De geveilde omega

Ik kon het lage gebrom van mannenstemmen horen door deuropening. Ik keek naar mijn voeten terwijl ik de andere omega’s het podium op volgde. Felle lichten onthulden onze naakte lichamen en lieten de mannen die toekeken in de duisternis achter. Vandaag was het de vijftiende keer dat ik geveild zou worden om twee weken lang als seksslavin te dienen voor een alfa en zijn roedelleden.

Vroeger schaamde ik me om naakt voor zoveel vreemden te staan, voor mannen die op me geilden, maar dat gevoel van schaamte was intussen allang verdwenen.

Ik stond met mijn handen naast mijn lichaam en mijn hoofd gebogen. Ik kon me niet eens verschuilen achter mijn lange, donkerbruine haar omdat het in een knot zat, zodat alle toeschouwers elke centimeter van mijn lichaam konden zien.

Ik liet mijn zicht wazig worden terwijl het bieden begon. Al snel was ik aan de beurt.

“Aurora, stap naar voren!” beval mijn alfa me.

Ik was vrij klein, ongeveer een meter zestig lang, maar mijn ogen waren een opvallende lichtblauwe kleur, wat mannen wel aantrekkelijk leken te vinden. Zodra mijn alfa me beval mijn hoofd op te tillen en naar de menigte te kijken, begon het bieden.

Op mijn zestiende verjaardag waren mijn ouders en ik tot de realisatie gekomen dat ik een omega was. Ik was doodsbang omdat ik precies wist wat dat voor mij betekende.

Mijn geur was van de ene op de andere dag veranderd, en elke wolf die bij me in de buurt kwam wist meteen dat ik een omega was. Niemand wist waarom het zo in elkaar zat, maar ik vermoedde dat het de wil van de Maangodin was. Er was geen feestje geweest, geen verjaardagstaart. Ik werd gereduceerd tot een gebruiksvoorwerp voor mijn roedel en mijn ouders.

Zodra een omega in onze roedel ontdekt werd, werd ze verkocht om geld in de roedelkas te brengen. De ouders van het kind kregen een flinke som geld om hun mond te houden.

Ik kon niet geloven dat ze me bij onze alfa hadden aangegeven en me hadden overgedragen alsof ik niet hun kind was.

Daarna was mijn kindertijd voorbij. Ik werd vier weken lang getraind als hoer om de mensen die in de toekomst op me zouden bieden te geven wat ze wilden, alleen maar zodat mijn alfa zichzelf rijk kon maken.

Op de allereerste dag moest ik mijn onschuld afstaan aan alfa Kurt. Ik verzette me met alles wat ik had, maar hij was veel te sterk voor me. Een enkel bevel van hem was genoeg om mijn weerstand te breken. Hij vernederde me nog meer door zijn strijders te laten toekijken en tegen hen te zeggen: “Kijk, zo domineer je een omega.”

In de dagen die erop volgden gebruikten de mannen van mijn roedel me keer op keer totdat ik er niet eens meer aan dacht om terug te vechten of hen iets te weigeren. Ik probeerde te ontsnappen, maar ik kwam niet ver, en de afstraffing die ik ervoor kreeg hield me tegen het opnieuw te proberen.

Ik voelde me de hele tijd beschaamd en vies, waardoor ik weigerde te eten en zelfs zelfmoord probeerde te plegen, maar voor elk van mijn pogingen werd ik hard en erg pijnlijk gestraft.

Als ik niet at, werd ik gedwongen te eten. Als ik probeerde mezelf pijn te doen, werd ik twee keer zo hard gestraft. Ze hielden zelfs mijn wolf permanent opgesloten met injecties van wolfsklauw.

Mannen schreeuwden over elkaar heen en boden op mijn lichaam. Ik sloot ze buiten.

Ik was inmiddels zo gebroken dat ik niet meer sprak. Ik deed wat me gevraagd werd, want het enige wat ik nog kon voelen, was de pijn wanneer ik gestraft werd.

Ik had helemaal geen seksueel verlangen. Ik voelde geen genot en werd niet nat, wat zelfs de daad zelf behoorlijk pijnlijk maakte.

Het enige waar ik naar uit kon kijken, waren de twee weken herstel die we kregen na twee weken werken, en dan zou ik weer hier op dit podium staan – als ik dan nog leefde.

