Kaderin Laneti

Tyler ve diğer birkaç sürü üyesi onu Joe’nun parçalanmış bedeninden çekip almadan önce, Kieran kot pantolonuna sızan kanı, kollarını ve siyah tişörtünü kirleten lekeleri zar zor fark etti.

Dayak sırasında üzerine kan sıçramış olmalıydı. Kieran kükredi, savaşma ihtiyacı onu neredeyse kan arzusuyla çılgına çeviriyordu.

Artık kurdu uyanık ve tetikte olan Kieran, Joe’yu öldürme ihtiyacı ile cadı McKenzie Lancaster’a duyduğu arzu arasında gidip geliyordu. Dolunayın bu etkisiyle mücadele etmekte zorlanıyordu.

Canavarı cadının adını duyunca memnuniyetle hırladı.

Muhbirin teki cadı hakkında onlara bilgi vermişti. Kieran buraya gelirken Tyler’ın ona bu bilgileri aktardığını hatırlıyordu. Anlatılanlara göre cadı tehlikeli biriydi, karanlık büyüyle uğraşıyordu.

O anda tehlikeli görünmüyordu, baygın ve yaralıydı. Ama türünün istediği hep bu değil miydi? Saldırana kadar masum görünmek?

Kieran Joe’nun kanını tükürdü. Bok parçası yerde sürünüp hayatı için yalvarırken Kieran yüzüstü yatan adamın suratına çarpan kanın tadını çıkardı.

Betası onunla konuşmaya çalıştığında Kieran sakinleşmiş, kurdunu geri itip kontrolü tamamen ele almıştı.

Bunu başarmak zordu. “Çılgın Alfa” olarak bilinmesinin bir nedeni vardı. Delirdiği anlarda kendini kontrol edemediği için bu lakap birkaç yöne çekiliyordu.

Tyler cadıyı kontrol etmek için ona doğru yürüdü ve cadıyı sırtüstü çevirdi. Kieran’ın göğsünden alçak bir hırıltı yükseldi. Hırıltının arkasındaki niyet açıktı.

Kurdu Tyler’ın ondan uzak durmasını, ona dokunmamasını istiyordu.

Tyler geri çekilmeden önce şaşkın bir şekilde Kieran’a baktı ve ardından kızın yardım çığlığıyla buraya gelen birkaç kurtla birlikte yan tarafa çekildi.

Evet, doğru. Yardım çığlığı…

Cadının biri onu koruması için Kieran’a seslenmişti. Bu o kadar komikti ki, Kieran onun acı dolu çığlıklarını duymasaydı buna kendisi de inanmazdı.

Adının dudaklarındaki yankısı kafasının içinde bir davul gibi çalıyordu.

Cadının peşindeyken, kendisinden birini öldüreceği aklına gelmezdi ama bir tecavüzcünün yaşamasına izin veremezdi.

“Lütfen Alfa, onu senin için saklıyordum,” diye yalvardı Joe. Dudaklarından salya ve kan akıyordu.

Bu yalan Kieran’ı neredeyse delirtecekti ama lavanta ve vanilya kokusuyla kendine geldi.

Kokusunun onu rahatlatmasından, bir an olsun kendisine yönelik tehdidin ortadan kalktığını düşünmekten nefret ediyordu.

Kieran, Joe’nun yanına çömeldi, dudaklarında alaycı bir gülümseme vardı. O orospu çocuğunun kafasını koparacaktı.

“Cadı benim,” diyehırladı. Arkasındaki kadının uyandığından ve dudaklarından kaçan acı dolu inlemenin oldukça farkındaydı.

***

Kenzie’yi aniden uyandıran şey bir kükreme oldu. Ardından birkaç homurtu ve acı dolu çığlıklar geldi.

Kenzie’nin uykusu asla hafif değildi ama etrafındaki gürültü o kadar korkunçtu ki irkilerek uyanmaktan kendini alamadı.

Biraz olsun dinlenmesine izin veremezler miydi? Tüm vücudu ağrıyordu. Sol kolunu hareket ettirirken canı yanıyordu.

