Her Hidden Beast (Nederlands)

Deel 1

Iets meer dan een eeuw geleden kwamen de monsters uit hun schuilplaatsen tevoorschijn. Ze kropen onder bedden vandaan en uit kasten. Beesten daalden af van bergen en kwamen uit bossen.

Duizenden jaren hadden ze in het geheim geleefd. Ze bouwden legers op, infiltreerden elke regering en namen binnen een paar uur de hele wereld over.

Het is je eigen schuld.

De verhalen waren er.

Je wilde gewoon niet geloven dat Dracula echt in dat kasteel huisde, of dat Roodkapje echt voor een grote boze wolf op de vlucht was.

Wie had gedacht dat die oude gelovigen gelijk hadden toen ze zogenaamde heksen op de brandstapel gooiden?

Maar dat was nog steeds niet netjes. De meesten verdienden het niet.

Mensen werden schaars. Je werkte ofwel voor de beesten of probeerde te overleven in de Trench, waar alleen de slimmen en sterken het redden. Als je slim was, sloot je je aan bij een Familie. Geld deed er niet meer toe, dus middelen waren belangrijk, en je loyaliteit was alles wat je had, dus dat werd bloedserieus genomen.

Families, vraag je?

Het zijn een soort bendes, maar iets beschaafder. Ze handelen met elkaar in middelen en bieden bescherming. Voor zover bescherming hier bestaat. Als Families ruzie hebben, lossen ze het op in de Pits. Geen wapens, alleen vuisten.

Toen de monsters de macht grepen, kwam de menselijke wereld tot stilstand. Goed voor het milieu, maar slecht voor mensen die moeite hadden zich aan te passen.

In het begin vochten mensen als wilde beesten om middelen. Ze vormden bendes en werden nog gewelddadiger dan voorheen.

Naarmate er minder mensen overbleven, werden de bendes Families die nu proberen elkaar te helpen, omwille van de mensheid... Wat dan ook.

Ik weet het, ik klink negatief.

Waarschijnlijk omdat ik geen mens ben.

Ik ben ook geen van die beesten.

Ik pas in geen van beide werelden, maar ik lijk grotendeels op een mens, dus het is makkelijker om bij hen te leven. Het is gewoon een manier om te bestaan.

Ik weet niet of mijn moeder een wolf was, beschaamd om een mensenbaby te hebben, of een mens, beschaamd om een wolvenbaby te hebben.

Hoe dan ook, niemand heeft ooit over zoiets gesproken, en voor zover ik weet, ben ik de enige in mijn soort.

Een vreemde speling van de natuur.

Duidelijk ongewenst, werd ik achtergelaten bij een menselijk weeshuis, waar ik bleef tot mijn tiende. Toen besefte ik dat ik... anders was.

Vrouwelijke wolven zijn groter dan de gemiddelde mens, meestal rond de 1,80 meter. Hoewel ik korter ben met mijn 1,75 meter, was ik altijd langer dan alle andere meisjes en veel sterker dan de jongens. Op mijn tiende verjaardag, of eigenlijk tien jaar nadat ik was achtergelaten, maakte een van de jongens me zo boos dat mijn nagels in klauwen veranderden en in mijn strakke vuisten sneden.

Afgezien van mijn ogen die van kleur veranderen, is dit alles wat ik kan. Ik ben nooit in een volledige wolf veranderd, hoe hard ik het ook probeerde.

Er is maar één ander persoon in deze wereld die van mij afweet. Kort nadat ik uit het weeshuis was weggelopen, ontmoette ik Rose, een heks.

Ja, heksen bestaan echt.

Heksen zijn precies wat je denkt dat ze zijn. Geboren als mens, met iets extra's. Sommigen gebruiken hun krachten voor het goede en leven bij mensen, terwijl anderen wat meer... ambitieus zijn.

Die gemene vrouwen doen alles om bij het Verbond in de smaak te vallen.

Verdorie... Het Verbond.

Vampiers.

Zij regeren deze hele puinhoop.

Rose wist wat er in mijn bloed zat zodra ze me ontmoette, maar was alleen maar aardig tegen me.

Met haar hulp leerde ik alles wat ze me kon leren over wolven, maar zelfs zij wist maar zo veel. Belangrijker nog, ze leerde me hoe ik mijn geur kon verbergen om niet door andere wolven gevonden te worden.

Ik rook blijkbaar zelfs als een van de dienaren van het Verbond.

Nu heb je een idee van mijn wereld.

De vampiers regeren alles. Wolven beschermen hen en houden de orde. Heksen, hoewel menselijk, worden gezien als een speciale groep en mogen leven zoals ze willen. Mensen hebben maar twee keuzes: slavernij, of leven in de arme gebieden van de Trench.

Als je wilt leven met zeker voedsel, een schoon bed en een dak boven je hoofd, word je voedsel voor een vampier of slaaf van een wolf. Degenen met meer trots leven aan de randen van steden, waar het leven hard is en voorraden schaars zijn.

Mijn naam is Scarlet.

Ik ben half mens, half wolf.

Ik houd dit verborgen, omdat ik bang ben dat het me of door mensen gedood zal worden, of tot slaaf van wolven zal maken.

Dit is mijn verhaal.

Deel 2

Wij - weerwolven en vampiers - hebben altijd tussen mensen geleefd. We waren met te weinig om te overleven als mensen ons zouden ontdekken.

Kijk maar wat er met de heksen is gebeurd, verdorie.

