Ejderha'nın Prensesi

11 YIL ÖNCE

Babam yatak odama geldiğinde hava hala karanlıktı. Tüm kuşlarla birlikte, güneş de hala uyuyordu.

Babam, bir maceraya atılacağını ve benim de gelmek isteyeceğimi düşündüğünü söyledi.

Tabii ki isterdim.

Yatağımdan atladım. Koyun derisi ceketimi giydim. Yaz mevsimindeydik ama sabahları hala serindi.

Babamın, yedi yaşıma bastığım son doğum günümde bana verdiği macera çantasını aldım. Bu çantayı semender avlamak, kaleler inşa etmek ve Ejderhaları takip etmek için ihtiyaç duyacağım faydalı şeylerle doldurmuştu.

Çantam yanımdayken gerçek bir maceracı gibi hissediyordum. Ejderhaları aramak için şatodan ne zaman ayrılsam yanıma bu çantayı ​​alırdım.

Ejderhalar benim favorimdi.

Şatodaki kimseyi uyandırmamak için ana merdivenden aşağı inerken babam bana yumuşak bir sesle, “Summer,” dedi. Elimi tutuyordu.

“Misyonumuz gerçekten heyecan verici. Bir haydut Ejderha, Çiftçi Tivoli'nin değerli ineklerini yemiş ve tarlasında uyuyakalmış."

Gözlerim kocaman oldu. Bir Ejderha!

Babam beni şatonun önünde bekleyen at arabasına bindirdi.

"O dişiyi uyandırmalıyız," dedi babam. "Ve diğer çiftçileri rahatsız etmemeye ikna etmeliyiz."

Dişi bir ejderha. Bu hayatımdaki en iyi gündü.

Yolculuğumuz uzun sürdü. Güneş yükselmeye başladı ve araba penceresinden gözüken Patter Krallığı’nın yeşil tepeleri ve vadileri çiy ile kaplandı.

Ejderhayı yakınımda hissedebiliyordum. Babamın da hissedebildiğini biliyordum, çünkü elimi sıkıyordu.

Ve sonra araba durdu.

Bir adam bizi bekliyordu. Babama kendisini Çiftçi Tivoli olarak tanıttı. Bir süre konuştular ama ben dinlemedim.

Çitin orta basamağına eğildim. Ejderha’ya bakıyordum.

Sisli alanın ortasında mor bir Ejderha vardı. Pulları rengarenk ve parlaktı; vücudu nefesiyle yükselip alçalırken üzerinden güneş yansıyordu. Arabayı süren iki at da dahil olmak üzere, araba kadar büyüktü.

Çok güzeldi.

Horlayışını duyabiliyordum. Güzel bir rüya görüyormuş gibi kuyruğunu sallıyordu.

"Baba!" diye seslendim. "Hadi gidelim!"

Kıkırdadı ve gelip beni kollarımın altından çitin üzerine kaldırdı.

Uzun otların arasında yürürken elimi tuttu. Bacaklarımız çiyden ıslanıyordu.

"Yani, aşkım," dedi, "uyuyan Ejderhalara her zaman önden yaklaşırız. Ve onlara kalbimizde saygıyla yanaşırız. Tıpkı atların korkunun kokusunu alması gibi, Ejderhalar da saygının kokusunu alabilir.”

Ona yaklaşıyorduk. Kalbim küt küt atıyordu.

"Baba, 'haydut' ne anlama geliyor?"

"Bu onun bir sürüsü olmadığı anlamına geliyor. Tek başına dünyayı dolaşıyor.”

Bir nefes verdim. Ejderhaya bakarak hareketsizce duruyorduk.

Huzur içinde uyuyordu. Uyandırılmak istemeyeceğini düşünüp endişelendim.

“Indigo,” diye seslendi babam.

Gözlerim büyüdü. Babam onun adını biliyor muydu?

Ejderhanın gözleri tembelce açıldı. Elektrik yeşiliydiler. Bana baktı ve tüm vücudumda bir şok hissettim.

Kocaman başını patilerinin üzerinde tutuyordu.

"Artık aç değilsin," dedi babam. Elimi bıraktı ve yavaşça ona doğru yürüdü.

Ejderha başını kaldırdı ve burnundan dumanı üfledi.

Babam artık ona yakındı ve tek dizinin üzerine çöktü.

“Ben Patter Kralı’yım. Senin önünde boyun eğiyorum.”

Ejderha başını kaldırıp, burnunun altından ona baktı.

