The Werewolf Chronicles (Nederlands)

Terwijl ik naar het kleine blauwe vogeltje keek dat op de tak voor mijn raam heen en weer wipte, wenste ik dat ik van plaats kon ruilen - om weg te vliegen naar een nieuwe en spannende plek.

Het landde op mijn vensterbank en keek me aan met glinsterende oogjes, vrolijk tjilpend.

Voorzichtig stak ik mijn vinger uit, in de hoop het niet weg te jagen, en het hupste nieuwsgierig op mijn vinger.

'Hallo,' fluisterde ik. 'Wat ben je mooi, kleintje. Waar ga je straks naartoe?'

Terwijl ik zachtjes zijn zachte veertjes streelde, werd het blauwe vogeltje onrustig en vloog het raam uit.

Ik volgde het met mijn ogen terwijl het de lucht in vloog, totdat-

KRA-KRA!

Een grote adelaar dook als een speer naar beneden en greep het kleine vogeltje in zijn scherpe klauwen.

Er bleven alleen wat bloed en veren over.

Tranen welden op in mijn ogen.

'Huil maar niet, zusje... zo gaat dat nu eenmaal in de natuur,' zei mijn broer plotseling achter me, terwijl hij zijn hand op mijn schouder legde.

Ik draaide me om en legde mijn hoofd tegen zijn borst.

'Waarom is de natuur zo wreed?' snikte ik.

'Niet wreed, Bambi. Hard, ja, en meedogenloos, maar eerlijk. Het bevoordeelt de sterken, niet de zwakken. Dus moeten we leren sterk te zijn.'

Mijn broer... Alpha Supreme Maximus, een alfa in de Goddelijke Weerwolvenraad, stond bekend om zijn eigen strenge houding.

Dat moest wel nadat onze ouders omkwamen in de Grote Oorlog. Ik was toen pas vijf, maar Max had de afgelopen vijftien jaar voor me gezorgd. Hoewel hij voor anderen streng leek, was hij voor mij altijd lief en zorgzaam, maar wel wat overbezorgd.

'Maar jij hoeft je daar geen zorgen over te maken,' zei hij, mijn hand vastpakkend. 'Je hebt mij om je te beschermen, nu en altijd.'

Ik slikte moeizaam. Ik wist dat dat niet waar was.

Vroeg of laat zou ik in de ogen van een man kijken en de paringsbond voelen. Dan zou er niets zijn wat hij kon doen om me te behoeden.

Anders dan de meeste ongebonden weerwolfmeisjes, zat ik niet echt te wachten op settelen.

Ik had tijd nodig om erachter te komen wie ik echt was, om mijn eigen identiteit te vormen.

'Wat ga je doen als ik mijn partner vind? Als hij komt om me mee te nemen?' vroeg ik, mijn angst uitsprekend.

Bij het noemen van een partner verstijfde Max. Het was een gevoelig onderwerp voor hem, dat wist ik.

Hij was drieëndertig en had geen partner, ondanks dat hij de alfa van onze roedel was.

Als ik weg zou gaan, zou hij alleen zijn. Ik had hem de afgelopen vijftien jaar een doel gegeven. Hij zou ook een nieuwe manier van leven moeten vinden.

'Het... het spijt me, Max. Ik bedoelde niet om daarover te beginnen,' zei ik, hem stevig omhelzend.

'Ik weet het, kleine ree. Ik weet het. Ik wil je gewoon niet zien gaan,' zei hij zachtjes.

Ik zou hier een andere keer over moeten praten. Er was vanavond een groot koninklijk feest bij ons thuis, en Max maakte zich waarschijnlijk zorgen over de komst van de koning en zijn zoon, samen met de hele raad.

'Kleine ree, ik moet je iets vertellen,' zei Max, en toen ik in zijn ogen keek, kon ik zien dat het iets belangrijks was.

'Wat is er?' vroeg ik, proberend dapper te klinken.

'We hebben net gehoord dat Alpha Jedrek vanavond naar het feest komt.'

