De mens van een vixen: De alfa's vixen
We kennen allemaal het verhaal van Myra: Sloan's vixen luna. Maar de nacht dat ze Sloan ontmoette in de zweetdoordrenkte onderbuik van een nachtclub, maakte haar beste vriendin Megan een eigen connectie. Megan is de belichaming van problemen, een mens die geld verdient door tegen een paal te dansen, en ze zou niets aan haar leven willen veranderen... totdat ze oogcontact maakt met alpha Sloan's beta, Declan. Met een ijzige blik en een nonchalante elegantie is hij een wandelend sekssymbool, en Megan wil er wel van proeven. Tijdens de claiming van zijn alpha probeert de broedende beta-stud zijn kalmte te bewaren rond Megan, maar op de een of andere manier belandt hij steeds bovenop haar. Megan weet niet hoe lang ze haar verlangen naar hem nog kan beheersen, maar ze vreest wat er met haar zorgeloze leven zal gebeuren als ze uiteindelijk in zijn bed belandt.
Hoofdstuk 1
MEGAN
Linkervoet naar achteren. Rechtervoet naar voren.
Billen omhoog. Billen naar achteren.
Draai naar rechts.
Toen klonken de gitaren en was het tijd om naar links te draaien.
Toen het nummer opnieuw speelde, boog Megan diep voorover en schudde met haar billen.
De menigte bezwete mannen achter haar juichte luid, en Megan glimlachte.
Het nummer eindigde en de menigte drong naar voren, joelend en proberend haar aan te raken.
Megan stapte weg van de rand van het podium en blies een kushandje naar de knappe man vooraan. Hij grijnsde breed en deed alsof hij ernaar hapte.
"Laat me een drankje voor je kopen," riep hij. Zijn stem klonk glad en sexy, en even overwoog Megan om ja te zeggen.
Maar dit was de Ivy Dorm, geen goedkope danstent in een slechte buurt.
Er waren hier elke avond genoeg knappe mannen, zowel mensen als shifters, dus Megan besloot nog even rond te kijken voordat ze iemand uitkoos voor de nacht.
Ze knipoogde naar de man en liep backstage, ervoor zorgend dat hij haar billen goed kon zien terwijl ze wegliep.
Terwijl de menigte riep dat ze terug moest komen, schreeuwde de omroeper: "En daar gaat ze, de prachtige... de wilde... Troubleeeeee!"
Rond half zeven 's ochtends stuurde Megan de man van gisteravond haar kleedkamer uit. Ze nam een douche en stapte in haar nieuwe Range Rover om de club te verlaten.
Terwijl ze haar telefoon met de auto verbond, dacht ze na over de man van gisteravond.
Hij was een ottershifter, maar was de hele nacht in zijn menselijke vorm gebleven.
Hij was oké, maar Megan gaf na een lange werkavond de voorkeur aan tijgers, beren of wolven.
Hoewel ze zelf mens was, voelde Megan zich op haar gemak bij shifters en wist ze veel over hen omdat ze was opgevoed door ossenshifters.
Ze wist weinig over haar echte familie en dat vond ze prima. Ze beschouwde haar adoptiegezin als haar echte familie.
Het grootste verschil tussen haar en haar shiftervrienden was dat Megan niet loops werd en geen partner zou krijgen.
Dat vond ze prima. De zus van haar beste vriendin Myra had onlangs haar partner gevonden en... Bah. Megan was blij zonder al dat gedoe over liefde.
Sprekend over Myra, het was donderdag en Megan wist dat haar vriendin zich zou haasten om op school te komen waar ze lesgaf, na een late avond tv-kijken.
Ze belde Myra.
"Hé trut," zei ze, terwijl ze het gaspedaal flink indrukte om door een oranje licht te rijden.
Myra klonk gestrest. "Hé meid. Kan niet praten. Ik kom te laat op mijn werk."
Megan lachte terwijl ze nog net door het licht schoot. Ze kende haar vriendin zo goed.
"Lift nodig?" vroeg ze, nog steeds lachend.
Myra zuchtte opgelucht. "Ik weet niet hoe je dat soms doet. Maar ik hou zoveel van je op dit moment! Hoe snel kun je...?"
Op dat moment stopte Megan voor het huis van Myra's vader, nog voordat haar vriendin haar zin kon afmaken. Ze toeterde luid.
Even later kwam Myra naar buiten rennen, naar de wachtende auto. Ze was duidelijk net wakker geworden. Haar haar zat door de war en haar ogen stonden wijd open.
"Je redt mijn leven," zei Myra terwijl ze instapte. Ze leunde naar voren en kuste Megan op haar wang.
"Je kunt me terugbetalen door vanavond mee naar de club te gaan," zei Megan.
Myra probeerde een antwoord te ontwijken. Ze was altijd het brave shiftermeisje, zo geduldig en lief. Bah.
