
Fighting For More (Nederlands)
Samantha en Jake hielden van elkaar sinds ze veertien waren. Ze hadden plannen voor de toekomst, maar hij liet haar achter op het vliegveld om een voetbalster te worden. Met een gebroken hart en verslagen smeekte ze hem haar terug te bellen; ze droeg een geheim met zich mee. Zes jaar later keerde Jake terug, vastbesloten het goed te maken. Is het te laat? Hoe hard zal hij vechten?
Hoofdstuk 1
Ze reed de lange parkeerplaats op en stapte uit haar jeep. Ze neuriede zachtjes en had een brede glimlach op haar gezicht.
Terwijl ze haar lange vlecht van haar schouder schoof, haalde ze haar tas uit de kofferbak en sloot de auto af. Ze rolde de kleine koffer naar de ophaalplaats en wachtte geduldig.
Ze wist dat de zijden jurk die ze had ingepakt behoorlijk gekreukt zou zijn, maar ze zag niemand met een kledingzak lopen. Ze zou het wel in het hotel laten strijken.
Ze keek op toen ze de shuttle hoorde aankomen. Met een glimlach naar de chauffeur liep ze de trap op en nam voorin plaats.
Onderweg naar de volgende halte vertelde ze hem bij welke luchtvaartmaatschappij ze moest zijn. Ze leunde achterover en liet haar gedachten afdwalen naar de komende dagen.
Ze ging trouwen met de man van haar dromen.
Tien minuten later stapte ze uit de shuttle en begaf zich naar de afgesproken wachtruimte. Ze zouden samen inchecken. Een blik op de klok aan de muur vertelde haar dat ze vroeg was.
Even zat ze op haar telefoon te kijken, tot ze merkte dat er vijftien minuten voorbij waren. Jake was vaak aan de late kant, dus ze was niet verbaasd dat hij er nog niet was.
Naarmate de tijd verstreek, begon ze zich zorgen te maken. Na drie kwartier voelde ze zich verdoofd. Ze zat daar maar, vechtend tegen de tranen die dreigden te komen.
Opnieuw checkte ze haar telefoon. Geen berichten of gemiste oproepen. Ze zou hem ook niet bellen of appen. Ze wilde niet overkomen als een zeurpiet.
De klok tikte onverbiddelijk door, voorbij de vertrektijd van hun vlucht. Ze stond op, probeerde zich groot te houden, en liep terug naar de shuttlehalte om naar haar auto te gaan.
Ze stapte in, betaalde voor het parkeren en reed de snelweg op, terug naar huis. Ze merkte niet eens dat ze onderweg zachtjes was gaan huilen.
Bij het donkere huis aangekomen, was ze blij dat iedereen sliep. Ze stapte uit, liet al haar spullen in de auto, en liep de trap op naar haar kamer.
Op het laatste moment ging ze niet naar haar eigen kamer, maar regelrecht naar die van haar moeder. Ze ging naar binnen, sloot de deur en kroop in bed naast haar slapende moeder.
Sally hoorde haar dochter binnenkomen en voelde haar in bed kruipen.
Ze was verrast omdat ze Sammy een paar weken geleden met Jake had horen praten over vanavond stiekem weglopen om te trouwen.
Hoewel ze het jammer vond dat ze haar enige dochter niet zou zien trouwen, vond ze het heel romantisch. Ze was dol op een goed liefdesverhaal.
Ze draaide zich om naar haar dochter. Ze zag de tranen op haar gezicht en ging snel rechtop zitten, terwijl ze het kleine lampje op het nachtkastje aandeed.
"Samantha, lieverd, wat is er aan de hand?" vroeg ze bezorgd, terwijl ze haar hand op haar arm legde.
Sammy begon hard te huilen toen ze de liefdevolle aanraking van haar moeder voelde.
"Hij is er niet..." fluisterde ze nauwelijks hoorbaar.
Sally voelde een steek in haar hart toen ze begreep wat haar dochter bedoelde. Ze trok haar dicht tegen zich aan. Zo bleven ze liggen tot Sammy in slaap viel in de armen van haar moeder.
EEN PAAR WEKEN LATER
Sammy kon niet geloven dat dit gebeurde. Ze riep haar moeder haar kamer in. Sally en Sammy waren altijd al hecht geweest, maar waren nog closer geworden sinds die avond een paar weken geleden. Ze begon te huilen toen haar moeder de deur sloot.
Sammy zei niets; ze gaf haar moeder simpelweg de zwangerschapstest.
Sally ging naast haar dochter op het bed zitten en sloeg haar armen om haar heen. "Nou, dan moeten we maar eens gaan nadenken over de toekomst, Samantha..." Ze drukte een kus op haar voorhoofd.















































