Our Dirty Little Secret (Nederlands)

Toen ik mijn beste vriendin vertelde dat ik beter wilde worden in praten met mensen, had ik niet verwacht dat ze me mee zou nemen naar een feestje. Naarmate we een onbekend huis naderden, begon ik zenuwachtig te worden.

'Meg,' zei ik, terwijl ik mezelf omhelsde, 'kunnen we naar huis gaan? Ik wil dit niet doen.'

Megan, die vrolijk naar de deur liep, stopte en keek me aan. Ze leek verward terwijl ze met haar lange zwarte haar speelde.

'Waarom?' vroeg ze. 'Zeg me niet dat je je kleren nu niet leuk vindt. Je zei dat je ze wilde dragen.'

Ik trok aan mijn rok om er zeker van te zijn dat die me bedekte. Hoewel ik niet naar dit feestje wilde gaan, had Megan me overgehaald om kleren te gaan kopen.

Om de een of andere reden dacht ik dat een doorzichtig zwart topje en een korte rok die net boven mijn knieën eindigde me meer zelfvertrouwen zouden geven.

Ik had het mis.

Ik probeerde niet boos te klinken toen ik zei: 'Nee, het gaat niet om de kleren, Megan. Je weet dat ik niet van grote groepen houd.'

Ze keek me onderzoekend aan.

'Luister, Tules,' zei ze vriendelijk. 'Ik weet dat het moeilijk voor je is om met mensen te praten, maar je zei dat je wilde stoppen met verlegen zijn. De beste manier om over je angst heen te komen is door hem onder ogen te zien.'

Ze pakte mijn hand en glimlachte. 'Het is niet zo eng als je denkt. Vertrouw me. Haal nu diep adem,' zei ze tegen me.

Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem, hield het even vast en ademde toen uit. 'Goed,' zei Megan. 'Nu, glimlach.'

Ik gaf haar een snelle glimlach en ze knikte. 'Je kunt dit, Tuli.'

Megan bracht me naar de voordeur, die open stond.

Ze stopte en liet me als eerste naar binnen gaan. Onhandig als altijd struikelde ik over een trede die ik niet had gezien en schreeuwde toen ik begon te vallen.

Verrassend genoeg ving iemand me op voordat ik de grond raakte. Ik voelde koel leer tegen mijn gezicht en keek op om te zien wie me had gered. Hij was erg knap.

Het eerste wat me opviel waren zijn volle lippen met korte baardharen eromheen.

Ik was onder de indruk van zijn bruine ogen, met zijn warrige bruine haar erboven. Ik kon zijn sterke spieren onder mijn vingers voelen terwijl ik zijn borst aanraakte.

Ik zag zijn neus bewegen terwijl we elkaar aankeken. Zijn warme aanraking liet me bijna vergeten dat dit echt was en geen droom.

Mijn gezicht werd rood toen ik zachtjes sorry zei en uit de armen van de knappe vreemdeling stapte. Hij knipperde veel met zijn ogen, alsof hij ook in een droom was geweest.

Hij zei kortaf terwijl hij me overeind hielp: 'Kijk uit waar je loopt.' Toen liep hij weg.

Ik stond daar verbaasd terwijl Megan achter me aan kwam. 'Eikel,' zei ze zachtjes, boos kijkend naar hem terwijl hij wegliep. Ze gaf me een vriendelijke glimlach. 'Laat hem je niet van streek maken. Laten we wat te drinken halen.'

Toen we het huis binnengingen, rook ik alcohol en sigaretten, en ik probeerde niet te hoesten toen we langs wat rokers liepen. De gang leidde naar de woonkamer, die donker was op wat knipperende gekleurde lichten na.

De vloer trilde van de luide muziek die uit een speaker in de buurt kwam.

De kamer was vol mensen, sommigen dansten dicht tegen elkaar aan op de muziek. Anderen stonden tegen de muren te praten. Ik zag hoe een lange, gespierde man met kort, donker haar naar een kleine blonde vrouw toe liep.

Hij boog zich voorover om iets in haar oor te zeggen, maar ze deinsde terug en keek vol walging. Ik kon bijna voelen hoe ongemakkelijk ze zich voelde toen ze zich omdraaide en snel bij hem wegliep, de boze blik die hij haar nawierp negerend.

Megan nam me mee naar de keuken, waar mensen een drinkspelletje aan het spelen waren of stonden te praten. Ik wachtte terwijl Megan een beker vulde met bier uit een grote container en hem aan mij gaf. Ik pakte hem voorzichtig aan en keek naar de gele vloeistof terwijl ze me terugbracht naar de woonkamer. Toen we weggingen, zag ik mijn broer. Hij zwaaide naar me en knipoogde naar Megan.

