Hafta sonu göz açıp kapayıncaya kadar geldi. Bugün balo sabahıydı ve herkesten önce bir kez daha mutfaktaydım, kahvaltı hazırlıyordum.
Bu geceki hazırlıklardan dolayı meşgul olacak için kadınlara yardım etmem gerekiyormuş gibi hissediyordum.
Kaşar, yumurta, domuz pastırması, sosis, krep, waffle ve taze meyveyle dolu tabakları ve kâseleri yemek masasının ortasına koymayı bitirdim ve elma suyu, kahve ve su sürahileri için mutfağa geri döndüm.
Her şey çok güzel kokuyordu ve herkesin bana katılması için heyecanlıydım, böylece yemeye başlayabilirdim.
Alfa Ben ve Alfa Alex ilk gelenlerdi ve Ben, lezzetli yemekler için bana hemen teşekkür etti. Oturdu ve Alex'in karşısında değil, yanında oturmamı istedi.
Kafa salladım, zaman kaybetmedim, açlıktan ölüyordum. Alfa Ben'e bir fincan kahve ikram ettim ve dökmemek için dikkatlice koydum. Gözlerim, Alex'inkiyle buluştu.
"Kahve ister misin?" diye sordum. Son konuşmamızın pek hoş geçmediğini göz önünde bulundurunca teklif etmeme bile şaşırmış görünüyordu. Bana nazikçe teşekkür ederek kabul etti.
Tabağımı doldurdum ve iki alfa da kendi aralarında konuşurken sessizce yemeye başladım.
"Alex, bu gece eşin için gözünü dört açmanı ve uygun erkekleri de Evelyn’e yönlendirdiğinden emin olmanı istiyorum, böylece o da bu gece eşini bulabilir.
"Bu gece, birçok sürü daha katılacak ve işlerin sorunsuz ilerlemesini istiyorum."
Alex sorgulamadan önce kısa bir süre gözüme baktı, "Neden adamları ona yönlendirmek zorundayım? Eşleri yakınlarındaysa kokusunu alamazlar mı ve onu gördüklerinde onun, eşleri olup olmadığını anlamazlar mı?”"
Alfa Ben'in ona hakkımdaki ufak bilgileri vermemesine şaşırdım ama bir yanım bunun için çok minnettardı. Gerçekten kim olduğumu tanımlamıyordu.
Ben, bu sürüdeki dişi kurtların yarısından daha iyi bir kurttum. Yemek yapmayı, dövüşmeyi, kendimi nasıl tutacağımı biliyordum.
Bu konuda berbat olan tek şey, eşim olmadıklarından emin olmak için yabancılara dokunmam gerekmesiydi.
Alex sertleşir. "Tabii ki yaptım baba. Bayan Evelyn'e dair bir şey olduğunu hatırlamıyorum."
Ben kafa karışıklığı içinde kaşlarını çattı ve dosyamı Alex'e verirken bilerek yığının üzerine koyduğu için hata olması gerektiğini mırıldandı.
Kahvaltımı sessizce yemeye devam ettim, bu konuşmayı terk edebilmek için kısa sürede bitirmeyi umuyordum.
"Alex, ofisine başka kimse geldi mi? Muhtemelen birisi dosyayı aldı," dedi Ben.
Bu, açıkça dikkatimi çekti çünkü benden bahsediyorlardı ancak birinin hakkımda tuttukları dosyayı tüm bilgilerimle çalacağı fikri çok saçmaydı.
"Kim benim hakkımda bir dosya ister ki? Alfa Ben, saygısızlık etmek istemem ama kimse dosyamı almakla ilgilenmez."
Alex en nihayetinde konuşurken Alfa Ben başını düşünceli bir şekilde eğdi. "Ofisimde olan tek kişi Tessa'ydı. Sadece bir kez girdi.”
Homurdandım. Eğer biri dosyamı çalacaksa o kişi oydu. Muhtemelen sakladı ya da bir şey yaptı ama asıl soru şuydu: Neden? Alex bana sorgulayıcı bir şekilde baktı, sanki cevabım için bir açıklama istiyormuş gibiydi.
