Conflict of Interest (Nederlands)

"Gage Thomas verrast iedereen door voor het vierde jaar op rij de meest gewilde vrijgezel van de VS te worden. Mijn bronnen zeggen dat Gage op de aankondigingstweet schreef: 'Wow, ik kan het niet geloven.'

'Ik ben zo vereerd... hartelijk bedankt!!'

Hij werd vorige week gezien met zijn vader Richard Thomas bij een vergadering om alles voor te bereiden voordat Gage's broer Elijah de nieuwe President/CEO van Thomas Industries wordt—" meldt de verslaggever op tv terwijl ik thuiskom na weer een slopende dag solliciteren.

"Hoi, ik ben thuis," roep ik, terwijl ik mijn jas over de eetkamerstoel gooi en mijn sleutels neerleg.

"Hé," zegt Ope met een brede glimlach terwijl ze op de bank van tv-kanaal wisselt. "Hoe ging het?" vraagt ze en ik slaak een diepe zucht. "Zo erg?"

"Ja, een oude vent zat aan me. Hij zei dat als ik voor hem wilde werken, ik strakkere kleding moest dragen. Toen greep hij naar mijn borsten," klaag ik.

"Gatver, wat zei je toen?" vraagt ze, met een vies gezicht.

"Ik heb hem de waarheid verteld. Laten we zeggen dat ik nooit meer terug kan naar Greek Squad," zeg ik, terwijl ik mijn loodzware hakken uitschop en naar de keuken slenter.

"Wat vreselijk, het spijt me Dare," zegt ze meelevend, terwijl ze me nog steeds aankijkt terwijl ik wat sinaasappelsap inschenk.

"Geeft niks. Ik heb morgen een ander sollicitatiegesprek bij Thomas Industries. Ik hoop dat ik daar meer geluk heb. Ik heb geen andere gesprekken kunnen regelen," zeg ik, terwijl ik mijn glas pak en op de bank plof. "Genoeg over saaie baanzaken, hoe was jouw dag?" vraag ik.

"Echt saai, ik had zoveel vergaderingen, de een na de ander," zegt ze, terwijl ze doet alsof ze duizelig is. "Oh, en Sage belde vandaag om te checken of ik kom. Als dat vervelende kind me niet met rust laat, kom ik niet," zegt ze met een zwaai van haar hand.

"Ope, het is de bruiloft van je zus. Jij en ik weten allebei dat ze dit al plant sinds ze klein was, doe niet zo flauw omdat jij het niet bent," zeg ik op berispende toon terwijl ik met mijn vinger naar haar wijs.

"Sst, dat ben ik niet, ik zeg alleen dat ze me niet elke dag hoeft te bellen om erover te zeuren. We hebben onze jurken en we vertrekken vroeg op vrijdag. Wat wil ze nog meer van me?" vraagt ze, terwijl ze haar rug over de rand van de bank strekt.

"Hé, doe dat niet, je verbuigt de kussens. Misschien wil ze gewoon dat je net zo blij bent als zij. Wees blij dat je moeder haar heeft overgehaald geen winterbruiloft te doen, anders hadden we het stervenskoud gehad in de jurken die we hebben," zeg ik terwijl ik een slokje van mijn sinaasappelsap neem.

"Ja, dat is waar, maar je zou denken dat met zoveel als ze voor dit ding betalen, een kerk beter zou zijn geweest dan een boot midden op de oceaan of zoiets.

"Ik snap niet waarom een boot of een besneeuwde bruiloft de enige opties waren," moppert ze.

"Trouwt ze niet met die rijke vent of zoiets?" vraag ik.

"Ja, Ryan Philis. Hij neemt binnenkort het bedrijf van zijn vader over. Mensen zeiden dat ze alleen met hem trouwde voor het geld. Maar ik ken mijn zus, ze heeft nooit veel om geld gegeven."

"Het maakt niet uit wat er gebeurt of met wie Rick-"

"Ryan," verbetert ze me.

"Ryan. Het maakt niet uit met wie Ryan trouwt, mensen zullen altijd dat soort dingen zeggen. Kijk maar naar Meghan Markle - mensen zeiden dat ze de prins gebruikte voor zijn geld en roem. Maar eigenlijk ontmoetten ze elkaar op een blind date," leg ik uit, en ze knikt.

"Dat is waar, ik ben gewoon blij dat jij meegaat. Dat je besloot te gaan toen Sage het vroeg. Ik moet bij de bruiloft staan zonder in slaap te vallen.

"Mijn moeder waarschuwde me, en ik citeer, in het Grieks: 'als je problemen veroorzaakt of je slecht gedraagt op de bruiloft, zal ik je een kopje kleiner maken en er geen spijt van hebben'," zegt ze.

Ze gaat verder. "Ik was echt bang dat mijn eigen moeder me iets zou aandoen," zegt ze, er een beetje bezorgd uitziend.