Toen ze hem zag, lachte ze en danste weg, mij vergetend. Ik keek boos naar hen terwijl ze weggingen en nam een slokje van mijn bier.

Ik stond daar, leunend tegen een muur, me afvragend of ik nu weg zou gaan of zou proberen te genieten van mijn eerste feestje. Ik keek de kamer rond.

Terwijl ik rondkeek, zag ik een bekend gezicht. Ik keek naar de andere kant van de kamer en zag de man die me had opgevangen, met een groepje meisjes om hem heen.

Maar zijn bruine ogen keken naar mij. Ik had me ongemakkelijk moeten voelen bij zijn staren, maar iets aan de manier waarop we naar elkaar keken voelde normaal. Alsof hij iemand was die ik al lang kende.

Hij keek weg, glimlachend naar het kleine meisje met bruin haar voor hem, en ik voelde me een beetje verdrietig. Ook al kende ik hem niet en ook al was hij onaardig, ik kon niet ontkennen dat ik erg tot hem aangetrokken was.

Ik lachte in mezelf. Wat voor meisje zou een onaardig type leuk vinden?

Ik keek terug naar Megan en Daniel, die elkaar vasthielden terwijl ze dansten op de muziek, en ik kon niet anders dan glimlachen.

Het had even geduurd, maar mijn oudere broer had eindelijk iemand gevonden waar hij van hield in Megan.

Niet lang nadat ik de middelbare school had afgemaakt, waren ze gaan daten. Toen ik erachter kwam, was ik erg blij. Ze waren heel verschillend, maar Megan was de enige vrouw die hem kalm leek te maken.

Nou ja, behalve ik dan.

Op mijn twintigste wist ik dat ik nog genoeg tijd had om liefde zoals die van hen te vinden, maar ik kon niet anders dan een beetje jaloers zijn. Sommigen zouden het misschien gek vinden, dit sterke verlangen dat ik had om de liefde te vinden. Maar het was iets waar ik al sinds ik klein was naar verlangde.

Waarom? Ik wist het niet precies.

Misschien was het omdat mijn moeder erg boos was op mijn vader en ons kinderen. Of misschien was het omdat mijn vader een lieve vrouw vond nadat zij was weggegaan. Of misschien was het gewoon omdat iedereen zegt dat je moet trouwen en een gezin moet stichten.

Wat de reden ook was, het maakte eigenlijk niet uit. Behalve Megan, mijn broer en een jeugdvriend die ik al lang niet had gezien, was ik altijd een beetje eenzaam geweest.

Toen ik opgroeide, was ik anders dan andere kinderen. Ik hield meer van boeken en tekenen dan van tikkertje spelen of klimmen op speeltoestellen. Ik was niet erg actief, waardoor ik overgewicht had.

Dit zorgde er alleen maar voor dat mensen me vreemd vonden. Het hielp me niet om me goed over mezelf te voelen en maakte het alleen maar moeilijker voor me om met mensen te praten. Ik lachte een beetje triest en nam nog een slok van mijn bier.

Ik keek weg van de dansvloer en opnieuw betrapte ik mezelf erop dat ik naar de man keek die me had opgevangen.

Ik had het gevoel dat ik dit eerder had gezien, maar het was vreemd genoeg geruststellend. Ik voelde mezelf ontspannen terwijl ik naar hem keek.

Zijn ogen ontmoetten de mijne, en ik was er zeker van dat hij zou wegkijken of boos naar me zou kijken.

Onze eerdere ontmoeting had laten zien dat hij niet in mij geïnteresseerd was, dus het was logisch dat hij koud zou blijven.

Maar de manier waarop zijn voorhoofd rimpelde suggereerde iets anders. Zijn serieuze gezicht was zachter geworden, en ik voelde me opnieuw tot hem aangetrokken.

Misschien was hij niet zo onaardig als hij leek. Er kwam een idee bij me op.

Mijn handen trilden terwijl ik nog een grote slok bier nam voordat ik de beker neerzette.

Met mijn hart bonzend in mijn borst draaide ik me om naar de man en zette mijn eerste stap. Toen mijn tweede. Ik deed het echt.

Terwijl ik langzaam naar hem toe liep, vroeg ik me af hoe ik hallo moest zeggen.

Ik stopte toen er plotseling een grote persoon voor me stapte. Mijn gedachten stonden stil.

Ik keek op en zag de jongen van eerder, ruikend naar alcohol en rook. Zijn ogen gleden over mijn lichaam en hij glimlachte op een manier die ik niet leuk vond. Ik voelde me ongemakkelijk toen ik een stap achteruit deed.

