Sounders Hockey Boek 1: Voorwaartse verdediging

„Je hoort hier niet thuis, blondje,’ siste Blake woedend.

„Je zou denken dat je na al die jaren je lesje wel geleerd had, Blakey.’

Blake keek haar giftig aan. „Over een paar jaar, als ik in de grote competities speel, ben jij alleen nog iemands spermadoos die baby’s baart.’

Meda’s gezicht werd rood van schaamte, maar ze glimlachte alleen naar hem.

„Tot ziens, Blakey. Ik kan niet wachten om je de volgende keer weer in te maken.’

Damon Dakiedes was in de zevende hemel. Hij had net met zijn advocaten gesproken en het nieuws was beter dan hij had durven dromen. De NHL had groen licht gegeven en er lag al een aanbod op tafel. Hij popelde om het nieuws aan zijn dochter Andromeda te vertellen. Ze zou door het dolle heen zijn. Al sinds ze klein was, wilde ze niets liever dan ijshockey spelen.

Ze was een natuurtalent op het ijs. Ze had haar middelbare schoolteam twee keer naar de kampioenschappen van Michigan geloodst. Ook was ze, samen met haar tweelingbroer Apollo, aanvoerder geweest bij de University of Michigan Wolverines. Ze was snel en sterk, vooral met een ijshockeystick in haar handen.

Damon glimlachte en streek door zijn zwarte haar. ‘We hebben het voor elkaar,’ mompelde hij. Zijn dochter ging professioneel ijshockey spelen!

‘Hé pap, alles goed? Je schreeuwde.’

Andromeda’s zachte stem klonk uit de deuropening van zijn kantoor. Damon keek op en glimlachte naar zijn dochter.

‘Meda, lieverd, we hebben het geflikt,’ zei hij zacht.

‘Maak geen grapjes, pap,’ zei ze terwijl ze het kantoor binnenkwam en voor zijn bureau ging staan. Maar toen ze zag hoe haar vader straalde, spitste ze haar oren. ‘Hebben ze... hebben ze ja gezegd?’

Damon liep om zijn bureau heen en omhelsde zijn dochter stevig. ‘We hebben het voor elkaar, Meda! Je gaat professioneel ijshockey spelen! Ze hebben niet alleen ja gezegd, ze hebben al een aanbod gedaan. Mijn advocaten buigen zich er nu over.’

Hij liet haar los en zij legde haar handen op zijn gezicht.

‘O mijn god!’

Damon glimlachte nog breder en omhelsde haar opnieuw.

‘Je moeder zou zo trots op je zijn. Ik weet dat ik het ben.’

Meda was sprakeloos. Ze had nooit gedacht dat de competitie een vrouw zou toelaten in een sport die voornamelijk door mannen wordt beoefend. Ze had nooit gedacht dat zij de eerste zou zijn. Maar ze was Damons dochter, en opgeven stond niet in haar woordenboek. Damon had haar altijd aangemoedigd om het onderste uit de kan te halen.

Ze huilde van geluk toen het nieuws echt tot haar doordrong.

‘Ik kan het niet geloven! IK GA PROFESSIONEEL IJSHOCKEY SPELEN!’

‘Hé pap! Waarom schreeuw je zo...’

Apollo stopte met praten toen hij de kamer binnenkwam. Hij zag zijn zus huilen en omhelsde haar meteen.

‘Het spijt me, kleine zus. Die stomkoppen zien niet hoe geweldig je bent, alleen omdat je geen jongen bent. Idioten...’ Hij zuchtte gefrustreerd.

De tweeling speelde al samen sinds ze vier waren. Als tieners werden ze ‘Demolition Derby’ genoemd omdat ze zo goed samenwerkten op het ijs. Ze speelden alsof ze elkaars gedachten konden lezen, wat hen zeer effectief maakte tegen andere teams. Ze waren nog nooit gescheiden geweest. Apollo wist niet zeker hoe hij zonder haar zou spelen.

Wetend wat haar broer dacht, maakte Meda zich los en gaf hem een por. Hij was verbaasd haar grote glimlach te zien.

‘Ze hebben ja gezegd, Pollo! ZE HEBBEN JA GEZEGD!’

Apollo keek zijn zus stomverbaasd aan.

‘Pap! Meen je dit?! Hebben ze ja gezegd?!’

Damons brede grijns was een duidelijk antwoord.

Apollo gaf haar een slordige kus op haar voorhoofd en tilde haar toen op om haar door de kamer te draaien.

‘HELL YEAH!’ riep hij. ‘Ik kan het niet geloven! Ik ben zo trots op je, kleine zus. We gaan het geweldig doen!’

Meda lachte alleen maar en omhelsde haar broer stevig.

‘Reken maar!’

