Ruhların Dansı

SASHA

Bütün sabah masamda oturup Thorpe Bey’in gelmesini bekledim. Saat on bir olduğunda koridorda Jim’in ofisine gidip kapıyı tıklattım.

“Thorpe Bey?”

Gülümseyerek bana baktı. “Lütfen, bana Jim de. Sadece müşterilerimizin yanında Thorpe Bey demen yeterli. Nasıl yardım edebilirim?”

“Asıl soru ben sizin için ne yapabilirim?” diye cevap verdim.

Bana merakla baktı, ben de konuşmaya devam ettim.

“Thorpe Bey henüz gelmedi ve programının boş olduğunu görüyorum, yani yapacak bir şeyim yok.”

Jim bir kahkaha attı ve elini saçlarında gezdirdi. “Sana söylemedi mi?”

“Neyi söylemedi mi?”

“Ofise sadece Pazartesi, Çarşamba ve Cuma günleri geldiğini.”

Yüzümdeki ifadenin çok komik olduğuna emindim. “O zaman bana ne için ihtiyacı var?”

“Ofiste olduğu üç gün için, ama ofiste olmadığı zamanlarda müşterilerden gelen telefonları ve talepleri karşılaman gerekir. İmza gerektiren her şeyi onay için bana gönderebilirsin.”

İç geçirdim. “Pekâlâ. Kafam epey karışmıştı.”

Jim bana sıcak bir şekilde gülümsedi. “Bazen biraz huysuz olabiliyor ama sürümüzün on yıllardır sahip olduğu en iyi alfa.”

“Gerçekten mi?” diye cevap verdim. Onun huysuz biri olduğunu düşünmüyordum.

Jim cevap olarak başını salladı. “Babamızın sürüyü pek umursamayan kötü ruhlu yaşlı bir adam olmadığını iddia edemem. Bizi neredeyse yerin dibine sokuyordu.”

“Ama Jackson bizi yoktan var etti ve altı yıl gibi kısa bir süre içinde bugün olduğumuz yere getirdi.”

“Şimdi bölgedeki en iyi korunan sürülerden ve hatta belki de Doğu Yakası’ndaki en iyi güvenlik şirketlerinden biriyiz. Sürümüzün her türlü ihtiyacı karşılanıyor.”

Oldukça şaşırmıştım. “Çok etkileyici.”

“Öyle. Her neyse, Salı, Perşembe ve hafta sonları sürüye geri dönüp alfa işlerini hallediyor. Ama hafta içi mutlaka birimiz burada oluruz. Endişelenmene gerek yok.”

“Teşekkür ederim.” İçimi rahatlatmaya çalışması hoşuma gitmişti. Masama geri dönüp e-postalarıma bakmaya başladım.

Lovett Hanım,

Yarın birkaç toplantımız var. Masamda her biri için kitapçıklar var. Lütfen kopyalarını çıkarın ve ilk toplantı için saat dokuzda konferans salonunu hazırlayın.

Jackson Thorpe

E-postasını okuduktan sonra cevap vermem gerektiğini düşündüm, özellikle de ikramda bulunacak türden bir ev sahibi olup olmadığını bilmediğim için.

Thorpe Bey,

Gerekli kopyaları çıkarıp her şeyi ayarlayacağım. İçecekleri de hazırlamamı ister misiniz?

S. Lovett

Ayağa kalktım ve bahsettiği dosyaları almak için ofisine girdim. Evrakları bulduktan sonra fotokopi odasına götürdüm. E postalarımı tekrar kontrol etmeden önce yazıcıyı çalıştırdım.

Bir ya da iki sürahi su dışında içeceğe gerek yok. Kısa bir toplantı olacak. İkincisi öğle yemeği toplantısı olacak. On iki kişilik sipariş verin. Tam 12:30’da yiyeceğiz.

~“Anlaşıldı,” dedim. Öğle yemeğimi yedikten sonra masama döndüğümde yazılı bir not buldum.

İşe alındığını duyunca seni görmeye geldim. Ben de güvenlik odasında çalışıyorum. Görüşürüz, tatlım.

