
Mijn Sexy Duivel
"Kara", zei meneer Quinn, onze leraar Engels, streng. Dit was een dagelijks ritueel gericht op Jason. Hij gehoorzaamde, maar toen zijn arm af en toe de mijne raakte, werd ik overspoeld door een golf van hitte. Het enige waar ik nog over kon fantaseren was een leeg klaslokaal, met daarin alleen Jason en ik.
Wanneer einzelgänger Kara de sportster van haar school, Jason ontmoet, slaan de vonken over. Zal ze zijn aantrekkingskracht weerstaan of zal ze vallen voor hun hartstochtelijke confrontaties? En als een geest uit het verleden terugkeert, wat zal er dan gebeuren?
Hoofdstuk Een
KARA
Ze trok me omhoog en ik kreunde; ik voelde me niet erg sociaal vanavond.
Terwijl ze mijn protesten negeerde, sleepte Jess me verder naar het midden van de dansende menigte in de woonkamer. Lichamen die tegen me aan stootten, de sterke geur van alcohol en de overweldigende hoeveelheid parfum waren een dodelijke combinatie van dingen die me verstikten.
Ik keek toe hoe mijn aangeschoten vriendin haar lichaam begon te bewegen op de luide feestmuziek. Haar dikke zwarte haar viel over haar rug en de blauwe jurk die ze droeg, liet haar donkerbruine ogen stralen.
Ik stond daar eerst wat onwennig en keek aandachtig toe hoe alle anderen zorgeloos dansten, terwijl ze hun lichaam bewogen op de maat van de muziek. Ik benijdde hen een beetje; ze dachten alleen maar aan de beat.
Jess leunde naar voren en bracht haar rode lippen naast mijn oor. "Dans, Kara. Stop met denken aan Adam."
Mijn hart deed meteen pijn bij het horen van zijn naam. Ik wilde die stomme naam nooit meer horen, maar ik wist dat het onvermijdelijk was.
Als je vriendje je bedroog en de hele school erachter kwam, dan hoorde je zijn naam overal.
Een ander populair liedje begon te spelen en Jess gilde luid, waardoor ik moest lachen om haar reactie. Ik begon langzaam mee te dansen op het ritme, terwijl ik Adam uit mijn gedachten verdrong.
Toen ik me meer op mijn gemak begon te voelen, danste ik wild met Jess mee, terwijl de adrenaline door me heen gierde. Het was fijn om eindelijk een beetje opluchting te voelen.
Toen ik met mijn heupen op de muziek meedeinde, voelde ik dat ik tegen iemand opbotste.
"Kijk uit waar je loopt," hoorde ik een diepe stem achter me grommen.
Zijn blonde haar zat in de war van het dansen en zijn blauwe ogen boorden zich in mijn bruine ogen tot ik wel weg moest kijken.
"Sorry," zei ik snel. Ik haatte dat de alcohol mijn gezicht warm maakte.
Ik pakte Jess' hand en trok haar verder de menigte in, terwijl ik voelde hoe Jasons vernauwde ogen me volgden toen ik wegging.
Nou, dat is helemaal geweldig. Nu haat de populairste jongen op school me.
"Ik ga water voor ons halen," riep ik naar Jess toen het liedje afgelopen was.
Ze knikte als antwoord en ging verder met dansen met een andere vriendin die net kwam opdagen toen ik de dansvloer verliet. Die meid kon letterlijk de hele nacht dansen.
Mijn keel was droog en ik had dringend iets nodig om mee af te koelen. Mijn eens zo strakke haar werd een pluizige puinhoop door de oncontroleerbare hitte en ik had zin om mezelf in een zwembad met ijs te gooien.
Ik bekeek mezelf snel in de spiegel en kromp ineen toen ik zag hoe rood mijn gezicht was.
Ik liep de keuken in en trof daar een lange rij mensen aan die zich een weg naar binnen probeerden te banen. De kleine keuken was overvol en ik pufte geërgerd toen ik aan het einde van de rij aansloot.
"Kara!" riep een gedempte stem boven de muziek en het geklets uit. Verwoed zocht ik rond in de drukke gang om te zien wie mijn naam had geroepen.
Ik scande de gezichten in de drukke ruimte en mijn lichaam verstijfde toen mijn ogen een paar heel bekende groene ogen zagen. Mijn hart schoot in mijn keel en ik voelde me kwetsbaar, omdat ik volledig werd verrast.
De laatste keer dat ik die groene ogen had gezien, was toen ik de eigenaar ervan betrapte op het zoenen van een ander meisje.
Paniek nam de overhand en ik probeerde de wervelwind van emoties die door me raasde onder controle te houden.
"Rot op," snauwde ik, terwijl ik Adam een verhitte blik toewierp. Ik moest zo ver mogelijk bij hem vandaan zien te komen. Mijn hart ging tekeer terwijl ik op zoek ging naar een van mijn vrienden.
Meerdere emoties overspoelden me en ik moest mijn tranen bedwingen. Dit kon niet waar zijn. Ik was er nog niet klaar voor om hem onder ogen te komen. Het was te vroeg.
"Kara, wacht!" riep Adam achter me aan.
"Waag het niet om me te volgen," riep ik over mijn schouder.
Ik kreeg kippenvel van de gedachte dat ik met hem moest praten. Als dat zou gebeuren, zou ik niet weten wat ik moest zeggen of doen.
Mijn gevoelens voor hem waren niet meer zo sterk als eerst, maar ze waren er nog wel.
Ik dacht dat ik vrij snel van hem wegliep, maar ik werd tegengehouden toen een stevige hand mijn elleboog vastpakte en me omdraaide.
Ik knarste geïrriteerd met mijn tanden. Ik had geen geduld om nu bij hem in de buurt te zijn.
