
Maskerade van de miljonair
Wanneer Carly aan haar nieuwe baan begint, voelt ze zich sterk aangetrokken tot een knappe collega, maar raakt ze ook in de ban van een mysterieuze man die ze ontmoet op het maskerbal van haar bedrijf. Ze moet detective spelen om erachter te komen wie haar gemaskerde minnaar is, terwijl ze jongleert met haar flirt met haar lieve collega, de kneepjes van haar nieuwe baan leert, en omgaat met een onverwachte complicatie.
Hoofdstuk 1
CARLY
"Carly, schiet op! Je komt te laat op je eerste dag," roept Taylor terwijl ze op mijn deur klopt.
Ik schrik wakker en gooi mijn dekens van me af. "Oh nee!"
Ik ga als een speer te laat komen. Ik neem vliegensvlug een douche. Mijn haar borstel ik snel en doe er wat mousse in. Vandaag geen tijd om het steil te maken.
Make-up moet ook snel: alleen wat eyeliner en mascara. Ik gris mijn schoenen en tas mee, en knoop mijn blouse dicht terwijl ik naar de keuken ren.
Taylor heeft een lunchpakketje voor me klaargemaakt. Ik pak het en een yoghurt. "Je bent een schat!" Ik geef haar een kus op haar wang en schiet de deur uit.
Ik smijt alles op de passagiersstoel van mijn auto en hoop dat hij start. Na twee pogingen slaat hij aan. Opgelucht doe ik mijn gordel om en scheur weg.
Gelukkig heb ik mijn naamkaartje en toegangspas al. Het verkeer valt mee en ik kom op de valreep aan.
Catharine is de officemanager. Ze schudt mijn hand en wijst me een bureau aan in een drukke werkruimte. Na kennismaking met de andere drie stagiairs - Ronald, Grace en Phillip - krijgen we een rondleiding door het kantoor en worden onze taken uitgelegd.
De stage duurt drie maanden. Als we het goed doen, krijgen we een baan aangeboden bij Gilman International. Zo niet, dan kunnen we onze biezen pakken.
Het werk is duidelijk maar vereist de opleiding die ik net heb afgerond. Ik lunch met de andere stagiairs. We kletsen over het werk en bedenken oplossingen voor enkele problemen waar we tegenaan lopen.
Catharine staat bij onze bureaus als we terugkomen van de lunch. "Mr. Gilman heeft vanmiddag een vergadering. Phillip, Carly, ik wil dat jullie vergaderzaal drie klaarmaken. Mr. Gilman is nogal precies over hoe hij de dingen wil hebben.
"Hier is een lijst met alles wat klaargemaakt moet worden. Er staan karretjes in de voorraadkast. De meeste spullen vind je daar. Voor de rest staat erbij waar je het kunt vinden. Bij toekomstige lijsten zal die informatie er niet bij staan, dus leer het snel."
Phillip en ik pakken de lijst en beginnen hem door te nemen.
"Jullie moeten weten - de vorige stagiairs hielden het maar twee weken vol. Mr. Gilman zal je zo op straat zetten als hij denkt dat je je werk niet goed genoeg doet." Dan loopt ze terug naar haar kantoor.
"Geen stress," zegt Phillip droogjes.
We zouden allemaal lachen, maar die waarschuwing is best eng. We bekijken de lijst en gaan naar de vierentwintigste verdieping van het vijfentwintig verdiepingen tellende gebouw. Deze verdieping heeft vijf vergaderzalen van verschillende groottes met verschillende soorten apparatuur.
We stoppen bij de voorraadkast, bepalen wat we allemaal nodig hebben en beginnen het karretje vol te laden.
"Koffie voor Mr. Gilman. Kahlua-smaak. Keurig in de koffiehoek op de vijfentwintigste verdieping. Ik speel er steen-papier-schaar om. Ik wil dat niet verpesten."
Ik moet lachen om zijn grap. Hij lijkt leuk om mee samen te werken.
"Geen probleem, ik haal het wel," zeg ik tegen hem en ga naar de bovenste verdieping.
Zodra ik uit de lift stap, zie ik een man met lichtbruin haar achter het enige bureau zitten. "Kan ik je helpen?" vraagt hij.
Ik geef hem een kleine glimlach. "Ja, graag. Ik ben een nieuwe stagiair en ik maak de vergaderzaal klaar. Kunt u me vertellen waar de koffiehoek is?"