-Paul

Bu tatlı not ruhumu okşadı. En azından burada bir arkadaşım vardı. Nerede çalıştığını öğrenmek için yarın öğle arasında onu ziyaret etmeye karar verdim.

Düşüncelerim telefonun sesiyle bölündü. Günün geri kalanında birkaç aramayla uğraştıktan sonra nihayet eve gitme vakti gelmişti. Sandalyeme oturup derin derin nefes aldım. “Tanrıya şükür.”

Bir kurdun yapmaması gereken tek şey bütün gün sandalyede oturmaktı.

Spor salonuna gitmeye hazırlandım. Üstümü değiştirip spor çantamı koluma taktım. Hiçbir zaman bir dövüşçü olarak eğitilmemiştim ama geçmişte yaşadığım birkaç kazadan sonra kendimi korumayı öğrenmem gerektiğini biliyordum.

Savunma derslerine kaydolmuştum. Spor salonunda en sevdiğim şey kick boks yapmaktı. Gün içinde bastırılmış enerjimi boşaltmak için tam da ihtiyacım olan şeydi.

Dersten sonra eve terler içinde ve rahatlamış bir şekilde yürüdüm. Raya artık dışarı çıkarılmak için başımın etini yemiyordu.

Küçük daireme girdim. Buzdolabından dünden kalma bir kâse Çin yemeği alıp üzerimi değiştirdim.

Yatağıma uzanmış, yemeğimi yerken telefonum çaldı. Ekranda Jackson Thorpe adını okuyunca yutkundum. Gecenin neredeyse dokuzunda aramasının iyi bir nedeni olamazdı.

“Alo?” diye çekinerek cevap verdim.

“Lovett Hanım,” diye hırladı diğer uçtaki ses.

“Thorpe Bey, sizin için ne yapabilirim?”

“Bana ofiste nasıl bir güvenlik ihlali olduğunu anlatabilirsiniz!” diye bağırdı telefona.

“Anlamadım?”

“Bir güvenlik ihlali oldu. Birisi sunucumuzdan gizli sürü bilgilerini almış. Bunu kimin yaptığına dair bir tahmininiz var mı?”

Artık bunun nereye varacağını biliyordum. Bu sadece bir zaman meselesiydi. Görünüşe göre, başımı belaya sokmadan önce sadece iki gün dayanmıştım.

“Efendim, ne dediğinizi tam olarak anlayamadım. Bir hata olmalı. Ben hiçbir şey almadım,” diye cevap verdim, ses tonumu düz ve sakin tutmaya çalışarak.

“Hata mata yok. Hiç sunucu ihlali yaşamadık. Siz geldikten birkaç gün sonra aniden böyle bir sorun yaşadık. Sorumlusunun siz olmadığına inanmamı mı bekliyorsunuz gerçekten?” dedi. Kızgınlığı sessinden okunuyordu.

“Thorpe Bey, ben…”

“On beş dakika içinde ofiste olacağım. Kapıda beklesen iyi olur.” Telefonu yüzüme kapattı. Belli ki uzun bir gece olacaktı.

“Yeni bir iş aramaya başlama vakti geldi...” diye mırıldandım.

Pijamalarımı çıkarıp dar bir kot pantolon ve bol bir üst giydikten sonra ofise doğru yola çıktım.

Yol boyunca beynimi zorladım, orada geçirdiğim iki gün boyunca gizli bir şeyle uğraşıp uğraşmadığımı anlamaya çalıştım. Aklıma bir şey gelmedi.

Yaptığım çoğunlukla fotokopi işleri, dosyalama ve telefonlara cevap vermekti.

Binanın dışında durmuş patronumun gelmesini bekliyor, bu durumdan sağ çıkmayı umarak sinirli bir şekilde tırnaklarımla oynuyordum. Neden suçlandığımı biliyordum.

Yeni olduğum için değildi.

Bir araba aniden binanın önünde şiddetle durdu. Öfkeli Alfa yanımdan geçip binanın kapısına yürüdü.

“Üst kata, Lovett Hanım.”

Başımı eğdim ve onu asansöre kadar takip ettim, yanımda iki sürü üyesinin daha olduğunu fark ettim.

Babam bu yüzden sürülerden uzak durmamı söylemişti. Sonum geldi.