Al Nadaha (Nederlands)
Layla Al-Masry is overdag apotheker en 's nachts auteur, waarbij ze korte horrorverhalen en artikelen over bovennatuurlijke wezens schrijft voor een gerenommeerd tijdschrift. Op een dag vraagt de hoofdredacteur haar om een artikel te schrijven over Al Nadaha, de stedelijke legende die generaties mannen terroriseerde.
Layla begint informatie te verzamelen met behulp van een oud dagboek, maar ze had nooit gedacht dat het zou leiden tot zoveel huiveringwekkende onthullingen... of de terugkeer van een wezen dat verondersteld wordt een mythe te zijn.
Leeftijdsclassificatie: 18+.
Inleiding
Al Nadaha betekent letterlijk 'De Roepster' in het Arabisch. Ze is een beeldschone vrouw die 's nachts langs de oevers van de Nijl verschijnt.
Men beschrijft haar als lang en prachtig, met lang, donker haar dat over haar rug valt. Ze draagt een lange, witte of doorzichtige jurk.
Haar stem is zo zoet en zacht dat iedereen die ze roept niet aan haar charmes kan weerstaan. Ze volgen haar naar de rivier waar ze aan hun einde komen.
Naar verluidt roept Al Nadaha mannen alleen bij hun voornaam. Haar stem is zacht, maar toch goed te horen met een treurige, muzikale klank.
Een man die door Al Nadaha wordt geroepen, overleeft het meestal niet. De volgende dag vindt men zijn lichaam drijvend op het water.
Sommige mannen verdwijnen spoorloos nadat ze zijn geroepen. Men denkt dat Al Nadaha hen meeneemt naar de onderwereld omdat ze verliefd op hen wordt.
Toch overleven enkelen haar roep. Helaas worden zij niet goed bij hun hoofd aangetroffen - alsof de verschrikkingen die ze zagen te veel waren om te verwerken.
In de dorpen van Egypte, waar het verhaal vandaan komt, roept Al Nadaha soms mannen in hun huizen langs de Nijl. Zij proberen dan met man en macht hun huizen te verlaten om de stem te volgen.
Ze doet niets met degenen die niet dichtbij komen, maar zij kampen wel met geestelijke problemen na de gebeurtenis.
Degenen die Al Nadaha tegenkwamen en het overleefden om het na te vertellen, zeiden dat ze snel hun oren bedekten toen ze haar stem hoorden.
Daarna zetten ze het op een lopen voordat ze haar konden zien, anders zouden ze er het loodje bij hebben gelegd.
Al Nadaha is een van de bekendste mythes in Egypte. Er zijn echter andere wezens in verschillende verhalen die niet veel van haar verschillen.
Aisha Qandisha: Zij is een kwaadaardige, mensenetende watergeest in Marokkaanse verhalen.
Net als Al Nadaha wordt ze beschreven als een mooie vrouw die aan de waterkant wacht op eenzame mannen om te misleiden. Dan toont ze haar ware demonische gedaante en verslindt hem onder water.
La Llorona: Zij is de huilende vrouw. In Mexicaanse verhalen ziet men haar wandelen in steden of langs rivieroevers tijdens volle maan, gekleed in het wit. Soms wordt ze gehoord, niet gezien.
Iets in haar gehuil en luide verdriet jaagt de stuipen op het lijf van degenen die haar tegenkomen. Ook zij wordt beschreven als beeldschoon.
De Sirenen: In Griekse verhalen waren sirenen gevaarlijke wezens die nabije zeelieden verlokten met hun prachtige, zingende stemmen zodat ze schipbreuk zouden lijden op de rotsachtige kust van hun eiland.
Men zei dat ze beeldschoon waren, deels vrouw en deels vogel in verschillende vormen.
Kuchisake-onna: De vrouw met de opengesneden mond. In Japan denkt men dat ze een mooie vrouw is die door haar man werd verminkt en terugkeert als een boze geest.
Het verhaal gaat dat ze haar mond bedekt met een stoffen masker, waaier of sjaal. De vrouw vraagt iemand: 'Ben ik mooi?' Als hij ja zegt, doet ze haar masker af en vraagt het opnieuw.
Als hij ja zegt of schreeuwt, snijdt ze hem van oor tot oor zodat hij er net zo uitziet als zij. Als hij nee zegt, loopt ze weg, om hem alleen maar naar huis te volgen en hem diezelfde nacht gruwelijk te vermoorden.
Men zegt dat de enige manier om haar woede te overleven is door te zeggen dat ze niet lelijk en niet mooi is.
Al deze verhalen over die wezens brachten me behoorlijk van mijn stuk. Ik vraag me af of al die mythes ooit waar zijn geweest.
Hoewel ze allemaal uit verschillende plaatsen komen, lijken ze op een angstaanjagende manier erg op elkaar.
Hoe kunnen we bovendien het mysterie verklaren achter al die mensen die op vergelijkbare manieren en in vergelijkbare situaties zijn omgekomen, verdwenen of gek geworden?
Werden die mensen vermoord of ontvoerd en waren de daders slim genoeg om het te laten lijken alsof het door een magisch wezen was gedaan?
Of misschien zat er in al die verhalen een kern van waarheid en zijn ze niet zomaar uit de lucht komen vallen.
Maar waar ik zeker van ben, is dat er iets moet zijn geweest dat al die verhalen heeft doen ontstaan - iets dat destijds inderdaad waar en echt was.
'Mythologie is een subjectieve waarheid. Elke cultuur stelt zich het leven op een bepaalde manier voor.'
