İhanetin Ardından

JAQUELINE

Her gece yaptığım gibi akşam yemeği hazırladım. Russ ofiste acil bir durum olduğunu ve geç kalacağını mesaj atmıştı.

Kıçımın acil durumu, ~diye düşündüm.

Boşanma sürecinde bana zorluk çıkarmayacağından emin olmam gerekiyordu. Evet, ondan boşanacaktım. Mümkün olduğunca çok kanıta ihtiyacım vardı. O pisliğin ve yuva yıkan fahişesinin acı çekmesini sağlayacaktım.

Garaj kapısının açıldığını duyduğumda yemeği yeni hazırlamıştım. Derin bir nefes alarak duyduğum bütün üzüntü ve öfkeyi zihnimden uzaklaştırdım. Kapı açılır açılmaz yüzüme bir gülümseme yerleştirerek mutlu ev kadını rolüne büründüm. Her ne kadar içten içe içeriye giren o pisliğin boğazını yumruklamak istesem de kendimi tutmak zorundaydım.

Russ, “Jack! Ben geldim bebeğim!” diye seslendiğinde doğrularak arkamı döndüm.

“Selam tatlım! Umarım açsındır. Biftek yaptım, yanına da sebze haşladım,” dedim. Bunu o kadar tatlı bir dille söylemiştim ki neredeyse yüzümü buruşturacaktım.

“Evet, bugün çok acıktım! Aşırı yorucu bir gündü,” dedi Russ yanıma gelip yanağımdan öperken.

“Arabamın bakımını yaptırabildin mi?” diye sordum. Cevabın hayır olduğundan emindim ama onu biraz terletecektim.

“Şey, hayır, yaptıramadım. Serviste yoğunluk vardı. Oraya gittiğimde iş yerinden acil durum çağrısı aldım. Gelecek hafta bir ara arabayı bakıma götürürüm. Özür dilerim,” dedi Russ.

Kulaklarının nasıl kızardığını görebiliyordum. Ensesini ovuşturuyordu. Kesinlikle yalan söylüyordu. Daha önce buna yeterince dikkat etmemiş miydim?

“Sorun değil tatlım. Ben götürürüm. Çok fazla çalışıyorsun. Seni daha fazla yormak istemiyorum,” dedim masada yanına oturarak. Arabadaki o çiçekli parfümün kokusu burnuma geldiğinde gülümsemem bir anlığına kayboldu. Russ görmesin diye tabağıma baktım.

“Teşekkürler Jack. Çok iyisin!” derken başımı okşadı.

Çatalımı bifteğe saplayarak, “Rica ederim tatlım,” dedim.

***

Ertesi gün göz açıp kapayıncaya kadar geçmişti. Russ babasıyla golf oynamaya gitmişti. Ben de Maxine’le sohbet ediyordum. O adamın bana dokunması fikrinden nefret ediyor olabilirdim ama bunu asla Russ’ın ailesine yansıtmazdım.

“Jaqueline, sensiz ne yapardık bilmiyorum. Oğlum sana âşık olarak hayatının en iyi kararını verdi,” dedi Maxine elimi tutarak.

Elini tutarken oğluyla aramızda olanları ona anlatmadığım için kendimi bir an suçlu hissettim. Ama bu sadece bir saniye sürdü. Sırf Rich’le Maxine’i üzmek istemediğim için hayatımın geri kalanını bu şekilde yaşayamazdım.

Russ onların tek çocuğuydu. Kim oğullarının yasak bir ilişkisi olduğunu öğrenmek isterdi ki? Russ’a duydukları güveni sarsmak istemiyordum.

“Nazik sözlerin için teşekkür ederim Maxine,” dedim elini okşayarak. Ardından ön kapının açıldığını duydum. Russ’la Rich gülerek içeriye girdiler.

İkisi de dışarıdayken harika vakit geçirmiş gibi görünüyordu. İçeriye girdiklerinde birbirlerine ne kadar benzediklerine hayret etmiştim. İkisi de uzun boylu, siyah saçlı ve şeytani derecede yakışıklıydı.

Russ bana baktığında bir an için neredeyse ihanetini unutacaktım. Gözlerindeki sevgi dolu bakışa başka bir şey karışmıştı. Belki de suçluluktu? Daha önce Russ’ın bana suçlu gözlerle bakması için bir nedeni olmamıştı ama artık yasak ilişkisini bildiğim için hiçbir şeyden emin olamıyordum.

Russ bana gönülsüzce gülümsedi. Gülümsemesi içten değildi. Tüm bunların sahteliğini hissedebiliyordum. Ya suçluluk duygusundan ya da artık beni istemediğinden bana gülümsemek istemiyordu.

***

Nihayet eve vardığımızda, üstüme daha rahat bir şeyler giymek için üst kata çıktım. Çok gergindim, rahatlamaya ihtiyacım vardı. Aşağıya indiğimde Russ’ın sessizce telefonda biriyle konuştuğunu duydum.

“Dün bütün gün seninleydim. Onunla biraz vakit geçirmezsem şüphelenecek.” Volta attığını duyabiliyordum. “Hayır, tabii ki seni hâlâ seviyorum! Sana söyledim, anlamaması için uğraşıyorum.”

Yani bu pislik sadece beni aldatmakla kalmıyor, aynı zamanda beni dımdızlak ortada bırakmayı mı planlıyordu? Onu terk etme konusunda kararsızdım ama bu sözleri duyduktan sonra kesinlikle kararımı vermiştim. Aşağılanmış bir kadınla oyun oynayamazdınız ve ben fazlasıyla aşağılanmış bir kadındım. İçimde yeni bir Jaqueline uyanmıştı.

Mutfağa doğru ilerlerken, “Russ tatlım, şarap ister misin?” diye bağırdım. Bana cevap vermeden önce etrafta dolanarak bir şeyler daha fısıldadı.

“Tabii, tatlım. Hemen geliyorum,” diye seslendi.

Tekrar fısıldayarak konuştuğunu duyabiliyordum. Çıkardığım iki kadehe şarap doldururken alay edercesine güldüm. Russ tehlikeli bir oyun oynuyordu. Artık at gözlüklerimi çıkarmıştım. Russ’ın karşısında zorlu bir rakip vardı. İçimden bu olanların saçmalığına güldüm ama bu oyunu oynayabilirdim.

Birlikte yaşadığım adam sandığım kişi değildi, sandığım kadar zeki de değildi. Elbette, şimdiye kadar bunların hiçbirini fark etmemiştim ama aklı olan herkes kendini ifşa olabileceği bir pozisyona sokmayacağını bilirdi. Mutfağa yaklaşırken Russ’ın ayak seslerini duyabiliyordum, gülümsedim.

Gelecek hafta bu saatlerde her şey değişecekti. Bütün bunlardan kurtulup hayatıma devam edecektim. Bir daha asla böyle korkunç bir şey yaşamak zorunda kalmayacaktım.