Wanneer de nacht valt: aan de voet van de koning

Vanaf het moment dat mijn zwangerschap begon, werd Theodores aantrekkingskracht tot mij groter dan ooit. Zijn aanraking was een herinnering aan het leven dat in mij groeide. Zijn verlangen naar mij was even sterk als alles waar ik tijdens mijn zwangerschap zelf naar verlangde.

Ik had er vaak over gedroomd om zwanger te zijn, maar niets had me kunnen voorbereiden op het baren van Theodore Jeffersons kind. Hij was geobsedeerd.

Vanaf het moment dat ik 's ochtends wakker werd, hield zijn blik me vast alsof ik de meest waardevolle schat van de wereld was, een noodzaak voor hem om te overleven.

Met elke kilo die ik aankwam, elke zwangerschapsbroek die ik kocht, elk raar verzoek voor een bepaalde maaltijd die ik deed, leek hij steeds verliefder op me te worden.

Elke dag die voorbijging bevestigde dat ik de gelukkigste vrouw ter wereld was. Theodore behandelde me als een koningin.

Ik plaagde hem er vaak mee, omdat hij zelf lid was van een koninklijke familie.

"Kijk nou, de kleinzoon van de Franse koning, die zijn dikke, zwangere vrouw vertroetelt," grinnikte ik, terwijl ik mijn tong naar hem uitstak.

Dan besprong hij me, sloeg zijn sterke armen om me heen en drukte zijn lippen op de mijne.

"Waag het niet jezelf dik te noemen. Je bent de mooiste vrouw op aarde," gromde hij. Hoe zoetsappig het ook was, ik moest er nog steeds van zwijmelen.

"Bovendien ben ik geen erfgenaam. Mijn oom is degene die koning wordt, niet ik."

Eerlijk gezegd was het hele koninklijke gedoe wel even wennen. Hoewel ik geen koninklijk bloed had, was ik door onze relatie wel koninklijk. En dat voelde vreemd.

Maar Theodore nam het op de koop toe. Tijdens mijn hele zwangerschap zorgde hij ervoor dat ik geen vinger hoefde uit te steken.

Het voordeel van getrouwd zijn met een van de rijkste mannen van Groot-Brittannië was dat geen enkel verlangen onbevredigd bleef. Theodore zorgde daar wel voor. Ongeacht hoe laat het was of hoe bijzonder mijn verzoek ook was, hij was altijd bereid om aan mijn trekken te voldoen.

"Zo kunnen we oefenen voor wanneer we Versailles bezoeken," zei hij met een knipoog.

Vandaag snakte ik naar aardbeien met chocolade, het meest verleidelijke dessert ooit. Theodore zorgde ervoor dat onze bodyguard Sherry ze ging halen bij een geweldige patisserie in Londen.

En toen, altijd de gentleman, stond hij erop om ze aan mij te voeren, terwijl ik achteroverleunde en rustte.

"Je hebt chocolade overal op je gezicht," lachte hij, terwijl hij zijn tong uitstak om de kleverige substantie van mijn wang te likken.

"En wiens schuld is dat?" plaagde ik. "Hé! Die is van mij."

Ik gaf hem een intense kus en zoog de chocolade weer in mijn mond.

"Dat is niet eerlijk, mevrouw Jefferson," antwoordde hij met een duivelse grijns op zijn gezicht.

Hij likte zachtjes de chocolade van mijn lippen, voorzichtig over mijn uitstekende buik heen leunend, terwijl hij zich tegen me aandrukte. Hij kuste me over mijn hele lichaam, bleef hangen op mijn sleutelbeen en zorgde voor rillingen op mijn rug. Ik had gedacht dat de zwangerschap ervoor zou zorgen dat ik niet aangeraakt wilde worden.

Ik had er niet verder naast kunnen zitten. Ik verlangde meer dan ooit naar Theodore. Het was alsof de baby in mijn buik me wanhopig maakte om weer begeerd te worden.

Met een langzame, weloverwogen beweging maakte Theodore mijn zijden jurk los, waardoor mijn naakte lichaam zichtbaar werd. Naarmate de zwangerschap vorderde, gaf ik de voorkeur aan comfortabele, losse kleding. Vaak droeg ik weinig tot niets, vooral geen ondergoed, iets dat Theodore leek te waarderen.

Terwijl hij met zijn tong over zijn lippen gleed, ging zijn blik hongerig over me heen.

