik, terwijl ik naar hem opkeek met een glimlach.

'Dat hoef je me geen twee keer te zeggen,' zei Riz grijnzend.

Zachtjes pakte ik zijn hand vast en draaide me om zodat ik hem van de dansvloer en naar de uitgang kon leiden. Zodra we buiten waren, draaide Riz zich naar me toe.

'Hoeveel heb je vanavond gedronken?' vroeg hij.

'Niet veel,' zei ik, terwijl ik tegen hem aan leunde. 'Alleen één Sex on the Beach en een heel slappe espresso martini. Jij?'

'Alleen de whisky die jij voor me gekocht hebt.'

'Klinkt alsof we allebei prima in staat zijn om beslissingen te nemen,' zei ik brutaal grijnzend.

Riz grijnsde terug naar me.

'Hoe ver is het naar jouw huis?'

'Ongeveer een half uur lopen,' schatte ik.

'Dan nemen we een taxi,' zei Riz. Hij liep naar de straat en hield er meteen een aan.

Iets in zijn blik maakte me duidelijk dat ik nog vele eenzame nachten na vanavond aan hem zou denken, terwijl ik mezelf aanraakte.

Zodra we in de taxi zaten, werd Riz naast me stil. Hij legde zijn handen netjes in zijn schoot alsof we niet op weg waren om seks te hebben, dus bracht ik de taxirit door met kletsen met de chauffeur.

Na een korte rit stonden we voor mijn gebouw. Zodra we binnen in mijn appartement waren, stond hij voor me en duwde me langzaam tegen mijn voordeur.

Hij nam zijn tijd, glimlachte terwijl hij centimeter voor centimeter dichter naar me toe bewoog tegen de deur aan.

Na wat een eeuwigheid leek, was zijn lichaam helemaal tegen het mijne aan gedrukt.

'Je lijkt net zo erg naar me te verlangen als ik naar jou,' fluisterde Riz, terwijl hij zijn voorhoofd tegen het mijne drukte.

Zijn lippen waren heel dichtbij.

'Vertel me, Benedetta,' zei hij zachtjes, zijn warme, naar munt ruikende adem op mijn gezicht. 'Wil je mij net zo erg als ik jou wil?'

'Meer,' fluisterde ik terug, terwijl ik mijn ogen sloot. 'Ik wil je meer.'

'Dat is onmogelijk, Tesoro,' lachte hij en dat wond me op.

Ik was nog nooit met een Italiaanse man geweest, ook al ben ik zelf Italiaans.

'Tesoro?' vroeg ik heel zacht.

'Tesoro,' zei hij opnieuw, lachend. 'En ik meen wat ik zei. Je wilt me niet zo erg als ik jou wil.'

'Bewijs het,' daagde ik hem uit.

'Dat hoef je me geen twee keer te vragen,' zei hij, terwijl hij mijn volgende woorden smoorde met een intense, gepassioneerde kus.