In plaats daarvan hielden we onze geheimen en breidden we ons langzaam uit. Waarom duurde dat zo lang?

Niet iedereen overleeft de verandering tot vampier. De meesten gaan meteen dood. Soms worden sommigen gek en vallen mensen aan, dan moeten we ingrijpen.

Je hebt vast wel eens van zo'n geval gehoord.

Ken je Vlad Dracul?

Dat was een hele klus om op te lossen.

Door hem waren de vampiergeheimen bijna ontdekt. Gelukkig veranderde het verhaal zo vaak dat het uiteindelijk gewoon... een oude legende werd.

Niets meer dan dat.

De wolven hebben een ander probleem met uitbreiden. Een mens kan niet in een wolf veranderen, je moet er als een geboren worden.

Geloof je in zielsgenoten? Nou, dat kun je maar beter doen.

Een wolf zal alleen samenzijn met een andere wolf waarmee ze een speciale band hebben. Het is als een onzichtbare verbinding. Het is heel sterk en niets kan het verbreken.

Je ruikt ze al voor je ze ziet.

Je voelt wat de ander voelt.

Het is alsof ze een deel van je worden.

Sommigen van ons leven hun hele leven zonder hun wederhelft te vinden. Onze partner.

Hele families zijn hierdoor uitgestorven. Mijn familie heeft tot nu toe geluk gehad en altijd kinderen gekregen om de familielijn voort te zetten. Mijn ouders hadden het bijna niet gered.

Ze wilden zo graag een alfa-erfgenaam, dat ze negen dochters kregen voor mij. Alleen een mannelijke wolf kan een alfa zijn.

Wolven zijn oneerlijk tegenover vrouwen. Alleen een man wordt gezien als erfgenaam en kan de familielijn voortzetten.

Het heeft ons honderden jaren gekost om onze huidige aantallen te bereiken. Onze wolven van lagere rang, de omega's, hebben geleerd om onopvallend tussen mensen te leven.

Ze genazen jullie zieken, bouwden jullie gebouwen en vochten jullie oorlogen.

Onze relatie met de vampiers is er altijd een geweest uit noodzaak. Het was ook niet moeilijk om de heksen aan onze kant te krijgen. We hadden elkaar nodig om te overleven in de mensenwereld.

We beschermden de vampiers als ze zwak waren, en in ruil daarvoor gebruikten zij hun krachten om ons in regeringen te laten infiltreren en machtige mensen over de hele wereld te beïnvloeden.

Mensen vernietigden onze bossen en onze zoetwatervoorraden werden afgesneden door fabrieken. Jullie vergiftigden de aarde, doodden alles en het kon jullie niets schelen.

De wolven hadden er op een gegeven moment genoeg van.

Het Verbond denkt dat zij nu de wereld regeren, maar in werkelijkheid zijn het de wolven die alles in handen hebben.

We laten hen hun grote huizen en chique feestjes houden. We geven hen soms een paar mensen om hen goed gevoed te houden.

Soms hebben ze eisen, waar we aan voldoen om hen tevreden te houden in hun droomwereld.

Als ze de waarheid kennen, hebben ze het niet laten merken. Misschien kan het hen echt niets schelen.

Ze weten toch dat ze er niets aan kunnen doen. Ze kunnen niet tegen ons vechten, en wij kennen hun zwakke plekken.

Dus waarom maken we er niet gewoon een eind aan?

Dat zou niet erg aardig zijn.

Ze hebben ons tenslotte geholpen.

Jullie monsters.

De meeste heksen lijken graag bij de vampiers te wonen, maar sommigen geven de voorkeur aan een normaal leven tussen mensen. Zij zouden ook niet tegen ons in gaan. We kunnen magie ruiken.

Geen enkele heks zou het wagen die tegen ons te gebruiken. Zolang ze geen problemen veroorzaken, laten we hen hun kleine spreuken uitvoeren en hun drankjes maken.

Dus hier zijn we... honderd jaar later.

De wolven heersen over alles. De vampiers en heksen zijn vrij om zichzelf te zijn, in een wereld die wij hebben gemaakt. Het menselijke ras is teruggebracht en bestaat nu op een manier die nuttiger is dan het probleem dat het was geworden.

Sinds mijn twintigste verjaardag is mijn vader begonnen met het overdragen van de controle over alles aan mij.

Bij de driehonderdste maan van mijn vijfentwintigste verjaardag, volgend jaar, zal ik de Alfa van Oost-Europa zijn.

Geen druk, hoor.

Om de last op mijn schouders nog te vergroten, moet ik om volledig over te nemen, dit doen met mijn partner.

Ik moet haar vinden.

Mijn andere helft. Mijn zielsverwant. Mijn maatje.

De vrouw met wie ik voorbestemd ben om te heersen. Een koningin. Een luna.

Ik moet van huis weg om haar te vinden, en ik word onrustig.

Andere sterke wolven willen met mij vechten voor mijn positie, dus mijn familie wil niet dat ik ga.

Maar ik ga haar hier niet vinden door op de wijngaard te blijven of naar nog een dineetje te gaan dat mijn moeder heeft georganiseerd.

Door te zeggen dat ik zelf wil zien wat mijn wolven in ons gebied hebben gedaan, kreeg ik eindelijk toestemming om weg te gaan.

Mijn bèta, Victor, gaat met me mee. Hij zoekt hetzelfde.

Misschien, heel misschien... is ze ergens daarbuiten... en wacht ze op mij.

Ik hou wel van een goede jacht.