Devriye gezdiğim yorucu bir günün ardından eve dönmüştüm. Bugün yine kısa çubuğu çekip çaylak çocukla devriyeye çıkmak zorunda kalmıştım. Yine de iyiye gidiyordu. Artık vahşi bir kedi kadar ürkek değildi. Şimdi, sadece kendine bir isim yapmak istiyordu. Yani, durup dururken iş çıkararak beni yoruyordu.
Günümün çoğunu hız sınırının sadece üç mil üstünde giden insanların plakalarına bakarak ya da çaylağın, insanları belirlenen alanlarda yürümeleri için uyarmasını izleyerek geçirdim. Önüne bakmadan yürüyenlere ceza kesmeye başlarsa yanmıştı.
Sonunda arabada duran dizüstü bilgisayarı alıp arşiv taraması yapmaya başladım. Eyalet sınırlarını aşmadan pek bir şey bulamayacağımı biliyordum ama yine de arama kutucuğuna Rayna Callaway ismini yazdım.
Düşündüğüm gibi, bu isim altında hiçbir şey çıkmadı. Ben de onun yerine Rayna Anderson’ı denedim. Bu isim altında da pek bir şey çıkmadı, sadece bilinen son adresi ve telefon numarası vardı ki bunlar da ailesine ait gibi görünüyordu.
Eyalet dışı tarama yapmak zor olabiliyordu. Bazen bunu hiç sorun yaşamadan yapabiliyorduk. Bazen de aradığımız yerde Dışişleri Bakanlığı ile başımız derde giriyordu bu yüzden genellikle her ihtimale karşı önceden arıyorduk. Sonuçta biraz saygılı olmak gerektiğini biliyordum. Bu bilgiyi edinmek için iyi bir sebebim ya da olası bir nedenim yoktu.
Aklım Rayna’yı rahat bırakmamı haykırıyordu. Zaten yakında gidiyordu, göz açıp kapayıncaya kadar gitmiş olacaktı. Onu ya da ruh eşi olduğunu iddia ettiği adamla neden boşandığını anlamaya çalışmak için olası bir savunma yazmaya değmezdi.
Bunu düşünürken New York veri tabanına bakıp Rayna Callaway yazdım. Adresi, bilinen son iş yeri, ehliyet bilgileri, üniversite eğitimi, plaka numarası gibi sıradan bilgiler dışında pek bir şey çıkmadı ama sonra yeni belgeler bulmak için en alta indiğimde bir boşanma ilamı gördüm.
Fareyi bağlantının üzerine getirdiğimde aklım tıklamamam gerektiğini haykırsa da yine de tıkladım. Boşanma kararını okurken tek gördüğüm boşanmanın çekişmeli olmadığıydı. Anlaşmalı boşanmışlardı. Beni cevaplardan çok sorularla baş başa bırakan sistemden hızla çıktım.
Tam yeleğimi çıkarmış, oturuyordum ki kapım güm güm çalındı. Açmadan önce otomatikman silahıma davranıp dolu olup olmadığını kontrol ederken Rayna’nın sesini duydum. Sesi çok öfkeli geliyordu.
“Kelly, aç lan şu kapıyı! Evde olduğunu biliyorum! Araban garaj yolunda!”
“Dedektif” yerine adımı kullanmış olması iyiydi. Silahımı çekmeceye koydum. Öfkeli bir kadından ne kadar uzak olursa o kadar iyiydi. Winston’ın, onun hırçın olduğu konusunda haklı olduğuna inanmaya başlamıştım. Hâlâ kapıyı yumrukluyordu.
“Kelly!”
Adımın ağzından duymak hoşuma gitmişti. Kapıyı açtığım an ya ben buna hazır olmadığımdan ya da o göründüğünden daha güçlü olduğundan beni sertçe itti.
“Ne oluyor, Kelly? Madem bilmeyi bu kadar istiyordun neden sormadın!”
“Bir dakika, bir dakika! Sen neden bahsediyorsun?”
“Yeterince bilgi aldın mı? Yoksa daha fazlasına mı ihtiyacın var?”
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Onu araştırdığımı nereden biliyordu ki?
“Yüzünüzdeki ifadeye bakılırsa ne demek istediğimi anladın. Patronumdan, boşanma kararımın Alabama polisi tarafından açıldığını söyleyen bir telefon almak hiç de hoş bir duygu değil! Hem de Dedektif Kelly Hawthorne tarafından! Bilgi almak için eyalet sınırlarını aştığı için suç duyurusunda bulunmasın diye bir saat uğraştım!”
