
Het avontuurtje
Julie gebruikt de app The Hookup elk jaar op Halloween om al haar gruwelijke, stoute verlangens te vervullen. Dit jaar wil ze graag rollenspellen spelen met een meedogenloze ‘moordenaar’ die bereid is haar seksuele behoeften tot het uiterste te drijven en de grens tussen angst en plezier op te zoeken.
Hoofdstuk 1
JULIE
Maskers. Messen. Wurgen. Ruw, ongeremd gedrag. Ze had zelfs opgeschreven dat ze zwanger wilde raken en onder het sperma bedolven wilde worden aan het eind van de avond.
Ze kon niet wachten.
Julies bewoog haar been ongeduldig op en neer. Haar vingers trommelden tegen het stuur terwijl ze door de voorruit tuurde.
Het was net na middernacht, maar er reed geen enkele auto de parkeerplaats op en er was geen schaduw te zien tussen de bomen. In haar enthousiasme was ze vergeten hem te appen voor meer details over hoe de avond zou beginnen – en nu reageerde hij niet meer.
Ze pakte haar telefoon, scrolde naar hun laatste berichten.
Geen antwoord.
Een grijns gleed op haar lippen toen ze het park in liep, speurend naar een teken van Stefano.
Nog steeds niets.
Ze zuchtte, het grind knarste onder haar schoenen terwijl ze richting de speeltuin en de fitnesstoestellen liep.
Toen ze een hoek om liep, richting de fitnesstoestellen, besefte ze dat ze niet lang hoefde te wachten.
Haar adem stokte.
Er stonden twee mannen.
De zittende man kreunde en zakte vervolgens zijwaarts op het bankje neer. Hij bewoog niet meer.
Een geschokte kreet welde in haar op, maar haar benen weigerden in beweging te komen. Toen boog de man zich over het levenloze lichaam en pakte iets uit diens hand.
Julies mond viel open.
Precies zo een als dat ze Stefano had gevraagd te dragen.
Zijn hoofd schoot haar kant op toen hij haar hoorde, en ze verstijfde, gevangen door zijn blik als een hert in het licht van de koplampen van een auto.
Hij mompelde iets, trok toen het masker over zijn hoofd en verborg zijn gezicht. Langzaam rechtte hij zijn rug, draaide zich naar haar toe en zette een dreigende stap in haar richting.
Ze wist niet hoe lang ze al onderweg was, maar het voelde als een eeuwigheid. Haar benen trilden, haar adem vormde witte wolkjes in de koude lucht.
Plotseling werd ze van achteren gegrepen.
Ze gilde terwijl ze voorover viel. Ze landde hard op de grond, haar handen schoven door een laag koude, dode bladeren. Ze rolde op haar rug, net op tijd om te zien hoe haar ‘aanvaller’ boven op haar landde met zijn knieën aan weerszijden van haar middel.
Hij hield een mes hoog boven zijn hoofd, en hield het stevig vast in zijn gehandschoende hand.
Hij kreunde, wat klonk als een vreemd, gedempt geluid van achter het masker, voordat hij zijn greep iets verzwakte. Julie hapte naar adem – maar verlangde alweer naar het moment dat hij haar luchtweg zou afknijpen.











