Kenzie yüzünü buruşturdu ve sağ elinden güç alarak doğruldu. İlk acınası denemeden sonra neredeyse tekrar yere düşecekti. Gözleri önündeki manzaraya alışırken kendini toparlamayı başardı.

Ancak o zaman neler olup bittiğini fark etti.

Kel adam yerdeydi. Ölümüne dövülmüştü.

Kolu kırık görünüyordu, bacağı tamamen bükülmüştü. Karşısındaki adamın karşısında korku içinde sinerken yüzü neredeyse tanınmaz hâldeydi.

Ayaklarının dibinde biriken koyu, siyah görünümlü sıvıyı görmezden gelmek için Kenzie elinden geleni yapıyordu.

Kan görmek genellikle midesini bulandırırdı ama bunun yerine, saldırganın çektiği acı karşısında intikam duygusu alevlendi.

En azından ben ölmeden önce kıçına tekmeyi yedi.

Şafak vakti yaklaşmasaydı, muhtemelen kendisinden bu kadar uzakta olup bitenlerin hiçbirini göremeyecekti. Toplandıkları ormanlık alan o kadar karanlıktı.

Kendisiyle kel adamın arasında biri duruyordu. Kocaman eliyle kel adamın boğazına sarılmış olan adamı fark etmemek elde değildi. Onunla ilgili her şey devasa görünüyordu.

Etrafına öyle bir güç yayıyordu ki Kenzie bile onun alfa olduğunu hissedebilirdi ama adamı ele veren şey Kenzie’nin rüyasında gördüğü o auraydı.

Kurt formunda olsun olmasın, bu Kieran Gallagher olmalıydı.

Öyle, öyle, öyle, ~diyedüşündü umutsuzca. İri yarı adamı görünce rahatlamıştı. Gözleri doldu ama çabucak gözyaşlarını geri itti. Onun yakınında kendini güvende hissettiği için kendini aptaldan da öte hissediyordu.

Kieran aniden ayağa kalktı ve sanki bakışlarının geniş sırtında ve kaslı omuzlarında çok uzun süre kaldığını hissetmiş gibi ona doğru döndü.

Kenzie onu ilk kez karşısında canlı kanlı görünce nefesi kesildi.

Hissettiği bütün rahatsızlıklar onun varlığının gücüyle silinip gitmişti. Kenzie’yi âdeta şaşkına çevirmiş, garip bir şekilde sersemletmişti.

Hemen kulaklarının üstünde biten saçları gece kadar siyahtı.

Bu adam Kenzie’nin şimdiye kadar gördüğü adamların en uzunu olmalıydı. Güçlü bacakları koyu mavi kotla kaplıydı. Koyu mavi kot, kalçalarını neredeyse ağzının suyunu akıtacak şekilde sarıyordu.

Güçlü bedenini siyah bir tişört örtüyordu. Kasları göğsünde toplanmıştı.

Kieran ona doğru kabaca bir bakış attıktan sonra yana dönüp sürü üyesine Kenzie’nin duyamayacağı kadar alçak sesle bir şeyler söyledi. Kenzie yontulmuş çenesi ve ona doğru fırlattığı kaba bakış dışında adamın yüzünü pek seçemiyordu.

Aralarında her ne konuşuyorlarsa bu kel adam için iyi sonuçlanmayacaktı. Bu kel adamın tepkisinden anlaşılıyordu.

Güzel. Umarım geceyi atlatamazdı. Morarmış vücudunun ve çıkık omzunun acısıyla irkildi.

Evet, siktir et o adamı.

Çılgın Alfa’ya seslenmek, Kenzie’yi bu iblisin elinde ölmekten kurtarmıştı. Yani en azından Kenzie öyle umuyordu.

Kenzie, Sam’in elinden kurtulduğunda bu gece Kieran’la karşılaşacağını biliyordu ama onu nasıl çekici bulabildiğini ya da onun yanında kendini nasıl güvende hissedebildiğini bir türlü anlayamıyordu.

Kızışmış bir köpek gibi soluyordu. Neredeyse adamın ilgisinden pay almak için yalvaracaktı.

