Marcello's Maffia

Hayley's adem stokte toen de hand van Luca langs haar dij omhoog gleed, elke centimeter van haar lichaam was tegen dat van hem aangedrukt. Zijn vingers lieten een spoor van vuur achter op haar huid, een spoor dat recht naar haar kern leidde. Luca's lippen zweefden op slechts een haartje afstand van de hare, de gehaaste ademhalingen tussen hen waren geladen met de onuitgesproken belofte van passie en gevaar.

"Je kunt niet aan me ontsnappen, Hayley," zei Luca, zijn stem klonk als het gerommel van de donder.

Een rilling liep over haar rug. De afgelopen jaren was ze op de vlucht geweest. Vluchtend voor haar verleden, vluchtend voor zichzelf, vluchtend voor alles. Maar nu had Luca Marcello, het hoofd van New Yorks machtigste misdaadfamilie, haar stevig in zijn greep. Een man die haar met één woord kon maken of breken.

En ze wist niet zeker of ze wilde ontsnappen.

"Je kunt me niet krijgen, Luca," hijgde Hayley, zelfs toen hij zijn lippen in haar nek drukte. Rillingen van genot rolden door haar heen.

In de Venetian Lounge, een eliteclub in de onderwereld van New York City, waren de drankjes duur en de verenmeisjes hadden een prijs.

En het was de veiligste plek voor Hayley.

Ze was geen verenmeisje en dat wilde ze ook niet zijn. Maar ze kon het niet helpen dat ze soms jaloers op ze was. Ze waren zelfverzekerd, beeldschoon en de mannen lagen aan hun voeten.

Hayley was een barmeisje. Ze werkte aan een van de vier ronde bars in de ondergrondse club samen met Ben, haar vriend en kamergenoot.

In het midden van de ronde bar stond haar andere kamergenoot, Ava, te paaldansen op een podium. Ava was een verenmeisje en daar was ze trots op.

Hayley had bewondering voor de manier waarop haar mooie blonde vriendin met elke man hier kon dansen en flirten. Ze bewonderde haar zelfverzekerdheid en haar openheid over deze wereld. Een klein deel van haar wenste zelfs dat ze meer zoals Ava kon zijn.

Maar ze zou niet kunnen doen wat zij deed.

"Nog een wodka, alsjeblieft, schoonheid."

Dimitri was een rustige man en een vaste gast aan haar bar. Hij was ook een vriend van Siobhan, de eigenaresse van de club.

Toen ze voor het eerst hoorde dat hij een Rus was, had dit haar nerveus gemaakt en ervoor gezorgd dat ze op haar hoede was. Maar al snel had ze geleerd dat hij net zo hard op de loop was als zij. En de wetenschap dat ze dit gemeen hadden, gaf Hayley wat troost.

"Wat je maar wilt Dimitri," antwoordde ze in perfect Russisch terwijl ze de wodka voor hem neerzette en vervolgens om zijn geschokte uitdrukking lachte.

"Voor een lief Nederlands meisje spreek je perfect Russisch," zei hij en gaf haar wat geld. "Hou het wisselgeld maar."

Ze deed de fooi in de pot, die zouden Ben en zij later delen.

"Waar heb je Russisch geleerd?" vroeg Dimitri.

Ze leunde over de bar, om er zeker van te zijn dat hij naar het decolleté keek dat uit haar diep paarse korset kwam. "Ik zat vroeger op een katholieke kostschool voor meisjes. Daar heb ik veel geleerd."

Haar lippen krulden in een grijns en ze knipoogde, waardoor hij grinnikte.

"Op een dag zal je een veer dragen en zal ik erop staan dat je een schooluniform aan hebt," plaagde hij.

Ze grinnikte en leunde dichter naar hem toe, terwijl ze hem een ondeugende glimlach toewierp. "Als die dag komt, zal ik er zeker een meebrengen."

Ze lachten allebei hard en ze ging verder om de volgende jongen te bedienen, die maar naar haar billen bleef staren. Haar korte broek leek meer op ondergoed en ze had hoge zwarte kousen en jarretels aan.

"Ben je weer aan het flirten, Hayley?" vroeg Ben terwijl hij voor de kassa stond te wachten, en ze glimlachte naar haar lichtblonde vriend.

"Hoe moeten we anders aan de grote fooien komen?"

Met fooien betaalden ze hun huur en konden ze zich avondjes uit veroorloven. En omdat ze wist dat ze hier de touwtjes in handen had en veilig was, glimlachte, lachte en flirtte ze zo goed als ze kon.

Vanavond was het druk in de bar. Er was een grote groep mannen die nog niet eerder in de Venetian Lounge waren geweest, tenminste niet sinds ze hier iets meer dan een maand geleden was begonnen, en de meisjes leken opgewonden over hun aanwezigheid.

Hayley keek omhoog naar de vipruimte, waar het grootste deel van de groep zich bevond. De mannen zagen er allemaal goed uit, droegen dure pakken en ze leken iets te vieren.

Arianna slenterde naar Hayley's bar. "Breng een fles whisky naar de viplounge, tafel vijf," eiste ze, haar toon even onbeschoft als altijd.

Lang en met de uitstraling van een model, met gebleekt blond haar en grote borsten, was Arianna geboren om een verenmeisje te zijn en Hayley had altijd al een hekel aan haar gehad. En waarom niet? Arianna was een kreng.

