
De Milleniumwolven
Sienna is 19 jaar en een weerwolf met een geheim: Ze is nog maagd - de enige in haar roedel. Ze is vastbesloten om haar maagdelijkheid te bewaren, zelfs tijdens de jaarlijkse Haze. Tot ze Aiden, de Alfa van de roedel, ontmoet, die haar zelfbeheersing doet wankelen.
Leeftijdsclassificatie: 18+
1: De Alfa bij de Rivier
Sienna
Ik zag alleen maar seks. Overal waar ik keek, waren sidderende lichamen. Bewegende ledematen. Kreunende monden.
Maar hoe dieper ik het bos in rende, hoe donkerder en levendiger het bos werd. Er waren bomen die slingerden als geliefden. anderen, met knoestige wortels en spichtige takken, leken eerder op roofdieren. Ze leken dichterbij te komen. Achter mij te zitten.
Iets daarbuiten in het donker was me aan het achtervolgen. Iets buitenmenselijks. De monden kreunden nu niet meer. Ze schreeuwden.
Groteske orgieën overal werden nu gewelddadig. Bloederig. Levensbedreigend. De duisternis kon me op elk moment te pakken krijgen. De seks zou me wurgen.
Toen ik een wortel rond mijn been voelde omhoog kruipen , struikelde ik en viel in een gapend gat in het midden van het bos. Maar het was geen gat. Het was een mond. Met scherpe tanden en een pikzwarte tong, zijn lippen likkend, klaar om me me helemaal op te slokken.
Ik probeerde te schreeuwen, maar ik had geen stem. Ik viel. Verder. Dieper. Tot ik één werd met de gewelddadige, seksuele waanzin. volledig verslonden..
Dat kon maar één ding betekenen: de Haze (de Waas?) kwam eraan. Maar voordat ik zelfs maar de tijd had om over de Haze of mijn tekening na te denken, werd ik afgeleid door het geluid van gegiechel in de buurt. Ik draaide me om en zag een groep meisjes om hem heen zwermen..
Aiden Norwood. Ik had hem hier nog nooit gezien. Niet bij de rivieroever waar ik steeds ga om te tekenen en mijn gedachten leeg te maken. Onze soort hangt hier normaal niet rond.
Waarom niet? Ik weet het niet. Misschien is het de rust, want van ons wordt verwacht dat we wild zijn. Misschien het water, want ieder van ons brandt van binnen. Of misschien is het gewoon een plekje dat ik altijd alleen maar als het mijne heb beschouwd.
Een geheime plaats waar ik voor even niet bij de roedel hoor. Waar ik gewoon mezelf ben, Sienna Mercer, een negentienjarige roodharige, zelf onderwezen kunstenares. Een normaal meisje, op het eerste gezicht.
De Alpha begon naar het water te lopen, de groep meisjes die hem volgde compleet negerend. Het leek alsof hij met rust gelaten wilde worden. Dit maakte me nieuwsgierig. Het zorgde ervoor dat ik hem wilde tekenen.
Natuurlijk wist ik dat het een risico was om de Alpha te tekenen. Maar hoe kon ik dit weerstaan? Ik begon hem te schetsen. Met zijn imposante gestalte van 1,80 meter, zijn verfomfaaide gitzwarte haar en zijn goudgroene ogen die van kleur leken te veranderen telkens als hij zijn hoofd draaide, was Aiden ronduit oogverblindend
Het was net toen ik aan zijn ogen begon wanneer hij zijn hoofd draaide en snoof. Ik bevroor, midden in mijn pennenstreek. Als hij me nu zou zien, als hij zou zien wat ik aan het tekenen was...
Maar toen, tot mijn opluchting, draaide zijn blik weer naar het water, opnieuw verdwaald in een donkere mijmering. Zelfs omringd door anderen leek de Alpha alleen. Dus zo tekende ik hem dan ook: alleen.
Ik had hem altijd van op een afstand bekeken. Ik was nog nooit zo dichtbij geweest. Maar nu kon ik zien hoe zijn biceps uit zijn shirt puilden, hoe zijn ruggengraat kromde om zijn transformatie mogelijk te maken.
Ik beeldde me in hoe snel hij kon veranderen. Voorovergebogen, met ogen zoekend zoals die van een wild dier, leek hij op dit moment al halverwege te zijn. Een man, ja. Maar meer nog, een weerwolf.
Zijn schoonheid herinnerde me eraan dat de Haze er aan kwam. Het was de tijd van het jaar waarin elke weerwolf ouder dan zestien jaar gek werd van lust, het seizoen waarin iedereen - en dan bedoel ik ook echt iedereen - erop los neukte.
Met andere woorden, niemand in de roedel ouder dan zestien was nog maagd. Aiden gadeslaand , vroeg ik me af of de geruchten die over hem rondgingen waar waren.
Of dit misschien één van de redenen was dat hij hier rondhing, , de meisjes negerend, diep in gedachten aan de oever van de rivier. Er werd gezegd dat het maanden geleden was dat Aiden nog met vrouwen naar bed was geweest, dat hij zich van iedereen distantieerde.
Waarom? Een geheime liefde? Nee, de roddelaars van de roedel zouden dat al lang ontdekt hebben. Wat was het dan?Wat zou er met onze geliefde Alpha gebeuren als hij geen partner had wanneer de Haze toesloeg?
Voor Aiden Norwood, de Alpha van de op één na grootste roedel in de Verenigde Staten, was ik niemand. Afgezien van mijn kalverliefde wist ik dat ik zo beter af was.
Michelle, mijn beste vriendin, was vastbesloten om een neukmaatje voor me te vinden. Ze had zelf al een partner gevonden , zoals het de gewoonte was bij ongehuwde wolven voor de Waas.
