De CEO

Wanneer ik de spoedvergadering van het bestuur binnenloop en de boze blik van mijn grootmoeder zie, weet ik dat er iets mis is.

"Wat doe jij hier?" vraag ik, niet bepaald vriendelijk.

"Ach, Scarlett," zegt ze zoetjes, "wat fijn dat je erbij komt. Ik hoorde dat de deal met Firefly Industries volgende week doorgaat?"

De anderen aan tafel kijken zwijgend toe, in afwachting van wat er gaat gebeuren.

"Ja," zeg ik, "dat is het plan. Dat weet je. Ik snap niet waarom dit zo dringend is—"

"Ik denk dat je beter kunt wachten, lieverd." Haar stem klinkt nog steeds lief, maar haar donkere ogen kijken me hard aan.

"Waarom interesseert het je?" vraag ik.

"Je bent familie." Ze geeft me een vriendelijke glimlach, duidelijk voor de show. "Dominic Peters heeft je voor de gek gehouden."

"Hoe bedoel je?"

"Hij wil het bedrijf niet kopen, Scarlett. Hij wil het overnemen."

Ik lach. "Dat slaat nergens op—"

"We hebben een video," onderbreekt ze me triomfantelijk.

Ik verstijf. "Wat voor video?"

"Van jou en meneer Peters in een compromitterende situatie."

Ik voel mijn maag samentrekken. "Wat?"

"Ik geloof dat de opname gemaakt is in een club genaamd 'Dirty Thoughts'," zegt mijn grootmoeder, elk woord zorgvuldig uitsprekend. "Een club voor mensen met... bijzondere voorkeuren?"

"Nee," zeg ik snel. "Dat kan niet. We zijn niet gefilmd. Dat was privé."

"We hebben dit natuurlijk strikt geheim gehouden," zegt Grootmoeder, weer vriendelijk klinkend. "Maar je moet begrijpen dat als deze voorkeuren openbaar zouden worden... Nou, dat zou niet goed zijn voor de aandeelhouders."

"Wat bedoel je?" vraag ik. Ik voel mijn gezicht niet meer. Hoe kan er een video zijn? Hoe heeft uitgerekend mijn grootmoeder die in handen gekregen?

"Dominic Peters kan een seksschandaal overleven," zegt ze. "Makkelijk zelfs. Maar jij?" Ze lacht. "Jij hangt er nu al aan een zijden draadje."

De verdoving trekt weg en maakt plaats voor woede. Ja, op mijn grootmoeder, maar zij brengt alleen het nieuws. Vooral wil ik Nic vinden en hem pijn doen.

"Met wie je privé omgaat is één ding," zegt Grootmoeder liefjes. "Maar ik zou heel goed nadenken voordat je deze man in zaken vertrouwt."

Ik heb genoeg gehoord. "Bedankt," zeg ik met moeite, en ik ren zo snel als ik kan op mijn hoge hakken de kamer uit.

"We gaan zeker vieren!" Beth komt naar onze tafel met een fles champagne.

"Oké," zeg ik zuchtend.

Claudia slaat haar arm om me heen. "Wat is er, chagrijn? Je moet juichen. Je bent net cum laude afgestudeerd en twee maanden later heb je al een topbaan."

"Misschien moet ik hem niet aannemen...," zeg ik zachtjes.

"Dit gaat over Jase, hè?" vraagt Beth. Ik haal mijn schouders op. "Je moet die eikel vergeten, Scar. Je verdient dit!"

"Wanneer begin je?" vraagt Jackie.

"Maandag." Het is nu donderdag, dus ik heb nog genoeg tijd om me zorgen te maken voor ik echt naar kantoor moet.

Mijn huisgenoten - Beth, Claudia en Jackie - zijn geweldige vriendinnen. We woonden samen tijdens onze studie aan NYU en hebben nu een appartement in de stad. Ze zijn mijn beste vriendinnen voor altijd.

Maar wat ze ook zeggen, ik weet echt niet zeker of deze baan een goed idee is.

Claudia heeft gelijk: het is precies twee maanden na de diploma-uitreiking. Twee maanden sinds mijn langdurige vriend Jason het plotseling uitmaakte.

"Ik wil senator zijn voor mijn dertigste, schatje," zei hij nog voor we onze toga's hadden uitgetrokken. "De vrouw van een senator heeft veel verantwoordelijkheden. En jij bent, zeg maar, een carrièrevrouw. Jij past niet in dat leven."

"Ik kan het leren," zei ik, mezelf hatend terwijl ik het zei. Ik wilde echt geen leven als iemands mooie vrouw. Maar ik hield van Jase! We waren drie jaar samen. We konden het laten werken.

"Misschien als je je MBA ging halen en CEO werd van je vaders bedrijf," zei hij. "Dat dacht ik altijd. We zouden een machtig stel zijn. Maar in plaats daarvan solliciteer je naar al die lage assistentbanen? Wat is dat nou?"

"Sorry hoor," zei ik, mijn stem kil, "ik wist niet dat je alleen met me uitging om dichtbij Roberts Enterprises te komen."

