“İyi misin, dostum?”
Başımı kaldırdığımda itfaiyeci arkadaşlarımdan biri olan Weston’ın herkesin güvende olduğundan emin olmak için evlere baktığını gördüm. Beni, Rayna’nın evinden ayrıldıktan sonra ellerimi dizlerime koymuş, derin derin nefes alıp kendimi toparlamaya çalışırken buldu. Lanet kadın kapıyı bir karış ipekli, dantel bir gecelikle açmıştı.
“Ereksiyonumu indirmeye çalışıyorum. Yemin ederim, o kadın çok seksi ve kapıyı neredeyse yarı çıplak açıyor. Altında ne olduğunu görmek için elbiseyi yırtıp atmamak için kendimi zor tuttum ama sonra bunun ağır bir suç olduğunu hatırladım.”
“Vay... Kimden bahsediyorsun?”
“Rayna Anderson-Callaway.”
“Aa, kasabada mı o? Onunla aynı okulda okuduk. Miles da var mı?”
Başımı salladım. “Boşanmış.”
“Ne? Yok artık! O ikisi hep birlikteydi. Acaba ne oldu?”
“Ayrıntıları bilmiyorum. Sadece oldukça yeni olduğunu biliyorum. Buraya tatile gelmiş ve çok ateşli biri.”
“Evet, Rayna her zaman çok güzeldi ama hep Miles ile ilgilendi ve Miles onu asla bırakmadı, ona sırılsıklam âşıktı. Dikkatli ol, Rayna aynı zamanda biraz hırçın biridir. Acaba oğlu da yanında mı?”
“Oğlu mu?” Bir oğlu olduğundan bahsetmemişti ama sonuçta beni ilgilendirmezdi.
“Evet, Miles ile bir oğulları var. Şimdiye ergenlik çağına girmiştir. Bayan Anderson ile son konuştuğumda on altı yaşına yeni girmişti. Çok iyi futbol oynuyor. Scoutlar (yetenek avcıları) ve üniversiteler şimdiden peşine düşmüş. Tıpkı Rayna’ya benziyor.”
On altı yaşında, futbol oynayan birini görsem sanırım hatırlardım. Özellikle de annesine benziyorsa...
“Etrafta hiç genç görmedim.”
“Boşanmışlarsa belki Miles’ın yanındadır ama kim bilir? Ben itfaiyeye geri dönüyorum. Yardımın için teşekkürler, Kelly.”
“Sorun değil. Soğuk bir duş almaya gidiyorum. Ya da daha iyisi, kahverengi gözlü afeti düşünmeye bir el atabilirim.”
Weston’ın kahkahası kulaklarımda çınlarken evime yürüdüm.
Birkaç gün sonra, her zamanki gibi sabah koşusuna çıkmıştım. İzin günümde olduğumdan her zamankinden daha uzun bir rota çizdim. Dönüş yolunda, Rayna’nın arabasını durdurup indiğini gördüm. Tam el sallayacaktım ki yalnız olmadığını fark ettim. Yanında uzun boylu, oldukça formda görünen bir adam vardı. Arabanın arkasına gidip bagajı açtılar. Rayna tam bagajdan bavulu alıyordu ki adam onu durdurup sıkıca sarıldı. Rayna da ona sarılırken adam ona duyamadığım bir şeyler söyledi.
Sonra, bavulu alıp eve girdi. Rayna’ya günaydın demek için koşarak yanına gittim. Kimi kandırıyordum ki? Şu an resmen, işgüzarlık ediyordum.
“Günaydın, Rayna. Erkencisin?”
Bana bakıp gülümseyerek, “Ben de sizin için aynısını söyleyebilirim, Dedektif,” dedi.
“Bana sadece Kelly der misin?”
Omuz silkti. “Belki.”
“Anne? Arka koltuktan küçük valizimi alır mısın?”
Başımı kaldırdığımda kapının önünde duran genç adamla göz göze geldim. Rayna’nın oğluydu. Annesinin yanında durduğumu görünce hemen dışarı çıktı. Annesine karşı korumacı tavrı hoşuma gitmişti. Yaklaştığında aynı Rayna’ya benzediğini fark ettim. Aynı siyah saçlar, kehribar gözler, kalp şeklindeki yüz...
“Vay canına, oğlun hık demiş burnundan düşmüş, Rayna!”
Güldü. “Evet, bunu daha önce de duymuştum. Oğlum Logan. Logan, bu da Dedektif Kelly Hawthorne.”
Logan kehribar rengi gözlerini gözlerime dikerek başını salladı. Elimi uzattım. Elimi sıkıca, kendinden emin bir şekilde kavrayarak sıktı.
“Hoş geldin ve tanıştığımıza memnun oldum, evlat.”
“Teşekkürler.”