'Hé daar, sexy dame,' zei hij, zijn woorden slissend. 'Heb jou hier nog niet eerder gezien.'

Bang antwoordde ik: 'Het gaat prima, bedankt,' en probeerde langs hem te lopen. Maar hij bewoog om me tegen te houden. 'Waar ga je heen?'

Ik forceerde een glimlach en keek naar zijn borst. 'Sorry, ik moet naar het toilet. Kun je alsjeblieft opzij gaan?'

'Waarom zo'n haast? Vind je me niet leuk?'

'Het spijt me. Ik moet echt gaan, alsjeblieft.'

'Ik denk dat je moet blijven,' zei hij met een lage stem, terwijl hij mijn pols stevig vastgreep.

Beelden flitsten door mijn hoofd: mijn moeder, haar ogen gemeen kijkend, haar hand opheffend om me te slaan terwijl ik daar stond, hulpeloos en niet in staat om te ontsnappen.

Ik voelde een golf van energie, en voor ik wist wat ik deed, zwaaide ik mijn hand uit en sloeg hem in zijn gezicht.

Het duurde even voordat ik besefte wat ik had gedaan. Ik trok mijn hand terug, net zo geschokt als hij eruitzag.

'Verdomde trut,' zei hij boos, terwijl hij mijn pols nog strakker vasthield. 'Niemand slaat mij. Daar ga je voor boeten.'

Hij hief zijn vrije hand op, maakte een vuist en richtte die op mijn gezicht.

Ik sloot mijn ogen en maakte me klaar voor de klap. Maar toen hoorde ik een pijnkreet en de greep om mijn pols verslapte. Ik opende mijn ogen en zag de man die me had opgevangen de pols van de dronken kerel vasthouden.

Mijn ogen werden groot toen de gemene vent probeerde los te komen uit de greep van de man. Hij liet los en greep het shirt van de dronkenlap, duwde hem tegen de muur.

'Volgens mij zei ze dat je weg moest gaan,' zei hij dreigend. 'Als je haar nog een keer lastigvalt, krijg je met mij te maken. Begrepen?'

De man liet hem los en duwde hem weg. De dronken kerel strompelde de kamer uit, zachtjes vloekend.

Mijn redder draaide zich naar mij, opende zijn mond om te spreken, maar ik wilde niet horen wat hij te zeggen had.

Ik draaide me om en rende naar de trap vlakbij, stopte pas toen ik boven was en een donkere, stille gang vond.

Mijn angst ebde weg terwijl ik zwaar ademde, voorovergebogen met mijn handen op mijn knieën. Toen hoorde ik zijn stem. 'Gaat het?'

Zelfs in het donker kon ik zijn silhouet zien en voelde ik me al beter door alleen maar in zijn buurt te zijn.

'Het komt wel goed,' wist ik uit te brengen, mijn hart nog steeds bonzend.

'Ik denk niet dat het slim is om zo onoplettend te zijn als jij bent geweest,' zei hij, terwijl hij het licht aandeed zodat we elkaar beter konden zien. 'Vooral niet als dit je eerste studentenfeestje is.'

Ik voelde woede in me opkomen. Normaal gesproken zou ik niet tegen een vreemde schreeuwen, maar om de een of andere reden was hij anders.

Ik keek hem boos aan. 'Wat is in godsnaam jouw probleem?'

Hij keek net zo boos terug.

'Je hebt nu al twee keer gered moeten worden. Dat is mijn probleem. Vind je het leuk om het meisje te zijn dat gered moet worden?'

Ik stond op het punt te antwoorden toen ik merkte dat zijn leren jack weg was.

Plotseling viel het me op hoe zijn spieren door zijn zwarte V-hals shirt te zien waren. Ik merkte ook op dat het zijn borsthaar niet erg goed verborg, want er was een klein plukje zichtbaar.

Ik beet op mijn lip toen er een vreemd gevoel in me opkwam.

Een deel ervan was zeker mijn zenuwen, maar ik kon niet helemaal begrijpen wat de rest was. Ik keek snel op toen ik hem een geluid hoorde maken en zag een bekende emotie in zijn ogen.

Ik dacht hard na, proberend erachter te komen wat het was. Toen schoot me een scène te binnen uit een film genaamd How to Lose a Guy in Ten Days.

De douchescène waar Matthew McConaughey in Kate Hudson's ogen kijkt vlak voordat hij haar kust. Dan beginnen ze elkaars kleren uit te trekken en...

