Kız Kardeşimin Düğünü

Masamda otururken telefona “Tamam anne, zamanında orada olurum,” diye cevap verdim. Nazikçe işlenmiş kabartmalı düğün davetiyesini havaya kaldırırken sandalyemde geriye yaslandım. “Tamam tamam söz veriyorum. Uçağım ikide kalkıyor.”

Annem yüksek sesle cevap vermeye devam edince gözlerimi devirdim. “Tamam, evet. Hadi görüşürüz anne.”

Bağlantıyı kesip telefonu masaya fırlattım, derin bir iç geçirdim. Bilgisayarımı açıp çalışmaya çalıştım, sonra boşuna çabaladığımı fark edip kapattım.

Ailemle karmaşık bir ilişkim olduğunu söylemek hafif kalırdı. Kız kardeşimi seviyordum ama düğününe gitmek için de can atmıyordum.

Özellikle de iki hafta sürecek parti, etkinlikler ve gezi şeklinde bir program olduğu düşünülünce... Kız kardeşim tüm aileyi Maldivler’e balayına davet etmişti.

Kim böyle bir şey yapardı ki? Ama anneme göre, ben de dahil olmak üzere tüm ailenin katılımı zorunluydu.

Bir bahane uydurmayı düşündüm. İşle alakalı bir sorun olduğunu belirtip düğünden hemen sonra gitmem gerektiğini söyleyebilirdim.

Ailemin ve akrabaların neden evlenmediğimi, ne zaman çocuk yapacağımı ve hayatımda neler olup bittiğini sorup durduğu işkence gibi geçecek iki koca hafta…

Sonra böyle bir şey yaparsam annemin ömür boyu dırdır edeceğini düşündüm. Ölene dek ne zaman bana kötü hissettirmek istese ya da ne zaman bir şey olsa bu konuyu açardı.

Tabii bir de etrafta sürekli bana bir tanıdığını ya da yeğenini ayarlamaya çalışan işgüzarlar olacaktı.

“Keşke çıktığım biri olsaydı...” diye mırıldandım. “Yok yok, çıktığım biri olsa iyice dikkatlerini çeker…”

Saniyeler sonra aklıma çılgın bir fikir geldi. Dizüstü bilgisayarımı tekrar açıp Boston merkezli ajansları araştırmaya başladım.

Biraz bakındıktan sonra aradığım şeyi buldum. Ajansın müdürüne ihtiyacım olan şeyi anlatan bir e-posta attım. İki dakika içinde bilgisayarımın ‘ding’ sesini duydum.

Mesajı okurken “Vay be, hızlı oldu,” diye mırıldandım. E-postada önümüzdeki birkaç saat içinde ayrıntıları görüşmek üzere telefon edeceklerini yazmışlardı.

Böyle bir görüşmeyi evde, kendi mahremimde yapmanın daha iyi olacağına karar verdim. Ayağa kalkıp ofisten çıktım, asistanıma bugünlük çıktığımı bildirdim.

Şoförüm beni binamın önünden alıp dolambaçlı New York sokaklarına çıkardı.

“Teşekkür ederim Thomas. Yarın sabah görüşürüz.”

“Tabii efendim,” diye cevap verdi resmî bir şekilde.

Limuzinden inip çatı katına yöneldim. Daireme adım attığımda kravatımı henüz çıkarmıştım ki cep telefonum çalmaya başladı.

Telefonu “Tate Young,” diye açtım.

“Bay Young, ismim Edna Smith. Advantage şirketinden arıyorum.”

“Ne gibi hizmetler verdiğimizi soran e-postanızı alınca biraz şaşırdım. Bahsettiğiniz etkinlik için size katılacak birini bulamadığınızı hayal bile edemiyorum.”

“Bakın Bayan Smith,” diye başladım. “Evet çıkacak birini bulmak benim için sorun değil. Ancak gerçek bir sevgili bulup onun beklentileriyle uğraşacak halde değilim.”

“Bana sadece rol yapacak, ailemin soru sorup durmasını engelleyecek, bu düğünü mümkün olduğu kadar rahat atlatmamı sağlayacak biri lazım. Bunu siz yapabilir misiniz yoksa ben başka bir yerleri mi araştırayım?”

“Hayır hayır, efendim,” dedi. “Size yardımcı olmaktan mutluluk duyarız. Bana tam olarak ne aradığınızı açıklayabilir misiniz?”

“Eskort olduğu bariz olmayan, klas birini arıyorum. Tek ihtiyacım olan, bize ayak uydurabilecek biri. Bunlar sadece üst düzey konukların katılacağı üst düzey etkinlikler.”

“Konuşurken eğitimli olduğunun belli olması ve yemek yerken hangi çatalı kullanacağını falan bilmesi gerek,” diye bitirirken burnumu sinirli şekilde kaşıdım.

“Efendim, bütün çalışanlarımız klas insanlardır,” dedi. “Sizin için aklımda birkaç isim var. Peki dış görünüşü nasıl olsun? Çekici bulduğunuz birini isteyeceksinizdir herhalde, değil mi?”

Kanepeye oturup gözlerimi kapattım.

“Fark etmez. O kadınla yatmayacağım. Seks için para ödemiyorum. Tek ihtiyacım olan, kız arkadaşım olma konusunda inandırıcı olacak biri. Düğünde kaba saba davranmasını riske atamam.”

“Sizi anlıyorum. Ama Bay Young, bana genel bir fikir vermezseniz size başarılı bir eşleştirme yapamam,” dedi. Sesi artık hafif sinirli geliyordu.

Jamie'yi düşündüm. Uzun sarı saçları ve incecik vücuduyla dikkat çekici ve güzeldi. Başımı salladım. “Sarışın olmasın.”

“Aklımda mükemmel bir kız var,” dedi neşeyle. Telefonun diğer ucunda sırıttığını anlayabiliyordum. “Fiyat detaylarını ve kızın bilgilerini bugün ilerleyen saatlerde size ileteceğim.”

“Tamamdır, teşekkür ederim,” diye cevap verdim. Telefonu kapattım. Tekrar kanepeye yığılırken “Ne yapıyorum ben?” diye kendimi sorguladım.

Bir süre evde volta atarken “Bu aptal bir fikir,” diye düşündüm. Plandan birkaç kez vazgeçip sonra yine kendimi ikna ettim.

Bir saat sonra faturayı içeren bir e-posta geldi. İncelerken “Şaka mı bu ya!?” diye bağırdım.

Oflayıp ücretin yarısını ödedim. Avukatıma bile bu kadar çok ödememiştim hiç.

“Artık bu işin dönüşü yok,” diye mırıldandım.