Zonsondergang Down Under

"Gaat het wel?"

Ik opende mijn ogen toen ik de stem van mijn beste vriendin hoorde. Haar bezorgde toon leidde me af van de lastige vergadering die ik net achter de rug had.

Het was een snikhete en drukkende ochtend, en tegen lunchtijd was het alleen maar erger geworden.

Ik was blij dat het gebouw waar ik met mijn vriendin was airco had (één voordeel van het inhuren van een van de beste advocatenkantoren in Melbourne - en ik had het beste nodig).

Maar zodra we door de draaideur naar buiten liepen, begon ik onder mijn armen te zweten in mijn witte overhemd.

Ik keek naar Christina. Haar blauw gestreepte haar was een beetje warrig over haar mooie gezicht, en haar huid glansde door de hete zon.

"Ik denk het wel," zei ik, terwijl ik nog eens diep ademhaalde en mezelf wat koelte toewuifde. "Hoe ga ik dit doen?"

Christina kwam dichterbij. "Wat doen?"

"Je weet wel. Opnieuw beginnen."

"Ik weet dat het heel cliché klinkt-"

"Eén dag tegelijk?"

Christina knikte. "Zoiets ja."

"Kun je geloven dat hij Boadicea wilde meenemen?"

"Wat?" Christina hapte naar adem, wetende hoeveel ik van mijn hondje hield. "Wat een eikel."

Boadicea was mijn Cavalier King Charles Spaniel. Mijn man en ik - nou ja, nu ex-man, Jack - hadden de lieve hond uit een lokaal asiel gehaald toen ik me eenzaam begon te voelen.

We waren van de VS naar Australië verhuisd toen Jack een baan aangeboden kreeg die hij niet kon weigeren. Jack dacht dat de hond me beter gezelschap kon houden dan een ander persoon.

"Wat heb je tegen die vent gezegd?"

"Ik zei: 'Jij mag je teef houden, en ik de mijne.'"

Christina lachte voordat ze haar hoofd schudde. "Hij heeft lef, maar hij kan de pot op want jij hebt het huis en de hond gekregen."

Jack kon zich niets veroorloven, dus het huis stond altijd op mijn naam. Mijn ouders hadden ons een huwelijkscontract laten tekenen, en ik was nog nooit zo dankbaar geweest als op dat moment.

"Waar verblijft hij nu?" vroeg Christina.

"Op de hoek van bekijk-het-maar en het-kan-me-geen-reet-schelen," antwoordde ik.

"Mijn ex woont daar ook." Christina lachte. "Populaire plek, blijkbaar."

Christina opende haar tas en haalde haar lipgloss tevoorschijn, waarmee ze de doorzichtige balsem op haar volle lippen aanbracht. "Ga je binnenkort weer aan het werk?"

"Nee, ik heb nog een week vrij genomen."

"Echt waar?" Haar ogen werden groot.

"Ja, ik heb ze verteld dat ik tijd nodig had om de scheiding af te ronden."

Gelukkig begreep mijn baas het. Hij verhuisde naar Sydney, net als Christina.

Ik vond het niet leuk om haar kwijt te raken.

"Ik ben blij dat je in ieder geval in het land kunt blijven." Christina pruilde, voordat haar ogen groot werden alsof ze het beste idee ooit had.

Meestal als ze die blik had, kwam er iets onverwachts uit haar mond.

"Je moet met mij mee naar Sydney verhuizen."

En daar was het.

Ik had Christina ontmoet toen we samen in Melbourne werkten. Toen Jack en ik ruim een jaar geleden naar Australië waren verhuisd, werden we meteen vriendinnen.

Christina was van plan terug te verhuizen naar haar geboortestad Sydney nadat haar kantoor daar naartoe verhuisde.

"Bill heeft me ook gevraagd om naar het kantoor in Sydney te verhuizen," gaf ik toe. Het was iets waar ik over had nagedacht, maar verhuizen naar een andere staat was een grote stap.

"Wat?" riep Christina uit. "Waar wacht je nog op? Waarom ben je niet aan het inpakken, meid?"

"Het idee om mijn leven weer in te pakken maakt me bang."

"Ik heb al een appartement met twee slaapkamers gekocht. Ik was op zoek naar een huisgenoot. Alsjeblieft, laat me niet zoeken naar iemand die ik niet kan uitstaan, of een of andere eikel die te luid kauwt."

Ik beet op mijn lip en dacht na over haar aanbod. Een frisse start klonk goed.

Ik hield ervan om in Australië te wonen en kon me niet voorstellen terug te gaan naar de VS, vooral niet om mijn familie onder ogen te komen na de scheiding. Ze steunden me volledig, maar de extra schaamte was te moeilijk om mee om te gaan.