Ik moest stoppen met daaraan denken toen ik voelde dat mijn gezicht warm werd. Ze lieten misschien niet zien wat er daarna gebeurde, maar het was duidelijk wat ze bedoelden.

'Weet je überhaupt hoe je moet luisteren?' De man probeerde streng te klinken, maar in plaats daarvan klonk hij buiten adem, en eindelijk begreep ik wat er aan de hand was. Hij vond mij ook leuk. We hadden een klik! Tenminste, dat dacht ik.

Ik besefte dat ik niet meer met hem wilde ruziën. Zonder na te denken zei ik: 'Ik zou het meisje zijn dat gered moet worden als dat betekent dat ik jouw aandacht krijg.'

Ik wilde mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik was nog nooit zo vrijpostig geweest tegen iemand, maar iets aan deze man zorgde ervoor dat ik mezelf kon zijn.

Hij schudde zijn hoofd, over de verrassing heen komend en glimlachte naar me. 'Nou, dat antwoord had ik niet verwacht.'

Ik merkte dat ik verlegen terugglimlachte. Hij ging verder. 'Ik moet toegeven, je trok mijn aandacht vanaf het moment dat je over die drempel struikelde. Je weet toch wel dat je erg aantrekkelijk bent, hè?'

Ik keek hem snel aan. 'Wat bedoel je?' vroeg ik.

'Nou, je bent erg sexy,' zei hij, waardoor mijn hart sneller ging kloppen in mijn borst.

De man deed een stap naar me toe, en ik merkte dat ik met mijn rug tegen de muur stond. 'Dus,' begon hij, zijn glimlach veranderde in een speelse grijns. 'Nu je me te pakken hebt, schatje, wat ben je van plan met me te doen?'

Op het moment dat hij me dat vroeg, bevroor ik. Eigenlijk wilde ik weten hoe het voelde om gekust te worden. En, verrassend genoeg, wilde ik het van hem.

Maar toen kwam mijn angst voor afwijzing terug.

'Ik...'

Ik voelde me erg aangetrokken tot hem, en de gedachte om dicht bij hem te zijn liet me rillen.

Helaas was ik echter, nou ja... behoorlijk onervaren. Ik wilde hem ook gelukkig maken, maar kon ik dat wel?

Alsof hij kon aanvoelen dat ik onzeker was, zei de man: 'Je hebt niet veel ervaring met onenightstands.'

Ik keek in zijn grote bruine ogen en schudde mijn hoofd. Zijn voorhoofd rimpelde. 'Heb je überhaupt al seks gehad?'

Ik schudde weer mijn hoofd en zijn ogen werden groot. Hij streek met zijn hand over zijn gezicht en zuchtte. 'Ik zal je niet onder druk zetten om iets te doen waar je je niet prettig bij voelt. Zeker niet als je onervaren bent.'

Ik keek weg van hem en staarde naar de grond, teleurgesteld door zijn reactie. Als ik dit wilde, moest ik het zeggen. Hoewel ik dacht dat ik het niet zou moeten doen, vroeg ik hem: 'Zou je het erg vinden om mijn eerste te zijn?'

Hij was even stil, verrast door mijn woorden. Langzaam zei hij: 'Zolang je niet dronken bent en je er absoluut zeker van bent.'

Daar was niet veel twijfel over. Ik wist hoe het voelde om dronken te zijn, en ik had maar een half biertje op. 'Ik ben het niet,' antwoordde ik, 'En ik ben er zeker van.'

De bruine ogen van de man werden donkerder. Hij deed nog een stap naar me toe, zijn gezicht slechts centimeters van het mijne. 'Nou dan,' zei hij met een lage stem, 'mag ik je kussen?'

'Ja,' fluisterde ik.

Zijn lippen raakten de mijne nauwelijks aan, zacht en warm, waardoor ik me op mijn gemak voelde. Ik drukte mijn mond tegen de zijne, en voelde de rilling sterker worden. Ik maakte een zacht geluidje toen hij zijn armen om me heen sloeg en me dicht tegen zijn lichaam trok, de kus verdiepend.

De man leidde mijn handen naar zijn nek, zijn tong raakte zachtjes mijn lippen aan. Ik opende ze en zijn tong gleed naar binnen, voorzichtig de mijne verkennend.

Iets hards prikte me in mijn buik, waardoor ik stopte met hem kussen. Ik voelde me verrast en opgewonden toen ik de bobbel in zijn spijkerbroek opmerkte.

De man liet een vreemd lachje horen. 'Sorry. Dat gebeurt vrij snel.

'Dus,' fluisterde hij in mijn oor, 'om nog een keer zeker te zijn: mag ik je eerste zijn, Tuli?'