Megan was niet zo. Ze had samen met Myra de lerarenopleiding gevolgd.
Maar op hun eerste werkdag op een basisschool, met al die vieze, vervelende kinderen, was Megan meteen weggelopen.
Diezelfde avond nog had ze gesolliciteerd bij de Ivy Dorm en nooit meer omgekeken.
Myra bleef de rest van de rit excuses verzinnen waarom ze niet mee kon gaan stappen.
Toen Megan bij de school stopte, keek ze haar vriendin streng aan en zei: "Je gaat mee. Punt uit."
Megan zag Myra kreunen en uitstappen.
Maar toen... Megan knipperde met haar ogen, denkend dat ze dingen zag. Maar het was er echt.
Er was een donkere gedaante achter Myra, en Myra had het niet gezien.
"My—" Megan begon Myra te waarschuwen, maar op dat moment leek haar vriendin de gedaante te voelen.
Myra draaide zich snel om, alleen om... niets te zien.
Megan knipperde met haar ogen. De donkere gedaante was verdwenen.
"Tijd om wat wolven te vinden," juichte Megan in de luide club.
Nadat ze eerder die dag had ontdekt dat Myra loops was, had Megan het tot haar missie gemaakt om haar vriendin aan de beurt te laten komen.
Als Myra echt loops was, was het beste om seks te hebben, precies wat Megan haar had verteld.
Myra had geprotesteerd, dus had Megan haar drankjes laten halen terwijl zij op zoek ging naar een geschikte partner voor haar shiftervriend.
Terwijl ze danste, begon ze de club rond te kijken naar iemand die Myra leuk zou vinden.
Een stel arrogante menselijke atleten? Nee.
Een magere, artistieke student? Schattig, maar niet voor Myra.
Twee sportschooljongens die hun spieren vergeleken in de hoek? Zeker niet.
En toen zag ze de perfecte man. Een wolfshifter in het VIP-gedeelte boven de dansvloer. Hij was totaal niet Megans type, wat verklaarde waarom ze hem überhaupt had opgemerkt.
Hij stond bij een groepje andere shifters, en het was duidelijk dat hij een leider was.
Nu moest ze alleen nog bedenken hoe ze Myra zijn aandacht kon laten trekken zonder dat ze het doorhad.
"Waar kijk je naar?" vroeg een boze stem achter haar.
Megan schrok en draaide zich om.
Er stond een man op de dansvloer achter haar met een gevaarlijke blik in zijn ogen. Megan voelde zich bang worden.
"Pardon?" vroeg ze. Deze man keek haar aan alsof ze iets vreselijks had gedaan. Hier, in haar eigen club.
"Er zijn veel mensen die de alfa dood willen hebben," gromde de man naar haar, knikkend naar de man waar Megan naar had gekeken.
De man deed een dreigende stap in haar richting.
"Dit is toch een vrij land?" beet Megan terug, met een hand in haar zij.
Hij deed nog een stap naar haar toe. Ze stonden nu heel dicht bij elkaar, en ze keek uitdagend in zijn ogen.
Hoewel deze man onbeleefd was, moest ze toegeven dat hij er erg aantrekkelijk uitzag.
Zijn gezicht was scherp en welgevormd. Hij zag eruit als een Griekse god die tot leven was gekomen.
Ja, het klonk stom als meisjes dat in films zeiden, maar voor hem was het waar.
Hij droeg een zonnebril binnen, wat ze normaal gesproken stom vond. Maar om de een of andere reden maakte het hem alleen maar mysterieuzer.
Megan voelde een vreemde drang om die bril van zijn zelfvoldane gezicht te trekken.
"Er zijn slechte shifters in de buurt gezien. Hoe weet ik dat jij er niet een van bent? Ik zou je nu gevangen moeten nemen," zei de man, zijn stem een dreigende grom.
"Mij gevangen nemen? Wat ben je, zijn vriendje?" snauwde Megan terug.
Ze voelde zich bang worden onder zijn boze blik.
"Ik ben zijn rechterhand, en er is niets wat ik leuker vind dan slechte shifters doden," zei hij boos.
"Gast, ik probeerde gewoon iemand te vinden voor mijn vriendin om mee te neuken. Jezus," zei Megan, verbaasd dat haar stem een beetje trilde.
Plotseling greep de man haar arm stevig vast. Hij trok haar dicht tegen zich aan en staarde in haar gezicht.
Megan voelde haar hart in haar keel kloppen.
De man sprak niet, maar bleef haar alleen dreigend aankijken.
"O-oké, ik zal ergens anders kijken," zei ze uiteindelijk, zich vreemd hulpeloos voelend in zijn greep.
"Mooi zo," siste hij terug.
En toen, zonder waarschuwing, liet hij haar los en verdween in de menigte dansende mensen die de club vulde.
Megan stond stil, niet zeker waarom haar hart zo snel klopte.
Ze had wel vaker te maken met onbeleefde mannen. Waarom zou deze kerel haar zo beïnvloeden?
