Eşim Benden Nefret Ediyor

Wolfgang

Ormanda koştum, bu akşam olan her şeyden zihnimi boşaltmaya çalıştım.

Ve hala aşk şansımı nasıl mahvettiğim hakkında gevezelik eden Cronnos'u susturmaya çalışıyordum.

Zihnimi ondan uzak tutmak için bu gece devriye görevini almaya karar verdim, ama her yerinde hüzünle bana bakan o güzel gri gözleri düşünmeden edemedim.

~"O burada! Onu hissediyorum!" Cronnos kafamın içinde bağırmaya başladı, dikkatimi çekti.

"Neden bahsediyorsun, seni yaşlı pire torbası?" diye kurduma sordum.

Sonra burun deliklerime tatlı bir koku girdi.

Bu kokuyu nerede olsa tanırım. O'ydu.

Aurora buradaydı. Ama gecenin bu saatinde buraya kadar ne yapıyordu? Koruma olmadan etrafta dolaşmak güvenli değildi.

İçimi öfke kapladı.

Burada, ormanda, sınırın yanında tek başına ne işi vardı?

Cronnos kafamın içinde ~"Kimin umurunda? Ona bir şey olmadan önce onu bul!" diye bağırdı.

Sürümüzün sınırına yakın bir yere yaklaştıkça daha da endişelenerek kokusunun beni çektiği yere doğru koştum.

Bir açıklığa ulaştım. Gölün hemen yanında kar kadar beyaz kürklü ve ametist kadar parlak gözleri olan güzel bir kurt oturuyordu.

Bu kurt kimdi? Çok güzeldi ama daha önce hiç böyle bir form değiştirme görmemiştim.

Genellikle, bir kurdun gerçek formu insani özelliklerine benzerdi. Kürk, insanın saç rengine benzer, gözler de insanın gözlerine benzer.

Ama bu seferki tamamen farklıydı.

Beyaz kürk ve mor gözler.

Bu ne anlama geliyordu?

Bununla ilgili daha önce bir şeyler okuduğumu biliyordum ama ne olduğunu hatırlayamadım.

Güzelliği aklımı başımdan almıştı.

Bu çok anlamsız. Beni bu kasabaya bağlayacak iyi bir şeyim yok. Belki de eşyalarımı toplayıp gitmeliyim.

Aurora'nın sesiydi, kafamın içinde çınlıyordu. Bu kurt Aurora mıydı?

Gitmeyi mi düşünüyordu?

Doğuda, annemin büyüdüğü köye gidebilirim. Hep bir gün oraya gitmeyi hayal etmiştim.

Aurora’dı. Kurdu neden bu şekilde şekildeydi?

Ama şu anda bunu düşünemezdim.

Gerçekten köyden ayrılmayı düşünüyordu.

İkimiz için de en iyisi olurdu, özellikle de benim için, ama.

Gitmek istemesi beni neden kızdırdı?

Bilinçsizce ona doğru bir adım attım, bir dal üzerine bastım ve varlığımı fark etti.

Tetikte ve kendini saldırgana göstermek için hazır bir şekilde ayağa kalktı.

Başka seçeneğim yoktu. Saklandığım yerden ileri doğru yürüdüm ve ona karşı üstünlüğümü göstererek ona hırladım.

Şu anda onu işaretlemeyi çok istiyordum.

Kurdumdan bir hırlama daha duydum ~"Lanet olsun." dedi.

Aurora

Kurdun bana yaklaşmasını izlerken dikkatle bekledim. Hırladı ve bu beni korkudan çömelmeye yetti. Aurası otoriteyi yaydı.

Kafamın içinde derin bir ses duydum "Yani köyden kaçmayı mı planlıyorsunuz, Bayan Craton?"

İşte o zaman rüzgâr kokusunu bana getirdi ve bu kurdun kim olduğunu fark ettim.

Alfa Wolfgang.

Burnum yere değene kadar kurdumun başını eğdim.

Kafamın içinde tekrar konuştu "Size bir soru sordum, Bayan Craton."

Bu zihin bağlantısı olmalı. Babamın ve diğerlerinin bu konuda konuştuklarını duymuştum.

Ona bakmak için kafamı kaldırdım.

Tekrar ~"Köyden ayrılmayı mı planlıyorsunuz, Bayan Craton?" diye sordu.

~"Imm. Evet, efendim. Ama nasıl.?" diye söze başladım ama bir kez daha aklımın içinde konuşarak sözümü kesti.