"Door die deuren. Gebruik je pas. Tweede deur links, naast het toilet," antwoordt hij verveeld.
Ik knik om te bedanken en volg zijn aanwijzingen naar de koffiehoek. De ruimte is leeg op een knappe man na die voor het koffieapparaat staat. Hij doet net de laatste Kahlua-smaak koffiecup erin.
"Verdorie," mompel ik.
De man kijkt naar me. "Is er een probleem?"
Hij ziet er erg goed uit. Ongeveer 1,80 meter lang, en zijn blauwe overhemd en grijze broek tonen zijn sterke, gespierde lichaam. Zijn haar is donkerbruin en zijn ogen hebben dezelfde warme kleur.
Ik slik en schud mijn hoofd. "Nee hoor, het is oké. Ik moet koffie halen voor de vergadering van Mr. Gilman. Hij houdt van die smaak."
De man geeft me een sexy glimlach terwijl hij met gekruiste armen tegen het aanrecht leunt. "Er zouden er meer in dat kastje daar moeten zijn." Hij wijst achter me.
Ik draai me om en kijk in het kastje.
"Ben je nieuw hier?"
Ik vind de doos en breng hem naar het aanrecht. "Ik ben vandaag begonnen. Ik ben stagiair." Ik begin de lege plekken in de koffiehouder te vullen en doe de rest terug in het kastje.
"Ik ben Matt." Hij houdt een papieren koffiebeker voor me.
"Dank je. Ik ben Carly." Ik pak de beker aan en doe er een koffiecup in nu hij zijn beker zwarte koffie heeft.
"Weet je, zijn vergadering is pas over anderhalf uur. Hij houdt van zijn koffie gloeiend heet."
Ik stop met wat ik aan het doen ben en kijk op de klok. "Oh, je hebt gelijk. Bedankt dat je me redt. Ik wil echt niet op mijn eerste dag al de laan uit vliegen."
Matt lacht en neemt een slok van zijn koffie. "Ik denk dat het wel goed komt. Catharine laat alle stagiairs denken dat Mr. Gilman een bullebak is. Hij is eigenlijk best aardig voor een serieuze zakenman. Ik betwijfel of je ontslagen kunt worden voor koude koffie."
"Dat zou ik niet weten. Ik wil hem nog steeds niet op zijn tenen trappen, hoe aardig hij ook mag zijn." Ik zet de beker en koffiecup terug. "Ik kom hier later wel weer. Leuk je te ontmoeten, Matt."
Hij zwaait met zijn mok. "Jij ook, Carly. Misschien zie ik je nog eens."
Hij geeft me weer die glimlach en ik bijt op mijn lip. Oh, ik hoop het. Die man is echt een lekker ding. Hij zal waarschijnlijk in al mijn toekomstige fantasieën voorkomen.
Ik ga terug naar de vergaderzaal en bekijk de lijst. Phillip heeft vinkjes gezet bij de voltooide taken. Ik kies een taak en ga aan de slag.
Met nog tien minuten te gaan, ga ik terug naar de koffiehoek en haal een koffie voor Mr. Gilman. Ik zet hem aan het hoofd van de vergadertafel net als de deur opengaat.
Ik knik naar de vrouwen en mannen die binnenkomen. Matt is een van de laatsten die de ruimte betreedt. Deze keer draagt hij een jasje. Hij knipoogt naar me en ik verlaat stilletjes de kamer met een glimlach op mijn lippen.
Ik slaak een diepe zucht als ik in de lift sta. Koffie kan erg belangrijk zijn voor sommige mensen.
Ik ga naar mijn bureau en werk aan mijn taken.
Catharine komt haar kantoor uit. "Phillip en Carly, Mr. Gilman is tevreden met jullie werk vandaag. Morgen zullen Grace en Ronald zijn ochtendvergadering moeten voorbereiden." Ze geeft hen hun takenlijst. "Ik stel voor dat jullie bij je collega's navragen waar alles te vinden is."
We steken de koppen bij elkaar en leggen uit wat we hebben gedaan en waar alles te vinden is.
Het is het einde van de dag en mensen beginnen het kantoor te verlaten. We kijken om ons heen, niet zeker wat we moeten doen.
Phillip trekt zijn jas aan. "Tijd om op te stappen. Tot later allemaal." Hij pakt zijn spullen en vertrekt met de rest.