"Hé," klonk Myra's meisjesachtige stem vlakbij.
Megan schudde haar hoofd om het leeg te maken en glimlachte toen Myra aankwam met drankjes.
Ze zou zich niet laten afschrikken door zo'n grote stoere vent. Ze wist dat deze alfa precies Myra's type was, en ze zou zijn aandacht trekken, wat zijn onbeleefde rechterhand ook zei.
Voordat Myra kon merken dat er iets mis was, maakte Megan een plan.
Ze pakte Myra's arm en trok haar over de dansvloer naar het podium. Ze liep naar een danseres toe en tikte tegen haar been.
"Bedankt, Trouble. Ik heb een pauze van vijftien minuten nodig."
"Perfect. Want dat is alles wat ik nodig heb." Megan glimlachte ondeugend terwijl het meisje naar beneden klom. "Kom op, Myra, naar boven jij."
"Wacht, wat? Meg..." Megan grijnsde en klom het podium op.
"Kom op." Megan lachte terwijl ze Myra mee naar boven trok.
Ze gaf een teken aan de DJ en de muziek veranderde.
Linkervoet naar achteren. Rechtervoet naar voren. Megan hield het VIP-gedeelte in de gaten.
Billen omhoog. Billen naar achteren.
Net op dat moment zag ze de onbeleefde rechterhand de trap naar de VIP-box oplopen. Ze danste harder.
Draai naar rechts—
De rechterhand merkte haar op. Hij leunde tegen de reling en deed zijn zonnebril af, starend naar haar met felle bruine ogen.
Onmiddellijk voelde Megan alsof ze door de bliksem was getroffen.
Ze kon niet bewegen. Ze kon niet praten. Haar mond voelde droog aan.
Haar ogen waren op de zijne gericht. Ze voelde zich bang.
Ze zag dat de ogen van de rechterhand ook wijd open gingen. Hij was net zo verrast als zij.
Megan wist niet of dat haar een beter of slechter gevoel gaf.
Ze bleef naar zijn gezicht kijken.
Zijn bruine ogen waren helder, maar er zat iets donkers in, iets wat ze wilde begrijpen.
En toen, plotseling, hoorde Megan gelach. Ze knipperde met haar ogen en keek weg van de rechterhand.
De mannen op de dansvloer voor haar lachten en schreeuwden. Ze moest er behoorlijk stom uitzien, daar staand en starend naar het VIP-gedeelte alsof ze in trance was.
"Trek je kleren uit, schatje," riep een man. Zijn shirt stond open en Megan kon zijn bezwete spieren zien glimmen.
Maar om de een of andere reden wond het zicht haar helemaal niet op. In plaats daarvan merkte ze alleen de wodka op die hij over zichzelf heen had gemorst en hoe hij onvast op de dansvloer stond te zwaaien.
Eigenlijk wond geen van de mannen voor haar haar op. Ze wilde er niet één mee naar huis nemen. Het was alsof haar hele lichaam plotseling alle interesse had verloren.
"Hé schatje, ben je fucking doof? Dans voor me, slet," riep de man opnieuw.
Megan knipperde alsof ze wakker werd en keek naar hem.
Hij staarde naar haar lichaam met een griezelige glimlach. Ze voelde zich plotseling erg blootgesteld.
Maar voordat ze van het podium af kon stappen, was de man al op het podium geklommen en kwam hij op haar af, met een walgelijke blik in zijn ogen.
"S-stop," wist Megan uit te brengen, nog steeds met het gevoel alsof haar hoofd in de mist zat.
Hij glimlachte naar haar, hijgend en hongerig.
"Ik ga lol met je hebben—"
In een flits bewoog er iets naar beneden vanaf het VIP-balkon boven en landde op de man.
Voordat Megan kon reageren, zat de rechterhand uit het VIP-gedeelte bovenop de man en sloeg hem met zijn vuisten.
De man probeerde zich dronken te verdedigen, maar hij was geen partij voor de berenshifter.
Megan hoorde een grom uit de mond van de rechterhand komen, en ze wist dat ze hem moest stoppen, anders zou hij deze mens misschien doden.
"Stop," riep ze, terwijl ze de vuist van de rechterhand greep voordat die het gezicht van de mens opnieuw kon raken.
Het geven van bevelen liet haar zich weer meer zichzelf voelen, en haar hoofd begon op te klaren.
Totdat de rechterhand in haar ogen keek, en ze zich plotseling weer net zo mistig voelde als daarvoor.
De rechterhand stond op, schopte de jammerende mens opzij, en liep op haar af. Zijn gezicht toonde alleen woede.
Megan dwong zichzelf achteruit te stappen tot ze voelde dat ze de rand van het podium bereikte.
De rechterhand stopte en keek haar woedend aan.
"Wie ben jij?" siste hij uiteindelijk, zijn stem vol woede.