‘Dus, ga je me niet vragen voor welk team je gaat spelen?’ vroeg Damon, trots kijkend.

‘Sorry, pap.’ Ze lachte. ‘Voor welk team ga ik spelen?’

‘De Sounders,’ zei hij met een speelse glimlach.

De tweeling keek elkaar verbaasd aan. Ze gingen spelen voor het team dat hun vader zes keer naar de Stanley Cup had geleid. Het team dat de familie Dakiedes beroemd had gemaakt in de ijshockeywereld. Al haar broers hadden voor hen gespeeld ergens in hun carrière.

De Michigan Sounders waren onderdeel van de familie Dakiedes en het klopte dat dit het team zou zijn waarmee ze haar carrière zou beginnen.

‘VET GAAF!’ riepen ze in koor.

Meda en haar tweelingbroer Apollo zaten bij de andere spelers, hun handen in elkaar geslagen. Ze probeerde rustig te blijven en kalm adem te halen, terwijl ze de onvriendelijke of nieuwsgierige blikken van de andere spelers negeerde. De zenuwen gierden door haar lijf!

Één voor één werden de spelers opgeroepen om hun contract te tekenen. Terwijl Meda wachtte tot haar naam werd genoemd, voelde ze vlinders in haar buik. Ze merkte dat mensen naar haar keken. De journalisten in de zaal wilden een glimp opvangen van de vrouw die geschiedenis zou schrijven als de eerste vrouwelijke ijshockeyspeler.

Haar vader stond achter de coaches, met een brede grijns op zijn gezicht. Toen Damon voor het team speelde, had hij de Sounders naar de top gebracht. Men noemde hem ‘De Verwoester’, en hij had het worstelende team nieuw leven ingeblazen.

Apollo kneep in Meda’s hand en glimlachte bemoedigend naar haar.

‘Chill, zusje. We kunnen dit!’ fluisterde hij.

Voor ze kon antwoorden, riep de hoofdcoach van de Michigan Sounders, Richard ‘Bogie’ Lubeck, Apollo’s naam. Meda omhelsde hem stevig en keek vol trots toe hoe hij naar voren liep.

Apollo had zijn echte contract al weken geleden getekend, op dezelfde dag als Meda. Toch straalde hij nog steeds van oor tot oor toen hij zijn handtekening zette, terwijl de camera’s klikten.

Apollo was in de wolken dat hij voor de Sounders mocht spelen. Hij wilde in de voetsporen van zijn vader treden en er zijn eigen draai aan geven. Hij vond het geweldig om deze ervaring met zijn zus te delen.

‘Andromeda Dakiedes.’

Meda verstijfde toen ze haar naam hoorde. Langzaam stond ze op en liep naar voren. Coach Lubeck glimlachte breed naar haar.

‘Ik weet dat je dit al gedaan hebt, Meda, dus lach maar gewoon even super breed naar de camera’s.’

Hij knipoogde naar haar en schoof het contract over de tafel.

‘Welkom bij het team, Meda.’

Met haar handtekening werd Meda officieel de eerste vrouwelijke speler in de National IJshockey League.

Ze speelde nu voor het oude team van haar vader, samen met haar broer! Ze kon haar enthousiasme niet tegenhouden, ze schudde de hand van de coach en riep uitbundig: ‘Hell yeah!’

Na vele fist bumps en omhelzingen stond Meda naast Apollo terwijl de camera’s volop klikten. Ze was nu een echte Sounder.

‘Andromeda, hoe voelt het om geschiedenis te schrijven?’ vroeg een journalist uit de menigte.

‘Dat is moeilijk te beschrijven. Ik voel me ontzettend gelukkig,’ antwoordde ze.

‘Hoe denk je dat je teamgenoten zullen reageren op jouw komst?’

‘Ik hoop dat ze er blij mee zullen zijn. Ik kijk al jaren tegen veel van deze jongens op. Het is een grote eer om met hen te spelen. Ik weet dat het in het begin niet makkelijk zal zijn, maar ik ben vastbesloten hun respect te verdienen, net als elke nieuwe speler.’

‘Wat kunnen we van jou verwachten in het komende seizoen?’

‘Verdomd goed ijshockey!’ Ze grinnikte en de journalisten lachten mee.

De eerste horde was genomen - ze was nu een Sounder. Nu kwam het moeilijke deel: haar teamgenoten voor zich winnen.

Daar stond hij, achterin bij de andere ervaren Sounders, Blake Reinholdt. Met zijn armen over zijn brede borst gekruist, keek hij aandachtig naar alle bewegingen van de jonge vrouw met wie hij binnenkort zou spelen.

Toen Andromeda Dakiedes hem eindelijk opmerkte, keek hij haar aan met een smalende glimlach. Ze antwoordde door een wenkbrauw op te trekken.