Jack en ik waren jong getrouwd. Zijn vreemdgaan had het huwelijk vroegtijdig beëindigd.

Net als zijn lul.

Mijn gedachten werden onderbroken door Christina's aanhoudende smeekbeden om met haar mee te verhuizen en in Sydney te gaan wonen, wat ik moest toegeven best aantrekkelijk klonk.

"Dus, wat zeg je ervan? Ga je met me mee naar Bondi Beach verhuizen?"

"Ik ben nog nooit in Sydney geweest."

"Alsjeblieeeft," smeekte Christina, terwijl ze het woord heel lang uitrekte.

Ik gaf een plagerige glimlach. "Ik moet eerst met mijn baas praten, en als hij akkoord gaat, dan ja! Natuurlijk ga ik met je mee!"

Christina gilde van blijdschap en sprong op en neer terwijl we buiten het advocatenkantoor stonden, waardoor een paar mensen naar ons keken.

"Maar ik ga maar voor korte tijd bij je wonen tot ik mijn eigen plek kan kopen. Ik verkoop het huis hier en zoek een kleiner huis voor Bobo en mij."

"Je hoeft je in ieder geval geen zorgen te maken dat je die klootzak in Sydney tegenkomt."

"Je weet maar nooit," zei ik. "Hij reisde er nogal vaak naartoe voor zijn werk. Ik mocht alleen nooit mee."

"Nou, je gaat het geweldig vinden. Alleen al de knappe mannen zullen je helemaal opwinden." Christina knipoogde.

"God!" Ik rolde met mijn ogen naar mijn vriendin, die altijd zei wat er in haar opkwam - of inging.

"Wat? Ik maak geen grapje. Je zult die hoe-heet-ie-ook-alweer snel vergeten als je met iemand anders bent. Wacht maar tot je al die beschikbare mannen halfnaakt ziet rondlopen."

"Ik kan nu niet aan daten denken, schat. Ik heb twintig minuten geleden mijn scheidingspapieren getekend," zuchtte ik.

"Dat is precies waarom je zou moeten daten. Je hebt een verandering nodig, Coco. Je kunt hier niet blijven als er een kans is dat je Jack weer tegenkomt."

"Ik wil niets meer met die eikel te maken hebben."

Haar lippen krulden langzaam omhoog. "We gaan ervoor zorgen dat je Jack vergeet. Dat beloof ik."

"Dit is de laatste," zei ik buiten adem, terwijl ik de bruine doos op de betegelde vloer in de lobby van Christina's nieuwe appartement neerzette, en mijn tijdelijke thuis.

"Hulp nodig om hem naar boven te dragen?" bood Christina aan.

"Nee hoor," antwoordde ik. "Kun jij Bobo naar het appartement brengen?"

"Tuurlijk. Kom maar, Bobo."

Christina vertrok met de schattige hond. Ik boog me voorover om de laatste verhuisdoos op te pakken.

Met mijn zicht geblokkeerd, strompelde ik op mijn voeten en botste meteen tegen twee mensen aan, waarbij ik de doos op de grond liet vallen. Ik hoorde een paar dingen binnenin breken.

"Shit. Sorry," verontschuldigde ik me, terwijl ik opkeek naar de twee mannen voor me.

De eerste glimlachte - en wat een mooie glimlach was het. Zijn middellange zandblonde haar kwam net boven zijn nek uit, en ik kon niet anders dan opmerken hoe perfect zijn lichaam was.

"Kijk uit waar je loopt, schatje," zei de gespierde man.

Zijn vriend glimlachte, boog zich voorover en pakte de doos op voordat hij hem aan mij gaf. "Alsjeblieft."

"Dank je."

Ik vroeg me af waarom ik die spullen nog bewaarde. Ik wilde klaar zijn met Jack, en geen enkele herinnering hebben dat hij ooit in mijn leven was geweest. Tenminste terwijl ik probeerde mijn eigen leven te leiden.

Beide mannen keken toe en grijnsden terwijl ik de doos met plezier in de prullenbak van de lobby gooide en mijn handen afklopte terwijl ik naar de lift liep.

"Komen jullie mee?" glimlachte ik, terwijl ik de liftdeur met mijn arm openhield.

De twee schrokken op uit hun gedachten en haalden het net op tijd voor de deuren dichtgingen.

"Verdieping?" vroeg ik.

De knappe man leunde naar me toe en drukte op de knop voor de eerste verdieping. Ik rook meteen de kokosgeur in zijn golvende haar.

Toen de deur openging, ging ik opzij en keek ik toe hoe ze vertrokken, starend naar hun billen, niet in staat om er maar één te kiezen. Want waarom niet?

