Kaderin Cilvesi

ORION

Gümüş Şafak Sürüsü’nün alfası, bu kadar kısa sürede bile ziyaret isteğimi yerine getirmeye hevesliydi. Buna şaşırdığımı söyleyemem.

Söylentileri duymuş olmalı. Bu durumda sadece bir aptal dostça teklifimi reddedebilir.

Sahilden eve dönerken bu bölgeden geçeceğim ve bir süredir bu sürüyle ilgileniyordum.

Yalnızca iki yüz ya da üç yüz üyeli küçük bir grup ama komşuları arasında iyi bir üne sahipler ve nasıl bu kadar kolaylıkla ayakta kalabildiklerini öğrenmek istiyorum.

Hilal Gülü Sürüsü onların iki katından daha fazla sayıya sahipti ancak kıyaslandığında acınacak haldeydi. Eğer tahminim doğruysa sürünün alfası bu gece beni bir güç gösterisiyle etkilemeye çalışacak.

Böylelikle bana sürüsünü satacağının farkında bile değil.

Şu anda hâlâ kararsızım. Ne de olsa bir sürüyü ele geçirmek çok zaman ve çaba gerektiriyor. Dahası tüm kurtların yönetim değişikliğinden memnun olacağını sanmıyorum.

Asıl soru, bu kovalamacaya değecek mi?

İşe yaramaz arazileri almaktan bıktım. Kârlı bir şey almanın zamanı geldi ve halkım en iyisinden başka bir şeyi hak etmiyor. Eğer reddederse benim sorunum değil.

Niyetimi çok açık bir şekilde ifade etmem gerekecek ve kim bilir, belki de kendiliğinden teslim olur.

Lunasının gelecek hafta doğum günü olduğunu duydum. Kutlamalarına engel olacak bir şey olursa çok yazık olur.

Başka bir alfanın eşini öldürecek kadar alçak biri değilim ama o bunu bilmiyor ve ben de böyle düşünmeye devam etmesini istiyorum.

Mesele şu ki benim gibi kötü şöhretli biriyseniz artık pek bir şey yapmanıza gerek kalmıyor; herkes benden en kötüsünü beklediği için ben de bu durumdan faydalanıyorum.

Ne düşündüklerini umursamak hiç aklıma gelmedi ve iyi olmak için çok çaba sarf ettiğim de söylenemez.

Birçok sürüyü ele geçirdim, toprak aldım ve bana karşı gelen insanları öldürdüm. Eğer bu beni kötü bir adam yapıyorsa öyle olsun.

“Yürüyerek yaklaşık on beş dakikalık mesafedeyiz Alfa,” dedi betam Donovan, bana yaklaşırken boynunu bükerek.

Bu her zaman ısrar ettiğim bir formalite; tıpkı babam ve ondan öncekilerin de istediği gibi.

Donovan benim en yakın arkadaşım ama hiyerarşi bizi bir arada tutan şey.

Hiyerarşi olmadan bir farkımız kalmıyor ve bu kadar meşhur bir sürüyü yönetirken bu bir seçenek değil. Büyümemizi istiyorum, gözden düşmek değil; bunu başarmak için de güçlü olmam gerekiyor.

Yerlerini bildikleri sürece arkadaşlar benim için önemli ve Donovan bugüne dek bana asla meydan okumadı.

Bu yüzden iktidara gelir gelmez onu betam yaptım. O zamandan beri ayrılmaz bir ikiliyiz.

“Herkese giyinmelerini söyle, yürüyerek gidelim. Yolda arazileri incelemek istiyorum.” Donovan mesajımı diğerlerine iletmeye gitmeden önce eğilip arkasını döndü.

Onlara her şeyi zihin bağlantısı üzerinden anlatabilirdim ama mesajların doğrudan benden gelmemesinin önemli olduğuna inanıyorum.

Ne kadar ulaşılabilir olursam o kadar az korkuya neden olurum ve korku yoksa meydan okuma şansı vardır.

Sonunda elbette ben kazanırım ama sürümüzün tarihinde kimse alfaya meydan okumadı ve bu konuda öncü olmayı reddediyorum. Böyle bir durumda babam mezarında ters dönerdi. Bırakalım da rahat rahat uyumaya devam etsin.

Uzaktaki ışıklara doğru ilerlemeye başladığımızda içimdeki kurt uyanmaya başladı.

Bu ani kendini gösterme isteğini anlamıyorum; ormanda koşturup duruyoruz ve burada kontrolü elimde tutmak için her şeyimi veriyorum.

Bir şeyi inceliyormuş gibi yana çekilip diğerlerine devam etmelerini işaret ettim. Görmelerini istediğim son şey kendi kurdumla savaşmam... ve muhtemelen kaybetmem.

Kurdum güçlü, genç bir piç ve bugüne dek hep çok iyi anlaştık. Ormana bir şey yerleştirilmiş olabilir miydi? Davetsiz kurtları uzak tutacak bir tuzak gibi bir şey?

Hayır, ziyaretimi beklerken böyle bir şey yapmaya cesaret edemezler ve şimdiye kadar bir şeyler söylerdi.

Beni serbest bırak!” diye bağırdı. Onu içeride tutmaya çabalarken dişlerimi sıktım.

Bir süredir uyguladığımız yeni antrenman programıyla daha da güçlendik. Şimdi ise kurdumu ve kendimi geliştirmek için bu kadar çaba harcadığıma pişman olmaya başlıyorum.

Bunu bana karşı kullanmasını hiç beklemiyordum ama babam her zaman her şeye hazır olmam gerektiğini söylerdi. Şu anda cehennemden bana bakıp sırıttığına eminim.

“Olduğun yerde kal,” diye homurdandım kısmen zihnimde kısmen yüksek sesle. Diğerleri beni duyarsa ne düşünür diye endişelenemeyecek kadar meşgulüm.

DIŞARI ÇIKMAK İSTİYORUM! diye bağırdı. Dişlerim yavaşça genişlerken çenemden kan süzülmeye başladı.

Şekil değiştirmek benim için çok doğal bir olay ama buna beni zorlaması tamamen başka bir şey. Ergenlik döneminde ilk dönüşümümün acısını hâlâ hatırlıyorum ve bunu tekrar yaşamaya hiç niyetim yok.

“Hayır!” diye bağırdım. Kurdumu geri itmek için ihtiyacım olan gücü toplamak üzere acı verici anıya odaklanırken, diş etlerimin geri çekildiğini hissettim. Onu tutmayı başardım.

Ama az önce ne oldu? Ona ne oldu böyle?

Bu ani dürtünün nereden geldiğini anlamak için onunla konuşmaya çalıştıysam da beni görmezden geldi. Bu savaşı benim kazandığımı bildiği için, açıklamak yerine somurtmayı tercih ediyor.

İkimizin de kızgınlığı içimde alevlendi. Donovan’ın yaklaşan ayak seslerini duyduğumda hırlamak üzereydim.

Bunun yerine bir ağacı yumruklayıp yere düşmesini izlemekle yetindim. Bu ziyaret boyunca başka sürprizler olmasa iyi olur çünkü kontrolü uzun süre elimde tutabileceğimi sanmıyorum.