Hoe ik de eerste kus van een bad boy stal
Addalynn Reina is slechts een gewoon meisje. Ze heeft liefdevolle ouders, een comfortabel leven en een ride-or-die beste vriendin. Dansen is haar absolute passie en ze staat bekend als een vriendelijk en zorgzaam persoon. Wie zou niet graag in haar buurt willen zijn? Helaas voor Addy is het antwoord op die vraag haar buurjongen/langdurige crush/bad boy van de middelbare school Asher King, die niet eens in haar richting wil kijken. Dat is, totdat ze besluit haar gebarsten lippen op Asher's weelderige lippen te drukken op een fatale avond. En hij weet niet dat zij het was. Nu wil hij dat ze hem helpt het meisje te vinden dat zijn eerste kus heeft gestolen - in ruil voor het voor zich houden van een van haar grootste geheimen. Maar hoe kan Addy hem helpen de dader te vangen als zij zelf de schuldige is?
Leeftijdsclassificatie: 18+.
De Bad Boy Achtervolgen
ADDY
Elke dag sluip ik naar mijn raam om te gluren naar mijn knappe buurman in zijn kamer.
En elke dag ligt hij daar, zachtjes tokkelend op zijn gitaar. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden.
Hij is Asher King.
De bad boy van Northwood High en de knapste jongen die ik ooit heb gezien in mijn zeventienjarige bestaan.
Hij merkt me nooit op. Dat doet hij nooit. Hoewel ik dolgraag wil dat hij me ziet, kijkt hij geen enkele keer mijn kant op.
Zijn gordijnen staan wel altijd wagenwijd open.
Ooit liep ik in alleen mijn ondergoed door mijn kamer, doodsbeschaamd! Maar keek hij? Nee hoor.
Kom op zeg. Ik ben misschien geen fotomodel, maar als je je buurmeisje halfnaakt ziet rondlopen, dan kijk je toch even!
Zo simpel is het!
Die sukkel verroerde geen vin. Hij was te druk bezig met zijn telefoon.
Na twintig minuten gaf ik het op. Zoiets heb ik nooit meer gedaan. Sterker nog, ik voelde me nog onzekerder over mezelf dan voorheen.
Stom!
Asher staat op en legt zijn gitaar weg. Dan pakt hij de zoom van zijn shirt vast. Ik druk mijn neus tegen het raam, in de hoop beter te kunnen zien.
"Waarom ben je zo knap?" denk ik bij mezelf, vol spanning wachtend.
Maar net als ik zijn gespierde bovenlijf wil bewonderen, trekt iemand me weg van mijn favoriete plekje en sluit de gordijnen.
"Nee! Hij stond op het punt zijn shirt uit te trekken! Ik wil het zien!"
Iemand geeft me een tik tegen mijn achterhoofd en ik gil van schrik.
"Hé!" Ik wrijf over mijn hoofd en frons voordat ik opkijk en mijn beste vriendin boos zie kijken.
O jee, betrapt!
Ik glimlach schaapachtig en krab ongemakkelijk aan mijn nek. Dan zet ik mijn liefste gezicht op, in de hoop dat ze door de vingers ziet wat ze net heeft gezien.
Maar natuurlijk trapt ze er niet in. Alleen papa valt daar nog voor.
"Ik dacht dat je zou stoppen met dit gekke gedoe!" Kaylee fronst naar me.
"Dat was ik ook van plan, maar ik kan het niet laten!" zeg ik, terwijl ik me omdraai en naar mijn bed loop.
"Waarom niet, Addy? Hij kijkt niet eens naar je. Ik vraag me af of hij überhaupt weet dat je bestaat!"
Ik snuif en gooi een boek naar haar. Ze vangt het moeiteloos op voordat ze naast me op mijn bed ploft.
"Kijk, ik weet dat je hem leuk vindt. Misschien ken je hem niet persoonlijk, maar je bent al een eeuwigheid verliefd op hem.
"Sinds hij hier acht jaar geleden kwam wonen, ben je gek op hem, maar ik denk dat het tijd is om hem los te laten," zegt ze zachtjes, terwijl ze dichter naar me toe schuift.
Ik bijt op mijn lip en krul me op op mijn bed.
"Ik snap het niet! Ben ik zo lelijk? Waarom kijkt hij niet één keer naar me?" kreun ik.
"Ik weet het! Ik weet dat je hebt geprobeerd zijn aandacht te trekken - op nogal vreemde manieren."
"Mijn manieren waren niet vreemd!" Ik kijk haar verontwaardigd aan.