Alfanın tek niyeti onu öldürmekti ve bu ~küçük aksaklık onu neredeyse hiç rahatsız etmiyordu. Onu istiyordu, ona yakın olma ihtiyacı aklını bulandırıyordu.

Tanrım, o anda seks yoksunu bir kadın olduğu için pişmanlık duydu. Belli ki üst düzey bir azgınlık yaşıyordu, kendini bile düşünemiyordu. Onun nesi vardı böyle?

Tek istediği, kendisini ve sürüsünü serbest bırakması için onu ikna etmekken, Kenzie orada durmuş, alfanın etrafında dönerek ona bakmasını istiyordu.

Belki adam kibirli biriydi. Kenzie ona yağ çekebilirdi? Lütfen beni öldürme, Bay Seksi Alfa.

Sağ taraftaki bir hareketlilik dikkatini yakınlarda duran kurtlara çekti. Kenzie toprak zeminde oturmuş alfalarına bakan yarım düzineden fazla iri yarı ve güçlü şekil değiştiren kurdu fark etmemişti.

Kafasını başka yere çevirirken sonunda sinirleri yatışmıştı. Belki fark edilmeden sıvışmanın bir yolunu bulabilirdi? Hayır, bu işe yaramazdı. Tüm planı teslim olmak ve ailesini kurtarmaktı.

Kenzie hepsinin iyi olmasını umuyordu.

Sarsıcı bir ses kulaklarını tırmaladığında dikkatini tekrar önündeki sahneye çevirdi. Birkaç kemik çatırdama sesinden sonra keltoş adamın kafası garip bir açıyla büküldü.

Kenzie ürkek bir hareketle geri çekilirken acıyla irkildi. Tanrım, vücudu onu neredeyse öldürüyordu. Tekrar irkilirken artık ölmüş olan bedene baktı.

Kesinlikle vücudunun onu öldürmesiyle ilgili kurduğu cümle için iyi bir zaman değildi.

Kieran hızla ayağa kalktı ve ellerini kot pantolonuna sildi. Ona döndü ve aralarındaki mesafeyi iki saniyeden daha kısa bir sürede kapattı.

Gözleri birbirine kilitlendiğinde Kenzie istemsizce soluk soluğa bir nefes verdi. Başının dertte olmasından ve ~öyle davranmasından nefret ediyordu.

Kieran’ın gözleri neredeyse saçları kadar koyuydu. Bakışlarındaki tehditvari şehvet Kenzie’yi tutuşturuyor, göğüsleri sızlıyordu. Bedeni Kieran’ın gözlerindeki sıcaklığa karşılık veriyordu.

Burnunun şekli bile yüzünde mükemmel görünüyordu.

Evet, Kenzie kesinlikle arızalıydı.

Kurtların belli bir seksapeli olduğu bilinirdi. Ham erkeksi bedeniyle etrafa yaydığı alfa enerjisi birleştiğinde, bu onu Kieran ayaklarına serilmiş bir macun hâline getiriyordu.

En azından davranışları için kendine bulduğu gerekçe buydu ve bu gerekçe şüphelenmeye başladığı diğer her şeyi halının altına süpürüyordu.

Sam’in daha önce duyduğu dedikodular doğruydu. Kieran Gallagher mükemmele yakındı. Bu durum Kenzie’nin canını sıkıyordu.

Kieran düşündüğü kadar uzun boyluydu, kesinlikle 1.80’in üzerindeydi ve bir alfa olmak için yaratılmıştı.

Adamın yontulmamış tek bir yerini bulamıyordu. Emin olmak için kesinlikle her yerini kontrol etmişti. Tadı da göründüğü kadar güzel olmalıydı. Kenzie aniden Kieran’dan bir ısırık almak istedi.

Muhtemelen geceleri onu sıcak bile tutardı.

Vücudu adamın gözlerindeki sahiplenici bakışa tepki verirken Kenzie’nin kasıklarında bir sıcaklık birikti. Adamın gözleri karardı. Artık ona daha yakın olduğu için Kenzie her şeyi net olarak görebiliyordu.

Keskin bir çene hattı, dolgun bir alt dudağı, çıkık elmacık kemikleri, nefis bronz bir teni ve kalın kaşları vardı. Şimdiye kadar gördüğü en koyu renk gözlere sahipti.

