Lanetli Prenses
Amari, doğar doğmaz bir cadı tarafından lanetlenir. Yirmi yaşına geldiğinde ölecektir. Yıllarca babası Kral Avar'ın tacizine maruz kaldıktan sonra ejderha kral Maximus Joric Perica'ya satılır. Cennet Balosu sırasında hayatı tehdit edildiğinde, özgürlüğü ve huzuru bulmak için Maximus'un imparatorluğundan kaçar. Ama artık çok mu geçtir? Bu lanetin yükünü gerçekten tek başına mı taşıyacaktır?
Yaş Sınırı: 18+
Birinci Bölüm: Giriş
MAXİMUS
Taht odasının zemininde diz çöken kıza baktım. Yeşil elbisesi, çikolata kahvesi saçlarını parlak gösteriyordu. Ondan hoşlanmamıştım ama cezbedici bir havası vardı.
“Başını kaldır,” diye emrettim.
İç çekerek başını kaldırdığında buz mavisi gözleri kırmızı gözlerimle buluştu.
“Bir prenses için hiç fena değil. Şimdi soyun,” diye emrettim ona herkesin önünde.
AMARİ
Panik vücudumu ele geçirdi. İnanamayarak ona bakıyordum. Onu yanlış mı duymuştum?
“Soyun dedim, hemen!” diye tekrar emretti ama bu sefer sesinde öfke vardı. “İki kez söyletme.”
İtaatkâr bir şekilde başımı sallayarak soyunmaya başladım. Titreyen parmaklarımla elbisemin düğmelerini açmaya çalışırken herkes bana bakıyordu.
“Dur,” dedi birden elini kaldırarak. “Herkes bizi yalnız bıraksın.”
Taht odasında bulunanlar oradan ayrılmaya başladığında odada fısıltılar yankılanıyordu. Kapılar kapandıktan ve odaya sessizlik çöktükten sonra, “Şimdi soyun ve arkanı dön,” dedi.
“Ama...” diye kekeledim.
Adam oturduğu tahttan kalkarak koyu, ahşap merdivenlerden aşağı indi. Başı ve vücudu dimdikti.
Önümde durup bana bir çöpmüşüm gibi baktı.
“Sanırım sana bir emir verdim,” dedi bana nefretle bakarken. “Sakın beni kızdırmaya cüret etme çünkü itaatsizliğe asla tahammülüm yok. Şimdi soyun.”
Başımı eğip üzerime baktım. Başka seçeneğim yoktu. Ayağa kalkarak yavaşça arkamı döndüm ve sırtım ona dönük bir şekilde soyunmaya başladım. Yeşil elbisem ince, çelimsiz vücudumdan aşağı kayarken içimi bir korku kaplamıştı.
“Berbat görünüyorsun. Kim yaptı bunu sana? Annen mi? Baban mı?” diye sordu, parmağını omurgamdan aşağı kaydırarak.
“E-evet, babam,” diye kekeledim korkuyla.
“Gördüğüm kadarıyla benden daha canavarmış,” diye fısıldadı, saçlarımı çekiştirerek. “Ne yazık ki artık seni kimse kurtaramaz.”
Beni kendi etrafımda döndürerek kollarını ince belime doladı ve beni kendine çekti. Nefeslerimiz birbirine karışıyordu. “Kaçmayı aklından bile geçirme. Hiç kimse benden, ejderha kral Maximus’tan kaçmaya cesaret edemez,” diye hırladı.
Gözlerimi kocaman açmış, nefes nefese kalmıştım.
“Az önce ne dedin?” diye sordum alt dudağım titrerken.
“Beni duydun, insan. Ne yani, kimse sana söylemedi mi? Baban seni ejderha krala sattı. Senin için bir utanç ama benim için bir zevk. Artık seninle istediğimi yapabilirim. Sana korkunun gerçekte ne olduğunu göstereceğim.”