"Loop alsjeblieft niet van me weg," smeekte Adam terwijl hij op me neerkeek. Ik balde mijn handen tot vuisten en probeerde mijn emoties onder controle te houden. Ik kon hem niet laten weten hoeveel pijn hij me had gedaan.
Mijn vuist was zo strak dat mijn knokkels wit begonnen te worden.
Misschien zou hij het snappen als ik hem een klap gaf. Maar voordat ik een beslissing kon nemen, hoorde ik een bekende stem van achter Adam.
"Is dat hoe je je vriendin behandelt?"
Ik voelde mijn gezicht branden toen Jason Kade verscheen en op Adam neerkeek. Mijn lichaam verstijfde.
"Bemoei je er niet mee," zei Adam met een lage stem, in een poging dreigend te klinken.
Eerlijk gezegd klonk het niet zo eng. Hij probeerde gewoon macho over te komen en ik moest er bijna van lachen. Adam hield niemand voor de gek; het was maar voor de schijn.
Ik deed mijn best om me uit zijn greep los te trekken, maar dat lukte niet. We stonden nog steeds te dicht bij elkaar en ik werd er gek van.
"Ik ben zijn vriendin niet," riep ik venijnig. Jasons woorden maakten een woede in me los die ik niet kon verklaren, en ik rukte mijn hand uit Adams stevige greep.
Adam draaide zich verbaasd naar me om en ik zag de woede in zijn groene ogen.
Ik fronste mijn wenkbrauwen en ik schudde mijn hoofd van ongeloof. Na verloop van tijd realiseerde ik me hoe slecht Adam voor me was en is. Zijn ware aard kwam naar voren.
"Nee, ik ben je vriendin niet." De hele situatie deed mijn hoofd tollen.
Adam bedroog me, schold me voor alles en nog wat uit en verwachtte dat ik weer bij hem terug zou komen nadat hij weken niet met me had gesproken?
Dat zou nooit gebeuren. Ik heb me eindelijk gerealiseerd dat ik veel beter verdien.
Adam greep mijn arm stevig vast en ik huiverde. Ik was nog nooit zo bang voor hem geweest, laat staan dat ik deze kant van hem had gezien.
"Wat ben je verdomme aan het doen?" hoorde ik Jason grommen. "Je doet haar pijn." Er ging angst door me heen. Ik had het gevoel dat dit niet goed zou aflopen.
"Bemoei je met je eigen zaken." Adam draaide zijn hoofd opzij om Jason aan te spreken.
Ik wilde verdwijnen zodra een paar omstanders zich rond de twee woedende jongens verzamelden. Er vormde zich een kleine menigte en mijn huid begon te jeuken van schaamte.
Kon ik maar door de grond zakken en verdwijnen uit deze puinhoop.
"Ik ga niet toekijken hoe jij een meisje mishandelt," snauwde Jason en hij greep Adams arm in een poging hem tegen te houden. Adam draaide zich meteen om en gooide een vuist naar Jasons gezicht.
Jason voorzag het en ontweek de vuist. Adam gromde en viel hem opnieuw aan, waarbij hij mij losliet. Ze landden allebei met een luide plof op de grond. Iedereen had zijn aandacht nu op hen gericht.
Jason stond binnen een seconde weer op en ging boven Adam staan.
"Sta op," snauwde hij en gaf Adam een ruwe schop tegen zijn zij, waardoor hij kreunde.
"Als je meisjes mishandelt, dan mag je dat ook bij mij proberen."
Ik voelde me nat worden tussen mijn benen. Verdomme. Uitgerekend in deze situatie zou ik niet opgewonden moeten raken.
Jasons sterke armen spanden zich aan en ik liet mijn ogen langs zijn gespierde lichaam glijden.
Adams ogen werden donkerder toen hij opstond en nog een keer uithaalde naar Jason. Deze keer pakte Jason zijn arm en draaide hem om.
Adam slaakte een kreet toen zijn arm achter zijn rug werd gedraaid. Een luide krak weerklonk door de kamer.
Mijn mond viel open van schrik toen ik zag hoe Adams ogen naar zijn achterhoofd rolden en hij op de grond viel.
Allemachtig. Ik staarde geschokt met grote ogen naar Adams bewusteloze lichaam. Het gebeurde allemaal zo snel dat ik het nauwelijks kon verwerken. Dit had ik niet verwacht.
Mijn nacht vol plezier en zorgeloosheid was voorbij. Het drama had de overhand genomen en nu lag mijn ex-vriend op de grond met een zichtbare vuistafdruk aan de linkerkant van zijn gezicht.
Ik keek op naar Jason en zag tot mijn verbazing dat zijn blik al op mij gericht was. De intensiteit van die felblauwe ogen maakte dat ik een slap gevoel in mijn benen kreeg.
Hij ademde zwaar en ik zag hoe zijn enorme borstkas op en neer ging onder zijn dunne T-shirt.
"Dank je." Mijn keel was droog en ik slikte een brok weg.
Hij hield zijn hoofd schuin en om de een of andere reden werd mijn gezicht weer warm.
~Ik kon niet zien wat er achter zijn betoverende ogen gebeurde.
Toen deed hij plotseling een stap naar me toe. Ik struikelde achteruit en raakte een muur.
Zijn gespierde armen kwamen naast mijn hoofd terecht terwijl hij een stap naar me toe zette. Ik voelde de hitte in golven van hem afstralen.
"W-wat?" vroeg ik, niet in staat om de trilling in mijn stem te verbergen.
Hij keek op me neer en toen realiseerde ik me dat...
Onze lichamen maar centimeters van elkaar verwijderd waren.











