Ik voelde mijn mond openvallen. Alpha Jedrek kwam nooit naar roedelevenementen. Hij bleef in zijn koude huis in Alaska, trainend voor gevaren die hij in zijn hoofd zag.

Ik had ergens gelezen dat de koning zelf banger was voor Ekon Jedrek dan voor wie dan ook.

Ik voelde een rilling over mijn rug lopen bij de gedachte aan hem.

'Waarom?' vroeg ik uiteindelijk. Ik kon aan het gezicht van mijn broer zien dat hij net zo verbaasd was over dit nieuws als ik.

'Geen idee; het is niets voor hem. Maar we moeten gewoon doen alsof er niets aan de hand is en ons van onze beste kant laten zien,' zei hij.

Ik knikte langzaam. Ik kon zien dat mijn broer nerveus was, en het maakte me verdrietig voor hem. Hij had zoveel om zich zorgen over te maken, en ik wilde hem geruststellen.

'O, ik was het bijna vergeten - het cadeau is klaar,' zei ik opkijkend naar hem. 'Ik heb het gisteravond afgemaakt. Wil je het zien?'

'Natuurlijk.' Hij glimlachte.

Ik rende naar de hoek van mijn kamer en trok een zwaar doek op de grond, waardoor een groot schilderij van ons roedelsymbool zichtbaar werd.

'Het is perfect,' zei hij. 'Koning Dmitri zal het geweldig vinden. Je bent echt heel goed in schilderen, Bambi.'

Max kuste me op mijn hoofd en liet me achter om me klaar te maken voor het feest.

Terwijl een koude wind door mijn open raam waaide, liep ik naar de andere kant van mijn kamer en sloot het.

Een enkele blauwe veer viel van de vensterbank en dwarrelde naar mijn voeten.

Terwijl ik ernaar keek, kon ik niet anders dan me zorgen maken.

Waarom zou Alpha Jedrek hierheen komen?

Ik streek mijn oranje zijden jurk glad terwijl ik de trap afliep naar de binnenplaats. Mijn grote rode haar danste met elke stap die mijn gouden hakken namen.

Het voelde alsof iedereen naar me keek, en het deed me blozen. Ik was niet gewend aan zoveel aandacht.

Zwarte auto's arriveerden met alle alfa's van de raad en de Koninklijke Roedel.

Ik stond naast mijn broer en zijn bèta, Ryan.

'Ben je nerveus?' vroeg Ryan me. 'Dit is de eerste keer dat je de meeste raadsleden en de koning ontmoet.'

'Een beetje,' zei ik. 'Er is zoveel krachtige, dominante energie op één feest. Het is wat overweldigend.'

Mijn broer lachte. Het was fijn om hem te zien glimlachen, vooral in het bijzijn van andere alfa's. Maar het maakte me verdrietig dat hij de enige van hen was zonder partner, en ik wist dat hij daar ook aan dacht.

'Dit zijn enkele van de meest gevreesde mannen in het land,' zei Max ernstig. 'Velen van hen vochten in de oorlog - de weinigen die het overleefden.'

Max had me nooit verteld wat er precies met onze ouders was gebeurd in de oorlog. Hij had dat voor me verborgen gehouden, net zoals hij me voor alles anders afschermde.

Ik wenste dat ik de tijd met hen had gehad die hij had. Alles wat ik had waren vage herinneringen, en die werden elke dag onduidelijker.

Ik wilde meer over hen weten. Er was iets aan de vage verhalen die Max me had verteld over hoe ze dapper waren gestorven dat me dwarszat.

Maar ze stonden niet in onze kopie van de Weerwolfkronieken, en ik wist niet waar ik anders over hen kon leren.

Ik stopte met erover na te denken toen een zwarte SUV met donkere ramen en vlaggen aan beide kanten voorreed. Ryan stapte naar voren en opende de deur.

'Aankondiging van Zijne Koninklijke Hoogheid Koning Dmitri Alfred William Constantine. U bent welkom bij de Supreme Divine roedel namens Alpha Supreme Maximus Bryan Woodard.'

Ik probeerde niet te lachen toen Max me een blik toewierp. Koninklijk vertoon was altijd zo grappig voor mij.

