Cevherin Öcü

Bundan daha fazlasıydım. Colorado’daki Yarım Ay Sürüsü’nde bir dişi kurttum ama yalnızca bundan ibaret olmadığımı hissediyordum, yine de bir hiç olduğum o kadar kafama kakılmıştı ki buna inanmaya başlamıştım. Buna kendi annem bile inanıyordu.

On sekiz olmama az kalmıştı. Bir hafta sonra doğum günümde sınıf birincisi olarak mezun olacaktım ama adımı sadece öğretmenlerimin ve Alfa’nın oğlunun bildiğine emindim. Zaten öğretmenlerimin adımı bilmesi gerekiyordu. Nihayetinde birkaç yıldır onlardan eğitim alıyordum.

Damien’a mezun olabilmesi ve iyi bir diploma puanı gerektiren Alfa Üniversitesine girebilmesi için iki yıldır özel ders veriyor olmasaydım o da muhtemelen varlığımdan habersiz olurdu. Biricik oğlunun derslerde çuvalladığını öğrenene kadar yüzüme bir kez olsun bakmaya tenezzül etmemiş Alfa babası ona ders vermemi emretmişti.

Artık bir insandan çok bir araç gibi hissediyordum. Damien’ın başarılı olabilmesi için kullanılan bir araç.

Annem hakkımı aramak için tek kelime etmezdi. Yine de beni bir şekilde umursadığını düşünürdüm. Çünkü beni hiç itip kakmazdı ama çoğu zaman ben yokmuşum gibi davranırdı. Bazen hangisinin daha kötü olduğuna karar veremiyordum.

Annem zeki ve güzel bir kadındı. Uzun sarı saçları ve mavi gözleri vardı. Kıvrımlı vücuduna mükemmel bakardı. O Alfa’nın kader eşiydi. Tanrıça onları kader eşi olarak seçmiş olsa da Alfa’nın Luna’sı onun seçilmiş eşiydi. Alfa kızı Luna Diana güçlü bir sürüden geliyordu.

Alfa, Luna Diana’yı seçilmiş eş olarak aldıktan bir hafta sonra, haydut istilasına uğramış küçük bir sürüdeki, güçsüz bir kurda sahip annemle tanışmıştı. Sürünün yardım çağrısına Alfa cevap vermişti. Gümüş Tepe Sürüsü’ne gidip sürünün haydutlarla savaşmak için eğitilmesine ve güçlendirilmesine yardımcı olmuştu.

Alfa, annemle karşılaştıktan sonra onun kader eşi olduğunu fark etmiş ve onu yanına alıp kurdunun her ihtiyaç duyduğunda onunla birlikte olabileceği küçük bir eve yerleştirmişti.

Luna Diana’nın bundan elbette haberi vardı. Alfa onu ne zaman annemle aldatsa bunu aralarındaki eş bağından hissediyordu. Alfa’nın kader eşinin gölgesinde yaşamanın onun için ne kadar zor olduğunu hayal bile edemiyordum.

Annem sürüye getirildikten kısa bir süre sonra hamile kalmıştı. Luna da hamileydi. Üvey kardeşim ve Alfa vârisi Damien benden bir hafta önce doğmuştu.

Kendimle ilgili gerçeği on iki yaşımda öğrenmiştim. Yarım Ay Sürüsü lideri Alfa Marco DeLong ve annem bir öğleden sonrayı seks yaparak geçirmişti. İkisi de o gün evde olduğumu unutmuştu. O gün iyi hissetmediğim için odamdan çıkmak istememiştim.

Ateşli sevişmelerinin ardından Alfa, Damien’ın bir gün güçlü bir Alfa olacağından ve bir Alfa’nın oğlu olduğu için erkenden dönüşmesi gerektiğinden bahsetmişti. Annemin ona benimle ilgili düşüncelerini sorduğunu ve Alfa’nın güldüğünü duymuştum.

“O mu? O hiçbir şey, Christine! Dönüşürse bile şanslısın! O güçsüz ve aptal. Bazen o gerçekten benim çocuğum mu diye sorguluyorum.”

Annem aldığı cevap üzerine ağlamıştı. Çünkü onu asla aldatmazdı! Ama duyduklarım şüphelerimi doğrulamıştı. Alfa benim babamdı. Luna bu yüzden benden nefret ediyordu. Hatta bazen yüzüme bakarak bana hırlıyordu.

Sürüdekilerin bu gerçeği bildiğini sanmıyordum ama Alfa ile Luna’nın bana yaklaşımını gördükleri için diğerleri de bana aynı şekilde davranıyordu. İşleri gereği öğretmenler ve daha yüksek notlar için bana ihtiyaç duyan Damien dışında kimse benimle konuşmuyordu.

Ben, Lyric Johannes. Burada hiçbir şeydim. Hiç kimseydim.

Ben Alfa’nın gayrimeşru çocuğuydum.