"Dat was het niet," zei hij, proberend aardig te zijn. "Ik denk gewoon niet dat we dezelfde kant op gaan met onze carrières. Beter om het nu te beëindigen, toch?"

Ik heb twee maanden besteed aan boos zijn op Jase. "Lage assistentbanen?" Serieus? Iedereen begint onderaan na zijn afstuderen.

Tijdens mijn studie werkte ik een paar zomers voor Roberts Enterprises. Mijn vader, Michael Roberts, is daar de CEO en ik weet vrij zeker dat hij wil dat ik het ooit overneem.

Maar ik wil zijn hulp niet alleen omdat ik zijn dochter ben. Vooral omdat hij nauwelijks een vader voor me is geweest.

Toen ik opgroeide, wist ik niet eens wie mijn vader was. Ik werd opgevoed door mijn grootouders - de ouders van mijn moeder - op een boerderij in Texas. Ik hou ontzettend veel van hen. Ze zijn alle familie die ik nodig heb.

Michael Roberts stuurde me uit het niets een e-mail in mijn tweede studiejaar, een lang bericht waarin hij sorry zei dat hij mijn moeder had verlaten voor ik geboren was. Aan het eind bood hij me een zomerbaantje aan.

Ik ging. Ik dacht dat ik gek zou zijn om de kans te laten lopen. Maar nu ik mijn diploma heb, is het tijd om mezelf te bewijzen, in plaats van nog meer hulp aan te nemen.

Toch. Werken als assistent van de CEO van een van Roberts Enterprises' concurrenten voelt als vragen om problemen.

"Hé! Scar! Drink op, we vieren feest!" Claudia geeft me een glas champagne voor ze van haar eigen glas drinkt.

"Vertel eens over je nieuwe baas," stelt Jackie voor.

"Ik weet niet veel," geef ik toe. "Hij heeft me niet geïnterviewd, dat was alleen iemand van HR."

"Maar je gaat wel werken voor Dominic Peters, de heetste rijke vrijgezel van het land?" vraagt Beth.

"Ik word zijn executive assistant," leg ik uit. De meiden gillen opgewonden.

"Dat is zo cool! Niemand heeft hem gezien sinds hij het bedrijf overnam van zijn vader; hij is zo mysterieus," zegt Jackie blij.

"Meiden, serieus, ik ben opgewonden over de baan, niet de man. En ik weet niet eens zeker of ik zo opgewonden ben over de baan. Wat als er een regel is dat ik niet voor concurrenten mag werken?"

"Maak je daar later zorgen over. Nu vieren we feest," zegt Claudia. "Ik haal shots!" En ze rent naar de bar.

Ze komt een minuut later terug bij onze tafel met een enorm dienblad tequila shots met limoen en zout. Er moeten er minstens vijftig op staan. We staren met z'n drieën naar het dienblad en dan naar haar.

"Claudia, dit zijn shots voor de hele bar. Hoeveel heeft dit je gekost?" vraag ik.

"Wij hebben betaald," antwoordt een mannenstem. Een vent in een marineblauw pak met skaterachtig blond haar legt zijn arm om Claudia's schouders en zij wordt vuurrood.

"Meiden, dit is Eric," zegt ze, wijzend naar skaterboy. "Matt," een vent in een grijs pak, wit overhemd, stekeltjeshaar. "Luke," zwart pak, lichtblauw overhemd, zwart haar.

Alle drie zijn ze erg knap. Mijn vriendinnen kijken elkaar aan, proberend uit te vogelen wie met wie gaat flirten.

"Oh, en dit is Nic," voegt ze toe, als een vierde vent opduikt met een glas alsof hij geen zin had in shots.

Dit is misschien wel de knapste vent van allemaal. Zwart pak, zwart overhemd, zwarte stropdas, lichtbruin haar en felblauwe ogen omringd door dikke zwarte brilmonturen. Ik bijt op mijn lip als ik naar hem kijk en merk dat zijn ogen naar mijn mond gaan.

"Nou, shots!" zegt Matt, terwijl hij in de booth glijdt. We vormen snel koppels. Claudia met Eric, Beth met Matt, Jackie met Luke... en ik met Nic.

Ik klaag zeker niet - ik bedoel, de vent ziet er verdomd goed uit. Maar ik ben nog steeds verdrietig na de breuk met Jase; ik heb sindsdien met niemand geslapen.

Ik kan Nic's spieren bijna door zijn pak heen zien, maar ik weet dat hij een player is alleen al door naar hem te kijken. Zijn felblauwe ogen stralen verlangen uit.

Misschien is dat goed. Misschien is het tijd om met iemand nieuws te slapen, zonder verplichtingen, zonder drama, en Jase voorgoed te vergeten.

Ik duw een blonde krul achter mijn oor en Nic's ogen volgen de beweging.

Als we niet naar elkaar staren, raakt zijn been het mijne onder tafel. Alleen die kleine aanraking laat mijn hart sneller kloppen. Zijn ogen glijden over mijn zwarte tanktop en ik ben dankbaar voor de push-up beha die mijn kleine borsten wat hulp geeft.

Op een gegeven moment stop ik met in Nic's ogen staren en realiseer ik me dat we met z'n tweeën over zijn aan tafel. Nic ziet mijn verbaasde blik.

