De trainer
Sylvia staat erom bekend dat ze rapportages durft te maken over onderwerpen waarover niemand anders durft te schrijven. Wanneer ze undercover gaat bij een exclusieve BDSM-club, moet ze zich op haar missie concentreren: de duistere geheimen achter Cloud 9 blootleggen. Maar dan ontmoet ze Dante. Hij is mysterieus , aantrekkelijk en intens. Als toptrainer van de club is hij zowel een uitdaging als een verleiding – en Sylvia voelt dat de grenzen tussen undercover zijn en in zijn ban raken steeds vager worden. Hoe dieper ze in deze geheimzinnige wereld doordringt, hoe meer ze alles in twijfel trekt, inclusief wat ze echt wil. Is ze nog steeds bezig met haar opdracht, of heeft ze gewoon een kant van zichzelf ontdekt waarvan ze niet wist dat die bestond?
Hoofdstuk 1
Hoe hard ik het ook probeer, ik kan mijn ogen maar niet afhouden van de geblinddoekte vrouw wiens handen met leren riemen zijn vastgemaakt aan een stang boven haar hoofd.
Bijna haar hele lichaam is in leer gehuld, op haar borsten, dijen en billen na. Er loopt een ketting tussen klemmen op haar tepels en er zit een rits over haar kruis. Ik heb het gevoel dat ik weg zou moeten kijken, maar het lukt me gewoon niet.
Een man loopt een rondje om haar heen als een haai die overweegt wanneer hij zijn prooi zal aanvallen. Zijn lichaam ziet er onberispelijk uit; zijn sterke spieren zijn duidelijk zichtbaar in strakke zwarte kledij. Maar het is de vrouw die mijn aandacht trekt. Haar ademhaling is snel en haar borst gaat op en neer snel terwijl ze in spanning afwacht.
Ik voel iets in mijn buik tot leven komen, een mengeling van ongemak en opwinding, terwijl de man haar huid streelt met een leren zweep en kijkt hoe ze kronkelt.
De arm van de man schiet zo snel uit dat ik het bijna mis. Hij slaat de vrouw met de zweep. Ze kreunt in haar knevel alsof ze nog nooit zoveel genot heeft ervaren.
Ik kan me niet voorstellen dat het aangenaam zou zijn - wie houdt er nou van pijn? Het lijkt een vreemd concept, maar toch blijf ik kijken hoe hij haar opnieuw slaat. Ze lijkt in vervoering en haar benen glanzen van opwinding.
Elke keer als de zweep haar rode huid raakt, merk ik dat ik het warm krijg vanbinnen. Mijn tepels worden stijf onder mijn onthullende zwarte jurk.
“Goedenavond.”
Een gladde, maar scherpe stem verbreekt eindelijk mijn betovering. Ik draai me om en zie een lange, brede man met donker haar, sikje en witte tanden.
“O, hallo,” zeg ik, terwijl ik probeer mijn opwinding te verbergen. “Hoe gaat het vanavond?”
“Nu een stuk beter. Ik ben Elijah, en jij bent?”
“Anastasia,” zeg ik, waarmee ik mijn valse naam moeiteloos over mijn tong laat rollen, terwijl ik mezelf eraan herinner dat ik hier ben om de reden achter de recente moorden in de BDSM-club te helpen achterhalen.
Elijah neemt mijn hand en geeft er een kus op. “Ben je hier nieuw? Ik denk dat ik je eerder gezien zou hebben,” zegt hij.
“Dit is eigenlijk mijn eerste keer,” zeg ik. “Kom jij hier vaak?”
“O ja, het is een van mijn favoriete clubs. Zal ik je rondleiden?” Elijah biedt me zijn arm aan. Ik glimlach en neem hem aan. “Ik ben al een paar jaar lid. Ze houden de beste evenementen hier.”
“Hoe word je lid?” vraag ik, in een poging oprecht geïnteresseerd te klinken.
“Het is een tijdrovend proces, maar het is het waard. Leden krijgen een echte VIP- behandeling,” zegt hij. “Het is vrij duur en ze laten niet zomaar iedereen toe.”
“Wauw. Dat klinkt exclusief. Zijn er veel leden?” vraag ik, terwijl ik mijn toon licht houd.
“Ik weet het niet precies, minstens honderd,” zegt hij terwijl hij me naar een andere show leidt.
De volgende opvoering die we zien is een man die de glanzende laarzen likt van een vrouw die een leiband vasthoudt die om zijn nek zit. Ze is gekleed in een strakke leren jurk en draagt een masker, maar haar blonde lokken en duistere glimlach zijn onmiskenbaar.
Ik had niet verwacht een vrouw de leiding te zien nemen. Het zet me aan het denken over nieuwe mogelijkheden, maar ik ben niet zeker of ik daar wel klaar voor ben.
“Je lijkt geïntrigeerd, Anastasia. Ben je een dom of een sub?” vraagt Elijah.
Ik trek mijn ogen weg van het tafereel om hem aan te kijken.
“O, uh, een sub,” zeg ik snel, terwijl ik me de rol herinner die ik geacht word te spelen. Dezelfde rol als de vrouwen die recentelijk zijn gestorven: onderdanigen, of subs.
“Mmm, heel goed,” zegt hij. “Ik zal je de privéruimtes laten zien. Alleen leden mogen daar gebruik van maken.”
