Gemakkelijk opgeven

'Wat willen jullie doen tijdens jullie vrije week van school?' vraag ik aan mijn zesjarige tweeling, Jet en Jamie, terwijl ze in de auto stappen. Ze zijn door het dolle heen bij het vooruitzicht om de week bij mij, en hopelijk ook hun vader, door te brengen.

De tweeling was vandaag vroeg uit vanwege de vakantie. Voorjaarsvakantie is een groot feest voor kinderen, dus ik ben eerder weggegaan van mijn vrijwilligerswerk bij het verzorgingstehuis om zo veel mogelijk tijd met hen door te brengen.

'Kunnen we naar de dierentuin? Ze hebben apen!' roept Jet terwijl we bij de school weg rijden.

'Ik wil naar oma en opa!' zegt Jamie.

Wat er ook in mijn leven gebeurt, deze twee maken me gelukkig. Ik luister naar hen terwijl ze een liedje van school zingen tijdens de rit naar huis.

Als we thuiskomen, zie ik Deacons auto. Het is vreemd dat hij zo vroeg thuis is - het is pas één uur. Ik hoop dat hij vrij heeft genomen om ons te verrassen. Ik heb hem gevraagd meer tijd met ons door te brengen, dus het maakt me net zo blij als de kinderen om zijn auto te zien.

Voor ik het weet, maken beide kinderen zich los en rennen richting het huis. Ze zijn binnen voordat ik ze kan inhalen.

Een ijzige gil van Jamie snijdt door de lucht, en angst grijpt zich naar mijn moederhart. Mijn kind is bang, en ik moet bij haar komen. Ik ren door de deuropening en vind mijn kinderen met hun rug naar de woonkamer en hun ogen stijf dicht.

Ik zie waar zij naar kijken en voel me intens verdrietig. Daar staat mijn man, met alleen een kussen om zichzelf te bedekken, terwijl een vrouw zich snel probeert te bedekken met bijeengeraapte kleren van de vloer. Ik trek mijn kinderen dicht tegen me aan, en ze verbergen hun gezichten tegen mijn benen.

'Calliope, waarom ben je zo vroeg thuis?' stamelt Deacon verbaasd.

Hij is verbaasd omdat zijn vrouw en kinderen net hebben gezien hoe hij seks heeft met een andere vrouw in onze woonkamer. Wie zou daar niet van opkijken? Maar ik ben nog verbaasder. Mijn wereld staat op zijn kop.

Ik denk aan mijn kinderen. Ik loop achteruit de voordeur uit, hun hoofdjes nog steeds tegen mijn benen. Ik sluit de deur en zeg: 'Ren terug naar de auto. We gaan een ijsje halen en praten over wat we net hebben gezien.'

Ze schieten als een haas weg. Mensen denken vaak dat jonge kinderen niet veel begrijpen. Maar mijn kinderen merken alles op. Het is soms beangstigend hoeveel ze snappen.

Na een snelle stop voor ijs zitten we op een deken in het park. Ik had nooit gedacht dat ik in deze situatie terecht zou komen. Hoe begin ik dit zelfs maar uit te leggen? Ik kan niet zomaar zeggen: 'Kinderen, jullie vader is een slechterik die mama heeft bedrogen.'

'Wat deed papa met die mevrouw?' vraagt Jet. Ik denk dat het tijd is. Ik kijk naar hun onschuldige gezichten en vraag me af of dit hen lang zal kwetsen.

'Hadden ze seks?' vraagt Jamie.

'Waar heb je dat woord gehoord?' vraag ik verbaasd.

'Frankie van school had het erover. Hij zag zijn ouders het doen. Hij zei dat het iets is wat mama's en papa's doen,' legt Jamie uit.

Ik sluit mijn ogen en probeer deze puinhoop te begrijpen. Deacon heeft veel gewerkt, maar dat was normaal. Doordeweeks zien we hem maar weinig en in het weekend meestal een paar uur. Maar als hij er is, is alles geweldig. We hebben nog steeds meerdere keren per week seks, en ik dacht dat hij gelukkig met mij was.

'Ik wil dat jullie weten dat papa en ik heel veel van jullie houden. Twijfel daar nooit aan. Maar ja, papa deed iets met die mevrouw wat alleen mama's en papa's samen zouden moeten doen. Ik wil niet dat jullie teveel nadenken over wat jullie hebben gezien, oké? Onthoud gewoon hoeveel we allebei van jullie houden.'