"Kurt formundayken, ait olduğumuz sürüden herhangi bir kurdun düşüncelerini dinleyebiliriz. Sen bir istisna değilsin."

Bu ani bilgiyle nefesim kesildi. Tabii ki, birbirlerinin zihinlerini okuyabilirler, ama sadece yakın mesafeden.

Ne zamandır dinliyordu? Daha dikkatli olmalıyım.

Tehditkâr bir şekilde ~"Öyleyse, Bayan Craton. Seni kabul etmediğim için mi köyden ayrılmayı planlıyordun?" diye sordu. Yaklaştı ve beni çembere almaya başladı.

~"Beni reddettiğiniz için, efendim, artık bu köyde olmak için bir nedenim yok." dedim.

Ne de olsa, eşim yoktu ve bu köyde yaşayan bir ailem kalmamıştı. Annem ve babam ölmüştü. Ben tek çocuktum.

Montana beni büyütmüştü ve bana değer veriyordu ama ben rahmetli kocasının kızından başka bir şey değildim. Başımın çaresine bakana kadar benimle ilgilenmekten başka çaresi kalmamıştı.

Ama artık yasal olarak bir yetişkindim. Gidebilirim ve kendi başımın çaresine bakabilirim.

”Bu sürüden ayrılmak için sadece alfanın verebileceği bir izin alman gerektiğini biliyor musun? Aksi takdirde, bir düzenbaz olarak işaretlenirsin," dedi. Mavi gözleri benimkinin derinliklerine baktı.

~"Ve bil bakalım ne? Sana bu izni vermek istemiyorum. Bu yüzden, bir düzenbaz olarak işaretlenmek ve sürünün koruması olmadan dolaşmak istemiyorsan, buradan asla ayrılmayacaksın." diye devam etti.

Orada şaşkına dönmüş bir şekilde durdum.

Hala sözlerini sindirirken ~"A-affedersiniz efendim?" diye sordum.

Wolfgang

Ne diyordum ben? Aurora isterse köyü terk etmeye hakkı vardı. Hatta uygun olurdu. Hiç istemediğim, gözden uzak ve akıldan uzak bir eş.

"Gerçekten çok kalın kafalısın, değil mi?" Cronnos hırladı.

~”Bu köyden ayrılmanız yasak, Bayan Craton. Eğer yaparsan, seni düzenbaz olarak işaretlerim. Anlaşıldı mı?" dedim. Saçma sapan bir şey demeden önce gitmek için döndüm.

Ne zaman Aurora'yla birlikte olsam beynim çalışmıyor gibiydi.

"Neden?!'" diye zihnimde bağırdı, beni yolumda durdurdu. "Bunu bana neden yapıyorsun? Beni zaten reddettin, hayatımın geri kalanında eşsiz olmaya mahkûm ettin. Neden gitmemi yasaklıyorsun?"

Etrafında döndüm, alfasına böyle cevap verdiği için kafasını çiğnemeye hazırdım. Ama onu görmek beni durdurdu.

Ay ışığı beyaz kürkünü parlattı, ametist gözleri meydan okurcasına bana parladı. Muhteşem görünüyordu. Gururlu.

Cronnos dedi ki, "O çok güzel." Kafamı salladım, zihnimi boşalttım.

~"Seni ret mi ettim? Bunu ne zaman yaptım?" diye sordum.

"E—Evimdeyken… işe yaramaz olduğumu… söyledin..." Utanç içinde başını indirdi ve içimde bir suçluluk patlaması hissettim.

"Benim için işe yaramaz olduğunuzu söyledim, Bayan Craton." Onun durduğu yere doğru yürümeye başladım. Ama seni doğru dürüst reddetme fırsatım olmadı." ~

Sessizce durduk, karşı karşıya geldik.

Onu resmi olarak eşim olarak reddetme fırsatı bulmadan önce sözüm yarıda kesilmişti.

Şimdi bunu yapmak ve tüm bu aptallığı arkamda bırakmak için bir şanstı.

Cronnos, "Buna pişman olacaksın" diye uyardı. Kendine yalan söylemeyi bırak ve onun bizim eşimiz olduğunu kabul et. O bizim gerçek aşkımız." ~

Bir parçam Cronnos'ı dinlemek istedi. Ama yapamadım. Sürümüz güçlü kalmak zorundaydı. Düzenbazlar hala sınırlarımızdaydı. Ve zayıf bir lunaya sahip olmayı göze alamazdım.

Aurora'nın ametist gözlerine baktım ve eşimin kalbini sonsuza dek kırmaya hazırlandım.