
De Oblivionserie
Wanneer het gebroken meisje de player wordt zodat ze niet langer pijn lijdt, en de spelbedrijvende jongen halsoverkop verliefd wordt, veranderen de spelregels.
Zeke: Ik ben Zeke Matthews, de leadgitarist van de wereldberoemde band Oblivion. Ik hou ervan om mijn leven aan de top te leiden en elke meid te kunnen krijgen die ik wil. Onder geen enkele omstandigheid zal ik veranderen. Slechts drie dingen zijn belangrijk in mijn leven—de band, mijn broers, en mijn muziek.
Paisley: Hoeveel pech kan een meisje hebben? Ik had mijn sprookjeshuwelijk, trouwde met mijn Prins op het Witte Paard, en zou voor altijd gelukkig leven. Maar helaas bleek mijn prins een monster te zijn. Dat was de dag dat ik zwoer nooit meer een man de macht over mij te laten hebben.
Leeftijdsclassificatie: 18+.
Proloog
Boek 1:Onvergetelijk
Paisley
"O, lieverd, je ziet er prachtig uit."
De glinsterende versiersels op mijn witte trouwjurk schitteren in het zonlicht dat door het dunne gordijn valt terwijl ik naar mijn vader glimlach.
Als papa zulke lieve dingen zegt, word ik helemaal warm vanbinnen. Vandaag is een bijzondere dag.
Na drie jaar sta ik op het punt mevrouw Smith te worden. Het is misschien geen chique naam, maar dat maakt me niks uit. Het betekent dat ik de man van mijn dromen heb gevonden en dat hij de mijne zal zijn.
Ik probeer mijn zenuwen in bedwang te houden zodat ik helder kan praten.
"Dank je, papa." Ik strijk over de zachte kanten rok die vanaf mijn middel wijd uitloopt. "Ik ben zo zenuwachtig... Ik wil gewoon naar beneden gaan en ja zeggen. Ik ben het zat om verloofd te zijn. Ik wil een echtgenote zijn."
Ik heb maandenlang aan deze dag gewerkt - reizen naar Manchester geregeld, met een weddingplanner overlegd... Ik heb lang op mijn perfecte dag gewacht.
"Ik snap het, schatje, maar je zult nog even geduld moeten hebben."
Hij heeft gelijk. Mush en ik zijn al vijf jaar samen. Een paar minuutjes extra kunnen geen kwaad.
We ontmoetten elkaar op het strand in Miami. Ik had niet verwacht verliefd te worden, en ik dacht niet dat het meer zou zijn dan een vakantieliefde, maar met de dag werd ik meer verliefd.
Nu gaat hij de mijne worden. Helemaal van mij.
Ik blijf met mijn vader over koetjes en kalfjes praten, en voor ik het weet ben ik klaar om naar beneden te gaan.
Maar voordat we kunnen vertrekken, moet papa mama nog even helpen, dus moet ik weer wachten.
Ik voel me koud, ook al is het een van de warmste dagen ooit in het Verenigd Koninkrijk. Ik kijk uit het raam naar de strakblauwe lucht. Geen wolkje aan de lucht.
Ik zie de laatste gast de prachtige tuinen hier in Walton binnenlopen. De bloemen staan allemaal in volle bloei, en ik glimlach om het mooie plaatje voor me.
Ik zie iets bewegen aan mijn rechterkant. Ik glimlach, in de veronderstelling dat het mijn vader is. Mama moet klaar zijn met hem te vertellen over iets onbelangrijks vandaag.
Ik glimlach en lach in mezelf, denkend aan papa die bij haar staat en knikt terwijl ze over mensen babbelt of een verhaal vertelt dat te goed is om te wachten tot na mijn huwelijk.
Ik speel met de witgouden armband die Mush naar mijn kamer heeft gestuurd, met één bedeltje waarop "Forever Together" staat.
"Is het tijd om me een echtgenote te maken, papa?"
"Sorry, maar de bruiloft gaat niet door. We hebben andere plannen. Weet je nog?"
Voordat ik besef dat de stem niet van mijn vader is, duwt een lange persoon zijn lichaam tegen het mijne, en houdt me zo strak vast dat ik geen adem kan halen.
"Rustig maar. Ik heb je genoeg kansen gegeven om te betalen. Het is tijd om af te rekenen."
Ik herken de stem niet, noch het lichaam dat als een python om me heen gewikkeld is.
Ik heb geen idee waar hij het over heeft, maar mijn jurk is te volumineus om hem te schoppen waar het het meest pijn zou doen.
Als hij zijn hand van mijn mond haalt, schreeuw ik: "Laat me los! Laat me onmiddellijk los!"
Mijn hart gaat als een razende tekeer. Mijn perfecte dag wordt verpest, en een of andere gek denkt dat ik hem geld schuldig ben.
Hij drukt een doek tegen mijn mond, en ik ruik iets vreemds terwijl ik probeer adem te halen.
"Misschien moet ik het even uitleggen." Hij brengt zijn mond vlak bij mijn oor. Ik voel zijn tanden mijn huid raken terwijl hij praat. "Het is je vader die het geld schuldig is."
"Papa?"
"Ja, hij had geld nodig om de bruiloft van zijn kleine meisje te betalen."
Ik probeer opnieuw te schreeuwen, maar de kamer begint te tollen. Mijn ogen draaien weg en alles wordt zwart.
"Nog niet, poesje." Hij haalt de doek weg bij mijn mond. Ik snak naar adem. "Waar was ik ook alweer?
O ja, je denkt toch niet dat ik vijfduizend mijl zou vliegen voor niets? Nee, dit moest ik persoonlijk komen doen." Hij lacht en schudt zijn hoofd. "Ik hou ervan om blijvende herinneringen te maken."
Ik hoor wat geluiden die dichterbij komen.
"Ah, net op tijd. Ik vroeg me al af of je je dochter in de steek had gelaten."
"Dusty, alsjeblieft. Zij heeft hier niets mee te maken."
"Papa." Mijn stem trilt terwijl ik naar de man kijk van wie ik zoveel hou.
Ik kan niet geloven wat deze man zegt. Papa zou geen zaken hoeven doen met iemand als hij. We hebben geld. Mijn ouders hebben hun hele leven hard gewerkt en elke cent opzij gelegd.
"Lieverd, alles komt goed. Dat beloof ik."
"Hoe ontroerend. Zeg welterusten."
Voor ik weet wat er gebeurt, drukt de mysterieuze man die ik denk dat Dusty is, een sterk ruikende doek tegen mijn neus en mond.
Terwijl ik adem, proef ik iets vreemds, en de kamer draait als een tol. Mijn ogen rollen weg voordat alles donker wordt. Ik probeer te begrijpen wat er gebeurt. Alle geluiden lopen door elkaar terwijl het donkerder wordt.
"Ze... laat... los..." Ik kan niets duidelijk zeggen.
"Tijd is om! Je moet nu betalen."
Stilte.











































