Gastown Girls

Ik liep over het podium, zwaaide met mijn heupen en schudde mijn billen.

Onder de felle lampen was het bloedheet.

Ze schreeuwden dat ik mijn borsten moest laten zien.

Ik deed mijn beha uit, gooide hem naar het publiek en betastte mijn borsten.

Ze riepen dat ik mijn intieme delen moest tonen.

Ik danste tegen de paal voordat ik mijn slipje uittrok, en boog voorover om ze een goed uitzicht te geven.

Ze gooiden geld op het podium.

Ik veegde de make-up van mijn gezicht en negeerde het geklets in de kleedkamer.

Anders dan de meeste meiden die in The Go Down Club werkten, hield ik niet van uitgaan. Ik snapte niet hoe ze nog energie hadden om te feesten na vier uur optreden.

Met mijn dertig jaar was ik een van de oudere danseressen. Ik danste alleen op het podium. Geen privédansjes of andere dingen in de achterkamer. Mijn baas wist dat ik dat soort dingen niet deed.

Mijn baas zei dat ik vanwege mijn lieve gezicht, mooie borsten en volle billen geld kon verdienen zonder het podium te verlaten.

"Meiden!" riep Barry. "Stilte!"

Iedereen hield zijn mond en keek naar de baas.

Barry was waarschijnlijk eind vijftig. Hij had veel krullend zwart haar, lange bakkebaarden en een enorme buik die over zijn broek hing.

Ik moet zeggen dat ik niet in een chique club werkte. The Go Down Club was niet de slechtste plek in Vancouver, maar zat wel in de top tien van slechtste clubs.

"Lola, Diamond, Thumper," zei hij luid. "Mijn kantoor. Nu."

Ik trok mijn badjas strakker en volgde de andere meiden de gang over.

Het kantoor van mijn baas was een bende. Het stonk naar rook en lag vol met volle asbakken en foto's van naakte vrouwen.

Waarom had hij die nodig? Hij had een stripclub. Als hij borsten wilde zien, kon hij gewoon zijn club inlopen en ze in het echt bekijken.

Ik bleef bij de deur staan, omdat ik niet verder naar binnen wilde gaan.

Als hij niet opschoot, zou ik mijn trein missen. Ik werkte van zes tot tien. De laatste trein vertrok om elf uur. Dat gaf me niet veel tijd voor onverwachte vergaderingen.

"De drummer van Reefer was hier vanavond," zei hij, achteroverleunend in zijn stoel met een grijns van oor tot oor.

Reefer was een beroemde rockster uit Vancouver. Iedereen was gek op hem. Ik was waarschijnlijk de enige vrouw in Noord-Amerika die niet over hem fantaseerde. Ik mocht hem niet.

Reefer was oud, ten eerste. Hij was al over de veertig. Hij stond net zo bekend om seks en drugs als om zijn muziek.

Mensen leken te vergeten dat hij meerdere keren afkickte en wilde feesten met groepsseks met fans hield.

"Ik heb hem een privédans gegeven," zei Lola trots.

"Dat weet ik, schatje," zei Barry langzaam. "En je deed het zo goed dat hij jullie wil inhuren voor een privéfeestje."

"Echt waar?" piepte ze.

"Ja," knikte hij. "Hij wil drie danseressen voor een feest op Reefers boot volgende week zaterdag."

Diamond gilde - echt gillen - oorverdovend hard.

"Hou op, Diamond," zei Barry luid. "Kalmeer."

"Ik wil het niet doen," zei ik. "Ik wil daar geen deel van uitmaken."

"Hij betaalt tweeduizend euro, schatje," zei hij met een zelfvoldane glimlach.

"Per persoon?" vroeg ik verbaasd, terwijl ik al bedacht wat ik daarmee kon kopen.

"Min mijn deel natuurlijk."

"Hoeveel neem jij?" vroeg Lola.

"Duizend van elk van jullie. Maar vergeet niet, dat is duizend plus fooien, dames."

"Hoe lang duurt het?" vroeg ik.

"Zes uur. Maar jullie krijgen pauzes. Klein podium. Jullie dansen niet allemaal tegelijk."

"Doen we ook andere dingen?" vroeg Diamond, met gekruiste vingers.

"Als ze erom vragen, doe je het."

"Ik wil het niet doen," zei ik.