Zijn woorden doen een rilling door me heengaan. Iets aan zijn toon, hoe wanhopig hij is om alleen met me te zijn, maakt dat ik hem niet vertrouw.
Elijah begint me naar een zwart gordijn achterin de ruimte te leiden. Ik voel me helemaal niet op mijn gemak. Ik heb veel gedaan voor een goed verhaal, maar ik ga niet alleen een kamer in met deze enge man.
“O nee, ik denk niet-”
“Het is oké. We werpen alleen een snelle blik om te zien of iets je interesse wekt.”
Elijah legt zijn ene hand op mijn onderrug en zijn andere op mijn arm terwijl hij me dichter naar het grote zwarte gordijn duwt, alsof er een of andere gruwelijke ervaring achter verborgen ligt.
Ik kijk rond, op zoek naar iemand, wie dan ook, die betrouwbaar lijkt. Helaas zie ik geen enkel paar ogen onze richting uit kijken. Iedereen kijkt in volle concentratie naar de shows die zich rondom hen afspelen en zal niet zien of ik achter het gordijn word gesleurd.
“Nee, ik wil echt niet,” dring ik aan, terwijl ik steeds banger word.
Hij houdt me wat steviger vast, en spant zijn arm om mijn heupen, alsof hij geniet van mijn weerstand. “Ontspan je nou maar gewoon. Eenmaal we beginnen, zul je wel zien hoe leuk je het vindt,” zegt hij.
Alarmbellen gaan af in mijn hoofd, aangezien het duidelijk is dat hij geen nee zal aanvaarden. Uiteindelijk neemt mijn paniek de overhand.
“Stop! Ik zei nee.”
Elijahs kaak verstrakt, alsof mijn weerstand een kiezeltje in zijn schoen is, een klein ongemak waar hij gewoon doorheen moet.
“Elijah.”
De stem achter ons is diep en glad, als een bevelende grom.
Kippenvel verspreidt zich over mijn huid terwijl we ons omdraaien en een van de knapste gezichten zien die ik ooit heb gezien. Hij heeft zandblond haar dat netjes in model ligt, en een lichte stoppelbaard bedekt zijn scherpe kaaklijn. Zijn schitterende blauwe ogen kijken me bezorgd aan.
Ik voel me meteen zwak worden onder zijn blik, alsof hij dwars door mijn valse naam en persoonlijkheid heen kan kijken.
Hij richt zich terug tot Elijah en verstrengt meteen zijn blik.
“Moeten we het nog eens hebben over onze regels over toestemming? Je weet welke straf er volgt als je de regels overtreedt, toch?”
Elijah haalt zijn handen van me af en vouwt ze voor zich als een brave jongen.
“Nee, natuurlijk niet. Ik gaf juffrouw Anastasia alleen maar even een rondleiding. Het is haar eerste keer hier,” zegt hij snel met een schuchtere glimlach.
De man kijkt naar mij en lijkt mijn stijve lichaamstaal te bestuderen.
“Wat ben je toch een heer, Elijah,” zegt de man, op een toon die het duidelijk maakt hij hem helemaal niet gelooft. Hij zet een stap dichterbij. “Misschien is het nu tijd dat je naar huis gaan?”
Het klinkt als een vraag, maar zowel Elijah als ik weten dat het dat niet is.
Elijah slikt hard. Ik kan zien dat hij niet weg wil, maar hij lijkt ook doodsbang voor deze man.
“Misschien heb je gelijk. Ik ben een beetje moe vanavond.” Elijah draait zich naar mij en geeft me een lichte buiging. “Het was aangenaam je te ontmoeten, Anastasia. Ik hoop je nog eens terug te zien.”
Elijah draait zich om en haast zich naar de ingang voordat ik iets kan zeggen.
“H-het spijt me,” stamel ik.
De man kijkt me weer aan, en zijn gezicht wordt iets zachter, maar hij blijft intimiderend. Zijn pak is helemaal zwart, maar ik kan zijn brede schouders en gespierde borst duidelijk zien door de lagen stof.
Hij kijkt op me neer, alsof zijn dominerende aura zich nu op mij concentreert. “Waarvoor?”
“Ik... het was niet mijn bedoeling dat hij eruit werd geschopt. Ik wilde gewoon-”
“Je zei duidelijk nee. Elijah had meteen moeten luisteren. We hebben regels over toestemming bij Bliss.”
Ik herinner me plots wat ik heb geleerd over BDSM. Vanwege de machtswisselingen en het intieme karakter van deze levensstijl, wordt er veel waarde gehecht aan toestemming. Ik voel me gerustgesteld dat Bliss toestemming belangrijk vindt.
“Ik ben Dante,” zegt hij, terwijl hij zijn hand naar me uitsteekt.
Ik pak zijn hand, die sterk en warm aanvoelt om de mijne.
“Anastasia,” zeg ik.
Net als bij de opvoering met de vastgebonden vrouw en de dominerende man, maakt Dante me zowel bang als opgewonden tegelijk.
Terwijl mijn lichaam ontspant en mijn adrenaline wegebt, voel ik Dantes indringende blik me opnieuw aftasten, waarbij hij elke beweging van mijn lichaam blootlegt, elk teken van verraad dat ik wanhopig probeer te verbergen.
Ik vraag me af hoe het zou zijn om met hem op het podium te staan. Om hem de controle te geven terwijl hij al mijn verlangens blootlegt voor de ogen van het publiek, maar ze voor zichzelf houdt.
