Eşim Benden Nefret Ediyor

Wolfgang

Max ve Remus'un bu boktan partiyi vermesine izin verdiğime inanamıyorum.

Doğum günüm üç ay önceydi. Şimdi kutlamanın ne anlamı vardı?

Sadece parti vermek için bahane bulduklarını biliyordum.

"Hadi Wolfgang, sadece bir geceliğine! Sonunda eşimi bulup bulamayacağımı görmek istiyorum," diye sızlandı. Çenesini yalvarır bir şekilde masama koydu.

"Sürekli bunu söyleyip duruyorsun. Ve onu bulma arayışında, kadın nüfusunun neredeyse yüzde doksanıyla yattın." dedi Remus. Elinde bir yığın kâğıt tutuyordu.

Üçümüzün en büyüğü olan Max, Remus’a "Ah, kes artık. Umurunda değil, çünkü zaten bir eşin var." diye cevap verdi.

Max ve ben 26 yaşındaydık, Remus ise 29 yaşındaydı.

Hepimiz büyük savaştan sonra, hayatın başlarında atandığımız rolleri almıştık.

Yani babam, rahmetli alfa, Max'in babası olan ikinci komutanı ve Gamma Craton da dahil olmak üzere liderlerin çoğu haydutlara karşı savaşta öldükten sonra.

"Aspen'in olmasının bununla bir ilgisi yok. Ben de senin kadar rahatlamak istiyorum Max, ama yükümlülüklerimiz her şeyden önce geliyor." dedi.

"Ama eşimi bulmak istiyorum!" diye küçük bir çocuk gibi sesi çıkarak sızlandı Max. Bazen beta unvanını nasıl aldığını merak ediyordum.

Remus "Onu zamanı gelince bulacaksın. Şu anda, düzenbaz Klaus'un ve onun uşaklarından kurtulmanın bir yolunu bulmalıyız." dedi.

"Ah. Bir yıldır o pisliklerin peşindeyiz! Bir gece izin bize zarar vermez. Ayrıca, sonunda eşini de bulabilirsin Wolfie," dedi Max, kaşlarını bana karşı oynatarak.

"İlgilenmiyorum,” diye cevapladım. Ve gerçek buydu.

Aklımdaki son şey, onun ve yavrularımın güvenliği için endişelenmem gereken bir eş bulmaktı.

Tek istediğim Klaus adındaki şerefsizi yakalayıp bu savaşa bir son vermekti.

"Ne demek ‘ilgilenmiyorum’! Biliyor musun, kurtlarla ilgilenmeyebileceğini düşünmeye başladım." dedi sırıtarak.

"Efendim, haklı olduğunu söyleyebilir misiniz? Kimse seni bir kadınla ilgilenirken görmedi. Hatta biriyle konuştuğunu bile görmedik," diye ekledi Remus.

Max yanımda kıs kıs gülerken ona ters ters baktım.

Burnumun kemerine dokunarak "İyi be! Ay sonundaki aptal partiye izin vereceğim." dedim. "Ama daha sonra, Klaus'u bulmaya ve yok etmeye geri dönüyoruz."

"Yaşasın!" Max sevinç içinde zıpladı.

"Evet, efendim," dedi Remus. "O zaman gala için hazırlıklara başlayacağız."

Bugün buraya, olmak bile istemediğim bir partiye gelmiştim.

Şimdi, liderler - Mavi Ay sürüsünden alfa ve kızı Tallulah, Remus ve eşi, Max ve ben - büyük salonun kapısının önünde durduk ve anons edilmeyi beklediler.

Tek tek isimleri söylenince girdiler.

En son benim adım söylendi. Etrafımda duran insanlara bakma zahmetine girmeden içeri girdim.

Masama ulaştığımda etrafa baktım. Gözlerim ruhumun derinliklerine bakan bir çift gri gözle birleşti.

Solumdaki uzak köşede duran basit bir hizmetçiydi. Çok büyük gri gözleri ve kestane rengi saçlarıyla ilgi çekiciydi.

Çabucak başka bir yere baktım ve odağımı başka bir yere çevirdim.

