Roommate FWB (Nederlands)

Vandaag is het vrijdag. Normaal gesproken doe ik op zaterdag boodschappen, maar ik besluit naar de supermarkt te gaan om wat spullen voor het weekend in huis te halen.

Ik parkeer mijn auto op mijn vaste plek, ver van andere auto's. Ik neem mijn lijstje door om zeker te weten dat ik niets ben vergeten. Plotseling hoor ik een harde klap en voel ik mijn truck bewegen.

"Wat in hemelsnaam?"

Als ik uitstap, zie ik een winkelwagentje dat net tegen mijn truck is gebotst. Bij de ingang van de winkel zie ik een tienerjongen wild met zijn armen zwaaien.

"Sorry, ik mikte verkeerd!" roept hij, en rent weg.

Geïrriteerd loop ik naar het winkelwagentje en merk op dat er geen andere in het rek staan. Ik duw het voort en het maakt een vervelend geluid omdat één wiel plat is. Bonk, bonk, bonk.

Na mijn rondje door de gangpaden ga ik naar de groente- en fruitafdeling. Ik kijk altijd graag wat er vers is. Terwijl ik de aardbeien sta te inspecteren, hoor ik iemand achter me.

"Pardon."

"Wat?" zeg ik kortaf terwijl ik me omdraai. "Kom je je verontschuldigen voor die puber die mijn truck heeft geramd? Sorry zeggen maakt de deuk niet ongedaan."

"Nee, ik heb geen kinderen," zegt ze terwijl ze een stap achteruit zet.

Ik kijk haar aan en bied mijn excuses aan voor mijn onbeleefde gedrag. "Het spijt me echt. Een of andere jongen heeft mijn truck geraakt met een winkelwagentje en er zit een flinke deuk in."

Ze kijkt me aan en zegt: "Geeft niet."

Voor me staat deze prachtige vrouw. Ze is ongeveer 1 meter 68 lang met bruin haar tot op haar schouders.

Ik heb nog nooit een vrouw gezien met zulke mooie blauwe ogen, gekleed in een grijze tanktop en donkergrijze yogabroek die haar figuur mooi accentueren. Je kunt zien dat ze aan sport doet.

"Ben jij toevallig Kevin Wells?" vraagt ze.

"Hangt ervan af wie het vraagt. Sta ik bij je in het krijt?"

"Ik, en nee," zegt ze snel. "Ben jij Kevin Wells?" herhaalt ze.

"Dat klopt," zeg ik.

"Ik ben Emily Turner, binnenkort Emily Adams. Ik was bruidsmeisje op je bruiloft. Herinner je je me niet?"

Ik kijk haar verward aan, haar gezicht komt me niet bekend voor. "Je weet dat de bruiloft ongeveer acht jaar geleden was. Als ik het me niet herinner, neem me dat dan niet kwalijk."

Ze kijkt me even aan en laat me een foto op haar telefoon zien.

"Zo zag ik er toen uit. Ik was een stuk zwaarder," zegt ze.

Ik pak haar telefoon en kijk nog eens goed. "Dit... ben jij?" Ze knikt. "Nu schiet het me te binnen, je was een van de bruidsmeisjes van mijn ex-vrouw. Wauw, je ziet er goed uit."

Ik bedoel, ze ziet er echt fantastisch uit. Ik voel dat ik opgewonden raak. In een poging me te verplaatsen zodat ze het niet merkt, vraag ik: "Hoe gaat het met jou en je man?"

"Oh, we zijn momenteel uit elkaar," zegt ze.

Ik knip met mijn vingers. "Nu weet ik weer wie hij was. Hij gedroeg zich erg onbeschoft op de bruiloft. Hij zat maar bevelen naar je te blaffen, liet je drankjes en eten voor hem halen.

"Mijn beste vriend wilde hem mee naar buiten nemen en een lesje leren."

"Nou, ik wou dat ik dat toen had geweten, want ik had hem zijn gang laten gaan. Ik wou alleen dat het me geen negen jaar had gekost om in te zien wat een slecht huwelijk het was," zegt ze.

"Dat spijt me te horen," zeg ik tegen haar.

"Wacht even. Je zei net je ex-vrouw. Wat is er met jouw huwelijk gebeurd?" vraagt ze.

"Tja, net als bij jou, ik wou dat ik het eerder had doorgehad. Ze was alleen uit op mijn geld. Het ging niet om liefde."

"Dat spijt me. Ik dacht echt dat jullie voor elkaar bestemd waren. Ik dacht dat ik haar beter kende. Blijkbaar had ik het mis," zegt ze.

"Ik ben nu ongeveer veertien maanden gescheiden."

