Her Savior (Nederlands)

Hij moet haar gezien hebben via zijn camera's. Of misschien hebben zijn mannen hem over haar verteld.

"Ik hoorde dat je vandaag naar de drogist bent geweest?"

"Ik had wat spullen nodig." Ze had make-up gekocht om de blauwe plekken te verbergen. Het jurkje dat hij wilde dat ze vanavond voor het feest zou dragen, zou de blauwe plekken van gisteren laten zien.

Ze haatte Morris. Harper wist dat haar vader haar aan de hoogste bieder had verkocht om zichzelf te redden, zonder zich er iets van aan te trekken wat er met haar gebeurde. Zijn gokschulden afbetalen en geld hebben voor drugs was voor hem belangrijker dan al het andere.

Op 18-jarige leeftijd, net van de middelbare school af, werd ze naar haar man, Morris, gestuurd om bij hem te wonen. Hij was een paar jaar ouder dan haar vader en erg dominant en gemeen. Hij was een ijdele man die vaak botox-injecties kreeg en zijn haar verfde om er jonger uit te zien.

Ze keek op naar de camera's in de kamer. Elk deel van het huis had camera's, en ze mocht nergens alleen naartoe. Een keer had ze geprobeerd weg te lopen, maar ze werd op straat gepakt en teruggebracht. Haar straf was zo erg dat ze nooit meer probeerde te ontsnappen.

"Heb je gevraagd of je mocht gaan? Je weet dat je niet in je eentje naar buiten mag."

"Het spijt me."

Hij glimlachte. "Laat me zien hoeveel het je spijt."

Harper haalde een paar keer diep adem om zichzelf te kalmeren voordat ze naar hem toe liep, knielde en hem in haar mond nam.

Hij greep haar haar, dwong haar om alles van hem te nemen. Ze kreeg geen adem.

"Twee jaar, en je hebt nog steeds niet geleerd hoe je mijn lul moet zuigen," zei hij, terwijl hij zijn heupen bewoog. "Het is niet zo verdomd moeilijk." Elk woord ging gepaard met een harde stoot van zijn heupen die tranen in haar ogen bracht.

Morris hield haar hoofd vast terwijl hij snel in haar mond bewoog, waardoor Harper moeite had met ademhalen. Ze wist dat als ze probeerde zich te verzetten, het alleen maar erger zou worden. Het enige wat ze kon doen was haar ogen sluiten en hopen dat het snel voorbij zou zijn. Zijn greep werd strakker terwijl hij kreunde en klaarkwam.

"Maak jezelf schoon." Hij duwde haar weg.

Ze waren stil tijdens de autorit naar het evenement. Ze probeerde onzichtbaar te zijn terwijl hij naar mensen toe ging. Een tijdje lieten mensen haar met rust.

Toen kwam de vrouw van een van zijn zakenpartners naar haar toe. "Je jurk is zo mooi, Harper, waar heb je die gekocht?"

"Morris heeft hem voor me gekocht." Ze kon hem zien staren terwijl hij naar haar toe liep.

De dame glimlachte. "Hij heeft een goede smaak."

"Dank u." Morris pakte Harpers hand. "Neemt u ons niet kwalijk. Ik moet even met mijn vrouw praten."

"Ik moest haar antwoorden, Morris. Ik kon niet onbeleefd zijn."

Hij trok haar een lege kamer in. "Buig voorover." Hij liet zijn broek zakken. Hij sloeg haar een paar keer hard op haar billen terwijl hij een condoom omdeed. "Je weet beter."

Harper wist dat ze niet moest schreeuwen als iemand haar kon horen. Haar lichaam bewoog buiten haar controle toen hij in haar duwde. Ze was droog, en elke stoot deed pijn. Hij was niet zacht, nooit.

Ze wist de rest van de avond mensen te vermijden, maar dat redde haar niet van meer straf thuis.

Morris liet haar alleen make-up dragen en blauwe plekken met kleren bedekken als ze het huis uitging. Hij hield ervan om zijn "werk", zoals hij het noemde, te zien. Nieuwe blauwe plekken en een gezwollen lip werden aan de lijst toegevoegd sinds gisteren.

"Als je nou maar naar me zou luisteren, schat," streek hij haar haar achter haar oor. "Je weet dat ik het niet leuk vind om sporen op dat mooie gezicht van jou achter te laten."

"Het spijt me."

"Dat zeg je altijd, maar je lijkt nooit te leren."

Zijn greep werd strakker om haar nek terwijl hij haar terugduwde op het bed. Hij nam een hand weg lang genoeg om zichzelf klaar te maken en hard in haar te duwen, en legde vervolgens zijn hand terug om haar nek. Het laatste wat Harper zag voordat alles zwart werd, was zijn wrede glimlach.

Toen ze wakker werd, was hij weg. Haar buik en borst waren bedekt met opgedroogd sperma, en ze voelde alsof ze daar in brand stond. Toen ze naar de afdrukken van zijn handen om haar nek in de spiegel keek, probeerde ze niet te huilen. Ze was er zeker van dat ze op een dag door hem zou sterven.

Morris was in een opperbeste stemming toen hij op zijn werk arriveerde. Hij voelde zich vaak zo nadat hij zijn vrouw de avond ervoor had afgeranseld.

"We staan op het punt die nieuwe klant binnen te halen," zei Arthur, zijn zakenpartner, met een glimlach. "Hij wil vanavond met ons dineren. Hij vroeg of we ook onze echtgenotes wilden meebrengen."

"Het spijt me, maar Harper voelt zich niet lekker," antwoordde Morris.

"Wat jammer. Hij leek haar gisteravond echt aardig te vinden. Hij zei dat ze hem aan zijn dochter deed denken."

"Ik wist niet dat ze met elkaar hadden gesproken."

Arthur schudde zijn hoofd. "Volgens mij hebben ze dat ook niet. Hij zei alleen dat ze op haar lijkt."

Dit betekende dat de klant de tijd had genomen om naar Harper te kijken. Dit zette Morris' bloed aan het koken. Harper was van hem. Misschien had hij haar deze les gisteravond niet goed genoeg ingepeperd.