Ik wil hen vertellen dat hun vader een monster is die het niet verdient te leven. Maar hoe zou dat van mij een beter persoon maken dan hem?

De enige reden dat ik niet huil en schreeuw is omdat mijn kinderen er zijn. Zij zijn het belangrijkste, en ik moet sterk zijn voor hen. Ik moet mezelf onder controle houden voor hen, en alleen als ze er niet bij zijn, kan ik laten zien hoe overstuur ik ben.

'Betekent dit dat we boos moeten zijn op papa? Want ik ben echt boos op papa,' zegt Jet, terwijl hij zijn kleine armen over elkaar slaat.

'Jet, lieverd, ik kan je niet vertellen hoe jij je moet voelen. Ik wil niet dat je denkt dat je niet boos mag zijn. Maar het is belangrijk dat je begrijpt dat dit niet jouw schuld is, of die van je zus. Jullie papa houdt van jullie beiden, en deze situatie heeft niets met jullie twee te maken.

Beloof me dat je papa niet zult haten. Laat het hem uitleggen voordat je besluit boos op hem te zijn. Weet je nog dat we het hebben gehad over mensen die fouten maken en sorry zeggen? Jij bepaalt hoe je daarop reageert.'

Hoe moet ik deze puinhoop aanpakken? Ik heb mijn kinderen altijd verteld dat ze mensen een kans moeten geven om hun fouten te herstellen. Maar ik ga Deacon geen kans geven om dit te goed te maken. Ik ben er klaar mee, en dat is definitief. Nu moet ik alleen nog uitzoeken hoe ik door deze moeilijke tijd heen kom.

'Laten we naar oma Ruth gaan,' stel ik voor, en hun gezichten klaren meteen op. Ik stuur snel een berichtje naar mijn moeder om te zeggen dat we naar hen toe komen en dat we minstens een paar dagen zullen blijven.

Ruth is een oudere vrouw die ik heb geholpen toen ze herstelde van een operatie. We werden snel vrienden, en ik weet dat ze iemand is die ik kan vertrouwen met mijn kinderen en om me te helpen dit uit te zoeken.

'Wat brengt jullie twee hier?' vraagt Ruth terwijl de kinderen haar een dikke knuffel geven.

'Mama wilde je bezoeken. Mogen we op de schommels spelen?' vraagt Jamie.

'Natuurlijk.'

De kinderen rennen naar de achtertuin terwijl Ruth en ik in haar serre gaan zitten. We zitten een paar momenten stil bij elkaar voordat ze iets zegt.

'Er is iets dat je dwars zit, Calliope. Praat met me, lieverd.'

'We hebben Deacon in onze woonkamer betrapt op seks met een andere vrouw. Mijn kleintjes hebben alles gezien,' zeg ik huilend. 'Ruth, ik moest aan mijn kinderen uitleggen wat ze zagen. Jet is erg boos en Jamie verbergt haar gevoelens, denk ik.'

'O, lieverd, wat vreselijk. Ik had nooit gedacht dat dit jullie twee zou overkomen. Hij leek altijd zo verliefd op jou,' zegt ze, terwijl ze mijn hand vasthoudt. 'Wat is je plan? Je kunt hier blijven als je weg wilt.'

Ik moet even nadenken over haar aanbod. Ik weet dat ik niet meer in dat huis kan blijven. Het beeld van Deacon en die vrouw zit in mijn hoofd vast. Hoe zou ik me ooit comfortabel kunnen voelen in de wetenschap dat mijn man, die had beloofd voor altijd van mij te zijn, het allemaal heeft weggegooid voor een andere vrouw?

'Ik ga naar het huis van mijn ouders. De kinderen hebben voorjaarsvakantie, en ik heb tijd nodig om na te denken over wat ik moet doen,' antwoord ik.

'Heeft hij iets gezegd?'

'Hij zei dat we vroeg thuis waren. Ik heb mijn telefoon uitgezet, dus misschien heeft hij geprobeerd te bellen, maar ik kan nu niet met hem praten. Mijn kinderen zijn het belangrijkste. Zou jij op ze kunnen letten terwijl ik wat van onze spullen ga halen?'

Ik laat de kinderen bij Ruth en ga terug naar wat ooit mijn gelukkige thuis was. Nu hoef ik alleen maar naar de deur te kijken en het voelt als een hel.