Sanırım yüzüm bembeyaz olmuştu. Aslında bundan emindim çünkü tüm kanımın ayaklarıma hücum ettiğini hissediyordum. Bu kadın bana kızmakta sonuna kadar haklıydı. Ayrıca, muhtemelen az önce beni kovulmaktan kurtarmıştı.
“Çok özür dilerim, Rayna.”
“Siz erkeklerin özür dileyip durmanızdan ne kadar yorulduğumu biliyor musun? Ama sonuçta bunun hiçbir anlamı yok, değil mi? Nasıl olsa aklınıza estiği gibi davranıyorsunuz! Ne bilmek istiyorsun, Kelly? Benim hakkımda araştırma yapmak için izin almadan eyalet sınırlarını geçmeyi göze alacak kadar önemli olan şey nedir?”
Aradığım bilgiye ulaşmak için elime geçen tek fırsat bu olabilirdi. Umarım bana daha kötü bir şekilde geri dönmezdi.
“Ne zaman kasabaya döndüğünü duysalar Miles adında birini sorup duruyorlar. Miles’ın seninle olup olmadığını soruyorlar. Adın geçtiğinde onun adı da geçiyor. Boşandığınızı öğrendiklerinde gerçekten şoke oluyorlar. Neden şaşırıyorlar? Miles ile ruh eşisiniz, ilk günden beri öyleymişsiniz. Evet, iki ruh eşinin neden boşandığını ve Miles’ın neden seni bırakacak kadar aptal olduğunu merak ediyordum.”
Bütün öfkesi dağıldı. Belki de hiçbir şey söylememeliydim. Belki de boşanma konusunu açmak için çok erkendi. Belgelerdeki tarihe bakılırsa üstünden aylar geçmişti ama herkesin atlatma süresi farklıydı, özellikle de onunla kocası gibi çok yakın kişiler için daha uzun olabilirdi. Az önceki öfkeli haykırışları dinmişti, şimdi daha sakin bir sesle konuşuyordu.
“Çünkü ben ona yetmedim. Miles her zaman önemli biri olacağını biliyordu. Mount Sinai Hastanesinde kalp ve damar cerrahisi uzmanı olarak çalışıyor ve çok da iyi bir doktor ama hep daha fazlasını istedi. İşinde hep en iyisi olmak istedi. Daha fazla prestij, daha fazla para, daha fazla heyecan, hep daha fazlasını istedi ama hayattan ne kadar fazlasını isterse istesin, bana karşı hislerinin hiç değişmediğini söylerdi ve her gece eve, yatağımıza dönerdi.”
“Ne zamana kadar?”
O kehribar gözlerini kaldırdı. “Dönmeyene kadar…”
“Seninle hiç kavga etmedi mi?”
Şu anda masamda oturmuş fırına attığım dondurulmuş pizzayı yiyip bira içiyorduk. Rayna sakinleşmişti ve yemek yerken Miles’ı en iyi arkadaşıyla basıp onu terk ettiği geceyi anlatıyordu.
“Hayır. Aslına bakarsan malları bölüşmek ve velayet konusunda anlaşmak için karşı karşıya oturduğumuz gün, beni aylardır ilk kez gördüğü gündü. Ben onu terk ettikten sonra bizi bulamamıştı. Logan ile ikimizin patronumun kiraladığı dairelerden birinde kaldığımızdan haberi yoktu.”
“Logan’ı almak için uğraşmadı mı?”
“Alamayacağını biliyordu. Veli toplantılarına, ödül törenlerine, doktor randevularına giden hep bendim. İyi bir baba olmadığından değil, öyleydi ama hep meşguldü. Yine de Logan’ın futbol maçlarını hiç kaçırmazdı.”
“Hiç eve geri taşınmayı düşündün mü?”
“Eve mi?”
“Evet, buraya. Başladığın yere... Sen de benim kadar iyi biliyorsun ki burası futbolun merkezi. Logan’ı her yerden yetenek avcıları izliyordur.”
“Bilmiyorum. Miles hâlâ New York’ta. Umursadığımdan değil ama boşanmada eyalet değiştirmekle ilgili ne yazdığından emin değilim.”
“Hım... Hiçbir şey. Logan’ı uygun gördüğün şekilde transfer edebilirsin.”
Başını salladı. “Okudun tabii.”
Sadece omuz silktim.
“Geri dönmem gereken bir işim var. Boşanmada bana yardım edenler onlardı.”
“Kimin için çalıştığını bilmiyorum ama bu konuda harika bir iş çıkarmışlar. Konu Logan olduğunda Miles’ın, ’Ne kadar?’ diye sormaktan başka söyleyebileceği bir şey yok.”
Güldü. “Onun bir avukatına karşılık dört avukatla gidersen böyle oluyor.”
