
Amidst Chaos (Nederlands)
Rebecca en Nate zijn al jaren vrienden en er is nooit iets romantisch tussen hen gebeurd—ondanks dat Rebecca stiekem verliefd op hem is! Rebecca is dan ook geschokt wanneer Nate plotseling zijn handen niet van haar af kan houden. En nu toont Xavier, een alleenstaande ouder wiens kind in Rebecca's kleuterklas zit, ook interesse. Als het regent, dan giet het! Zal Rebecca haar 'happily ever after' krijgen? En zo ja, met wie!?
Leeftijdsclassificatie: 16+.
Hoofdstuk Een.
Rebecca
"Meen je dat nou?" De stem van mijn beste vriend klonk zo opgewonden en luid dat ik de telefoon van mijn oor moest houden.
"Ja, Nate," lachte ik, ook blij. Ik was verrast dat ik een baan als kleuterjuf in Seattle had gekregen, van alle plekken waar ik had gesolliciteerd.
Ik hou van lesgeven en dit was mijn eerste baanaanbod. Ik kon geen nee zeggen alleen omdat mijn beste vriend daar woonde.
"Dit wordt echt te gek, joh. We gaan samenwonen," zei hij, en ik was verbaasd.
Naar Seattle verhuizen was al spannend genoeg omdat ik hem zou moeten zien. Nu wilde hij dat we samenwoonden. Ik wist niet zeker of ik daar wel aan toe was.
"Hij is een maand geleden vertrokken. Sindsdien woon ik in m'n eentje," zei hij. "Het zou perfect zijn, Becca," voegde hij eraan toe, in een poging me over te halen. Ik vond het leuk hoe hij mijn naam uitsprak.
"Uhm... ik denk het niet," zei ik, op mijn lip bijtend en hopend dat hij er niet meer over zou beginnen. De middelbare school en universiteit waren al lastig genoeg. Ik dacht niet dat ik dat nog een keer aankon.
Het probleem was dat ik altijd de beste vriendin was geweest, nooit de vriendin. Ik begon zelfs te denken dat hij me helemaal niet als meisje zag. Ik was meer als een van zijn mannelijke vrienden, maar zo wilde ik niet gezien worden.
"Geen gemaar. Je blijft bij mij en daarmee uit. Ik heb je zo gemist, Becca. Het is bijna een jaar geleden sinds de universiteit," zei hij, mijn gedachten onderbrekend.
"Oké, we praten er later over. Ik vlieg dit weekend in."
"Mooi, dat geeft me genoeg tijd om je over te halen." Ik kon hem bijna zien glimlachen terwijl ik met mijn ogen rolde, ook een beetje glimlachend.
"Oké, ik spreek je later."
"Doei, hou van je Becs," zei hij, zoals hij altijd deed voor hij ophing.
"Ik hou ook van jou," fluisterde ik tegen mijn lege telefoonscherm, en kreunde toen gefrustreerd.
Dat ben ik, Rebecca Thompson, verliefd op mijn beste vriend, Nate, sinds de middelbare school. Ik dacht dat ik nu wel over hem heen was, maar ik had het goed mis.
Alleen al het horen van zijn diepe, sexy stem maakte me gek, en bracht herinneringen terug die ik niet wilde. Ik zette die gedachten opzij, bond mijn lange bruine haar in een paardenstaart en ging naar beneden voor het ontbijt.
"Heb je het Nate verteld?" Mijn moeder vroeg het zodra ik aan tafel ging zitten. Ja, ik woonde nog steeds bij mijn moeder. Het was alleen wij tweeën. Mijn vader was aan kanker overleden toen ik twee was. Ik herinnerde me hem nauwelijks.
"Ja, mam," zei ik zachtjes, terwijl ik eieren en spek op mijn bord schepte.
"Nou, ik ben blij dat je iemand hebt om je te helpen wennen. Verhuizen naar een nieuwe stad kan behoorlijk spannend zijn, lieverd," zei ze, bezorgd kijkend.
Ze was bijna net zo lang als ik, met hetzelfde bruine haar en bruine ogen. Ik had blauwe ogen, die ik van mijn vader had. Ze werkte als senior consultant bij een groot bedrijf, en ik wist hoe hard ze had gewerkt om daar te komen.
"Ik weet het, mam, maar ik ben geen kind meer. Nate zal me helpen. Sterker nog, hij zei dat ik bij hem moest blijven," zei ik zonder na te denken, waardoor ze verrast keek.
"Iemand heeft eindelijk oog voor mijn kleine meid," zei ze met een sluwe glimlach, waardoor ik met mijn ogen rolde. Ze wist alles over hoe ik hem leuk vond op de middelbare school.
"Hij ziet me nooit op die manier, mam, en ik denk niet dat het nu anders zal zijn," zei ik zachtjes, terwijl ik met mijn vork in mijn eieren prikte.
"Ik snap eerlijk gezegd niet wat je in hem ziet. Hij ziet er wel goed uit, dat moet ik toegeven," knipoogde ze naar me, terwijl ze haar bord naar de gootsteen bracht.
"MAM!" riep ik uit, voelend hoe mijn gezicht warm werd. Soms vergat ik dat ze mijn moeder was. Ze was meer als een beste vriendin die ik nooit had gehad.
"Wat? Het is waar. Als ik jou was, had ik die knappe vent al lang te pakken genomen," grapte ze, waardoor ik moest lachen. "Geloof me, hij is stom als hij een meisje zoals jij niet opmerkt. Ik hoop dat er iets leuks gebeurt in Seattle."
"Hij zou voor zover ik weet al een vriendin kunnen hebben," zei ik met mijn mond vol eten.
"Laten we hopen van niet. En als hij die wel heeft, moet je hem laten zien wat hij mist," riep ze vanuit de keuken. Ik stond op en bracht mijn bord naar de gootsteen.
"Ja, wat dan ook. Je zou zelf eens iemand moeten vinden in plaats van mij advies te geven."
"Niet dit weer," kreunde ze, haar hoofd achterover gooiend.
"Jawel, weer. Je hebt iemand nodig die voor je zorgt als ik er niet ben, mam. En ik weet dat je niet date vanwege mij. Ik zeg je voor de zoveelste keer, ik vind het prima," omhelsde ik haar van achteren, voelend hoe ze ontspande.
"Oké, ik zal erover nadenken," zei ze zachtjes, waardoor ik glimlachte. Ze had altijd zo hard voor ons gewerkt. Het was tijd dat ze een pauze nam.
"Dat is veel beter. Ik ga nu inpakken." Ik kuste haar wang en rende naar boven naar mijn kamer.
Ik begon al mijn spullen in te pakken, ervoor zorgend dat ik niets vergat. Ik had niet veel mensen om gedag tegen te zeggen. Nate was mijn enige vriend.
Nadat we klaar waren met school, verhuisde hij naar Seattle voor een baan in het maken van games. Hij hield van gamen en dat soort dingen. Ik vond het goed toen hij ver bij me vandaan verhuisde.
Zolang ik me kon herinneren, had hij altijd wel een relatie. Ik vond nooit het juiste moment om hem te vertellen hoe ik me voelde. Misschien was deze baan het leven's manier om ons samen te brengen, misschien was dit onze kans.
Ik begon na te denken over verschillende situaties. Ik kon niet stoppen met glimlachen als ik dacht aan het weer in zijn sexy ogen kijken, en misschien bij hem wonen.
Oh, wat wilde ik graag dat de dingen deze keer anders zouden zijn!
"Eindelijk klaar!" zei ik opgelucht terwijl ik mijn koffer sloot en op mijn bed viel.












