"Ve senden bir iyilik istiyorum. Lütfen Çiftçi Tivoli'nin tarlasını terk et ve Patter ineklerinden başka yiyecek bul."

Ejderha homurdandı. Bir an için kıpırdamadı ve inekler yerine babamı yemeye karar verebileceğinden endişelendim.

Ama ayağa kalktı. O hareket ederken pulları ipek gibi hışırdıyordu. Sonra devasa kanatlarını açtı.

Ve hızla, sessizce gökyüzüne fırladı.

Kanatları, saçlarımı yüzümden geriye doğru savuran bir rüzgar oluşturdu.

Gökyüzünde bir nokta olana kadar onu izledim. Nereye gidiyordu? Merak ediyordum.

Sonunda babama dönüp baktığımda, hala sahada tek dizinin üzerindeydi. Ama başını çevirmiş, beni izliyordu. Gülümsüyordu ve göz göze geldiğimizde göz kırptı.

GÜNÜMÜZ

PATTER KRALLIĞI

Onu Ejderha kafesine götürürken Maddie'nin elini tuttum.

Küçük kuzenim, "Ejderhaların ateş püskürtebildiği doğru mu, Summer?" diye sordu.

"Evet. Ateş püskürtürler ve bu ateş o kadar sıcaktır ki taşı eritebilir."

"Vay canına," diye iç çekti.

Küçük kafasına baktım, zıplarken kırmızı bukleleri oynuyordu.

"İşte burası." Durdum. "Kardeşim Ejderhaları burada tutuyor."

Gözlerinin içine bakabilmek için yanında dizimin üzerine çöktüm.

"Ejderhaları görmek üzereyiz, Maddie. Bu yaratıklar güçlü ve tehlikelidir. Ejderhalardan korkmana gerek yok ama onlara saygı duyman gerekiyor. Ve onlara saygı duymak, dokunmamak demektir. Hiçbir zaman. Tamam mı?"

Bunu onun için çok net bir şekilde belirtmem gerektiğini biliyordum. Altı yaşındaki çocuk başını salladı. Korkmuş görünmüyordu.

Kafese baktım. Eskiden tekerlekli bir ev olarak kullanılan, tehlikeli bir yapıydı. Patter Kralı kardeşim Ross, orayı Ejderhaları esir tutabilecekleri bir zindana dönüştürmüştü.

Uyuşturmak, açlıktan öldürmek ve Ross'un ordusuna katılana kadar onları eğitmek için.

Büyük kapıyı yavaşça açtım. Burada olmamam gerekiyordu, özellikle de Madeline ile birlikte olmamam gerekiyordu.

Loş, mağaramsı odaya baktım. Sadece birkaç meşale ile aydınlatılmıştı.

Üç ejderha bölmelerde tutuluyordu. Her iki bacaklarına ağır prangalar takılmış şekilde yatıyorlardı.

Gecenin köründe bile, son Ejderhanın ahırında biriken siyah Ejderha kanını seçebiliyordum. Bu Ejderha yeniydi ve çok büyüktü. Erkek olduğu açıktı.

Altın pulları çok güzeldi. Pullarının rengi bu dünyadan değil gibiydi. Gözlerimi bu yaratıktan alamıyordum.

Birden gözleri açıldı. Altın gözleri benimkilere sabitlendi ve bir an için dünyanın geri kalanı gözden kayboldu.

Nefes almayı unuttum ve kalbim hızlandı. Ne oluyordu?

Maddie'nin elbisemi çekiştirdiğini hissettim.

“Summer, haydi göreyim artık!” Beni kenara itmeye çalıştı.

Kapıyı daha da açarak, Ejderha'nın bakışlarını kırmak için fırsatı değerlendirdim.

Ama bir dürtü gibi, Ejderha sanki bir mıknatısmış gibi, hemen arkama baktım. ve gözlerimiz tekrar buluştu.

Ejderhanın bu şekilde incindiğini görmek beni üzdü.

"Vay canına," diye içini çekti Maddie. “Ejderhalar neden bağlı?” diye fısıldadı.

"Çünkü kardeşim hepsini kendine saklamak istiyor. Onları özgür bırakmak istemiyor. Adil görünmüyor, değil mi?”

Küçük elini sıktım. "Bunu değiştirebileceğimize dair bir his var içimde. Ama artık yatma vakti."

"Hayır...” diye sızlandı Maddie. Ama onu kollarıma aldım ve kapıyı arkamdan kapattım. Ejderhanın bakışlarından kurtulduğum için minnettardım.

Bakışları oldukça yoğundu ve nedenini çözememiştim.