Gözlerinin koyuluğu onu mahvediyordu. Sol kaşının kenarından başlayıp yanağından aşağıya inen uzun, sivri bir yara izi ensesinde kayboluyordu.

Boynunda da bir yara izi vardı, ancak üzerindeki tişört yarasını kapatıyordu. Kenzie bu yara izinin ne kadar aşağıya indiğini ve buna neyin sebep olduğunu merak etti.

Bir ölümsüzde iz bıraktığına göre çok ağır bir yara olmalıydı.

Ya da yaraladığında daha çocuktu.

Gözleri tekrar adamın kara gözlerine kaydığında, adamın gözlerinde sert bir parıltıyla kendisine baktığını gören Kenzie irkildi.

Utançtan yüzüyle boynu kızarırken utanç duygusunu bastırmaya çalıştı. Adamın değişken enerjisine, manyetizmasına maruz kalan herkes aynı şekilde tepki verirdi.

Delici bakışı hızla bir parıltıya dönüştü. Kenzie’nin gözleri onun üzerinde oyalandıkça Kieran’ın vücudu öfkeyle geriliyordu.

Bu onu içinde bulunduğu sersemlikten çıkarmaya yetmişti. Anında düşmanını gözleriyle soyduğunu fark etti.

Savaştığı kızarıklık tüm gücüyle geri dönerken yüzü utançtan alev alev yandı.

***

Kieran onun korkmasını bekliyordu. Ne de olsa onu öldürmeye gelmiş iri yarı bir adamdı. Yüzündeki çatık kaşlar derin, yanağındaki yara izi korkunçtu. Adam resmen savaşmak için yaratılmıştı.

Göz korkutucu bir herif olduğunu biliyordu, normal şartlar altında bu onu rahatsız etmezdi.

Kadının ondan korkmasını istemeliydi. Genellikle birini öldürmeden önce o kişinin korkusuna tanık olmaktan zevk alırdı. Bu onu tahrik ederdi. Yine de karşısındaki cadının ondan korkması fikri Kieran’ı tedirgin ediyordu.

Daha da kötüsü, onu öldürme düşüncesi iğrençti.

Çok yanlış geliyordu.

Önündeki küçük cadıyı süzdü. Kısa boyluydu, yumuşak teni kaybolmakta olan ayın altında neredeyse parlıyordu.

Beline kadar uzanan siyah saçları, alnını örten ve mavi gözlerini daha koyu gösteren perçemleri vardı.

Üzerinde yırtık, kirli bir kazak vardı ama görebildiği kadarıyla bacakları düzgündü. Kıvrımları oldukça yerindeydi.

Çatık kaşları derinleşmeden ve öfkenin tanıdık yakıcılığı etkisini göstermeye başlamadan önce aletinin acı verici bir şekilde sertleştiğini hissetti.

Bir cadıya ilgi duymak mı? Sadece işin içinde büyü varsa böyle bir şey mümkün olabilirdi.

Kieran onun göğsüne baktığını, yavaşça vücudunu incelerken alt dudağını ısırdığını fark edince aklını başına topladı ve kendine onun düşman olduğunu hatırlattı.

Sonunda gözleri tekrar buluştuğunda, Kieran iki katı tahrik olduğunu hissetti. Kadının dudaklarını ısırmak istedi.

Gözleri daha da karardı, küçük fahişenin kokusu burnuna çarpıyordu. Küçük cadı Kieran’ı kesinlikle çekici bulmuştu.

Bu iğrenç olmalıydı ama onun kendisine boyun eğdiğini düşünürken aleti istekle zonkluyor, vücudu onu parçalamamak için kasılıyordu.

Kieran ona bakarken kadın gerildikçe geriliyordu. Bakışlarının ağırlığı altında rahatsız olup kıpırdanması adamın hoşuna gitmişti.

Sanki onunla göz göze gelmekten utanıyor gibiydi. Yanaklarına ve dişlerini geçirmek için can attığı boynunun narin kıvrımına güzel pembe bir kızarıklık yayıldı.