Ik was een beetje teleurgesteld toen ze uit de lift stapten. De knappe man met het korte haar draaide zich om en betrapte me op staren.

Mijn wangen werden lichtroze en ik slikte mijn verlegenheid weg. Hij knipoogde voordat ze allebei door de deuren van de tattooshop liepen.

Christina keek naar mijn handen en trok haar wenkbrauwen samen toen ik terug het appartement in liep.

"Waar is de doos?"

"Welke?"

Christina trok haar wenkbrauwen op. "Degene die ik je achterliet om mee naar boven te nemen."

"Oh, die heb ik weggegooid."

Ik legde uit dat ik Jack op geen enkele manier in mijn leven wilde - dus zijn spullen weggooien voelde goed en maakte me op de een of andere manier blij op plekken van mijn lichaam die nog nooit waren aangeraakt.

"Ik botste wel tegen twee mannen aan."

"Twee mannen, hè? Waren ze knap? Ik wed dat ze knap waren."

Ik glimlachte en legde mijn tas op het aanrecht. "Ze zagen er allebei goed uit en een was zeker jouw type. Tatoeages. Grote spieren."

"Verdorie," fluisterde Christina. "Ik hoop dat we ze nog eens tegenkomen." Ze liet zich met een diepe zucht op de bank vallen, die pas de dag ervoor was gearriveerd. "Dus, weet je zeker dat je niets in die doos wilde houden?"

"Nee. Ik weet niet eens wat erin zat. Het kon me niet schelen om te kijken."

"Ik ben blij dat je die troep hebt weggegooid. Het zag er toch niet uit als spullen die je wilde bewaren. Oude foto's van jullie samen, en natuurlijk die trui waar je zo van hield."

"Herinner me er niet aan. Hij droeg hem de dag dat ik hem betrapte in de garage. Ik weet niet waarom ik hem niet heb verbrand."

Ik ging naast mijn beste vriendin op de zachte leren bank zitten, me realiserend dat onze huid er waarschijnlijk aan vast zou plakken op hete dagen.

"We zouden iets met de doos kunnen doen." Christina grijnsde.

"Waar heb je het over?"

"Nou, we zouden het verdomde ding alsnog kunnen verbranden, gewoon buiten op ons balkon. Een klein vuurtje."

Ik dacht even na, me voorstellend dat het vuur een beetje uit de hand zou lopen en er een paar bloedmooie brandweermannen zouden komen om ons te helpen. Vrijgezelle natuurlijk.

"Dat klinkt eigenlijk wel goed."

"Vergeet het maar. Er is op dit moment een totaal vuurverbod."

De zomer in Australië kon intens zijn. Veel heter dan ik gewend was in de VS. Alleen al de luchtvochtigheid zorgde ervoor dat ik zweette op plekken waarvan ik niet wist dat het mogelijk was. Zoals mijn oogballen.

"Oké, dus geen verbranding," antwoordde ik. "Het maakt niet uit. Het ligt nu in de prullenbak. Klaar en voorbij. Weg uit mijn leven."

"Dat is de juiste instelling, schat. Nu hoeven we alleen nog maar iemand te vinden die je het orgasme kan geven waar je naar verlangt."

"Serieus, Christina?" mompelde ik zachtjes.

"Wat? Jack was een egoïstische eikel en dacht alleen aan zichzelf. Ik kan niet geloven dat hij je eerste was."

Mijn wangen werden rood en ik zakte weg in de bank. Een deel van me had er spijt van dat ik haar had verteld dat ik nog nooit een orgasme had gehad met Jack. Hij was mijn eerste liefde, en ik dacht de liefde van mijn leven, wat de reden was dat ik met hem trouwde.

Wat had ik het mis. Hij gaf mij de schuld als ik nooit klaarkwam tijdens de seks en bleef me vertellen dat ik het probleem was. Hij zei het zo vaak dat ik het begon te geloven.

"Misschien is er wel iets mis met mij."

Christina rolde met haar ogen. "Misschien als hij langer dan twee minuten kon volhouden, had je misschien daadwerkelijk dat geweldige orgasme gehad. Die vent is een eikel!"

Ik kauwde op de binnenkant van mijn mond. "Ik weet het niet. Ik bedoel-"

"Probeer hem niet eens te verdedigen. Hij is egoïstisch in bed en egoïstisch in het leven. Ik weet dat je pijn hebt, maar ik ben blij dat je niet meer bij hem bent."

Dat was ik ook.

De volgende ochtend probeerde Christina me uit bed te trekken, maar natuurlijk kreunde ik terwijl ik mijn deken vasthield.

"Nog niet," zuchtte ik. "Het is te vroeg."

"Kom op, Coco. Het is bijna tien uur!"