"Eğer biri aldıysa o, olmalı. Muhtemelen yakmıştır, bu yüzden onu kurtarma şansı olduğundan şüpheliyim."
Alfa Ben kafasıyla onayladı ve ayağa kalktığımda bir şey söylemek üzereydi. Sürüdeki diğer kişilerin de katılmasıyla birlikte tüm kahvaltılık yiyecekleri kendi tabaklarına yığarken benim de kendi tabağımla işim sonunda bitmişti.
Çıkmadan önce başımı saygıyla eğdim.
Akşamın ilerleyen saatlerinde baloya hazırlanıyordum. Saçlarımı güzel, yumuşak buklelerle kıvırdım ve elbisemi tamamlamak için koyu kırmızı rujla dumanlı bir göz makyajı yaptım.
Gümüş küpeler ekledim ve sonunda siyah ayakkabılarla birlikte elbisemi giydim. Neredeyse hiç topuklu giymezdim ama giydiğimde her zaman güçlü hissediyordum, sanki dünyayı yönetebilirmişim gibi gelirdi.
Saati kontrol etmeden önce maskeyi nazikçe tutup dikkatlice taktım. Balo resmen başladı ve ben biraz geriden geliyordum. Kimsenin fark etmeyeceğine emindim.
Aşağı indim balo salonuna girdim ve buradaki insanların sayısına şaşırdım.
Julian'ı bulmak kolaydı, en azından benim için. Arkasından sinsice yaklaşıp yanlardan tuttum, bu da onun şok içinde zıplamasına neden oldu. Benimle yüzleşmek için döndüğünde ağzı açık kaldı.
"Eve, harika görünüyorsun!" Yanındaki küçük bir dişi kurt hırlamadan önce bana hızlı bir şekilde sarıldı.
Gülümsedi ve kolunu beline sardı. "Eve, eşim Fay ile tanışmanı istiyorum. Fay, bu kuzenim Evelyn."
Ağzım şokla açıldı ama çabucak soğukkanlılığımı geri kazandım ve onu kucakladım. "Seninle tanıştığım için çok mutluyum Fay! Ne zaman tanıştınız?"
Fay, Julian'a sarılmadan önce kızardı.
"Biraz önce. Alfa Trent'in sürüsündenim. Balo salonuna adımımı attığımda Julian beni buldu."
"Yaa..." Julian'ın yanağını sıktım. "Küçük çocuğum büyüyor!" Fay inlemesine neden olan bir mesaj aldığında Julian elime vurdu.
"Lanet olsun. İşe aldığım grubun solisti şu anda tuvalette kusuyor. Şimdi ne yapacağım ben?"
Alfa Ben, Alfa Alex ve Alfa Trent'in betalarıyla bir arada durup gelişigüzel konuştuklarını görünce çılgınca etrafına bakındı.
Tessa, kolu Alex'inkine dolanmış bir şekilde duruyordu ve gözlerimi devirmeden edemedim.
Julian'ın gözlerinden Fay'i herhangi bir sıkıntı içinde görmekten nefret ettiğini görebiliyordum, bu da hafifçe kıkırdamama neden oldu. Gözleri açılmadan önce bana baktı ve kocaman gülümsedi.
Bilirsiniz, birinin bir iyiliğe ihtiyacı olduğunda ve gerçekten hayır demeni istemediğinde verdiği gülümseme vardır ya. Hah, işte o tür bir gülümseme.
İnledim, kafamı salladım, ne yapmamı istediğinden emindim. “Hayır Julian. Ciddiyim. Yapmayacağım.”
Fay merakla bize bakıyordu. Julian, ona şarkı söyleyebildiğimi söyledi ve Fay, zıplamaya başladı.
"Aman Tanrım! Lütfen Evelyn! Ne istersen yaparım! Lütfen, lütfen, lütfen!" Her şekilde yalvararak ellerime çekti ve yavru köpek bakışları attı.
Sözlerini bildiğim herhangi bir şarkı bilip bilmediklerini görmek için diğer grup üyelerini bulmaları için yanlarından ayrıldım.
