Niet weer een Valentijnsverhaal

Lauren Landon was altijd alleen op Valentijnsdag; het zat haar niet mee. Ze had haar portie slechte dates wel gehad, met mannen die vreemdgingen en weinig voorstelden in bed. Thuis was haar vibrator vaak haar beste vriend.

Daar zat ze dan, in een chic restaurant, nippend aan rode wijn in haar mooiste jurk en hoogste hakken. Lauren keek om zich heen naar alle stelletjes. Ze glimlachten allemaal en zaten dicht tegen elkaar aan, in de hoop dat ze 'de ware' hadden gevonden.

Lauren begon te denken dat zoiets haar nooit zou overkomen.

Ze had met zoveel foute mannen gedatet, en elke keer eindigde ze huilend in bad met een fles wijn en een bak ijs. Ze had meer telefoonnummers geblokkeerd dan ze er nog in gebruik had.

Het was duidelijk: het lag aan de mannen die ze koos. Anders zou dat betekenen dat zij niet de moeite waard was om van te houden, en dat kon toch niet waar zijn? Ook al leek ze steeds het meisje te zijn met wie mannen dateten voordat ze hun ware liefde vonden.

Terwijl ze de bittere wijn uit haar derde glas dronk, keek ze voor de zoveelste keer op haar telefoon. Het was half acht. Ze zat al een half uur te wachten op haar date, en als ze niet zo hoopvol was geweest, had ze het misschien al opgegeven.

De serveerster kwam toen naar haar toe, met een meelevende blik toen ze de lege stoel tegenover Lauren zag. "Het spijt me echt," zei de vrouw zachtjes, "maar ik kan u nog maar vijf minuten geven om te bestellen voordat ik uw tafel aan iemand anders moet geven." Ze friemelde nerveus met haar handen.

Lauren checkte haar telefoon en schudde haar hoofd. "Ik heb geen vijf minuten nodig, alleen de rekening alsjeblieft." Ze zuchtte, dronk haar glas leeg en pakte haar tas. Ze ging geen tijd meer verspillen aan een man die niet op tijd kon komen.

Niet als ze in plaats daarvan werk voor haar klant kon afmaken - een grote klant die ze zelf had binnengehaald, niet eentje die haar vader haar had toegeschoven. Een naam voor zichzelf maken los van haar vader was erg belangrijk voor Lauren.

"Natuurlijk. Alstublieft," zei de serveerster.

Lauren betaalde de rekening, gaf een flinke fooi en trok haar jas aan om zich klaar te maken voor de koude New Yorkse lucht.

Ze dacht al na over haar to-do lijst voor het liefdadigheidsevenement dat ze voor het weekend aan het plannen was. Ze knoopte haar jas dicht en draaide zich om om te vertrekken, nog steeds in gedachten verzonken over de gastenlijst en decoraties toen ze pardoes tegen een zeer grote man aanliep.

Hij was een kop groter dan zij, zijn brede gestalte vulde de hele ruimte tussen de twee tafels waar ze doorheen probeerde te lopen.

Lauren wilde zich verontschuldigen voor haar onoplettendheid, maar ze kon geen woord uitbrengen toen ze opkeek in felgroene ogen. Ze waren samengeknepen en hoorden bij iemand die er een beetje geïrriteerd uitzag.

Maar dat kon haar niet schelen. Hij was ontzettend knap.

Hij had een sexy, sterke kaaklijn met kort baardhaar dat haar altijd deed vallen voor mannen op Tinder. Hij was gespierd en rook duur, wat haar lichaam opwond op manieren die niet gepast waren in een druk restaurant op Valentijnsdag.

Eindelijk vond ze haar stem terug en schraapte haar keel. "Het spijt me, ik-"

"Zou moeten leren uitkijken waar je loopt," zei hij op een boze toon, zijn diepe stem deed dingen met haar die ze nog nooit had gevoeld.

Ze probeerde niet te rillen en fronste terug, vastbesloten om haar gevoelens niet de overhand te laten krijgen terwijl ze hem niet expres had aangestoten. Hij had ook niet opgelet waar hij liep.

"Ik loop waar ik wil. Dit is mijn restaurant," zei hij, kijkend alsof hij de baas was.

Ze kruiste haar armen voor haar borst. "Gefeliciteerd," zei ze. "Nu ik weet dat de eigenaar een eikel is, zal ik zeker mijn feedback achterlaten bij de receptie. Hoe wil je aangesproken worden? Mr. Eikel of Uwe Hoogheid?"

Met één hand haar telefoon vasthoudend en de andere aan haar tassenband, dwong ze zichzelf om geen van beide te gebruiken om hem een tik te geven.

In plaats van boos te worden, zoals ze had verwacht, stapte de man naar voren. Hij bewoog snel voor zo'n grote kerel, en ze had geen kans om bij hem vandaan te komen voordat hij zich vooroverboog.

Hij bracht zijn gezicht zo dicht bij het hare dat ze de whisky in zijn adem kon ruiken en de verschillende tinten groen in zijn ogen kon zien.

Zijn hete adem raakte haar oor toen hij sprak. "Ik geef de voorkeur aan 'Meneer'." Hij leunde achterover, het zachte haar op zijn hoofd streek langs haar wang toen hij zich bewoog.

Ze kon zich niet verroeren, haar lichaam reageerde op zijn slechte gedrag, en het ergste? Ze vond het lekker. Tenminste, haar onderlichaam wel. Het was kletsnat, als een dier in de bronsttijd.

En hij wist het ook nog.

Hij glimlachte gemeen, zijn volle lippen krulden op een heel sexy maar onvriendelijke manier. "Volgens mij vind jij dat ook fijn." Hij grijnsde en liep langs haar heen.

Lauren wilde de dingen niet zo laten eindigen en volgde hem boos. "Je hebt geen idee wat ik fijn vind."

Haar woorden negerend, liep hij naar zijn tafel - de hoekbank - en ging zitten, één arm over de rugleuning alsof hij alles bezat. En voor een vent als hij deed hij dat waarschijnlijk ook.

Ze haatte dat.

"Vertel het me dan," zei hij op een toon die haar dom deed voelen.

Zijn uitdaging zette haar aan het denken. Wist ze eigenlijk wel wat ze lekker vond als het om mannen en seks ging? De waarheid was, niet echt. Haar ervaringen met mannen in het verleden draaiden erom hen te laten doen wat zij wilden om klaar te komen. Ze deed niet veel in bed - ze lag er gewoon.

Maar voor deze vent? Ze zou overwegen elke porno ooit gemaakt te bekijken om te leren hoe ze de beste kon zijn die hij ooit had gehad. Niet dat ze het aanbood, en niet dat hij geïnteresseerd zou zijn als ze het deed.

Ze zou het hem wel vertellen, besloot ze.

Het was Valentijnsdag, ze was in de steek gelaten, en ze had geen eikel nodig die onaardig tegen haar deed, net zomin als ze dat derde glas wijn nodig had gehad.

Dus legde ze beide handen op zijn tafel, leunde voorover en haalde diep adem om tegen hem te schreeuwen.