Ze had al een poging gedaan me te koppelen aan drie vrienden van haar broer - die allemaal heel fatsoenlijk leken en het niet onder stoelen of banken staken dat ze wel met me in bed wilden duiken - maar Michelle begreep niet waarom ik ze één voor één had afgewezen.
"Ugh." Ik kon Michelle bijna horen zuchten in mijn hoofd. "Waarom ben je toch altijd zo kieskeurig, meid ?"
Wel, de waarheid was: ik had een geheim. Ik was negentien en de enige vrouwelijke wolf die nog maagd was in onze roedel. Ik had drie seizoenen meegemaakt en hoe hoog de nood aan seks ook was , ik had nooit toegegeven aan mijn vleselijke verlangens.
Ik weet het. Heel onwolfachtig van me om me druk te maken over "gevoelens" en "de eerste keer”", maar ik koesterde dit. Het was niet dat ik preuts was. In onze wereld bestond zoiets niet. Maar, in tegenstelling tot de meeste meisjes, weigerde ik me te settelen totdat ik mijn echte partner had gevonden.
Ik moest en zou hem vinden. Ik bewaarde mijn maagdelijkheid voor hem. Wie hij ook mocht zijn.
Ik ging verder met het schetsen van de Alpha toen ik opkeek en, tot mijn verbazing en plotselinge angst, besefte dat hij weg was
"Niet slecht." hoorde ik een lage stem naast me. "Maar de ogen kunnen nog wat werk gebruiken."
Ik draaide me om en zag, pal naast me staand, neerkijkend op mijn schets. Aiden. Fucking. Norwood.
Voordat ik de kans had op adem te komen, keek hij op en onze ogen ontmoetten elkaar. Ik verstijfde , me realiserend dat ik direct oogcontact aan het maken was, en keek meteen weer weg.
Niemand bij zijn volle verstand durfde de Alfa in de ogen te kijken. Dat kon namelijk maar twee dingen betekenen: je daagde de dominantie van de Alpha uit - met andere woorden: je had een doodswens. Of je vroeg de Alpha om seks..
Aangezien ik geen van beide van plan was, was mijn enige optie om weg te kijken voordat het te laat was en te hopen dat hij de betekenis van mijn blik niet verkeerd geïnterpreteerd had.
"Het spijt me," zei ik zachtjes, om het zekere voor het onzekere te nemen. "Je verraste me."
"Mijn excuses," zei hij. "Ik wilde je niet laten schrikken." Die stem. Zelfs de meest beleefde woorden klonken dreigend. Alsof hij elk moment je keel kon oversnijden met zijn blote, menselijke tanden.
"Het is oké," zei hij. "Echt waar. Ik bijt niet. meestal toch niet."
Ik was zo dichtbij dat ik zijn golvende spieren en gouden huid bijna kon aanraken. Ik keek op en waagde het een blik op hem te werpen. Een bruut , grillig gezicht dat niet knap zou moeten zijn, maar dat wel was. Dikke wenkbrauwen die ruw leken aan te voelen , als een hint naar zijn weerwolf gedaante.
En een neus, ook al stond hij een beetje scheef - ongetwijfeld ooit gebroken in een gevecht - die zijn pijnlijk seksuele uitstraling niet kon verstoren.
De Alfa kwam een stapje dichter, alsof hij me wilde testen. Ik voelde elk haartje op mijn lichaam overeind komen van angst. Of. was het verleiding?
"De volgende keer als je me tekent," zei Aiden, "kom dan wat dichterbij."
"Oh...oké," stamelde ik als een idioot.
En toen, net zo snel als hij was verschenen, draaide Aiden Norwood zich om en verdween weer , mij alleen achterlatend bij de rivier. Ik zuchtte en voelde elke spier in mijn lichaam ontspannen..
Het was geen alledaagse gebeurtenis om de Alfa uit het Pack House te zien, het hoofdkwartier voor alle roedel gerelateerde zaken. Meestal zagen we de Alpha op bijeenkomsten of op een bal. Altijd op formele gelegenheden.
Wat hier vandaag gebeurd was, was uiterst zeldzaam. Ik kon al zien, aan de jaloerse blikken van Aiden's aanbiddende fans die hem hierheen waren gevolgd, alleen maar om genegeerd te worden, dat dit snel uit de hand kon lopen.
Zelfs een vleugje interactie met een vrouw, en al zeker met een ordinaire , jonge vrouw zoals ik , zou genoeg kunnen zijn om de geilste teven in een razernij te storten en de muren van het Pack House af te breken alleen al maar voor een vleugje van hem.
Een gebeurtenis van die omvang zou de Alfa ongetwijfeld stress bezorgen. En een gestreste Alpha betekende een disfunctionele Alfa, wat een disfunctionele roedel betekende. je snapt het al. Niemand wilde dat.
Ik besloot, voordat het helemaal donker werd , om verder te tekenen en mijn hoofd leeg te maken. Alleen ik en de rivier in vrede.
Maar ik kon niets anders zien dan de ogen van Aiden Norwood. En hoe ik ze helemaal verkeerd had getekend. De Alfa had gelijk. Ik kon beter.
Als ik maar. dichterbij kon komen. Maar wanneer zou ik ooit weer zo dichtbij zijn?
Ik wist toen nog niet wat ik nu weet. Dat binnen dit en enkele uren de Waas zou beginnen. Dat ik op het punt stond te veranderen in een seksverslaafd beest. En dat Aiden Norwood, de Alpha van de East Coast Pack, een zeer belangrijke rol zou gaan spelen in mijn seksuele ontwaken...
Het was genoeg om een meisje te laten huilen.
Pro Tip!
Je vindt kortingen, promoties en de laatste updates op onze https://www.facebook.com/groups/galatea.stories groep! Word vandaag nog lid van onze community!










































