Nigdy mnie nie znałeś

Czuję, że powinnam być kimś. Jestem wilczycą w stadzie Półksiężyca w Kolorado i świat przecież musi mieć coś więcej do zaoferowania niż to, tylko że… tak często mówiono mi, że jestem nikim, że sama zaczynam w to wierzyć. Do diabła, nawet moja matka w to wierzy.

Mam osiemnaście lat – prawie. W przyszłym tygodniu, w moje urodziny, ukończę liceum jako prymus mojej klasy, ale gwarantuję, że tylko nauczyciele i syn alfy znają moje imię. Nauczyciele muszą wiedzieć, kim jestem. W końcu to oni byli odpowiedzialni za moją edukację przez ostatnie kilka lat.

Damien zaś prawdopodobnie nie zdawałby sobie sprawy z mojego istnienia, gdyby nie fakt, że od dwóch lat udzielam mu korepetycji, aby mógł ukończyć szkołę i dostać się do college’u dla alf, który wymaga doskonałych ocen. Jego ojciec, alfa, tak zarządził, ale przed tym wydawał się nie wiedzieć o moim istnieniu, dopóki nie okazało się, że jego drogi syn nie radzi sobie w szkole.

Teraz zamiast osobą, jestem bardziej narzędziem. Wykorzystują mnie, by Damien zdał.

Moja matka oczywiście nigdy nie mówi nic w mojej obronie, mimo że musi jej w jakimś stopniu zależeć. Nigdy się nade mną nie znęcała, ale przez większość czasu zachowuje się tak, jakbym nie istniała. Czasami zastanawiam się, co jest gorsze.

Moja matka jest mądra i piękna. Długie blond włosy, niebieskie oczy. Ma krągłe ciało, o które doskonale dba. Jest prawdziwą towarzyszką alfy – jego boską towarzyszką, ale luną jest jego wybrana towarzyszka. Luna Diana pochodzi z silnego stada, w którym jej ojciec jest alfą.

Tydzień po tym, jak wybrał lunę Dianę na swoją towarzyszkę, poznał moją matkę, słabą wilczycę z małego stada, które zostało zaatakowane przez łotrów. Mój ojciec był alfą, który odpowiedział na ich wezwanie o pomoc. Udał się do stada Silver Crest i pomógł wyszkolić i wzmocnić stado do walki z łotrami.

Kiedy poznał moją matkę, alfa odkrył, że jest ona jego boską towarzyszką, więc naturalnie zabrał ją ze sobą i ulokował w małym domku, gdzie mógł być z nią, kiedy tylko jego wilk tego potrzebował.

Oczywiście luna Diana wiedziała. Więź między nią a alfą konsekwentnie ujawniała to, gdy zdradzał ją z moją matką. Nie mogę sobie wyobrazić, co czuła żyjąc w cieniu jego boskiej towarzyszki, dopóki do gry nie wkroczył los.

Niedługo po sprowadzeniu jej do stada, moja matka zaszła w ciążę. Luna również. Damien, mój przyrodni brat i dziedzic alfa, urodził się tydzień przede mną.

Dowiedziałam się prawdy o sobie, kiedy miałam dwanaście lat. Alfa Marco DeLong, przywódca stada Półksiężyca, spędził popołudnie na seksie z moją matką. Żadna z nich nie pamiętało, że byłam tego dnia w domu. Nie czułam się dobrze tego dnia, więc zostałam w swoim pokoju.

Po ich sesji namiętności alfa rozmawiał z moją matką o tym, że Damien pewnego dnia będzie silnym alfą i że powinien zmienić się wcześniej niż standardowo, z powodu bycia synem alfy. Usłyszałam, jak matka pyta, co myśli o mnie, a on się roześmiał.

„O niej? Christine, ona jest nikim! Będziesz miała szczęście, jeśli nasza córka w ogóle się zmieni! Jest słaba i głupia. Czasami zastanawiam się, czy ona naprawdę jest moim dzieckiem”.

Jego słowa doprowadziły moją matkę do płaczu. Nigdy by go nie zdradziła! Ale to potwierdziło moje podejrzenia. On był moim ojcem. W końcu luna mnie nie nienawidziła bez powodu – nadal nienawidzi. Nawet na mnie warczy.

Nie sądzę, żeby reszta stada wiedziała, ale widząc, jak alfa i luna mnie traktują, reszta stada podąża za tym. Nikt ze mną nie rozmawia, z wyjątkiem nauczycieli, którzy są do tego zobowiązani, i Damiena, który musi, jeśli chce mieć lepsze oceny.

Nazywam się Lyric Johannes. Tutaj, jestem nikim. Człowiekiem-nikim.

Jestem bękartem – córką alfy.