Ana yola döndüğümüzde Maddie'yi yere bıraktım.

"Şatoya koş, tamam mı, maymunum? Nell seni yatıracak. Yakında evde olacağım." Alnından öptüm ve koşmaya başladı.

İç geçirdim.

Kafamı boşaltmam gerekiyordu. Ormana gitmek için iyi bir zamandı.

Ağaçların örtüsünün altına girer girmez nefesim yavaşlayıp düzene girdi. Hareket edip kabuklara dokunurken ve yaprakları parmaklarımın arasında tutarken ritmimi buldum.

Karanlıkta iyi göremesem de ormanın içinden kolayca geçtim.

Altın Ejderha'yı ve bana kur yapmak için Patter'da kalan yakışıklı kral Jordan Culling'i düşündüm.

Onları aynı anda düşünmem garip, diye düşündüm ama sonra hemen oluruna bıraktım.

Culling çekici ve zekiydi ve kraliçesi olmamı istiyordu. Bunu çok net bir şekilde ifade etmişti. Teklif cazipti, ancak bunu bilmek için çok erkendi. Henüz on sekizime yeni basmıştım.

Durdum ve burnumdan nefes aldım. Ejderha zehrinin keskin kokusunu ayırt etmeye çalıştım.

Ross, Patter çevresindeki ormanlarda sayısız tuzak kurmuş ve Ejderhaları yemle cezbetmişti. Tuzak kurulduğunda, onları zayıflatmak, hatta öldürmek için kullanılan bir zehir olan Ejderha zehri ile duygusuzca vuruluyorlardı.

Ross zaten pek çok Ejderha ele geçirmişti, ama arkama yaslanıp bu masum yaratıkların aptal kral kardeşimin kibri dışında hiçbir neden olmaksızın alıkoyulmasına izin vermeyecektim.

Bu gece onun tuzaklarını etkisiz hale getirecektim.

Eh, elimden geldiğince.

Oradaydı.

Aneurin haklıydı. Gerçekten güzeldi.

Ve o aradığım kişiydi. Kokusunu alabiliyordum.

Ejderha formumda ormana gizlice girdim. Pullarım siyahtı, gece neredeyse görünmezdi. Sessizce hareket ediyordum.

Hareketlerim ona doğruydu.

Kafamda Aneurin'in sesi yankılandı. Kralın zindanında kilitliyken, normalden daha fazla aklıma giriyordu. Özellikle de o kızı gördükten sonra.

Haklıydı.

O gerçekten aradığımız kişiydi.

Prensesin uzun, kıvırcık kahverengi saçları vardı. Gözleri karanlıkta bile parlıyordu ve elbisesi zarif vücudunu mükemmel bir şekilde sarıyordu. Çömelip ellerini toprağa koymadan önce bir yaprağı parmaklarının arasına sürttü.

Aptal kralın tuzaklarından birini devre dışı bırakıyor gibi görünüyordu.

Yavaşça ve titizlikle düzeneği sökerek işe koyulmasını izledim.

Onun varlığı benim için bir merhem gibiydi. Kafamdaki sınırsız öfkeyi yatıştırıyordu; insanlara karşı duyduğum doğal tiksinti kaybolup gitmişti.

Bu beni de heyecanlandırmıştı ama şimdilik bunu görmezden geliyordum.

Kendimi ona göstermek istedim ama onu korkutup kaçırmak istemedim.

Ayak parmağımın altında bir dal çatırdadı. Bana doğru döndü. Gözlerinde önce merak, sonra da korku oluştu.

Ne olduğumu biliyordu. Böylece dört ayağım üzerinde çaktırmadan ona doğru ilerleyerek aramızdaki mesafeyi kapattım.

Yaklaştığımda, kokusu beni deli ediyordu.

Gözleri kocaman açılmış ve korkmuştu. Nefes almıyordu.

Korkularını yatıştırmaya karar verdim. İnce siyah bir sis içinde eriyip insan formuma girerken bedenim soğudu.

Şimdi gözleri fal taşı gibi açılmıştı ama bu tam olarak korkudan değildi. Sonuçta çıplaktım.

"Summer," dedim. "Senin hakkında çok şey duydum." Ay ışığının üzerime vurmasına izin vererek ağaçların gölgesinden çıktım. Nefesini duydum, bu ses içime bir arzu dalgası gönderdi.

"Benim adım Dane."

Summer bir an durakladı ve sonra ormanın içinden koşmaya başladı.

Kendi kendime güldüm.

"Isırmam, küçük kız," diye seslendim arkasından. Beni duyabildiğini biliyordum.