Beni Terk Ettin

Coral

“Nikolai, bunu yapamazsın,” diye haykırdı Coral.

“Az önce yaptım. Çık dışarı, bu bir uyarı.”

“Nikolai, ben hamile…” Nikolai sözünü kesti.

“Çık dışarı. Bütün giysilerini, ayakkabılarını, arabalarını, çantalarını, kredi kartlarını bırak. Evden sadece üzerindekilerle çık.”

Coral şok içinde bakakaldı.

Nikolai, kadının gözünü korkutmak istercesine omzunu Coral’ın omzuna çarparak yanından geçti.

Coral yatağa oturdu ve az önce neler olduğunu düşünmeye başladı. Onun yerine lanet olası bir fotoğrafa nasıl inanabilirdi?

Çantasından telefonunu alıp Alice’in numarasını tuşladı. Sesli mesaja geçmeden önce sekiz kez çaldı. Tekrar aradı; dördüncü çalışta Alice telefonu açtı.

“Selam, kızım, ne haber?”

“Evsizim.”

“Ne! Bir sarayda yaşıyorsun.”

“Nikolai boşanmak istiyor. Sakinleşene kadar gelip sende kalabilir miyim?”

“Misafir odam dolu, üzgünüm.”

“Ah.”

“Ama bunu hak etmiştin. Kocanın yeni bir ilişkisi var ve senden ayrılmak istiyor, değil mi? Herkesten daha iyi olduğuna inanırsan böyle olur.”

Coral aramayı sonlandırdı ve Morris’in numarasını çevirdi. İlk çalışta telefonu açtı. “Merhaba. Neden bu kadar uzun sürdü? Ne zamandır bu aramayı bekliyordum.”

“Alice’i aradım ve kaltak ne dedi biliyor musun?”

“En iyi arkadaşından önce o salağı aradığın için mi kaltak oldu?”

“Özür dilerim, A, M’den önce gelir Morris.”

“Anlıyorum. Sürtük ne dedi?”

“Nikolai’nin beni boşamasını hak ettiğimi söyledi.”

“Bir dakika, Nikolai seni boşayacak derken ne demek istiyorsun?”

“Benim bir dolandırıcı olduğumu söyledi.”

“O foto yüzünden mi?”

“Nereden biliyorsun?”

“Hadi ama, dün haberlerdeydi. Sen ve Nikolai haberleri izlemiyor musunuz?”

“Ciddi misin? Neden bana söylemedin?”

“Sen değilsin, değil mi?”

“Tabii ki hayır.”

“Bak ne diyeceğim, gelip Vivek ve benimle yaşayabilirsin. Düzenli bir iş bulduğunda hep birlikte dünyayı yönetiriz.”

“Gelemem. Beni bulmaması gerektiğini, yoksa dava açacağını söyledi.”

“Sakın bana Nikolai’den kaçacağını söyleme. Düşüncesiz bir adam. Hiçbir şey yapmazsa şaşırmam.”

“Başka seçeneğim yok.”

“Avrupa’ya git, orada kuzenimle yaşarsın.”

“Ciddi misin sen?”

“Evet, hemen o evden çık. Nikolai’nin sana ya da bebeğe zarar vermesini istemiyorum.”

“Tamam, geliyorum.”

Coral dolaba yürüdü. Aşırı pahalı bir evden geldiğini göstermeyecek giysilerini topladı. Üzerini değiştirip bir kot pantolon ve siyah bir tişört giydi.

“Sana kıyafetlerini bırakmanı söylemedim mi?

“Nikolai, sadece birkaç şey alacağım.”

“Coral, çık dışarı. Sana bakmak bile oldukça iğrenç.”

Coral bavulu kaptı. Nikolai’nin yanından geçerken yanağına hafif bir öpücük kondurdu. Nikolai’nin kasları gerildi.

Coral düğün günü eşinin parmağına taktığı 12 milyon dolarlık Bvlgari yüzüğü çıkardı.

“İşte, bana bunu verdin, bana her zaman güveneceğine söz verdin, ama bunun dışında her şeyi yaptın.” Yüzüğü uzattı.

“Yüzük sende kalsın.”

“Teşekkür ederim, kalmasa da olur.” Yüzüğü yavaşça yatağın üzerine bıraktı ve yanından geçip gitti.

Nikolai pencereye baktı; boğazı ağrıyor ve gözleri sulanıyordu. Yüzüğü yataktan alıp komodinin çekmecesine koydu.

“Şimdi nereye gidiyorsunuz Giovanni Hanım? Havaalanına mı? Özel jeti hazırlaması için Stephen’ı arayacağım,” dedi koruması Léon.

“Hayır, Morris’e gidiyorum.”

“Tek bir bavulla mı?”

“Evet, artık Giovanni Hanım değilim, ben Coral’ım.”

“Ne demek istiyorsunuz?” diye sordu koruma.

“Boşanıyoruz.”

“Ah, çok üzüldüm.”

“Üzülme, bu senin hatan değil.”

“Sizi bırakayım mı?”

“Kovulmanı istemiyorum. Otobüse binebilirim. Zaten çok uzun zaman oldu.”

“Léon, onu Morris’e götür,” dedi Nikolai balkondan.

“Sorun değil Léon, götürmesen de olur.” Coral gülümsedi.

“Eğer kapımdan yürüyerek çıkarsa kovulursun, Léon.”

Léon yalvaran gözlerle baktı.

“Peki, beni götürebilirsin.”

“Hangi arabayı almak istersiniz?”

“Toyota Camry işimi görür.”

“Bugatti’yi alacak.” O anda, Nikolai’nin sadece kendisini rahatsız hissettirmeye çalıştığını sandı.

“Ben alırım.” Léon hızla garaja doğru yürüyüp şifreyi girdi.

Çok geçmeden arabayı alıp geldi. Léon bavulu alıp bagaja koydu. Hızlı adımlarla sürücü koltuğuna geçti.

Bir kez daha iç çekti. Morris’in evine sürmeye başladı. Ev büyüktü ama malikâne kadar büyük değildi.

“Tatlım hoş geldin,” dedi Morris ve bavulunu ondan aldı. “Uçuşun gelecek hafta. Şimdilik benimle kalacaksın, tamam mı?”

“Tamam. Peki Morris, ne kadar hamileyim?”

“Bir ile dokuz arasında bir ölçekte, iki.”

Coral içini çekti ve kanepeye oturdu. Vivek onun yanına oturup ve kolunu boynuna doladı. “Tatlı arkadaşım bugün nasıl bakalım?”

“İyiyim.”

“Pek iyi görünmüyorsun.”

“Bugün zor geçti.”

“Haberim var. Hemen Nikolai’yi unut. Seni hak etmiyor.”

“Evet, Vivek haklı. Nikolai seni boşadığına pişman olacak. Sen de bunu yapan pisliğin kim olduğunu öğreneceksin.”

“Bulunca da pisliğin saçlarını sıfıra vuracaksın,” dedi Morris ve Coral’ı güldürdü.