Even bedekte ik mezelf instinctief. Ondanks alles wat Theodore tegen me zei, voelde ik me verre van aantrekkelijk. Mijn gezwollen lichaam was me vreemd en wanneer ik in de spiegel keek, schrok ik van het wezen dat me aanstaarde.

Al die momfluencers die het op Instagram hebben over de magie van een zwangerschap, zeggen er nooit bij hoe onzeker je kunt worden.

"Je bent ongelooflijk sexy," fluisterde Theodore, alsof hij mijn gedachten kon lezen. Hij sabbelde aan mijn oorlel.

"Zo voel ik me niet," antwoordde ik. "Ik voel me enorm en onaantrekkelijk. Het spijt me dat je me zo moet zien."

Plotseling pauzeerde Theodore, met een ernstige blik in zijn ogen.

"Wat is er?" vroeg ik bezorgd.

"Praat nooit zo over jezelf," vermaande hij. "Je bent de mooiste, verleidelijkste vrouw op aarde. Ik hou van je, hoe je er ook uitziet. Maar je draagt ons kind en dat maakt je meer sexy dan ik ooit kan beschrijven."

"Hoe ik er ook uitzie?" vroeg ik, terwijl ik een wenkbrauw uitdagend optrok. "Wat als ik in een worm verander?"

"Ooo! Je zou de schattigste worm ooit zijn," antwoordde hij, terwijl hij spottend met zijn ogen rolde.

"Tuurlijk!" Ik haalde mijn schouders op en gaf hem een elleboogstoot. "Dat zeg je alleen maar om me op te vrolijken."

"Ik meen het echt," hield hij vol. "Nou, niet dat van het wormgedeelte, maar ik voorzie niet dat dat snel zal gebeuren."

"Jasmine Jefferson, je bent adembenemend. Elke keer als ik je zie, verbaas ik me dat ik zoveel geluk heb gehad om jou als mijn vrouw te hebben, de moeder van mijn kinderen."

Mijn hart ging tekeer. De liefde die we voor elkaar voelden was onmiskenbaar.

Soms voelde ik de behoefte om mezelf te knijpen. Het was moeilijk te geloven dat dit mijn realiteit was.

De titel zou nooit zijn charme verliezen. Regelmatig dacht ik uit deze droom te ontwaken. Maar dan herinnerde de aanraking van Theodore me eraan dat dit geen droom was.

Dit was mijn leven en ik leefde het elke dag. Voor altijd.

Theodore liet kusjes langs mijn zij glijden en ging lager zitten tot zijn hoofd tussen mijn benen lag. Mijn buik belemmerde mijn zicht op hem.

Ik kon alleen maar achteroverleunen en genieten van de sensatie van zijn lippen op de binnenkant van mijn dijen. Het feit dat ik hem niet kon zien, leek mijn zintuigen te versterken.

Elke aanraking voelde intenser. Het was alsof elk zenuwuiteinde werd aangestoken bij elke streling.

Plotseling ademde ik in toen ik zijn hete adem tegen mijn vagina voelde.

"Ooo, Theodore," kreunde ik. Ik voelde mijn verlangen naar hem in mijn lichaam opborrelen.

Zijn tong verkende mijn onderste lippen, eerst zachtjes, toen met toenemende heftigheid. Ik greep de randen van mijn stoel vast, sloot mijn ogen en liet een lage kreun ontsnappen.

Hij trok zich terug en ik jankte zachtjes. Ik miste het gevoel van zijn mond op mijn kern.

Maar hij was nog niet klaar. Zijn eeltige handen liepen langs mijn dij en lieten kippenvel achter terwijl ze naar mijn ingang gingen. Ze gleden in me, waardoor ik kreunde van verlangen.

Hij leunde naar me toe voor een kus, waardoor mijn kreun verstomde. Ik kon mezelf op zijn lippen proeven en de combinatie van onze smaken maakte me gek van verlangen.

Toen maakte hij zich los, met een grijns op zijn gezicht. Voordat ik kon vragen wat hij van plan was, dook hij naar beneden en ik voelde zijn tong weer over mijn clit gaan. Ik schreeuwde het uit in extase.

Terwijl hij op mijn clit zoog, gleden zijn vingers in en uit me. Al snel werd ik drijfnat.

Zijn tong bewoog heen en weer en wakkerde de lust in me aan.