"Nou, wij zijn officieel nog niet gescheiden. We zijn bezig met de scheiding, maar we proberen elkaar zoveel mogelijk te ontlopen.

"Ik verblijf meestal in het kleine appartement van mijn vriendin. De bank is niet bepaald comfortabel," zegt ze met een klein lachje.

Ze heeft de schattigste glimlach. Ik ben nu behoorlijk opgewonden. Ik probeer niet te bewegen, wetend dat ze naar me kijkt. Dus trek ik mijn winkelwagentje dichterbij om mijn erectie te verbergen.

"Zeg, denk je dat we een keer koffie kunnen drinken en wat kunnen bijpraten?" vraagt ze.

"Ik heb een beter idee. Ik geef over twee weken een poolparty bij mij thuis. Heb je zin om te komen?"

"Graag, dat lijkt me geweldig. Mag ik een vriend meenemen?"

"Geen probleem," zeg ik terwijl ik een stukje van mijn boodschappenlijstje afscheur. Ik schrijf mijn adres en de tijd op. Ik krabbel een korte notitie onder mijn adres en geef het aan haar.

Ik neem het briefje van hem aan en stop het in mijn broekband. Ik zie dat hij probeert te verbergen dat hij opgewonden is. Het geeft me een warm gevoel dat ik hem alleen al door naar me te kijken zo van slag heb gebracht.

Ik voel zelf ook een lichte opwinding als ik zie hoe hij zich probeert te bedwingen. Ik werp een blik in zijn winkelwagentje en zie dat hij goede keuzes heeft gemaakt.

Hij ziet er goed uit. Het is duidelijk dat hij aan sport doet, want zijn shirt zit strak om zijn lichaam. Zijn arm- en borstspieren komen mooi uit.

Als ik zie hoe hij zich achter het wagentje probeert te verschuilen, kan ik niet anders dan opmerken dat hij goed in elkaar zit.

We nemen afscheid en gaan ieder onze eigen weg. Ik stap in mijn auto en haal het briefje tevoorschijn. Ik vouw het open om zijn adres en de tijd te lezen, met onderaan een kleine notitie die zegt "kleding optioneel."

Ik weet niet precies wat dat inhoudt, maar ik ben vastbesloten om te gaan.

Ik rijd naar het appartement van mijn vriendin om haar te vertellen wat er vandaag is voorgevallen.

"Madison! Waar ben je? Ik heb nieuws!"

"Ik ben achter bezig met de was," roept ze terwijl ik met een brede glimlach naar de achterkant van haar appartement loop.

Ik kom binnen en zie haar ondergoed opvouwen. Ze draait zich om en ziet mijn stralende gezicht.

"Waarom kijk je zo blij? Ik heb je al een tijd niet meer zo vrolijk gezien," merkt ze op.

"Ik kwam Kevin Wells tegen in de supermarkt, en raad eens?"

"Weet je nog die bruiloft waar we een jaar of acht geleden naartoe gingen? Het was de bruiloft van Kevin en Angelia, en ik was bruidsmeisje."

Mad's ogen worden groot. "Kevin! Nu weet ik het weer. Hij was de knapste vent daar, en zijn getuige was ook een lekker ding. Hoe heette hij ook alweer?" zegt ze terwijl ze met haar vingers knipt.

"Ja, nou, zij heeft hem veertien maanden geleden de bons gegeven, en hij is sindsdien vrijgezel."

"Hoe weet je dat allemaal? Zei hij gewoon: 'Hé, ik ben weer op de markt sinds zij er vandoor is'?" zegt Madison met een lachje.

"Zoiets, ja. Dat en wat hij in zijn winkelwagentje had, spreekt boekdelen." Ik haal het briefje onder mijn broekband vandaan. "Heb je plannen over twee weken?"

"Nee, waarom?"

"Zin in een feestje, misschien een poolparty?"

"Tuurlijk, wie geeft het?" vraagt ze nieuwsgierig.

"Kevin. Hij heeft ons uitgenodigd om langs te komen en plezier te maken." Ik vouw het briefje open en laat het haar zien. "Kijk! Hij heeft zelfs zijn adres en tijd opgeschreven, plus zijn telefoonnummer."

"Wat staat er onderaan? Kleding optioneel?" zegt ze verbaasd.

"Ik denk dat het een naakte poolparty is, als je dat wilt," zeg ik met een ondeugende glimlach.

"Als we gaan, hebben we nieuwe badpakken nodig - vooral jij, meid. Ik ga een pak voor je vinden dat die weelderige boezem van je goed laat uitkomen en zijn ogen uit zijn hoofd laat vallen.

"En geen badpak meer uit één stuk," zegt Madison opgewonden.

Voor ik het weet, zijn we de deur uit.