Getekend voor het leven

Proloog

Kayden Ridge voelt zich in zijn element als hij zijn roedel leidt. Hij merkt het respect van zijn krijgers terwijl ze hem volgen door donkere gebieden. Het lijkt wel alsof zelfs de bomen zijn naam vol ontzag fluisteren.

Vanuit de hemel kijk ik bezorgd toe terwijl ze dieper een onbekend deel van het woud intrekken.

Kayden draait zijn hoofd naar links. Hij ruikt onraad - iets dat niet in het bos thuishoort. Hij voelt een sterke, kwaadaardige kracht die zich in het duister schuilhoudt, klaar om toe te slaan.

De alfa steekt zijn hand op om zijn roedel te laten stoppen. Hij gebaart hen om hem heen te gaan staan en stapt dan naar voren. Dan ziet hij de bron van het kwaad: Mandora, de boze heks van het woud.

Mandora staat met haar handen in haar zij, woedend kijkend naar de weerwolvenroedel. Ze draagt een donkerblauwe jurk, heeft lang zwart haar en houdt een staf vast die gloeit met duistere kracht. Ze zou mooi zijn, ware het niet voor haar rode ogen die haat uitstralen.

De boze heks kijkt de roedel met vurige ogen aan en ontbloot dan haar tanden. 'Wat moeten jullie hier?' Haar stem klinkt ijskoud.

Kayden doet een stap naar voren, zijn zilveren ogen vastberaden. 'We willen door dit bos trekken,' zegt hij resoluut, in een poging kalm te blijven.

'Hoe durven jullie mijn gebied binnen te dringen?' snauwt Mandora. Ook zij komt dichterbij, haar staf in de aanslag.

Met al zijn kracht en snelheid springt Kayden op de boze heks af. Hij is haar te snel af en raakt haar met zijn vuist, waardoor ze achteruit vliegt.

Mandora krabbelt snel overeind en heft haar staf, brandende magie uitstotend. Kayden schreeuwt het uit van pijn als vuur zijn huid verschroeit en diepe, pijnlijke littekens op zijn gezicht en borst achterlaat.

'In naam van de duisternis die ons verbindt,' begint Mandora te spreken, 'laat deze woorden de heksenbond zijn die ons scheidt. Laat geen kracht, hoe sterk ook, de ketenen van ons verboden lied breken. Laat geen hart ooit dichtbij komen dat niet doodsbang is.'

De weerwolf deinst terug, zijn ogen vol woede. Met een grom springt hij voorwaarts, zijn klauwen uitgestrekt.

'Laat geen liefde ooit onze zielen raken,' gaat de boze heks verder, 'tenzij het in oude geschriften staat. Laat geen pijn ooit tussen ons gevoeld worden tenzij het in de sterren geschreven staat. Bij mijn duistere kracht en wens, laat een heksenbond tussen ons gesmeed worden.'

Mandora glimlacht terwijl ze haar vloek voltooit. 'Ik blokkeer de band gesmeed in je ziel. Alleen ware liefde zal hem doen werken.'

Bij het laatste woord snijdt Kayden de borst van de boze heks open met zijn klauwen en rukt haar hart eruit. Haar lichaam valt dan levenloos op de grond.

Terwijl de weerwolvenroedel zich om hun leider verzamelt, klinkt hun vreugdevolle gehuil door het woud, maar ik zucht. Kayden mag dan deze eerste strijd tegen de boze heks gewonnen hebben, de littekens van zijn gevecht zullen voor altijd blijven.

"Raine," klinkt Shelby's hoge stem door de luidspreker, "je wordt verwacht in het kantoor van de alfa."

Ik veeg mijn gezicht af met een handdoek en loop naar het kantoor. Zachtjes klop ik op de deur.

"Kom binnen," roept de diepe stem van de alfa.

Ik open de deur en stap naar binnen. "U wilde me spreken, Alfa?"

Hij glimlacht, zijn witte tanden bloot. "Ja. Hoe gaat de training?" vraagt hij terwijl hij me omhelst.

"De training gaat prima, meneer."

De alfa begint mijn oor te kussen en gaat dan naar mijn kaak.

"Niet tijdens werktijd, Alfa," zeg ik, terwijl ik hem voorzichtig wegduw.

"Oké, Raine," zegt hij terwijl hij weer gaat zitten. "Ik zie je vanavond bij het diner."

Ik glimlach en knik voordat ik zijn kantoor verlaat. Als ik wegloop, zie ik zijn secretaresse me boos aankijken.

Shelby is de enige die van ons weet. Het is maar een simpel avontuurtje, maar ze heeft er een hekel aan. Ze is jaloers, en dat staat haar niet.

Ik ga terug naar de sportschool om mijn late middagtraining af te maken. Daarna neem ik een hete douche en maak me klaar voor het pakdiner vanavond. De alfa zorgt ervoor dat het hele pak minstens twee keer per maand samen eet.