Het voelde alsof ik op het punt stond te ontploffen, een miljoen vuurpijlen ontbrandden tegelijkertijd binnen in mij. Mijn hele lichaam tintelde van de groeiende passie.

Ik kronkelde op de bank, kon mijn reacties niet bedwingen en had het gevoel dat ik in mijn eigen euforie zweefde. Ik kon nog steeds niet bevatten hoe hij me elke keer weer zo'n genot kon bezorgen. Hoe ik nooit genoeg kreeg van zijn aanraking, zijn goddelijke lichaam.

De extase die hij veroorzaakte was magisch.

"Theodore," riep ik uit, mijn stem hees van de lust.

Mijn ogen rolden naar achteren toen mijn orgasme me overspoelde en een golf van gelukzaligheid door mijn lichaam gierde.

Theodores grijns naar mijn vagina vertelde me dat het nog niet voorbij was.

"Kun je nog een keer voor me klaarkomen?" vroeg hij, zijn lippen hingen nog steeds tussen mijn benen.

Ik knikte zwakjes, me ervan bewust dat hij mijn antwoord niet kon zien. Hij liet me altijd meer dan één keer klaarkomen. Dat was gewoon de’ stijl van Theodore.

Hij dook weer naar binnen en ik kromde mijn rug toen zijn tong rond mijn clit cirkelde.

Hij was nu intiem vertrouwd met mijn lichaam. Ik hoefde hem nooit te begeleiden of te zeggen waar hij me moest aanraken. Hij leek mijn gedachten te lezen en wist precies wat ik nodig had. Op dit moment was hij dat.

"Ik wil je..." kreunde ik schor, niet in staat om de zin in één adem uit te spreken.

Zijn tong versnelde bij mijn woorden, op het ritme van mijn hartslag.

"...In mij," wist ik af te maken.

Maar helaas voelde ik hem fronsen. Ik wist al wat zijn antwoord was.

"Alsjeblieft," kreunde ik voordat hij me weer kon vertellen dat ik te zwanger was om door hem genomen te worden.

Theodore gleed langs mijn lichaam omhoog, zijn handen langs mijn zij en liet daarbij een spoor van kippenvel achter. Was het normaal om je zo te voelen? Om zo gevoelig te zijn voor iemands aanrakingen dat een aanraking je doet ontploffen?

"Het duurt niet lang meer voordat de baby geboren wordt," zei hij, terwijl hij naar mijn zwangere buik gebaarde en er liefkozend over wreef. "Maar geloof me: zodra de dokters zeggen dat het veilig is, kun je een week lang niet opstaan."

Ik kreunde. De dokter had me aangeraden voorzichtig te zijn tijdens het laatste trimester en sindsdien weigerde Theodore om me te neuken. Het was een kwelling, vooral omdat mijn libido alleen maar toenam naarmate mijn uitgerekende datum naderde.

Eindelijk waren Theodore en ik gedwongen om creatieve manieren te vinden om elkaar te bevredigen. Onze slaapkameravonturen waren zelfs zo inventief geworden dat ik wist dat onze volgende seksuele escapade fantastisch zou zijn, anders dan alles wat we samen hadden meegemaakt.

Maar ik miste nog steeds het gevoel dat hij met dezelfde kracht als vroeger mijn lichaam binnendrong. Ik keek zeker uit naar die dag.

Maar er was veel te doen voor die tijd. We moesten ons voorbereiden op een baby.

Wat me eraan herinnerde...

"De kinderkamer!" riep ik uit, terwijl ik rondkeek in de lege kamer waar we lagen.

We zouden vandaag de babykamer inrichten. Juist daarom waren we de kamer binnengegaan, die nog opgeknapt moest worden. Maar toen overmeesterden mijn verlangens me en... het was duidelijk wat er toen gebeurde.

Maar nu had de kamer dringend onze aandacht nodig.

Ik stond op, rekte me uit en pakte een verfkwast. De muren waren zachtgeel geschilderd. We hadden ervoor gekozen om het geslacht van de baby niet te weten te komen. Theodore wilde vooral graag verrast worden. Net als vroeger, grapte hij.

We hoefden alleen nog maar de babymobiel boven de wieg te hangen.

Het kiezen van het perfecte exemplaar had even geduurd. Theodore wilde dat het bij ons gezin zou passen en we hadden er niet een kunnen vinden die echt perfect bij ons beiden paste.

