Luna worden

'Moet ik echt naar dat feest?' vroeg ik aan mijn moeder terwijl ik mezelf in de spiegel bekeek.

Mijn moeder liep in haar crèmekleurige jurk met kralen door de kamer, dingen schoonmakend die al schoon waren.

'Probeer er niet onderuit te komen, lieverd. Je gaat,' zei mijn moeder terwijl ze eindelijk op het bed ging zitten.

Ik had de hele week geprobeerd onder dit feest uit te komen. Ik had geen zin in een saai feest waar mijn vader probeerde indruk te maken op een bezoekende alfa.

Onze roedel was klein. We hadden veel mensen verloren, en ik zag dat papa zich zorgen maakte, maar ik wist niet hoe erg.

Vorig jaar hadden we een flinke ruzie met een andere roedel over ons territorium, en dat had ons zwaar getroffen. We verloren de meeste van onze strijders, en de roedel had moeite om bij elkaar te blijven.

Toch wilde ik niet naar dit feest. Het was niet het leuke soort waar mensen ontspanden en plezier hadden.

Het was het soort feest met kleine hapjes en saaie muziek. Maar daar stond ik dan, voor een spiegel, er chic uitziend en een beetje geïrriteerd.

Mama was gaan winkelen en had een nieuwe jurk voor me gekocht, en toen ik in de spiegel keek, kon ik niet boos op haar blijven. Mama wist goede kleding te kiezen, zelfs als we niet veel geld hadden. Ik had ook geleerd om goede kleding te vinden in goedkope winkels.

Maar ik wist dat deze jurk niet uit een goedkope winkel kwam. Het was een lange, vloeiende, donkerblauwe jurk. Hij liep over één schouder en draaide onder mijn borst, waardoor ik er goed uitzag.

Ik vond mezelf nooit erg mooi. Ik was niet lelijk, maar ik kreeg niet veel aandacht van anderen.

Maar ik moest toegeven, ik voelde me goed over mezelf. Donkerblauw was mijn lievelingskleur, deels omdat ik er goed in uitzag.

Ik lachte een beetje.

Mijn moeder had mijn donkerbruine haar in een mooie vlecht gedaan en het krullend gemaakt, zodat het om mijn schouders viel.

Mijn make-up was eenvoudig maar mooi: wat lichte foundation, een beetje donkere oogmake-up die mijn blauwgroene ogen deed opvallen, en lichtroze lippenstift.

Mijn moeder, Leah, die als vrouw van de roedelleider altijd druk was, had de hele dag rondgerend om het feest voor te bereiden.

Maar ze maakte altijd tijd voor mij - om samen wat meisjestijd te hebben en ons klaar te maken. Ik genoot van die tijd met haar.

Als tiener had ik gedroomd van weggaan en avonturen beleven. Ik rondde de middelbare school vroeg af, en toen ik werd aangenomen op een goede universiteit in Washington, greep ik mijn kans.

Ik hield van de universiteit, maar toen ik klaar was en mijn onderwijsdiploma had gehaald, wilde ik alleen maar terug naar huis, naar de roedel in Montana. Dus kwam ik thuis, waar ik genoot van mijn werk als invaldocent op de lokale school.

Groep vijf was gestoord, maar ik hield van elke minuut. Bovendien hielp het geld dat ik verdiende de roedel een beetje.

Ik hoefde eigenlijk niet te werken. Als dochter van de roedelleider kon ik gewoon thuis in het roedelhuis wonen tot ik een partner vond.

Maar het deel van mij dat in vrouwenrechten geloofde, wilde niet mijn dagen doorbrengen met wachten op een of andere vent die misschien wel of niet zou komen opdagen om me verliefd te laten worden.

Iemand klopte op de deur, en ik draaide me om toen ik een luid gefluit hoorde. Het was echter niet voor mij.

'Wat probeer je met me te doen, vrouw?' zei mijn vader, Alfa Max, terwijl hij naar zijn partner liep en haar lippen kuste terwijl mijn moeder om hem lachte.

Ze waren schattig op een grove, openbare-affectie-achtige manier. Maar ik hield ervan hoe veel ze van elkaar hielden, zelfs na bijna dertig jaar samen te zijn.