Grace en Ronald kunnen niet beslissen of ze moeten vertrekken of wachten tot ze worden weggestuurd. Ik denk dat ik doorga met mijn taak. Catharine zit nog steeds in haar kantoor.
Vijftien minuten later krijgen we een groepsbericht.
Er is een link naar een tijdregistratieformulier. Ik rond mijn taak af en vul het formulier in. Grace en Ronald zijn ongeveer tegelijk klaar. Ik pak mijn tas en wacht op hen om samen met de lift naar beneden te gaan.
Matt glimlacht naar me als de deuren opengaan. Hij schuift naar de hoek en we stappen allemaal in, ik vlak naast hem.
"Hoe was je eerste dag?" vraagt hij zachtjes.
Ik draai me naar hem toe. "Het ging goed. Ik heb nog steeds een baan."
Matt kijkt snel naar iedereen. "Er zijn meestal vier stagiairs tegelijk. Waar is jullie vierde persoon?"
Ik haal mijn schouders op. "Hij vertrok eerder met iedereen. Wij drieën besloten te wachten tot Catharine ons zou zeggen dat we konden gaan."
Matt knikt en de lift gaat open. "Ik zie je nog wel, Carly."
Grace wacht op me buiten de lift. Ik zwaai nonchalant naar hem. "Doei."
"Wow, hij is knap. Wie is hij?" vraagt ze terwijl we naar de parkeergarage lopen.
Ik schud mijn hoofd. "Ik weet het niet. Ik ontmoette hem eerder in de koffiehoek. Hij is echt aardig."
"Zeker weten. Aardig en een lekker ding. Ik hoop dat je het niet erg vindt als ik probeer met hem te daten."
Dat is geen vraag; ze is van plan hem te versieren of ik het leuk vind of niet. Grace is erg mooi met groene ogen en lang donker haar en een slank lichaam. Ze zou perfect bij hem passen.
Ik houd niet van ruzie dus ik haal mijn schouders op en loop door naar mijn auto.
"Doei, Carly. Tot morgen."
Ik zwaai nog een laatste keer en stap in mijn auto.
"Ik ben kapot," klaag ik terwijl ik mijn schoenen uitdoe en op de bank plof.
Taylor rolt met haar ogen. Ik weet dat ik niet zou moeten klagen; zij is al zestien jaar verpleegkundige.
"Je zult snel wennen aan echt werk. Wat gaan we vanavond kijken? Ik denk niet dat jij gaat koken. Het is jouw beurt."
Ik kreun en kijk op naar haar naast me. "Kunnen we pizza bestellen?"
"Ga jij betalen? Voor zover ik weet verdienen stagiairs niet veel." Ze bladert door de romantische series. "Ik kook vanavond wel. Maar jij doet de volgende twee keer."
Taylor is mijn stiefmoeder. Mijn moeder overleed bij een auto-ongeluk toen ik drie was. Mijn vader trouwde met Taylor toen ik zes was. Hij vertrok tijdens een midlifecrisis en we zijn nu al acht jaar met z'n tweeën.
Taylor behandelde me altijd als haar eigen kind omdat ze zelf geen kinderen kon krijgen vanwege gezondheidsproblemen. De meeste moeders kunnen hun kinderen niet kiezen. Zij koos mij.
We lijken eigenlijk veel op elkaar met blond haar en blauwe ogen. Maar ik heb sproeten op mijn neus en mijn haar is van nature krullend terwijl het hare steil is. Niemand heeft ooit in twijfel getrokken dat zij mijn moeder is.
Ik doe mijn natte haar in een knot en trek een shirt en korte broek aan om bij Taylor op de bank te gaan zitten.
"Echt? Macaroni met kaas?"
Ze haalt haar schouders op. "Je kunt morgen iets anders maken. Hoe was je eerste dag? Heb je vrienden gemaakt?"
Ik pak mijn kom en begin te eten. "Het ging goed. De andere stagiairs zijn oké op zijn best. Ik denk dat een van hen zijn baan al kwijt is. Ik ontmoette wel een aardige man. Hij heet Matt. Ik zag hem een paar keer. Hij hielp me de koffie voor Mr. Gilman te vinden."
Ze knikt. "Het is waarschijnlijk goed dat hij zijn baan kwijt is als hij de eerste dag al niet aankan. Is Matt knap?"
Ik rol met mijn ogen. Ze lacht en zet de serie aan.











































