"Ne yapacağız?" Bardan uzaklaşıp, önümüzdeki birkaç hafta boyunca ev diyeceğimiz kulübeye giden taşlı patikadan aşağı inerken Viktor'a sordum.
Ev, buradaki misafirliğimizin sonunda eşim diyeceğimi umduğum koyu renkli güzele aitti. Ne yazık ki Viktor da aynı şekilde hissediyordu.
Gençliğimizde, bizim türümüzden kadınlar az sayıda ve çok uzakken, Viktor ve ben birçok üçlü yapmıştık. Kadın, her zaman istekli bir katılımcı oluyordu elbette.
Ama yatak odası ya da bizim durumumuzda olduğu gibi ormanın etrafında hızlı bir dans ve bir geceliğine bir kadının bedenini paylaşmak, ömür boyu bir eşi paylaşmaktan çok farklıydı.
Özellikle de Alfa'mla ve en yakın arkadaşımla. Zihnim de bedenim gibi bu fikri reddetti.
Yine de kurdum paylaşma fikrinden hiç çekinmiyor gibiydi.
Kendi kurdum tarafından ihanete uğradım.
"Nick'i duydun. Anna'nın yasak olduğunu, zamanı geldiğinde sürülerinin Alfa'sı olacağını söyledi ve beni eşimden mahrum ettiğim için adamın kafasını ne kadar koparmak istesem de, bu gece uyuyacağım yumuşak yatağı ve sıcak evi memnuniyetle karşılıyorum.”
"Sorun çıkarırsak, sabah ormana geri döneriz."
Onun soğukkanlı tonuyla tökezledim. "Bir yatak senin için eşinden daha mı önemli?" diyerek meydan okudum.
"Viktor, gördüğüm kadarıyla burası yaşamak için güzel bir yer. Eğer iyi bir izlenim bırakırsak, burada bizim için yer var.”
"Bizden sürüleri birleştirmemizi isteyebilirler," Viktor benimle yüzleşmek için topuğunun üzerinde dönerken vücudunun her noktasından öfke fışkırıyordu.
"70 yıldır bu sürünün Alfa'sıyım," Gerçeği belirtti. "Bana güvenen insanları başka bir Alfa'ya teslim etmemi mi bekliyorsun?"
"Söylediğim şey bu değil ve bunu sen de biliyorsun. Senden başka kimseye boyun eğmem, sürünün geri kalanı da öyle."
Bakışımı yumuşatma isteği hissettim ama Viktor'un beni boyun eğdirmeye çalışmadığını bilerek yerimi korudum.
"Ama gerçek şu ki, ölüyoruz Viktor. Nick'in sürüsü burada gelişirken biz vahşi doğada ölüyoruz. Birlikte daha güçlü olurduk.”
"Kadınlarımızın ve çocuklarımızın daha ne kadar böyle yaşamasını bekliyorsun? Vahşi hayvanlar gibi yaşıyoruz.
"Bu birkaç hafta geçtikten sonra, sürünün kaç üyesinin bu şatafatlı hayattan vazgeçmesini, mağaralarda yaşayacağımız ormana geri dönmesini ve nadiren şekil değiştirerek yaşamasını bekliyorsun?”
"Nick iyi bir adam, iyi bir üne sahip ve her ne kadar eşimi paylaşma düşüncesinden nefret etsem de Anna Alfa olacaksa ve biz de onun eşleriysek sürüler üzerinde de bir o kadar etkimiz var."
Viktor'un yüz hatları Anna'dan bahsederken yumuşadı. Tekrar yola döndü ve yürümeye devam etti. Ben de temposuna uyarak ona katıldım.
"Gerçekten ikimizin onun eşi olduğumuza inanıyor musun?" diye sordu Viktor.
İç çekerek, kafamı salladım, o günkü olaylardan ve ormanda elli mil yol kat ettikten sonra bitkin düşmüştüm. Bu gece ya da belki bir hafta boyunca dinlenmeye hazırdım.
O konuşmaya girmek istemedim, en azından bu gece.
Eşimin kokusu burun deliklerime dolarak derin bir nefes almama neden oldu; kulübeye ulaşmıştık.
Şirin küçük evin çatısı sazdandı. Tuğla duvara bağlı braketlerden asılan çiçek sepetleri ve eski ahşap kapının önüne bir karşılama paspası vardı.
Ayaklarını paspasın üzerinde silen Viktor, anahtar deliğinde bulunan anahtarı çevirdi ve kapıyı iterek açtı.
Küçük kasabada yürürken yeni inşa edilmiş birçok ev görmüştüm. Bu yüzden Alfa'nın torununun neden bu kadar eski, tek katlı bir kulübede yaşadığını anlamadım.
Eşikten atlarken eşimizin kokusu güçlendi. Yoğun bir günden sonra eve gelip Anna’yı üzerinde hiçbir şey yokken bulma düşüncesiyle pantolonumun içindeki dostum sertleşti.
Kapının açıldığı yerdeki krem rengi halının üstünde başka bir paspas vardı.
Kulübe, mutfak, yemek odası ve oturma odası şeklinde planlanmıştı.