'Oh, Addie, sorry, ik zag je niet staan.' Mijn vader glimlachte. 'Maar jij ziet er ook prachtig uit, lieverd.' Hij draaide zich weer naar mijn moeder. 'Jullie allebei!'

Ze bloosde en gaf hem een speels tikje op zijn arm.

Toen kwam mijn oudere broer Jack binnen.

'Wow, zus! We zullen de jongens van je af moeten slaan!'

Ik lachte. 'Hou op, Jack.'

Mijn broer Jack was drie jaar ouder dan ik, en we waren beste vrienden. Maar we brachten niet meer zoveel tijd samen door als vroeger. Hij had drie jaar geleden zijn partner Michelle ontmoet, dus was hij uit het roedelhuis verhuisd.

'Waar is Michelle?' vroeg mijn moeder.

We lachten allemaal een beetje. Michelle zou elk moment bevallen. Het arme meisje was moe, opgezwollen en ongelukkig.

'We moeten naar beneden gaan. De mensen zullen zo beginnen te komen. En ik moet het eten en alles controleren,' zei mijn moeder, en we begonnen allemaal de gang af te lopen.

Het roedelhuis was niet het meest luxueuze. Maar het was mooi, en het was thuis. Het was een berghuis van drie verdiepingen met hout aan de buitenkant en een grote veranda die er helemaal omheen liep en uitkeek over het meer aan de achterkant.

Binnen was het licht. De muren waren allemaal een warme crèmekleur die mooi afstak tegen de bruine houten vloeren.

Bij de ingang was een grote trap die naar de tweede en derde verdieping leidde. Aan de andere kant waren glazen deuren die naar een grote ruimte leidden die werd gebruikt voor evenementen en roedelvergaderingen in de winter.

De rest van de begane grond was de gemeenschappelijke ruimte. Er was een plek om te chillen met een grote tv, videogames, bordspellen, pool en tafelvoetbal.

De achterwand had veel boeken van allerlei soorten. Ik zat vroeger de hele dag op de grote, comfortabele bank daar te lezen.

Tegenover de ontspanningsruimte was de keuken. Grijze kasten en witte werkbladen bekleedden de achterwand, met een groot eiland ervoor met stoelen aan één kant.

De grote koelkast en voorraadkast hadden genoeg eten om veel mensen te voeden, en het grote fornuis was groot genoeg om voor honderd mensen te koken. Naast de keuken stond een eettafel waar vijfentwintig mensen aan konden zitten.

Buiten op de veranda stonden stoelen en tafels om te relaxen. Boven op de tweede verdieping waren de kantoren van de roedel die door mijn vader en de andere leiders van de roedel werden gebruikt.

En de derde verdieping was waar de alfa en zijn familie woonden. Met drie slaapkamers, drie badkamers, een mooie woonruimte en een kleine keuken was het een fijne plek om te wonen.

Terwijl ik met mijn familie de trap af liep naar de gemeenschappelijke ruimte, hoorde ik het personeel rondlopen terwijl ze de laatste voorbereidingen troffen voor het feest van vanavond.

Mama haastte zich naar de keuken waar ze met de bediening praatte en vertrok toen om wat anders te doen.

Mijn vader, Jack en ik liepen de grote zaal in, haalden diep adem en maakten ons klaar voor de avond die voor ons lag.

Ik zat op de achterbank van de donkere SUV, turend naar de sombere bomen langs de weg.

De roedel die ik ging bezoeken lag diep verscholen in de bergen van Montana. Mijn eigen roedel kwam uit het oosten van de staat, waar het landschap opener was en minder benauwend.

Mijn bèta, Sam, zat naast me te kletsen over van alles en nog wat, maar ik luisterde maar half. De enige reden dat ik deze tocht maakte was omdat Alpha Max goed bevriend was geweest met mijn vader voor zijn overlijden.

Ik frummelde aan mijn stropdas. Er was weinig waar ik minder zin in had dan naar een feestje gaan. Mijn wolf voelde hetzelfde en stelde voor om er stiekem tussenuit te knijpen.

En zo bleef ik maar uit het raam staren, alsof de rit een eeuwigheid duurde.

'We zijn er, Alpha.'