Drake en ik begonnen een paar jaar geleden te flirten, voordat hij alfa werd, maar het stelde nooit veel voor. In het begin sliep hij altijd met jan en alleman. Ik kon niet boos op hem zijn omdat we alleen maar wat flirtten.

De laatste tijd is Drake echter gestopt met rondslapen. Hij zegt dat hij wil laten zien hoeveel ik voor hem beteken, dus heb ik besloten onze relatie een echte kans te geven. We nemen het rustig aan, en als het goed voelt, worden we een echt stel.

Het is tegenwoordig gebruikelijk dat wolven hun partners kiezen. Het is moeilijker dan ooit om je lotsbestemde partner te vinden, dus als je dat doet, moet je die band respecteren. Een lotsbestemde partner hebben is bijzonder, en iedereen neemt het serieus.

Even later verloopt het diner goed als de gamma vraagt: "Raine, kan ik je na het eten spreken? Het gaat over nieuwe verdedigingsplannen."

Ik kijk naar Drake, die met andere pakleden praat—zoals een alfa hoort te doen. "Tuurlijk. Geen probleem."

Na het eten volg ik de gamma naar zijn kantoor. Hij laat me zijn verdedigingsplannen zien, en ook enkele aanvalsplannen.

"Deze zijn echt goed," zeg ik. "Maar het is laat, en ik ben doodmoe. We kunnen morgenochtend afspreken om te bespreken hoe we ze in de training kunnen gebruiken. We beginnen waarschijnlijk eerst met de meer ervaren vechters."

Ik begin weg te lopen, maar de gamma blokkeert mijn pad.

"Wacht, kunnen we nog een paar dingen afmaken? Het duurt niet lang."

Ik frons, verward en geïrriteerd. "Gamma, ik ga naar mijn kamer. En als je me nog een keer aanraakt, breek ik je arm."

Hij kijkt bang en gaat opzij.

Ik verlaat zijn kantoor, wetend dat Drake op me zal wachten. Maar als ik de trap op begin te lopen, hoor ik een geluid uit het kantoor van de alfa.

Denkend dat Drake waarschijnlijk wat werk aan het doen is, ga ik naar zijn kantoor en open langzaam de deur om te zien of hij bezig is. Als ik naar binnen kijk, hoor ik gekreun. Mijn hart staat stil als ik zie wat er gebeurt.

Shelby ligt voorover op het bureau, en Drake heeft seks met haar van achteren.

Ik sluit zachtjes de deur, proberend geen geluid te maken, maar mijn hart breekt. Nauwelijks in staat mezelf bij elkaar te houden, ren ik naar mijn kamer, waar ik alleen kan huilen.

Terwijl ik in bed lig, met tranen op mijn gezicht, hoor ik mijn deurklink bewegen. Ik kan aan de geur merken dat het Drake is, dus doe ik snel alsof ik slaap. Als hij binnenkomt, maakt hij een geïrriteerd geluid, gelovend dat ik echt slaap, en vertrekt dan weer.

Ik staar in het donker. Als Drake maar wist dat zijn vader, de oude alfa, me had getraind om een dodelijke vechter te zijn.

De oude ik zou niet zomaar zijn weggelopen. De oude ik zou Drake en Shelby ernstig hebben verwond... Maar ik was door de jaren heen veranderd. Ik zal dat niet nog eens doen.

Toch zal ik me ook niet als een slachtoffer gedragen. Ik moet alleen bedenken hoe ik hem kan vertellen dat ik het weet en dat dit voorbij is zonder hem te kwetsen.

Ik word laat wakker door Shelby's irritante stem over de luidspreker. "Alle belangrijke leden, kom alsjeblieft naar het trainingsveld voor een vergadering met de alfa."

Als trainer voor alle vechters, geldt dat ook voor mij. Ik rol met mijn ogen en sta op.

Beseffend dat ik me gisteravond niet had omgekleed, trek ik een joggingbroek en tanktop aan. Ik ren naar de badkamer, was mijn gezicht, poets mijn tanden en bind mijn haar in een strakke knot. Ik zet een serieus gezicht op en ga naar buiten.

Als ik op het veld aankom, zijn de alfa, beta's, delta, gamma en hoofdvechters er allemaal. Ik vraag me af wat er aan de hand is—waarom deze vergadering plaatsvindt.

"Bedankt dat jullie allemaal op zo'n korte termijn zijn gekomen," begint Drake. Zijn stem is serieus en professioneel, maar het maakt dat ik wil overgeven.

"Ik kreeg vanochtend een telefoontje van een roedel in Italië die onze vriend wil worden. Ik heb twee vrijwilligers nodig om zes maanden naar Italië te gaan om hen onze vechtmethoden te leren. Twee van hun belangrijke leden komen hier om hetzelfde te doen. Dus, vrijwilligers?"

True Campbell is de eerste die haar hand opsteekt. Ze is geschikt voor de taak. Als haar trainer weet ik dat ze zeer intelligent en gedisciplineerd is in alles wat ze doet op vechtgebied.

