
Het nieuwe meisje
Nieuw zijn in een stad is moeilijk, en Roselynn voelt de druk. Maar dan botst ze letterlijk tegen de onwettig knappe Felix op haar eerste schooldag, en al haar angsten verdwijnen. Ze voelt een vonk, maar voor Felix is het nog intenser... Wanneer weerwolven hun voorbestemde partners ontmoeten, worden dingen immers snel intens. Nu moet ze omgaan met een nieuwe school, een alcoholistische vader, en het feit dat ze de partner is van de toekomstige alfa van een hele roedel weerwolven!
Leeftijdsclassificatie: 16+
Opmerking: Dit verhaal is de originele versie van de auteur en heeft geen geluid.
Hoofdstuk Een
ROSELYNNE
Ik wierp een laatste blik op mijn huis voordat mijn oog viel op het "Verkocht" bordje in de voortuin. Het was niet langer van mij.
Met een zucht ging ik weer naar binnen.
"Pap!" riep ik. Mijn stem galmde door de lege gangen.
"Boven!"
Ik liep de trap op naar de eerste verdieping. Na in elke kamer te hebben gekeken, vond ik mijn vader in de hoofdslaapkamer, bezig met de laatste doos.
"Hier," zei ik, terwijl ik de doos van hem overnam. Hij glimlachte en liep de trap weer af.
Ik volgde hem naar beneden en door de voordeur naar zijn Chevy Silverado uit 2018.
Ik zette de doos in de laadbak en deed de klep dicht.
"Waar zijn Whiskey en Lucky?" vroeg ik aan pap toen hij naar buiten kwam.
"Ik weet niet precies waar Lucky is. Ze ligt waarschijnlijk op de veranda te slapen. Maar Whiskey rent in de achtertuin rond." Pap streek met zijn vingers door zijn grijzende rode haar.
"Ik ben zo terug. Waar is de kattenreismand?"
"In jouw auto, denk ik."
Waarom stond die in mijn auto? Ik kon me niet herinneren dat ik hem daar had neergezet.
Ik haalde mijn schouders op en ging de reismand halen. Ik vond ook een riem.
Ik liep door het huis en de achterdeur uit.
Ik zag Lucky op de schommelbank slapen. Ik aaide de zwarte kat over haar kop.
"Kom maar, meisje," fluisterde ik terwijl ik haar oppakte en in de reismand zette. Ze was een mooie Burmees met een stukje van haar oor af.
Ze keek me boos aan voordat ze miauwde. Ik lachte zachtjes terwijl ik het deurtje sloot. "Je bent zo weer vrij," zei ik tegen haar.
"Whiskey!" riep ik terwijl ik naar mijn grijze pitbull zocht.
Ik hoorde hem blaffen voordat ik hem uit het bos zag rennen. Ik lachte en hurkte met mijn armen open.
Hij rende op me af en likte mijn gezicht. Hij had twee verschillende oogkleuren.
"Ja, ja. Ik hou ook van jou," zei ik zachtjes. Hij blafte nog een keer. Ik deed de riem aan zijn halsband en pakte de kattenreismand.
Bij de auto zette ik de reismand op de achterbank. Daarna deed ik het portier open en liet Whiskey instappen.
Ik sloot het portier en draaide me om naar mijn vader, die een zeil over de laadbak spande.
"Hulp nodig?" vroeg ik, terwijl ik een uiteinde van het zeil vastpakte. Een paar minuten later hadden we alles vastgebonden en waren we klaar om te vertrekken.
"Alles geregeld?" vroeg hij, terwijl hij snel naar het huis keek.
"Nee. Ik wil niet weg," zei ik zachtjes.
"Ik weet het, schat. Maar je weet dat het moet. Komt Ramona nog?" vroeg hij, waarschijnlijk om van onderwerp te veranderen.
"Ja. Ze zou er zo moeten zijn."
"ROSELYNN!" Ik draaide me om toen ik mijn beste vriendin hoorde roepen.
Ik liep naar haar toe toen ik haar de straat af zag rennen, haar rode haar wapperend achter haar. Ze vertraagde niet en rende recht op me af.
"Jeetje, Ramona," lachte ik.
"Lach niet! Je laat me in de steek!" huilde ze.
Ik zuchtte en omhelsde haar stevig. "Het spijt me. Maar misschien kan een van ons in de weekenden langskomen, of zoiets. Ik verhuis maar een uurtje verderop."
"Oh, dat gaan we zeker doen," beloofde Ramona.
We glimlachten naar elkaar voordat mijn vader zich ermee bemoeide. "Kom op, Rose. We moeten gaan."