Süslü bir taş şöminenin etrafında üç kahverengi deri kanepe vardı. Ahşap bloklar yan tarafa bir yığın halinde istiflenmişti.
Işıklar açıktı ama kısılmıştı. Neyse ki gelişmiş görüşümle her şeyi net bir şekilde görebiliyordum. Kulübeyi biraz daha keşfettikten sonra, yan yana iki yatak odası buldum.
Odalar cömert boyutlardaydı. Şömineleri vardı ve süit banyoları yenilenmişti.
Modern banyoların her ikisinde de özlemle baktığım büyük bir jakuzi büyüklüğünde küvetler vardı. Sıcak suya dalmak ve kendimi Anna'nın yanında hayal etmek için sabırsızlanıyordum.
Onun bal ve limon tatlı kokusu, şimdilik benim olmasına karar verdiğim ilk yatak odasına hakimdi.
Görünüşte çıplak odaya baktım. Bazı resimler duvarları kaplıyordu ancak fotoğraf yoktu. Duvardaki kancaların bazılarının kaldırıldığını fark ettim. Büyük olasılıkla varışımız nedeniyle yapılmıştı.
Yabancıların eşyalarını karıştırmasını istemezdi. Yatağın her iki tarafında lamba ve saat olan bir başucu dolabı vardı.
Büyük kraliçe boyutlu yatağa dört kişi sığabilirdi. Anna'nın çıplak vücudumun altında, yatağı kaplayan kürk battaniyelerin üzerinde kıvrandığı görüntüsü zihnimde uçuştu.
Pantolonumun içindeki öfkeli sertliği yeniden düzenlemek zorunda kaldım.
Başka bir adamı ya da kurdu uzak tutmak için bölgeyi işaretleme dürtüsü neredeyse ağır basacaktı. Anna'nın eve gelip eşyalarının üzerine işediğimi fark etmekten memnun olmayacağını düşünerek bundan kaçındım.
"Erik," dedi Viktor.
Viktor elinde bir kağıtla mutfak tezgahına yaslanarak duruyordu. Küçük bir gülümseme dudaklarının kenarlarını kaldırmıştı.
"Nedir bu?" Onun yanında durdum ve Viktor'un tuttuğu kağıtlara baktım. İlk sayfadaki başlığa bakılırsa bir liste gibi görünüyordu.
'Evimi bıraktığım gibi tut' listesi bizim içindi.
"Halıda çamurlu pençe yok," listeyi okurken güldüm. "Bardak altlıklarına bardak koymak, evde kadınlarla komik işler çevirmek yok, komik iş? Seks mi demek istiyordu?"
Viktor kağıtları mermer tezgahın üzerine koyarak iç çekti. "Ateş yakmalıyız. Hava soğumaya başladı. O zaman biraz uyuyacağım. Anna'nın odası hangisi?"
"O odayı çoktan aldım." Neredeyse kelimeleri aceleye getirerek söyledim. Göğsümün derinliklerinden bir hırıltı sesi geldi. Alfa olsun ya da olmasın, oda benimdi.
Viktor
Bir kaşımı kaldırdım ve Beta’ma gülümsedim. Hırıltı meydan okumada değildi, daha çok bir uyarıydı.
Her ne kadar kadersel eşimle aynı odada uyumaktan zevk alsam da, onun tatlı kokusunun duyularımı çoktan harekete geçirmişti.
Penisim pantolonuma baskı yapıyor ve onu tutan kot hapishanesinden kaçmaya çalışıyordu. Onun kaldığı odada uyumanın beni deli edeceğinden korkuyordum.
Hayatım boyunca bir kadına hiç bu kadar çok ihtiyacım olmamıştı. Daha önce eşini bulan herhangi bir kurdu kıskanmıştım ama şu ana kadar tek hissettiğim acı ve taşaklarımı mengene gibi sıkan ağrılı bir histi.
Kadınla tanışalı sadece saatler olmuştu. Birkaç gün içinde nasıl hissedeceğimi tanrı bilir.
Duşta kendime biraz yardım etmem gerekirdi ve içimde Erik'in de aynı şekilde hissettiğine dair bir his vardı.
"Hala senin Alfa’n olduğumu hatırladığın sürece odayı alabilirsin Erik. Sürünün etrafındayken kurdunun bana davranışlarını kontrol et."
"Kurdumun seninle bir sorunu yok Viktor. Ne yazık ki, eşini paylaşmaktan rahatsız değil." Bunları söylerken hoşnutsuzluk içinde hırlaması hoşuma gitti.
"Daha önce de kadınları paylaştık Erik. Kurdum da sana karşı aynı şeyi hissediyor ve bu beni kızdırıyor."
Erik başıyla onayladı "Bazı şeyler değişecek Viktor. Öyle olması gerektiğini biliyorsun."
Başımı sallayarak, eski dostuma sırtımı döndüm ve geceyi Anna'yı zihnimde canlandırarak kurtuluşu bulmaya çalışarak geçireceğim yedek yatak odasına yöneldim.
Uzun, koyu renk saçları, dolgun dudakları, zümrüt yeşili gözleri.
İkimiz de tükenene kadar kendimi onun içine ve dışına iterken zevkten kızarmış yanaklarla hayal ederdim. Uzun bir gece olacaktı.