Hij verdient geen kans om het uit te leggen. Ik zou degene moeten zijn die de controle heeft na wat hij heeft gedaan. Geeft hij ook maar iets om ons?

Als hij dat zo was, waarom zou hij dan ons zo kwetsen?

Ik haal diep adem en pak de deurknop. Wat er ook gebeurt als ik deze deur open, één ding is zeker.

Deacon Dodson heeft mijn liefde verloren, en hij staat op het punt dat te ontdekken.

'Calliope,' zegt Deacon als ik de deur open.

Ik steek mijn hand op om ervoor te zorgen dat hij stopt met praten.

'Zeg maar niets,' onderbreek ik hem voordat hij nog een woord kan zeggen. 'Ik wil je redenen of excuses niet horen. Ik ga naar boven om in te pakken voor mij en de kinderen. We brengen de voorjaarsvakantie door bij mijn ouders. Terwijl ik daar ben, zal ik een echtscheidingsadvocaat zoeken. Volgende week maandag kom ik terug om onze spullen en de papieren voor de school overdracht van de kinderen op te halen.

Jij zult er niet zijn. Het is het minste wat je kunt doen. Aangezien je er toch nooit bent, denk ik dat je niet voor de voogdij hoeft te vechten. Je kunt de kinderen bezoeken, maar je zult geen gedeelde of volledige voogdij hebben. Als je me hierin probeert tegen te werken, wees dan voorbereid op een grote strijd. Praat alsjeblieft niet tegen me terwijl ik hier ben en loop me niet in de weg,' zeg ik.

Deacon gaat opzij. Zijn gezicht is erg bleek en hij ziet eruit alsof hij moet overgeven.

Ik haast me naar boven en begin in te pakken. Ik pak drie grote koffers en vul ze met zoveel mogelijk kleren. Ik verzamel al onze belangrijke spullen en wat van het favoriete speelgoed van de kinderen.

Ik sta stil in onze slaapkamer, denk aan alle keren dat we de liefde bedreven in deze kamer. Alle glimlachen en kussen waarvan ik dacht dat ze speciaal waren.

Nu, als ik naar ons bed kijk, zie ik alleen verdriet. Hoe vaak heeft hij haar meegenomen? Hebben ze over me gelachen terwijl ze seks hadden in ons bed?

Zou het meer pijn doen als ik wist dat dat zo was? Ik sta daar, kijk naar het bed en voel hoe mijn hart breekt. De barsten verspreiden zich en vormen een web van pijn dat uiteindelijk mijn hart zal doen verbrijzelen.

Hoe kon hij mij dit aandoen? Was ik niet genoeg voor hem? Ik hoor een geluid bij de deur en weet dat hij daar is.

'Ik had je gevraagd om niet tegen me te praten,' zeg ik en probeer mijn stem stabiel te houden.

'We moeten praten. Ik heb gebeld, maar je neemt niet op,' smeekt hij.

Ik draai me om en kijk naar hem. 'Het zou niets hebben veranderd als ik had opgenomen. Het resultaat is hetzelfde. Het is afgelopen tussen ons,' zeg ik hem.

Hij schudt zijn hoofd, zegt zachtjes nee. 'Nee. Nee, schat, je kunt me niet verlaten. Ik heb een fout gemaakt, maar...'

'Fout? Noem je seks hebben met een andere vrouw een fout? Onze kinderen hebben je gezien!' schreeuw ik. 'Weet je hoe het is om de vragen te beantwoorden van twee zesjarigen die net hun vader in hun woonkamer hebben zien neuken met een andere vrouw? Hun thuis! Een plek die veilig zou moeten zijn, heeft nu de herinnering van hun vader die dingen doet die alleen mama's en papa's samen zouden moeten doen met een of andere vrouw!'

'Het spijt me, Cal. Het spijt me zo verschrikkelijk!' huilt hij, met tranen die over zijn gezicht lopen.

'Je excuses betekenen nu niets meer, Deacon. Je kunt je sorry's in je reet steken, samen met die vrouw,' zeg ik boos. Hij staat daar verloren te kijken, als iemand die alleen is achtergelaten, zonder hulp in het midden van de oceaan.

'Ik ga nu weg en ga een leven opbouwen voor mijn kinderen, dat geen gratis seksshows met hun vader in de hoofdrol bevat. Jij bent niet de vader die ze nodig hebben, niet nu, nooit!'