"De rest is gaan dansen," legt hij uit. Het is de eerste keer dat ik zijn diepe, ruwe stem hoor en ik kan mijn lichaam er bijna op voelen reageren. Oh mijn god!

"Oh, juist," zeg ik, proberend normaal te klinken.

"Je hebt je naam niet gezegd," zegt hij. Ik weet niet of hij het echt vraagt tot hij een wenkbrauw optrekt. Hij zet zijn zwarte bril af en houdt hem nonchalant in zijn hand.

"Eh... ja... Scar. Mijn naam is Scar. Ik bedoel, eigenlijk Scarlett, Scarlett Miller. Iedereen noemt me gewoon Scar," zeg ik te veel.

Ik ben echt de weg kwijt. Ik kan mezelf beter nu meteen laten opnemen.

"Je hebt een accent," zegt hij. Weer weet ik niet zeker of het echt een vraag is.

"Eh, ja. Ik kom oorspronkelijk uit Dallas. Nou, eigenlijk Irving, maar dat ligt in Dallas County." En daar ga ik weer, te veel praten...

Hij knikt langzaam, met een kleine glimlach op zijn gezicht.

Ik merk dat ik met mijn ellebogen op tafel leun om hem beter te kunnen bekijken. Deze vent moet weten dat hij knap is. Zelfs de bril is sexy. Elk deel van me wil gewoon over de tafel springen en hem zoenen.

Oh mijn god, dacht ik dat echt? Ik ben zo slecht...

Alsof hij mijn gedachten leest, leunt Nic naar me toe over de tafel. Zijn hand raakt mijn gezicht aan en zijn duim strijkt langs mijn onderlip. Dan, zonder waarschuwing, drukt hij zijn lippen op de mijne.

Eerst ben ik geschokt, maar het duurt niet lang voor ik reageer. Hij bijt zachtjes op mijn onderlip en ik snak naar adem, waardoor zijn tong mijn mond kan verkennen.

Ik adem zijn geur in. Welke aftershave hij ook gebruikt, het ruikt duur; alles aan hem lijkt rijk.

Hij trekt zich als eerste terug - en te oordelen naar zijn glimlach verberg ik mijn teleurstelling niet goed. Hij glijdt uit de booth en steekt zijn hand naar me uit.

"Dansen?"

"Eh, ik kan niet echt—"

"Ik wel." Natuurlijk kan jij dat. "Ik help je wel."

"Nee, echt, het is—"

"Sta op, Scarlett."

Langzaam sta ik op en pak zijn hand. Zijn grote hand omsluit mijn kleine en plotseling trekt hij me letterlijk mee naar de dansvloer, me dicht tegen zich aan trekkend. Mijn hele lichaam begint warm te worden bij zijn aanraking.

"Echt," probeer ik nog een keer, "ik ben geen goede danser."

Nic leunt naar me toe, met een kleine glimlach op zijn gezicht. Ik voel zijn adem bij mijn oor. Zijn ruwe stem laat me smelten.

"Elke vrouw kan dansen; ze heeft alleen een sterke man nodig." Zijn adem strijkt langs mijn nek. "Ontspan je knieën en beweeg gewoon met me mee."

Ik voel me als Baby uit Dirty Dancing - al ben ik ongeveer tien keer zo onhandig.

Een van Nic's handen verlaat mijn heup en raakt mijn wang aan.

"Je bent erg sexy als je bloost," zegt zijn ruwe stem in mijn oor. Mijn wangen worden weer warm en hij lacht zachtjes. "Heel, heel sexy."

Als Nic me terugbrengt naar onze booth, voel ik mijn telefoon trillen in de zak van mijn strakke spijkerbroek. Ik druk de telefoon tegen mijn oor en bedek mijn andere oor met mijn vinger om het lawaai te blokkeren.

"Hallo!"

"Scar, ik ben het." Ik kan Beth nauwelijks horen boven de clubmuziek uit. Ik heb nooit begrepen waarom ze erop staat haar telefoon te gebruiken om te bellen in plaats van te appen zoals een normaal mens. "We nemen de jongens mee naar ons appartement. Neem Nic mee."

"Wacht, wat?"

Ik hoor niet wat ze verder zegt. Nic pakt de telefoon van me af en praat zelf met Beth. Als hij me de telefoon teruggeeft, pakt hij mijn hand en leidt me naar buiten.

Ik zal deze vent waarschijnlijk nooit meer zien.

Om het meeste uit het moment te halen, sla ik mijn armen om zijn nek en druk mijn lippen tegen de zijne. Nic heeft geen aanmoediging nodig en slaat zijn armen om mijn middel, me tegen zich aan trekkend.

Ik voel zijn hand mijn kont grijpen en optillen. Ik sla mijn benen om hem heen en vergeet bijna dat we op een stoep staan midden in New York. Voor ik doorheb wat er gebeurt, schuift Nic me in een wachtende limousine.

"Breng je me naar mijn appartement?" vraag ik, de kus even onderbrekend voor een ademloze seconde in de auto.

"Het mijne," zegt hij met een kleine glimlach.