Ik was aangenaam verrast door zijn betrokkenheid bij de voorbereidingen. Eigenlijk had ik verwacht dat hij aan het werk zou zijn, terwijl ik het huis klaarmaakte voor de baby. Dat was absoluut niet waar.

We waren allebei aan het nestelen.

Theodore was aanwezig bij elk detail, elk moment.

Van het wiegje en de kleertjes kopen tot de bevallingslessen, hij was aan mijn zijde gekleefd als een denkbeeldige vriend. Maar hij was echt.

Hoewel hij een van de rijkste en invloedrijkste mannen in het Verenigd Koninkrijk was, misschien wel in de hele wereld, maakte hij tijd.

Voor mij.

En voor onze baby.

Terwijl Theodore van de bank afrolde en ook een verfkwast pakte, werd er op de deur geklopt.

"Mag ik binnenkomen?" vroeg de lieve stem van Thea vanaf de andere kant.

Snel trok ik mijn badjas aan voordat ik antwoordde.

"Ja, schat," riep ik. "Kom binnen."

Zodra de woorden mijn mond verlieten, zwaaide de deur open en kwam Thea binnengestormd met een brede grijns op haar gezicht.

De enige persoon die nog meer uitkeek naar de geboorte van de baby dan Theodore en ik, was hun toekomstige grote zus. Ik had nog nooit een kind zo opgewonden gezien om een broertje of zusje te hebben om mee te spelen. Ze maakte constant lijstjes met dingen die ze de baby wilde leren. Ik wist dat ze de beste grote zus ooit zou zijn.

"Heb je het al opgehangen?" vroeg ze, terwijl haar blik tussen Theodore en mij heen en weer ging.

"Nee," Theodore knielde ter hoogte van haar en keek haar recht in de ogen. "We zaten op je te wachten."

Mijn hart zwol van trots. Ik kon nauwelijks geloven dat dit de man was die nauwelijks met Thea sprak toen ik hem voor het eerst ontmoette. Ik was in de wolken toen ik zag hoe ze zich tot dit punt hadden ontwikkeld. Ze waren zo hecht als een vader en dochter maar konden zijn. Ik was dolgelukkig dat ik deel mocht uitmaken van hun reis.

Met een grinnik haalde ik mezelf uit mijn mijmeringen. Het constant huilen was een andere bijwerking van mijn zwangerschap. Theodore en Thea waren er inmiddels aan gewend.

Meestal waren het natuurlijk tranen van blijdschap.

Theodore haalde de mobiel uit een doos. We hadden gekozen voor het melkwegstelsel vanwege de oneindigheid van die mobiel. Thea had terecht gezegd dat het overeen kwam met de oneindige liefde was die we met zijn drieën, en binnenkort met zijn vieren, hadden.

Terwijl ik toekeek hoe Thea en Theodore de kleurrijke mobiel ophingen, voelde ik dat de tranen echt begonnen te komen. Ja hoor. Maar even serieus. Hoe kon ik niet in snikken uitbarsten toen ze ik ze samen zag giechelen, terwijl Theodore op zijn tenen stond om de mobiel aan het plafond te haken?

Plotseling stak een scherpe pijn in mijn buik en ik kreunde. Theodore draaide zich in een oogwenk om. Binnen een seconde stond hij naast me en ondersteunde me.

"Is het al tijd?" vroeg hij, zijn uitdrukking tussen opwinding en angst.

Terwijl een golf van pijn door me heen ging, kon ik alleen maar knikken.

Zijn ogen schitterden van opwinding. Dit was het moment waarop we ons hadden voorbereid. Deed het maar niet zo'n pijn.

Ik wierp een blik op het lege wiegje waarin onze baby binnenkort elke nacht zou liggen. Ons gezin van drie zou een gezin van vier worden. Alles stond op het punt te veranderen.

"De baby komt eraan!" Thea piepte van blijdschap.

"Je wordt een grote zus," zei ik tegen haar.

Thea en Theodore ondersteunden me en langzaam daalden we met tussenpozen de trap af. Eenmaal beneden pakte Theodore mijn weekendtas, die bij de deur stond te wachten op dit moment.

"Ben je er klaar voor?" vroeg Theodore.

Ik ademde uit tegen de pijn. Ook al deed het vreselijk pijn, ik wist dat dit het waard was. Ik knikte en probeerde vertrouwen uit te stralen.

Dit gebeurde echt.

Ik stond op het punt om van onze baby te bevallen.