Ik keek snel op naar waar Sam naartoe wees. Terwijl we de oprijlaan op reden, zag ik in de verte de lichtjes van hutten oplichten.

En boven het meer torende het pack house uit, fel verlicht en vol mensen.

De SUV kwam tot stilstand en Alpha Max en Luna Leah stonden al bij de voordeur om de gasten te verwelkomen.

Ik stapte uit en er viel even een stilte. Tijd om mijn glimlach op te zetten en mijn rol te spelen. Max glimlachte toen hij zijn hand uitstak voor een stevige maar vriendelijke handdruk.

'Alpha Slade, wat fijn om je te zien! Hoe gaat het met je, jongen?'

Hoewel ik er eigenlijk niet wilde zijn, kon ik niet ontkennen dat ik Max Jennings wel mocht. Hij was altijd aardig geweest en was zelfs naar de begrafenis gekomen toen mijn vader was overleden.

'Alpha Max, ook fijn om jou te zien.' Ik glimlachte, maar hield het verder kort.

Alpha Slade Black stond bekend als een koele, afstandelijke wolf, iets wat ik in mijn voordeel gebruikte. Het maakte andere wolven een beetje bang voor me en minder geneigd om me lastig te vallen met onzin.

Maar Max bracht een vleugje vriendelijkheid in me naar boven en ik moest oppassen.

Ik probeerde niet te oordelen, maar dit was wat ruiger dan ik gewend was. Het was een mooi huis, maar niet zo chic als waar ik normaal kwam.

En ik kon zien dat het formele evenement wat onwennig was voor de rest van de roedel. Toen ik de balzaal in werd geleid, keek ik om me heen. Het was niet het sjiekste feestje waar ik ooit was geweest.

Witte tafelkleden, kleine lichtjes, rustige muziek en een soort hapjes die op dienbladen werden rondgebracht. Ik liep naar de bar en nadat ik een drankje had gehaald, draaide ik me om om het feest te observeren.

Ik zag dat Max en Leah het naar hun zin hadden, maar ik was hier met een doel en ik wist dat hoe eerder we zaken zouden bespreken, hoe eerder ik weer weg kon.

Ik liep naar Max toe. 'Alpha, kunnen we even praten over zaken?'

Max keek op. 'Natuurlijk. Leah, wil je meedoen?'

Ik ergerde me in stilte. Deze alpha's betrokken hun partners er altijd bij, meestal om wat gevoel in te brengen om de ander over te halen te helpen.

'Nee, praten jullie maar. Ik zie je zo,' zei zijn luna vriendelijk terwijl ze hem een vluchtige kus op zijn wang gaf.

Max glimlachte naar haar en wendde zich tot mij. 'Oké, laten we praten.'

Toen we Max' kantoor binnenkwamen, wees hij naar de stoel. 'Ga zitten,' zei hij voordat hij in de stoel ernaast plaatsnam. Ik ging zitten, niet zeker wat de alpha wilde, maar de sfeer was plotseling zwaarder geworden.

'Zoals je weet, heeft onze roedel in het verleden problemen gehad met gevechten over grondgebied. Het heeft ons met weinig hulp voor bescherming achtergelaten,' begon Alpha Max.

Na een lang gesprek over de landconflicten en dergelijke, waren we het eens geworden over hoe we een goede alliantie met elkaar konden sluiten, en we besloten terug naar beneden te gaan.

Toen we de balzaal weer binnenkwamen, zag ik de luna niet ver weg, en we liepen allebei naar haar toe.

'Hé!' zei ze terwijl Max zijn hand op haar onderrug legde. Het was lief, maar ik schudde de gedachte van me af.

Ik was niet erg geïnteresseerd in het hebben van een partner. Ik was gekwetst geweest en wilde nooit meer in die situatie belanden.

Maar terwijl ik die gedachte had, rook ik de meest betoverende geur van lavendel. Ik was even afgeleid tot ik Luna Leah mijn naam hoorde zeggen.

'Alpha Slade, heb je onze dochter Addison al ontmoet?' En toen ik me naar haar omdraaide, zag ik de vrouw die naast de luna stond.

Onze ogen ontmoetten elkaar en we wisten het allebei.