"Je moeder is eng. Ik zag haar een keer tegen je broer tekeergaan in het Grieks, en ik beloofde mezelf 'om nooit' - en ik bedoel nooit - 'je moeder boos te maken zolang ik leef'. Ze zou me de stuipen op het lijf jagen als ze zo tegen me zou schreeuwen," zeg ik, en Ophelia lacht.

"Nou, je kunt maar beter gaan pitten zodat je het goed kunt doen bij je sollicitatiegesprek morgen," zegt ze, en ik zucht, drink mijn sinaasappelsap op en zet het glas in de gootsteen in de keuken.

"Ja, je hebt gelijk, ik ga douchen en naar bed," zeg ik, en ze knikt.

"Ik ga ook naar bed, welterusten," zegt ze, terwijl ze zich omdraait en met haar hand zwaait terwijl ze naar haar kamer loopt.

Ik lach een beetje en rol speels met mijn ogen. Ik ga naar mijn enigszins rommelige kamer en pak mijn kleren en wat handdoeken voor de douche.

Na het douchen kleed ik me aan, zet mijn wekker voor morgen en duik mijn bed in.

Ik beweeg in bed terwijl ik me nog steeds als een zombie voel. Ik reik naar de wekker en sla erop om hem te laten stoppen.

Ik sta op en kies mijn kleren uit. Ik kies een kokerrok en een mooi shirt met schattige zwarte hoge hakken. Ik vlecht mijn haar opzij en doe wat lichte make-up op.

Ik loop door mijn kamer en zorg dat ik alles heb wat ik nodig heb. CV, check. Tas, check. Portemonnee, check. Kauwgom en extra tampons - voor het geval dat - check en check.

Waarom heb ik het gevoel dat ik iets vergeet? Oh ja, mijn telefoon. Ik haal mijn rode iPhone XR van de oplader en loop naar de keuken.

"Goedemorgen," zegt Ophelia vrolijk.

"Koffie nodig. Koffie goed. Ochtenden slecht," brom ik, met een slaperige stem.

"Oké, Frankenstein," grapt Ope. Ze zet een koffiemok voor een kruk op de granieten bar die de keuken en de woonkamer verbindt.

Ik ga zitten en voel het koude oppervlak op mijn billen, en ik trek meteen een gezicht. "Au, koud, koud," zeg ik, en Ophelia lacht.

"Lach me niet uit, deze stoelen zijn zo verdomd koud," klaag ik, terwijl ik heen en weer schuif op mijn billen, in een poging op te warmen.

"Uhh, dat zijn geen stoelen, dat zijn krukken," zegt ze droogjes.

"Whatever, Zuurpruim, je weet wat ik bedoelde," zeg ik, terwijl ik een slokje van mijn warme koffie neem. Ze steekt haar tong naar me uit, en ik doe hetzelfde terug.

Ze maakt dan twee vuisten en stoot ze tegen elkaar, en ik kopieer haar weer. We lachen en kletsen terwijl we deze ochtend ons ontbijt naar binnen werken.

Ik sta op en ruim mijn rommel op en ga naar de voordeur. Ik pak mijn jas en sleutels. Ik kijk naar beneden en zie onze post op het zijtafeltje. "Shit, Ope, onze water- en verwarmingsrekening moet betaald worden," roep ik naar haar.

"Al geregeld," roept ze terug, en ik glimlach. Gelukkig maar dat we haar hebben.

"Dank je," roep ik, glimlachend.

"Fijne dag!" zegt ze.

Ophelia werkt bij een modebedrijf voor een van 's werelds topontwerpers, Royal Njay. Haar ontwerpen zijn momenteel erg in trek, en mijn vriendin Ope is een van haar beste ontwerpers.

Ik haat het om het te zeggen, maar soms ben ik jaloers op Ope. Toen ik opgroeide, had mijn familie niet veel omdat mijn oom vroeg al het familiekapitaal had opgemaakt en mijn moeder en vader met lege handen achterliet.

We hadden niet 'niets'; het was gewoon dat we zelden kregen wat we wilden. Terwijl Ope en haar broers en zussen veel geld hadden van haar oma en haar oma daarvoor enzovoort.

Ze zijn oud geld en komen uit Griekenland. Ophelia en haar familie verhuisden hierheen toen ik op de middelbare school zat. Op een dag besloot ik bij haar te gaan zitten tijdens de lunch, zelfs toen niemand anders dat wilde.

Het was niet omdat ze er raar uitzag of zoiets, maar omdat ze niet veel Engels sprak of kende. Ik bedoel, ze was pas een jaar of tien toen ze hierheen verhuisde.

Dus ik leerde haar Engels, en zij leerde mij Grieks. Ik kan het nu vrij goed spreken, en het is handig als we uitgaan en over mensen willen roddelen zonder dat ze ons begrijpen.

Onbeleefd, ik weet het, maar doe niet alsof jij dat ook niet zou doen als jij en je beste vriend een andere taal zouden kennen.

Ik heb deze baan echt nodig; daarom hoop ik dat dit sollicitatiegesprek goed gaat. Ik wil mijn spaargeld niet aanspreken voor rekeningen.