Iedereen anders twijfelt. Waarom zouden ze hun families zes maanden achter elkaar willen verlaten?

Ik steek mijn hand op, en Drake's ogen worden groot. Hij fronst, maar het kan me niet schelen.

"True Campbell en Raine Hart, ga jullie koffers pakken voor de reis. Jullie vertrekken meteen naar de Blood Ridge Hollow roedel."

De naam geeft me koude rillingen. Ik heb verhalen gehoord over deze roedel. Het is niet alleen de sterkste roedel in Europa, maar in de hele wereld.

Men zegt dat de alfa van Blood Ridge Hollow vervloekt werd door dezelfde boze heks die hij doodde. Ze zeggen dat hij nu meer dier dan mens is.

Terwijl ik naar het pakhuis loop, hoor ik de alfa me roepen. "Raine, waarom heb je je aangemeld?" Ik rol met mijn ogen terwijl ik me omdraai om hem aan te kijken. "Omdat, Alfa, ik de hoofdtrainer ben voor onze vechters. Wie kan er beter trainen dan ik? Het hoort bij mijn werk."

Hem emotieloos aankijkend, voeg ik toe: "Drake, je moet gaan. Ik denk dat Shelby op je wacht."

Hij kucht, beseffend dat ik erachter ben gekomen. "Schatje, het is niet wat je denkt. Ik had te veel gedronken, ik was eenzaam, ik had seks nodig, en zij was er."

Terwijl ik me omdraai en snel terug naar het pakhuis loop, stuur ik True een gedachtelink met de vraag om me over twintig minuten voor de deur te ontmoeten. Ik pak dan snel twee grote koffers voor mijn reis en gooi verschillende outfits in de ene en al mijn belangrijke spullen in de andere. Alles waarvan ik denk dat ik het nodig zal hebben.

Na een tijdje hoor ik luid geklop op mijn deur, maar ik negeer het, wetend dat het Drake is. Ik pak een hoodie en trek hem aan, pak dan mijn mobiel voor de vlucht.

Als ik mijn deur open, zie ik een boze alfa voor me staan. Ik duw me langs hem heen, op weg naar de voordeur, maar hij grijpt mijn arm stevig vast en duwt me tegen de muur.

"Waarom?" spuugt hij in mijn gezicht. "Waarom gedraag je je als een verwend nest? Je gedraagt je als een kind, Raine."

Ik trek zijn hand van mijn schouder en draai zijn pols om tot hij neervalt. "Als je me ooit nog een keer aanraakt, Alfa, snijd ik je ballen eraf en voer ze aan je hoer."

Voordat hij kan antwoorden, grijp ik mijn koffers en sleep ze naar buiten. True staat er al, wachtend bij een taxi. Ik gooi mijn tassen achterin en stap in de auto.

Terwijl we wegrijden, voel ik me beter, maar de pijn is er nog steeds. Gelukkig is True te opgewonden om het te merken.

"Ik ben zo blij hiermee," zegt ze. "Ik wilde altijd al naar Italië."

"Ik heb gehoord dat het een prachtige plek is," zeg ik luchtig.

Schijnbaar beseffend dat ik niet wil praten, wordt True stil. Dertig minuten later zijn we door de beveiliging op het vliegveld en zitten we bij wat ramen bij onze gate. We hebben nog dertig minuten voordat we in het vliegtuig kunnen stappen.

"Hé, Raine?"

Ik kijk op.

"Er is zeker iets gebeurd tussen jou en de alfa?"

Ik staar haar aan, me afvragend hoe ze het weet.

"Raine, iedereen kon zien dat jullie aan het flirten waren. En ik zag hoe je naar hem keek."

Ik knik. Blijkbaar ben ik niet zo mysterieus als ik dacht.

"Je hebt ons getraind om dingen op te merken," gaat True verder. "We zouden je teleurstellen als we het niet zagen. Ik moet toegeven dat ik altijd al zoals jij wilde zijn."

Ik frons. "Ik? Waarom?"

True glimlacht. "Echt? Je bent geweldig, Raine. Sterk, krachtig, gracieus en aardig. Niets krijgt je ooit naar beneden, dus laat dit je niet van streek maken. Hij mag dan onze alfa zijn, maar als man is hij verschrikkelijk."

Ik lach. Ze heeft gelijk.

Terwijl we in het vliegtuig stappen, word ik nerveus. Ik haat vliegen, maar ik probeer mezelf af te leiden van mijn angst door me op True te concentreren. Ik wil haar beter leren kennen—en zij mij.

Na het opstijgen zeg ik: "Nou, True, het is een lange vlucht. Ik ga slapen voordat we landen."

Ze glimlacht maar blijft gewoon uit het raam kijken, zeer geïnteresseerd.

Ik doe mijn slaapmasker op om alles donker te maken, en doe dan mijn koptelefoon in. Met Machine Gun Kelly's "F*CK YOU, GOODBYE" luid spelend, val ik in slaap.