Maar hoezeer Hayley Arianna ook niet mocht, het verzoek van een vip kon ze niet weigeren, dus rolde ze met haar ogen voordat ze de fles pakte en op weg ging naar de tweede verdieping.

De viplounge keek uit over de dansvloer, waar het bruiste van de zwetende mensen die bewogen op de muziek.

Op weg naar tafel vijf merkte Hayley dat de beste meisjes van Siobhan hier waren. En ze hadden allemaal een flirterige, vastberaden blik in hun ogen, klaar om de nieuwkomers te plezieren.

Ze zette de whisky op tafel voor Arianna, die op de schoot zat van een goedgeklede heer. Hij rookte een sigaar en streelde haar zij.

Hayley kon haar ogen niet van hem afhouden. Het driedelige pak van de man straalde rijkdom uit en hij was verbluffend knap.

Toen hij merkte dat ze naar hem keek, bleef zijn blik een hartslag lang op haar gericht.

De hardheid in zijn donkere ogen herinnerde haar eraan waar ze was, en snel draaide ze zich om in de richting van de trap. Maar een andere donkerharige man greep haar pols.

Deze nieuwe man was lang en stevig gebouwd, en had warme, hazelnootkleurige ogen en stoppels langs zijn kaaklijn. Hij had een vriendelijke uitstraling, maar Hayley vertrouwde niemand.

En ze hield er niet van hoe dicht hij bij haar stond.

"Hallo, schoonheid," zei hij, duidelijk opgewonden. "Kom je naar het feest?"

Hayley duwde meneer Arrogant stevig van zich af. "Nee," zei ze simpel, waarna ze zich omdraaide om weg te lopen.

Maar hij liet niet los. In plaats daarvan pakte hij met zijn andere hand haar middel vast.

Ze draaide zich weer naar hem toe en rukte haar pols uit zijn greep. "Kijk!" Ze wees naar haar zwart met paarse masker. "Zie je dat er iets ontbreekt aan mijn masker?"

Hij keek verbaasd, duidelijk niet gewend aan vrouwen die hem uitdagen. Hij kon er maar beter aan wennen als hij bleef proberen haar lastig te vallen.

Een jongen die naast hen stond lachte en legde zijn hand op de schouder van de schreeuwlelijk. "Ze draagt geen veer, Frankie."

De man die deze woorden uitsprak had dezelfde ogen als de man die Arianna op zijn schoot had, maar die van deze man waren donkerder, bijna zwart, terwijl de ogen van de andere man meer chocoladebruin waren.

Ze klapte sarcastisch, wat haar een frons ontlokte, en richtte haar aandacht toen weer op meneer Grijpgraag.

"Zie je, Frankie, je vriend..." Ze pauzeerde en keek de tweede man verwachtingsvol aan.

"Nic," antwoordde hij eenvoudig terwijl hij een blik wierp van Hayley naar zijn metgezel.

"Bedankt." Ze wierp hem een glimlach toe voordat ze zich weer tot Frankie richtte. "Je vriend Nic is slim. Wees meer zoals Nic."

Ze grijnsde, liep toen op een verleidelijke manier richting Frankie en begon met zijn stropdas te spelen, waarbij ze haar blik van haar vingers naar zijn hazelnootkleurige ogen verschoof en hem met een lieve glimlach zachtjes aan zijn stropdas dichter naar zich toe trok.

"Ik ben dan wel geen verenmeisje, Frankie, maar ik ken jongens zoals jij. Jij denkt dat je elk meisje kunt neuken waar je oog op valt." Haar glimlach verdween toen ze zijn stropdas steviger vastpakte, en Nic grijnsde, duidelijk onder de indruk van haar lef.

"Nou, dat kun je niet. Begrijp de hint en rotzooi niet met vrouwen die je duidelijk niet aankunt." Ze liet hem gaan en liep de trap af terug naar haar bar.

Nog een reden waarom ze geen verenmeisje zou kunnen zijn: ze had een opvliegend karakter en was niet aardig tegen klootzakken. Iets wat haar zodanig in de problemen had gebracht dat ze Parijs had moeten verlaten.

Ze besloot dat ze er even tussenuit moest. Omgaan met klootzakken putte haar altijd uit.

Dus nadat ze Ben had ingelicht, liep ze door de gang die naar buiten leidde, ging op een krat zitten en pakte haar telefoon om in haar leesapp een van haar favoriete boeken te lezen.

Ze kon sigarettenrook ruiken. Een paar jongens van de bar waren naar buiten gegaan om te roken en hadden de deur open gelaten. Omdat het oktober was, was het ijskoud maar dat kon haar niet schelen; het was beter dan de hitte van de club.

Ze wilde net naar binnen gaan toen er een grote schaduw over haar heen viel.

"Hé, daar ben je."

Ze keek op en zag een lange, gespierde man boven haar opdoemen. Door het licht achter hem viel er een schaduw over zijn gezicht en kon ze hem niet herkennen - maar ze wist het. Eindelijk hadden ze haar gevonden.

Adrenaline gierde door haar aderen terwijl ze naar het vertrouwde mes greep dat ze altijd bij zich had. Haar handen trilden van angst, maar ze zou geen slachtoffer worden. Niet meer.

Ze zou zich nooit meer terug laten pakken.