Wij omega’s mochten niet met elkaar praten, maar we hadden andere manieren gevonden om met elkaar te communiceren. We merkten het altijd wanneer een van ons niet terugkwam. We hoorden het gefluister van de mannen die ons bewaakten.

Er was niemand die ons had kunnen helpen, ook al was het verboden om omega’s zo te behandelen. Wanneer leden van andere roedels op bezoek kwamen, konden we niet om hulp vragen, omdat onze alfa ons altijd beval te zwijgen en vriendelijk te glimlachen voordat de bezoekers arriveerden.

Zo kon hij er altijd zeker van zijn dat niemand een woord zou zeggen over wat hier illegaal gebeurde.

Slechts een paar leden van elke roedel van deelnemende alfa’s wisten van de veilingen. Officieel bezochten wij omega’s alleen andere roedels om onze partners te vinden.

Wij omega’s waren zeer gewild omdat we zo gehoorzaam waren, fysiek veel konden verdragen en een unieke geur afgaven waar mannen van hielden.

Het bieden werd luider, maar ik luisterde niet. Het kon me niet schelen hoeveel of aan wie ik nog een keer verkocht zou worden. Het enige waar ik echt op hoopte was dat ik niet weer bij een sadist terecht zou komen.

Toch klampte ik me vast aan een klein sprankje hoop, omdat ik afgelopen nacht de stem van de Maangodin in mijn dromen had gehoord. Haar stem was zacht en warm en had een kracht die ik tot diep in mijn ziel kon voelen.

“Mijn lieve Aurora, houd alsjeblieft nog even vol. Ik heb je lijden gezien en zal je de kracht geven om wraak te nemen op iedereen die verantwoordelijk is voor jouw lijden en dat van je omega-zusters. Gebruik het verstandig en maak me trots, mijn kind,” had ze gezegd.

Toen ik echter antwoordde, kwam er geen reactie van haar. Misschien was het gewoon een hallucinatie geweest.

“Verkocht – aan de respectabele alfa in het zwart,” kondigde mijn alfa aan.

Ik boog mijn hoofd weer.

Ik hield de Remmo-roedel al een paar maanden in de gaten. Vrienden en kennissen uit andere roedels hadden me geruchten over hen verteld.

Ze kwamen naar me toe omdat ik de leider was van een organisatie die vrouwen beschermde tegen misbruik.

Mijn ouders hadden deze organisatie opgericht. Mijn moeders roedel had misbruik van haar gemaakt omdat ze een omega was. Toen mijn vader bij hen op bezoek kwam en zag wat ze haar hadden aangedaan, zwoer hij ervoor te zorgen dat dit in de toekomst nooit meer zou gebeuren.

Aangezien ik zowel de roedel als de organisatie zou overnemen, had mijn vader me dezelfde waarden meegegeven.

Ik was de meest gevreesde alfa geworden in de geschiedenis, en daar had ik goede redenen voor.

Toen mijn vader me mijn eerste opdracht gaf in naam van de organisatie en ik met mijn eigen ogen zag wat de vrouwen moesten ondergaan, maakte ik het mijn levensdoel om alle vrouwen die slecht behandeld werden te helpen.

Maar dit betekende ook dat ik vaak boos was.

Ondanks mijn occasionele uitbarstingen, had mijn vader me twee jaar geleden de leiding gegeven over zowel de organisatie als de roedel. Mijn zus maakte ook deel uit van de organisatie. Ze had een training gevolgd als therapeut om de vrouwen te helpen nadat we hen hadden bevrijd, waar niet alleen ik maar ook mijn ouders erg trots op waren.

Niets was zeker, maar het was duidelijk dat er iets niet pluis was in de Remmo-roedel. Ze hadden nauwelijks officiële inkomstenbronnen, maar toch leefde hun alfa in weelderige rijkdom.

Hij zou jaren geleden al om financiële hulp gevraagd moeten hebben, maar had dat nooit gedaan.

Om erachter te komen wat daar aan de hand was, had ik mijn bèta gevraagd om zich in het geheim bij de roedel aan te sluiten en op onderzoek te gaan. Wat hij ontdekte deed mijn bloed koken van woede.

Zelfs mijn wolf nam bijna de controle over.

Hoe kon die klootzak van een alfa de omega’s mishandelen en hen zelfs verkopen op veilingen?

Omega’s waren de zeldzaamste en meest gewilde wezens ter wereld. Ze hadden gekoesterd moeten worden, beschermd en behandeld als ruwe diamanten.