Ik zuchtte en probeerde niet te huilen. Ramona liet haar tranen over haar wangen lopen.
"Bel me, en stuur me elke dag berichtjes. Als je internet werkt, gaan we videobellen. Oké?" zei ze snel.
"Oké." We omhelsden elkaar nog een keer voordat ik in mijn zwarte Dodge Dart uit 2015 stapte.
Dat was een van de voordelen van een vader hebben die een beroemde dierenarts was - hoewel hij vaak zei dat hij mijn auto zou afpakken als hij dacht dat ik er verkeerd mee omging.
"Een auto hebben is iets bijzonders, niet iets wat je automatisch krijgt," had hij me verteld toen hij me de sleutels gaf, de kerst nadat ik mijn rijbewijs had gehaald.
En hij had gelijk. Hij vertrouwde me met de auto, en ik zou niets doen om zijn vertrouwen te verliezen.
Bovendien was het de auto van zijn vriend geweest voordat hij hem kocht, dus hij was niet nieuw.
Ik zwaaide nog een laatste keer naar Ramona terwijl Whiskey naar haar blafte, zijn staart tegen mijn arm slaand.
"Rustig aan, jongen," mopperde ik en duwde zijn achterwerk van me af.
Hij ging zitten op de stoel en keek me aan. Ik glimlachte en zei "brave jongen" terwijl ik zijn kop aaide.
Toen reed mijn vader de oprit af, en ik volgde hem.
Ik wachtte terwijl pap de oprit van ons nieuwe huis opreed voordat ik achter hem parkeerde.
Ik zette de auto uit en stapte uit, terwijl ik Whiskey zei te blijven zitten.
"Wat vind je ervan?" vroeg pap toen hij om de truck heen liep.
Ik bekeek het huis. Het had lichte gevelbekleding, het dak had donkere dakpannen, en er was een aangebouwde garage voor twee auto's.
De begane grond van het huis en de garage waren verbonden, en de eerste verdieping liep door boven de garage. De overdekte veranda liep om twee kanten van het huis.
"Het ziet er mooi uit," zei ik zachtjes. Ik keek naar de garagedeuren. "Het lijkt erop dat het verhuisbedrijf onze spullen gewoon in de garage heeft gezet en de deuren open heeft gelaten."
"Dat zag ik ook, en ik ga zeker het bedrijf bellen om te klagen," zei pap voordat hij zich weer naar mij omdraaide.
"Waarom laat je Whiskey niet even rondrennen in de achtertuin? Er zit een hek omheen, dus maak je geen zorgen. Maar houd Lucky voorlopig binnen." Hij gaf me een sleutel van het huis.
"Oké." Ik deed alsof ik salueerde voordat ik de twee dieren uit de auto haalde.
Ik liep de oprit af, toen over het stenen pad. Ik ging de houten treden op voordat ik de deur ontgrendelde.
Toen ik het huis binnenstapte, zette ik Lucky's reismand bij de deur op de lichte houten vloer. Ik keek om me heen.
Ik stond in wat de hal zou worden. Ik sloot de deur achter me en opende Lucky's reismand. Langzaam stapte de kat eruit, waarna ze wegliep, waarschijnlijk op zoek naar een slaapplek.
Ik deed Whiskey's riem af en legde die op de reismand. De hond rende weg, en liet mij bij de voordeur staan.
Ik opende een van de deuren aan de linkerkant en keek de garage in.
Ze hadden echt alles daar gewoon neergezet, of niet? Ik sloot die deur en opende de deur aan de andere kant van de hal.
Ik deed het licht aan en zag trappen die naar een kelder leidden. Toen deed ik het licht weer uit en sloot de deur.
Ik liep verder de hal in en kwam bij twee open deuropeningen. De ene leidde naar een grote keuken, en de andere naar een eetkamer.
De hal eindigde bij wat ik dacht dat de woonkamer was en de trap die naar de eerste verdieping leidde. Ik liep de woonkamer in en vond één deur die gewoon een kast bleek te zijn.
Ik liep de woonkamer weer uit en de keuken in. Het was echt mooi, met granieten werkbladen, donkere houten kasten, en zeer goede apparatuur. Het zag er erg landelijk uit.
Ik liep naar de deur die naar buiten leidde en opende hem. Er was nog een overdekte veranda, maar deze was veel kleiner, en leidde naar de achtertuin.
Pap had gelijk. Er zat een hek omheen, en het leek groot genoeg voor een hondenpark en een zwembad.
"Whiskey!" riep ik.