De koning stapte uit zijn auto, zijn borst, bedekt met oorlogsmedailles, opbollend.

Hij liep naar mijn broer toe, die boog en toen zijn hand stevig schudde.

'Welkom, mijn koning.'

De ogen van de koning richtten zich op mij, en ik verstijfde. Hij was een angstaanjagende man, maar er was nog steeds een glimlach in zijn ogen.

Hij pakte mijn hand voorzichtig en keek naar mijn broer.

'En wie is deze mooie jonge vrouw?'

'Mijn zuster, Bambi Rosebud Woodard,' antwoordde hij.

'Aankondiging van Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Apollo Haydon Noah Constantine,' riep Ryan opnieuw.

Een knappe jongen met kort blond haar en een net pak, dat zijn slanke maar gespierde lichaam accentueerde, stapte uit de volgende auto. Zijn ogen bleven op mij rusten, en ik zag ze groter worden.

Naast me werd mijn broer een beetje gespannen.

Maar toen de prins in mijn ogen keek, voelde geen van ons iets bijzonders.

Hij kuste beleefd mijn hand en ging naast zijn vader staan.

Ik zag de opluchting op het gezicht van mijn broer.

Ik moest toegeven dat ik ook opgelucht was. Ik was misschien klaar om het huis te verlaten, maar ik was niet klaar om meegenomen te worden door een of andere prins.

Ik was nog steeds bezig uit te vinden wie ik was. Hoe kon ik dat doen als ik aan iemand anders gebonden was?

Toen de laatste auto voorreed, was ik blij dat al dit koninklijke vertoon snel voorbij zou zijn.

'Aankondiging van Alpha Supreme Ekon Helmer Jedrek,' riep Ryan nerveus, zijn stem begon het te begeven na het aankondigen van een hele koninklijke raad.

Plotseling rook ik natte beton en verbrand hout, een vreemde combinatie maar op de een of andere manier aangenaam voor mij.

Mijn ogen richtten zich op de lange en gespierde man, gekleed in een strak zwart pak, die uit de auto stapte.

Hij was allesbehalve slank. Het leek alsof elk deel van zijn lichaam uit pure spieren bestond, met littekens op zijn handen en wangen.

Zijn gezicht was donker en knap, maar toen ik in zijn ogen keek, waren ze volledig troebel.

Onze ogen ontmoetten elkaar, ook al kon hij niet zien, en ik voelde een golf van hitte door mijn hele lichaam gaan.

Ik hield mijn adem in en balde mijn vuisten, starend naar de bevelvoerende generaal, Alpha Ekon, terwijl hij in mijn richting bleef staan. Alle verhalen over hem waren waar. Hij was doodeng.

Toen zijn lippen opengingen, begon mijn hart wild te bonzen.

'Partner,' zei hij zachtjes vanaf de andere kant van de binnenplaats.

Dus hij voelde het ook...

Alpha Ekon, de meest gevreesde man in de Koninklijke Roedel, was mijn partner.

Koning Dmitri draaide zich met een verbaasde blik naar Ekon.

'Zei je net iets over een partner, Ekon?'

'Ja, ze staat daar,' zei hij met een ruwe stem.

Ik draaide me doodsbang naar mijn broer, en toen hij besefte wat er aan de hand was, keek hij me met afgrijzen aan.

'Nee... Dit kan niet kloppen.'

'Max, ik wil dit niet,' zei ik, proberend niet te huilen. Ik was er niet klaar voor, en zeker niet voor Alpha Ekon.

Max trok me achter zich en stak zijn handen uit.

'Dit is mijn zuster. Ze verlaat de roedel niet. Ze is er nog niet klaar voor,' zei hij vastberaden, hoewel ik de angst in zijn stem kon horen.

'Ga opzij,' gromde Ekon. 'Het kan me niet schelen of ze je zuster is. Ze is mijn partner, en dat is belangrijker dan welke familieband dan ook.'

'Ik zal haar niet aan jou geven,' zei hij door opeengeklemde tanden.

Ekon legde zijn hand op het gevest van zijn zwaard en trok het snel uit de schede.

'Dan zul je sterven.'