En de alfa van de Remmo-roedel deed precies het tegenovergestelde. Door dit te doen vernietigde hij onze cultuur en ons erfgoed.

In mijn roedel werden omega’s nooit verkeerd behandeld. We zagen ze als kleine prinsesjes en ze werden nooit ergens toe gedwongen. Hoe kon hij zoiets wreeds doen met deze lieve wezentjes?

Het was tegen de wet om een omega kwaad te doen. Iedereen die dit deed werd gestraft met de dood. Het was mijn organisatie die de straf uitvoerde. Maar dit alles gebeurde in het geheim. Alleen de Wolvenraad en de meest betrouwenswaardige roedels waarmee we samenwerkten wisten ervan.

De Wolvenraad zorgde ervoor dat wolven de wetten volgden en hield het bestaan van de organisatie verborgen, want zonder alfa-erfgenamen zouden ze ook niet veel te zeggen hebben.

Alleen omega’s konden alfa-kinderen voortbrengen met hun partners, die altijd alfa’s waren. Als dat niet meer mogelijk was, zou chaos losbreken zonder alfa’s om hun roedel te leiden.

Deze veilingen waren het ergste wat ik ooit had gehoord. Maar ik moest kalm blijven, want om Remmo’s alfa aan te geven bij de raad, had ik sterk bewijs nodig.

Mijn wolf, Storm, gaf echter niets om regels en wetten. Als het aan hem lag, was ik meteen vertrokken. Dit verbaasde me, want normaal reageerde hij nooit zo impulsief.

“Wat is er met je? Je weet heel goed dat het zo niet werkt!” zei ik tegen mijn wolf, in een poging hem tot rede te brengen.

Hij liet alleen een boze grom horen.

Zijn reactie irriteerde me, maar ik liet het erbij, want het had geen zin om met hem te discussiëren, aangezien we allebei koppig waren.

Iemand klopte op de deur van mijn kantoor. “Alfa, ik heb meer nieuws,” zei mijn bèta, Michi.

“Kom binnen!” antwoordde ik. Ik was benieuwd hoe het was gegaan met de roedels waar ik hem naartoe had gestuurd om hulp te vragen.

“Elke alfa waar je me naartoe hebt gestuurd, heeft ermee ingestemd ons te helpen. We hebben nu alle zes de alfa’s aan onze kant en kunnen tot actie overgaan.”

“Heel goed,” antwoordde ik tevreden. Maar toen ik de blik op het gezicht van mijn bèta zag, vroeg ik: “Maar er komt een maar, niet?”

Michi haalde diep adem. “Ze hebben de geruchten ook gehoord, en wat ze ons hebben verteld is nog erger dan we dachten.”

Mijn wolf gromde als antwoord, maar ik duwde hem snel naar de achtergrond omdat ik wilde weten wat Michi nog meer had gehoord.

“Een paar weken geleden werd er een zwaargewonde omega gevonden bij de River-roedel. De alfa van de roedel besefte meteen dat ze zijn partner was, maar hij kon haar niet redden. De laatste woorden die ze tegen hem zei waren: “Red alsjeblieft de andere omega’s van de Remmo-roedel, anders zullen zij vroeg of laat ook sterven.’”

“Ze stierf in zijn armen nadat hij beloofde de anderen te redden. De roedeldokter onderzocht haar lichaam voordat ze werd begraven,” voegde Michi eraan toe voordat hij stil werd en verdrietig wegkeek.

Ik balde mijn vuisten en mijn nagels groeven in mijn huid voordat ik tussen opeengeklemde tanden vroeg: “En wat heeft de dokter ontdekt?”

Michi keek me weer aan, maar deze keer had hij tranen in zijn ogen, waar ik van schrok. Ik had hem in mijn hele leven nog nooit zien huilen.

Voordat hij zijn mond opende, bereidde ik me al voor op voor het ergste.

“Ze... ze had littekens, merken en blauwe plekken over haar hele lichaam. Ze was jarenlang misbruikt. Alfa, ze was pas achttien jaar oud.”

Ik was sprakeloos voordat mijn wolf de controle overnam en mijn hele kantoor vernielde uit pure haat en walging voor de alfa van de Remmo-roedel.

Wat als mijn toekomstige partner op dit moment exact hetzelfde doormaakte?