Bu çocuk çok başka bir şeydi. Şimdiden neredeyse benim boyuma geliyordu ki ben 1.95 cm boyundaydım. Daha on altı yaşında olmasına rağmen 1.90 cm civarındaydı ve bir defans oyuncusu gibi yapılıydı. Scoutların, peşine düşmelerine şaşmamalıydı.
“Futbol oynuyorsun galiba?”
Önceden biraz istihbarat yapmıştım ama sonuçta, bu çocukla aramızdaki buzları eritmek gerekiyordu. Bana, Rayna’ya karşı haddimi aşıyormuşum gibi, her an kafamı koparacakmış gibi bakıyordu. Ama inanın bana, annesi ile aramda bir şey olmayacaktı. O kadar da aptal değildim.
“Evet, efendim. Hücumda uç oyuncusuyum.”
Islık çaldım. O pozisyonu kaldırabilmek için güçlü bir atlet olmak gerekiyordu.
“Bir gün neler yapabileceğini görmek isterim. İstersen seni buradaki lise takımı ile tanıştırabilirim. Yaz boyunca antrenman yapıyorlar.”
“Annem, büyükannem ve büyükbabamla vakit geçirmek için geldim.”
Başımı salladım. Çetin ceviz gibi görünüyordu ve bana güvenmiyordu. İsteksizliğini anlıyordum.
“Anlıyorum ama olur da fikrini değiştirirsen bana haber ver. Koç ile iyi arkadaşız.”
“Teşekkürler.”
Rayna’ya baktım. “Seni gördüğüme sevindim, Rayna.”
“Ben de sizi, Dedektif.”
Bazen kendime yemek pişirmeye çalışmak yerine yerel bir lokantaya gitmeyi tercih ediyordum çünkü kabul edelim ki yemek yapma konusunda o kadar da iyi değildim. Lokantadan içeri girdiğimde yakın arkadaşım, lisenin futbol koçu Chris Price’ı gördüm. Kapıdaki zil çınladığında başını kaldırıp el salladı.
“Selam, Kelly! Bugün izinli olduğunu bilmiyordum. Seni sahada çocukların yanında kullanabilirdik. Sen varken daha sıkı çalışıyorlar. Bilirsin, yaşlı moruğu yenmek için…”
“Daha kırk yaşındayım, Chris. Beni hemen mezara soktun. Neye bakıyorsun sen?”
Garson gelip siparişimi alırken Chris göz devirerek cevap verdi:
“İstatistiklere bakıyorum. Ülke çapında bakılan ya da takip edilen en iyi oyunculara bakıyorum. Tabii ki buralardan kimse yok. Daha iyi scoutları nasıl bulurum bilmiyorum. İyi çocuklarımız var.”
“Şunlara bir bakabilir miyim?”
“Tabii, bana bir faydası yok nasıl olsa.”
“Ben olsam o kadar emin olmazdım.”
Kuzeydoğu scout ekibi bölümüne baktığımda Logan Callaway’in takip edilmesi gerekenler listesinin başında olduğunu gördüm. Henüz on altı yaşındaydı yani liseyi bitirmesine birkaç yıl daha vardı. Kartlarını doğru oynarsa oynamak istediği herhangi bir üniversiteyi seçebilirdi. Gazeteyi masaya çarpıp işaret ettim.
“Şunu görüyor musun?”
“Logan Callaway mi? Evet, New York scout listesinde.”
Başımı salladım. “Şu an orada değil. Burada annesi Rayna Anderson-Callaway ile kalıyor.”
“Kahretsin... O, Rayna’nın oğlu mu? Rayna ile Miles kasabaya geri mi döndüler?”
Başımı salladım. Eski kocasıyla ne kadar yakın olduklarını daha iyi anlamaya başlamıştım. İkisinin adı sürekli birlikte anılıyordu.
“Sadece oğluyla gelmiş. Yakın zamanda boşanmış. Aslına bakarsan, Logan oldukça korumacı bir çocuk ve boşandığından beri annesine yakın duruyor. Belki sahada olması, yazın yaşadığı hayal kırıklıklarını giderebilir.”
“Vay be! Bu çocuğun neler yapabileceğini görmek isterdim. Nerede kalıyorlar?”
“Yaşlı Bayan Gordon’ın evini kiralamışlar. Benim evin hemen aşağısında. Daha önce, bizim takımla çalışması hakkında konuştuğumuzda pek ilgilenmedi ama belki sen onu ikna edersin. İçimden bir ses, bu boşanmanın onu söylediğinden daha fazla rahatsız ettiğini söylüyor.”
“Başımıza psikolog mu kesildin?”
“Hayır, ama onunla tanıştığında anlayacaksın. Çocuk tam bir kapalı kutu.”
“Pekâlâ, Rayna’yı görüp bu genç adamla konuşmaya çalışacağım. Rayna ile Miles’a ne olduğunu merak ediyor musun? Ayrılmaz bir ikiliydiler.”
“Evet, duydum.”