"Dat waren ze wel, maar hij is een eikel omdat hij niet ziet wat voor geweldig persoon je bent!" Ze brengt haar gezicht dicht bij het mijne. "Je verdient veel beter!"
Ik schud mijn hoofd.
"Nee, je hebt het mis!" zeg ik zachtjes.
"Wat bedoel je?" vraagt ze.
"Je hebt het mis. Hij verdient veel beter dan ik." Ik kijk verlangend naar zijn kamer.
"Addy-" Kaylee begint te protesteren, maar ik val haar in de rede.
"Hij verdient iemand die niet zo raar doet. Ik bedoel, kijk naar mij. Ik bespied hem al acht jaar! Acht jaar!
"In die acht jaar heb ik nog geen één keer met hem gepraat! Maar ik weet toch zoveel over hem! Ik schaam me dood..."
"Je weet dat het niet zo is," zegt ze vriendelijk, maar ik knijp mijn ogen stijf dicht, in de hoop dat mijn pijnlijke hart zich beter zal voelen.
Wow, ik klink als een drama queen.
"Kaylee, zou je me alsjeblieft even alleen willen laten?" vraag ik, terwijl ik haar weer aankijk.
Haar ogen kijken verdrietig.
"Ja, ik snap het. Ik hoop dat je je snel beter voelt!" Ze omhelst me stevig en ik omhels haar terug.
"Laat je niet gek maken door je dwaze verliefdheid!"
Ik knik en staar naar mijn gebalde vuisten in mijn schoot.
Zielig.
Als ik weer opkijk, is ze weg.
Ik voel me schuldig. We zouden een slaapfeestje houden en ze was net aangekomen, maar ik moet iemand zien.
Nu meteen.
Dus dat is precies wat ik doe. Ik trek een spijkerbroek aan, een hoodie, mijn pet en mijn hardloopschoenen. Dan open ik mijn deur.
"Mam, pap, ik ga slapen!" roep ik en wacht op antwoord.
"Oké, lieverd! Slaap lekker! Welterusten!" roepen ze terug.
Ik glimlach in mezelf, sluit de deur weer en doe hem op slot om er zeker van te zijn dat niemand doorheeft dat ik er even tussenuit knijp.
Met mijn telefoon in mijn zak klim ik uit mijn raam, wat ik inmiddels als de beste kan na het zo vaak te hebben gedaan, ook al is mijn kamer op de derde verdieping.
Onderweg naar beneden snijdt iets diep in mijn hand en ik schreeuw het uit. Ik hoor een geluid achter me en draai me snel om, kijkend naar Ashers kamer, maar er is niemand.
Ik kijk weer naar mijn hand, waar het bloed uit gutst.
"Shit, mam en pap mogen er niet achter komen dat je stiekem weggaat, Addy!" mompel ik tegen mezelf.
Ik wil het uitschreeuwen als de pijn erger wordt en klim helemaal naar beneden, wetend dat ik anders zal vallen. Eenmaal op de grond pak ik mijn telefoon en zet het licht aan om naar mijn snee te kijken.
Nou, shit. Het is behoorlijk erg...
Klim ik weer naar boven? Nee!
Ik schud mijn hoofd en probeer een andere oplossing te vinden. Als ik de bloeding maar kan stoppen, dan kan ik weer gaan.
Denk na, Addy, denk na!
Mijn hand gaat onder mijn hoodie en ik pak mijn bh vast.
Ja!
Een katoenen sportbeha. Ik heb er thuis genoeg; niemand zal het merken als ik deze verpest. Terwijl ik mijn gewonde hand stilhoud, trek ik mijn trui uit.
De wind raakt mijn blote bovenlichaam, alleen bedekt door een sportbeha. Mijn vingers grijpen het kledingstuk dat ik nodig heb om de bloeding te stoppen als ik plotseling een kuch hoor.
Mijn hele lichaam verstijft en mijn ogen schieten alle kanten op.
Ik zweer dat ik net een kuch hoorde.
Maar er is niemand hier, en er is geen kans dat Asher... Ik kijk weer omhoog naar zijn kamer. Ik heb gelijk, zijn lichten zijn uit zoals eerder.
Misschien verbeeld ik het me? Laat maar!
Ik trek ook mijn beha uit, rillend, voordat ik mijn hoodie weer aantrek. Dan pak ik de beha en wikkel hem strak om mijn hand.
De bloeding stopt en ik glimlach tevreden.
Voor ik het weet, ren ik snel de koude nacht in, niet beseffend dat iemand me gadeslaat, zelfs lang nadat ik tussen de vele bomen verdwijn.