Met een zucht gooide ik de dunne deken van mijn lichaam. "Serieus?"

"Ja. We kunnen uitpakken en gaan sightseeing, als je wilt."

Ik kreunde, niet in de stemming. "Ik ben te moe. Laten we gewoon uitpakken en een luie dag houden. Ik bedoel, moet jij niet naar je werk?"

"Nee. Ik heb vrij genomen. Kom op, luiwammes."

"Oké, ik kom eraan."

Na wat moeite lukte het me om uit het comfortabele bed te komen. Ik was dankbaar dat Christina er was om te helpen. Mijn leven inpakken was niet makkelijk voor me geweest.

Ze was er bij elke stap van mijn scheiding en was de eerste persoon die ik had gebeld nadat ik erachter kwam dat Jack vreemdging. We kenden elkaar toen nog niet eens zo lang.

Christina had haar eigen problematische verleden met een gewelddadige ex, maar ze was een van de sterkste meiden die ik kende, en erg grappig. Ze wist me aan het lachen te maken, zelfs op de meest ongepaste momenten.

We brachten de dag door met uitpakken, maar aan het eind waren we compleet uitgeput en konden we geen spier meer bewegen.

Dus besloten we tot een meidenavond thuis, pizza eten en bier drinken terwijl we klassieke Netflix-films keken.

Perfecte tweede avond in Bondi Beach.

Het was vroeg in de ochtend, en ik lag in bed na de dag ervoor te hebben doorgebracht met uitpakken. Ik had nog geen kans gehad om veel van Bondi te zien, maar naarmate het weekend dichterbij kwam, hoopte ik in ieder geval het beroemde strand te bezoeken.

Na een paar nachten in Sydney voelde ik me al meer ontspannen dan ik me in lange tijd had gevoeld. Het idee om ver weg te zijn van Jack gaf me een enigszins normaal gevoel.

Na slechts twee maanden in Australië te hebben gewoond, had ik Jack betrapt terwijl hij seks had met een of andere vrouw. Niet zomaar ergens, maar achterin mijn geliefde Mazda 3, die in de garage geparkeerd stond.

Een belangrijke reden waarom ik die plek achter me wilde laten. Een constante herinnering aan zijn vreemdgaan.

Nee, dank je.

"Wat is er, maatje?"

"Moet je naar buiten om te plassen?"

Bobo stond op en kwispelde met haar staart. Dagelijkse ochtendwandelingen waren normaal voor ons voordat ik naar mijn werk moest.

"Oké, vriendje. Laat me even omkleden en dan kunnen we een lekkere wandeling maken. Ga je mee de omgeving verkennen?"

Ik kwam uit bed terwijl Christina sliep en kleedde me om in sportkleding. Bobo volgde me tot het tijd was om naar buiten te gaan.

Voordat we de lift ingingen, maakte ik Bobo's riem vast aan haar halsband. "Klaar?"

Zonder te weten waar ik heen ging, besloot ik toch van de wandeling te genieten. We liepen langs het pad bij het strand, en het was echt prachtig.

De zon scheen al heet op de oceaan, en het was pas 7 uur 's ochtends. Christina zou boos zijn als ze wist dat ik zonder zonnebrandcrème naar buiten was gegaan.

Een paar mensen jogden en fietsten over het pad, samen met andere hondenbezitters die hun honden uitlieten. Ik begon in het midden en liep naar de andere kant van het strand.

Na het vinden van een warm bankje, ging ik zitten om naar de vroege surfers te kijken die de golven bereden.

"Wat denk je, Bobo? Denk je dat we de juiste keuze hebben gemaakt door hierheen te komen?"

Ik boog me voorover en aaide mijn hond aan de zijkant van haar kop. Bobo wilde meer en sprong op mijn schoot om me te overstelpen met kusjes.

"Schatje!"

Na wat knuffels en het genieten van het uitzicht, stond ik op en haalde diep adem. We waren al een uur aan het wandelen en het was tijd om terug te gaan naar het appartement.

Voordat ik kon bewegen, rende Bobo weg met mijn hand nog aan de riem, waardoor ik achter haar aan moest rennen.

"Verdomme, Bobo! Stop!"

Bobo bleef me over het pad trekken terwijl ik probeerde de hond bij te houden. Ze mocht dan klein zijn, maar ze was erg sterk.

Ik was zo druk bezig me op Bobo te concentreren dat ik niet zag dat ik op het punt stond iemand omver te lopen.

Plotseling botste ik tegen een man aan waardoor ik viel en bovenop hem terechtkwam, waarbij mijn knie per ongeluk zijn edele delen raakte.

"Fuck!" schreeuwde de man, met een pijnlijk gezicht. "Mijn ballen!"