Parti hoşuma gitmese de yavaşça devam etti. Kısa süre sonra sürekli onlardan dans etmemi isteyen kızları reddetmek zorunda kalarak sıkıntıdan patladım.

Mavi Ay alfasının kızı Tallulah bile yanıma geldi, beni baştan çıkarmaya çalışırken kirpiklerini kırpıştırıyordu.

"Hey, Wolfgang," dedi en tatlı tonuyla. Sadece kollarım bağlı dururken ona başımı salladım.

"Güzel parti veriyorsun. Böyle partiler veren bir tip olduğunu bilmiyordum." dedi.

Zaten az olan sabrım çoktan taşmış bir şekilde "Ben bir bok yapmadım. Max ve Remus bunu ayarladı. Ben sadece yetki verdim." dedim.

O anda, sarhoş bir salak tarafından yakalandım.

"Hey, doğum günü çocuğu!" Max dengesini korumaya çalışırken kolunu omzuma attı.

"Doğum günüm aylar önceydi. Bu sadece seni başımdan atmak içindi," diye cevapladım.

"Hadi ama, oyunbozan. Sıkılman mümkün değil" diyerek birasını içerken ağzında döndürüyordu.

"Aslına bakarsan, sıkıldım. Sadece ev sahibi olduğum için buradayım." Ona ters ters baktım. "Eşini buldun mu? Çünkü bu partiyi yakında bitirmek istiyorum."

Soru ağzımdan çıktığı anda pişman oldum. Max ellerini bana dolarken ağlamaya başladı.

"Hayır, hayır! Eşsiz olduğuma inanmaya başladım. Ay Tanrıçası! Sonsuza kadar yalnız kurt olmak benim kaderim mi?" diye bana tutunarak ağladı.

"Bırak beni, seni aptal!"

Ama bana sıkıca yapışmıştı. "Hayır, hayır. Beni rahatlat! Kalbim kırıldı, çünkü eşimi bulamadım."

"Çekil dedim!" Burun deliklerime cennetimsi bir koku girerken aniden durdum. Max'i üzerimden ittim, kokunun kaynağını bulmak için havayı koklamaya çalışıyordum.

"Ne. Hey!" Max mızmızlanmaya başladı ama ben onu durdurdum.

"Kokuyu alıyor musun?" diye ona sordum.

"Ne kokusu?" diye sordu Tallulah. Orada olduğunu bile unutmuşum.

"Hı?" Max havayı kokladı. "Tam olarak ne koklamam gerektiğini bilmiyorum, dostum."

Onu görmezden geldim. Vanilya ve marşmelov gibi tatlı ve narin bir kokuydu bu.

Aniden kurdum Cronnos kafamda deli gibi uludu. Zıpladı ve bir o yana bir bur yana koşuyordu, bir yandan da havayı kokluyordu.

~"Eş. Kokusunu alabiliyorum. Eşimin kokusunu alıyorum," dedi Cronnos zihnimin içinden.

Donup kaldım. Böyle bir şey olamaz. Sekiz yıldır eşimi bulamıyordum. Neden şimdi?

"Wolfgang? İyi misin?" diye sordu Tallulah.

"Evet, dostum. Yüzün bembeyaz oldu. İyi misin?" diye sordu.

"Ah. evet. İyiyim,” dedim, hala kokuya odaklanmış bir şekilde.

Cronnos "Eşimiz sonunda geldi, evlat. Onu bul! Kokusunu alabiliyorum!" diye bağırdı.

Transtan çıktım.

"Ben. Tuvaleti kullanmam gerek. Affedersiniz." diyerek Max ve Tallulah'dan uzaklaştım.

Onu bulmak zorundaydım. Sanki koku beni çekiyordu.

Misafirlerin arasında yürüdüm, hiçbirini tanımıyordum.

Aklımdaki tek şey onu bulmaktı. Cronnos hala onun bizim eşimiz olduğunu haykırıyordu.

Elim içgüdüsel olarak küçük yumuşak bir el tutana kadar yürümeye devam ettim.

Kafamı kaldırdım ve yüz yüze geldiğim kişi daha önce gördüğüm gri gözlü hizmetçiden başkası değildi.

İkimiz de aynı anda "Eşim." dedik.