Ik hoorde de hond naar me toe rennen en keek naar hem voordat ik naar de tuin buiten wees. "Ga maar spelen."
Hij blafte, rende het huis uit en de tuin in. Ik sloot de deur en ging naar boven, deed het licht in de gang aan en keek in de kamers.
Er was één zeer grote hoofdslaapkamer met een mooie badkamer en een inloopkast, en twee andere kleinere slaapkamers.
Slechts één andere slaapkamer had een eigen badkamer, maar beide hadden grote kasten. Er was hier ook een kantoor, waarvan ik dacht dat het voor pap zou zijn.
Ik liep de trap weer af, en toen de garage in.
"Pap?" riep ik.
"Ja?" hoorde ik hem antwoorden.
"Zullen we beginnen met het meubilair verplaatsen?"
"Ja. Kom hier en help me even!" riep hij.
Ik liep naar buiten en begon mijn vader te helpen met het naar binnen brengen van de dozen.
Uren later waren we eindelijk klaar met het verplaatsen van de dozen en het in elkaar zetten van alles.
Ik zuchtte en leunde tegen de muur van de woonkamer, kijkend naar de rommelige ruimte.
Ik was zo blij dat het pas donderdag was. Dat betekende dat ik het hele weekend had om pap te helpen alles te organiseren voordat ik maandag naar school zou gaan.
Ik stond op en liep door het huis, op zoek naar mijn vader. Ik vond hem in het kantoor boven, bezig zijn computer op te zetten.
"Hé pap, wil je dat ik snel naar de winkel ga? We hebben eten nodig," zei ik, leunend tegen de deurpost.
"Prima. Hier." Hij gaf me een creditcard. "Neem wel een jas mee. Het zag ernaar uit dat het ging regenen. Probeer ook Whiskey binnen te krijgen voordat je weggaat."
"Oké. Tot zo," riep ik over mijn schouder terwijl ik het kantoor verliet en naar mijn rommelige nieuwe slaapkamer ging.
Ik zocht door de stapels kleren naar een jas voordat ik er een vond, pakte toen mijn sleutels, telefoon en portemonnee voordat ik weer naar beneden ging.
Ik liep naar de achterdeur en riep naar Whiskey. Net toen de hond bij de veranda kwam, barstten de wolken boven ons open en begon het te gieten.
Terwijl ik de deur achter Whiskey sloot, zei ik: "Dat was op het nippertje."
Ik aaide de hond over zijn kop voordat ik een stuk papier uit een van de vele notitieboeken pakte die al in een van de keukenlades waren gestopt, samen met een pen.
Ik begon een lijst te maken van alles wat we nodig hadden voordat ik het huis verliet.
Tegen de tijd dat ik klaar was in de supermarkt, was het gestopt met regenen, dus hoefde ik de boodschappen tenminste niet in de regen in mijn auto te zetten.
Dat betekende ook dat ik ze niet in de regen het huis in hoefde te brengen.
Toen ik de auto in de garage parkeerde, sloot ik de deur achter me nadat ik had uitgevogeld welke knop ik moest indrukken op de afstandsbediening.
Mijn vader kwam de garage in en hielp me alle boodschappen naar binnen te dragen en op te bergen.
Nadat ik het honden- en kattenvoer binnen had gebracht, vond ik de water- en voerbakken van de dieren en gaf ze wat te eten.
"Wat wil je voor het avondeten?" vroeg ik aan pap, die op het punt stond de keuken te verlaten.
"Iets simpels is prima," antwoordde hij. "Ik ben in het kantoor."
Ik maakte wat tosti's en soep, en bracht mijn vader wat. Hij bedankte me voor het eten voordat hij weer verder ging met het opbergen van dossiers in een archiefkast.
Ik verliet het kantoor en liep terug naar de keuken om mijn avondeten aan het grote eiland in het midden van de keuken te eten.
Nadat ik mijn rommel had opgeruimd, ging ik naar mijn kamer. Ik trok snel mijn pyjama aan en liet me op mijn bed vallen.
Ik zuchtte en nestelde me in het bed.
Het was een mooi huis, dat was het echt, maar ik had niet willen verhuizen toen mijn vader me voor het eerst vertelde over de verkoop van het oude huis, en ik wilde vandaag nog steeds niet verhuizen.
Maar ik denk dat er niets aan te doen was.
Ik zuchtte nog eens en sloot mijn ogen, in de hoop dat ik in slaap kon vallen op deze nieuwe plek.











