"Ontspan, Thumper," zei hij hoofdschuddend. "Je weet, als je de extra dingen zou doen, zou je veel meer fooi krijgen."

"Nee, bedankt."

"Wat jij wilt, schat. Ik zorg dat in jouw contract duidelijk staat wat je niet doet."

Ik had het extra geld echt nodig. We liepen achter met onze rekeningen. Cleo wilde die zomer naar kamp, maar dat was niet gratis.

En ik moest haar er naartoe brengen en zorgen dat ze goede kleren had. De boottocht naar Vancouver Island was duur. Dan was er nog de drie uur durende busrit, die ook geld kostte.

En ik moest een avond vrij nemen, wat minder geld voor mij betekende.

"Doe je het, Thumper?"

"Ja." Mijn schouders zakten terwijl ik terug naar de kleedkamer liep en een diepe zucht slaakte.

"Kom op, Hannah," zeurde Alexis. "Ik beloof dat ik het aan niemand vertel."

"Nee."

"Waarom niet?" Haar hoge stem deed pijn aan mijn oren en veroorzaakte een lichte hoofdpijn die erger zou worden als ze me niet met rust liet.

"Omdat ik een contract heb getekend dat ik het niet mag vertellen."

"Ik ben je zus. Je kunt me vertrouwen."

"Ja, tuurlijk," lachte ik. "Je kunt geen geheim bewaren."

"Wat als ik je moet bereiken? Stel dat er een noodgeval is met Cleo?"

"Bel de club. Barry kan contact met me opnemen."

"Prima," zei ze boos voordat ze stampvoetend naar haar kamer liep.

Alexis was niet erg volwassen voor haar vierentwintig jaar. Ze hield nog steeds van feesten, ging elke avond uit en kwam dronken thuis, niet altijd alleen.

Ik had haar gezegd geen vreemde mannen mee naar ons appartement te nemen, maar ze luisterde niet.

Ze had de kappersopleiding afgerond en een baan gekregen in een chique salon in Yaletown. Maar als ze met een kater bleef komen, zou ze haar baan verliezen.

Ik stond op van tafel en voelde me geïrriteerd toen ik de luide muziek uit haar kamer hoorde.

De deur aan het eind van de gang ging langzaam open.

"Lexi is boos."

"Het gaat wel over, Cleo."

"Waarom is ze boos?"

"Ze kreeg haar zin niet."

"Oh."

Ik volgde haar haar kamer in, mijn ogen gingen meteen naar de posters aan de muur. Mijn autistische zus was ook dol op Reefer.

Cleo was geobsedeerd door hem. Ze kende alle teksten van zijn liedjes uit haar hoofd. Als ze wist dat ik een dansklus had op zijn privéboot, zou ze door het lint gaan.

Reefer zag er niet slecht uit. Hij had heel blauwe ogen. Men zei dat zijn ogen en glimlach vrouwen in zijn bed lokten.

Volgens de roddelbladen hoefde Reefer niet veel moeite te doen om vrouwen in bed te krijgen.

"Waarom kijk je naar Miles?"

"Wat?"

"Je keek naar Miles."

"Nee hoor."

"Jawel, Hannah."

"Deed ik niet."

"Ik ga met Miles trouwen," zuchtte ze, terwijl ze zijn gezicht op de poster aanraakte.

"Misschien ooit," zei ik, wetend dat het beter was haar niet tegen te spreken.

"Cupcakes met muntchocolade erin."

"Wat?"

"Mevrouw Patterson bracht er een voor me mee."

"Dat was aardig van haar."

"Ze vindt het niet leuk."

"Wat?"

"Dat je je kleren uittrekt voor geld."

"Ik moet het eten gaan maken, Cleo."

"Koalaberen zien er schattig uit maar kunnen gemeen zijn."

"Dat heb ik gehoord."

"Je moet geen geheimen hebben voor Lexi."

"Jij moet niet afluisteren."

"Ik wou dat ik Reefer kon ontmoeten."

Ik wou dat ik niet voor hem en zijn bandleden hoefde te dansen. Maar dat moest ik doen.

Zes uur op zijn boot, en ik zou me beter voelen.

We zouden onze rekeningen kunnen betalen, en misschien konden we uit eten gaan. Cleo kon naar kamp en een week genieten met andere kinderen zoals zij in de buitenlucht.