
Het wijfje van de alfa
Myra geniet van een rustig leven als lerares van de tweede klas. Tot de nacht dat alles verandert... de nacht dat Alpha Sloan haar claimt als zijn partner. Plotseling verandert Myra's eenvoudige leven in een leven vol seksuele verrassingen en ondeugende genoegens.
Leeftijdsclassificatie: 18+.
Hoofdstuk 1.
MYRA
Here's the adapted Dutch version of the text, maintaining the tone and style of a Romance novel while making it sound more natural for native Dutch speakers:
Myra schoot wakker. Haar wekker had een uur geleden af moeten gaan, en nu zou ze te laat komen op haar werk.
Ze sprong uit bed en haastte zich naar de badkamer. Ze poetste haar tanden en bond haar warrige haar in een slordige knot. Het moest maar zo voor vandaag.
"Pap," riep Myra terwijl ze haar kamer uit stormde en een bruine trui over haar witte shirt trok.
Bij de voordeur worstelde ze met haar laarzen terwijl ze opnieuw riep: "Pap, ik ben hartstikke laat."
Ze bracht wat lipgloss aan voor de spiegel bij de deur en wierp zichzelf een kushandje toe.
"Hé pap, kun je—?" Ze viel stil toen ze zag dat de keuken leeg was.
Het huis was muisstil, dus spitste ze haar oren, iets wat ze kon doen omdat ze deels vos was.
Maar het enige wat ze hoorde was het zachte gezoem van de koelkast en een klein gedruppel uit de keukenkraan.
"Verdorie!"
Ze pakte haar telefoon en belde haar vader terwijl ze probeerde toast te maken.
Hij nam op na twee keer overgaan. "Gallagher's Timmerbedrijf."
"Pap, waarom heb je me niet wakker gemaakt?" Ze voelde aan de koffiepot om te checken of de koffie nog warm was.
"Ben je nog thuis?" zei hij verbaasd. "Sorry, lieverd. We hadden vanochtend vroeg een levering en ik had Benji's hulp nodig." Er klonk lawaai op de achtergrond. "Wacht even."
"Pap... Ach, kom op!"
Ze pakte haar favoriete koffiemok en schonk er verse koffie in.
"Schat, het spijt me dat ik je niet heb gewekt, maar we hebben het nu druk. We praten later, oké?"
"Verdraaid, pap!" zei ze geïrriteerd terwijl ze naar het beëindigde gesprek keek. "Eenentwintig, onverantwoordelijk en hopeloos. Dat ben ik ten voeten uit."
Terwijl ze probeerde te kalmeren, rook ze aangebrande toast. Ze haalde hem er snel uit en smeerde er wat boter op.
Haar telefoon trilde en Megans naam verscheen op het scherm.
"Hé, trut."
"Hoi, slet. Lift nodig?" lachte Megan.
"Ik weet niet hoe je het doet, maar ik hou nu zoveel van je. Hoe snel kun je—?" Voor ze haar vraag kon afmaken, klonk er een claxon buiten. "Ik kom eraan," zei ze.
"Heb je daar geen vent of speeltje voor nodig?" grapte Megan, en hing op.
Myra schudde haar hoofd terwijl ze het huis uit rende.
"Je redt mijn leven," zei Myra opgetogen terwijl ze in Megans Range Rover stapte. Ze leunde naar voren en gaf Megan een kus op haar wang.
Megan glimlachte en scheurde weg. "Je kunt me terugbetalen door vanavond mee naar de club te gaan," zei ze.
Myra probeerde een antwoord te ontwijken door van onderwerp te veranderen. "Als je vanavond werkt, waarom ben je dan zo vroeg uit de veren?"
Ze zag dat Megan vandaag geen make-up droeg, en haar licht olijfkleurige huid zag er prachtig uit in het ochtendlicht.
Ze had haar zwarte haar in een hoge paardenstaart, en haar zonnebril duwde haar haar weg van haar gezicht.
"Ik dacht, 'Laat ik eens lief zijn, misschien kan ik haar zo overhalen om vanavond mee uit te gaan.'" Megan glimlachte, wetend dat Myra het onderwerp probeerde te ontwijken.
"Overhalen is het juiste woord."
"Mijn vader vertelde me dat ze vanochtend bij het huis van de Jamisons leveren. Die wolven mogen mij elke dag opvreten." Megan zuchtte verlekkerd.
Myra glimlachte naar Megan. "Ik dacht dat Baron Anderson tegenwoordig jouw oogappel was? Is dat niet waarom hij mijn Jeep maar niet lijkt te kunnen repareren?"
"Hé, een meisje heeft verschillende opties nodig. En het is niet mijn schuld dat hij niet twee dingen tegelijk kan doen."
"Een meisje heeft iets nodig om haar van seks af te houden," mompelde Myra.
Myra deed alsof ze geschokt was. "Trut."
Megan was haar beste vriendin sinds ze tien waren, toen haar vader voor het eerst in de winkel van Myra's vader begon te werken. Megans beide ouders konden in ossen veranderen, maar Megan was geadopteerd—en menselijk.
Samen met Myrielle, Myra's zus, waren ze beste vriendinnen, altijd in de problemen, binnen en buiten school.
Na de middelbare school hadden Megan en Myra allebei besloten om voor leraar te studeren.
Myra had haar opleiding afgemaakt en was nu een tweedeklas lerares, maar Megan was gestopt aan het einde van hun tweede jaar toen ze ontdekte dat dansen meer in het laatje bracht en haar overdag vrije tijd gaf.
"Hoe is het met Myrielle?" vroeg Megan.
"Nog steeds zwanger en ziet er tegenwoordig uit als een olifant. Na school ga ik wat eten naar haar huis brengen."
"Getrouwd en zwanger. Dat is eng. Maar ze heeft een knappe vent aan de haak geslagen, dus wie kan haar dat kwalijk nemen."
"Vergeet die Jamison-wolven die jou willen opvreten. Myrielle zal jou eerst oppeuzelen als ze je zo over Benji hoort praten."
Megan negeerde dit. "Ja, ja, partners kunnen overbeschermend zijn. Ik mag dan menselijk zijn, maar mam en pap hebben me geleerd hoe ik me moet gedragen rond gepaarde koppels."
Ze sloeg de straat in waar Myra's school was. "Hier zijn we, met nog drie minuten over."
"Bedankt, schat. Je bent mijn redder in nood."
"Geen probleem. Weet je, om aardig te zijn, denk ik dat ik naar Frankie's Garage ga nadat ik pap's lunch heb gebracht.
"Je weet wel, om ze aan te sporen wat vaart te zetten achter het repareren van je Jeep zodat ik kan stoppen met je chauffeur te zijn."
"Met al die hints, hoe kun je verwachten dat ik er niet aan denk?"
"Ga lekker seks hebben, schat."
Megan salueerde. "Oh, dat ga ik zeker doen. Fijne dag, juf Myra." Ze reed weg, iets te snel voor een schoolzone.
Terwijl Myra de voortrappen op liep, dacht ze aan de man waar ze over had gedroomd. Wie was hij? Het was niet zoals andere dromen geweest. Het had echt gevoeld, zowel qua emoties als aanraking.
Myra stond op het punt de voordeur te openen toen ze iemand achter zich voelde. Ze stopte, maar net voordat ze zich omdraaide, ging de eerste bel, waardoor ze schrok en het vreemde gevoel vergat.
Het was waarschijnlijk toch niets.













































